Review: Tales of Xillia Remastered

Tales of Xillia Remastered verscheen onlangs, dertien jaar na de PAL region versie van het origineel. De dertiende installment in de Tales serie had ten tijde van originele release de meeste pre-orders in de tales serie. De game ontving dan ook een Gold prize van Sony tijdens de PlayStation Awards en kreeg ook nog de User’s Choice Award. Reviews waren overwegend positief. De vraag is natuurlijk of dat nu nog steeds zo is.

Tales of Xillia Remastered doet eigenlijk weinig anders. Dat hadden we dan ook niet verwacht gezien de andere remakes.. De ijzersterke game van vroeger is nog steeds ijzersterk. Hoewel men spreekt over major updates valt het eigenlijk wel mee. Om deze op te sommen:

Er is natuurlijk een grafische update. Dat wil niet zeggen dat de game nu drastisch anders is. Draw distances zijn kort  en pop ins zijn nog steeds aanwezig. De grade shop is vanaf het begin beschikbaar. Dit is misschien wel de beste feature gezien je gelijk met alle bonussen van een new game plus kunt beginnen. 10x EXP, kortingen in winkels, damage increases en andere features zijn gelijk beschikbaar. Dit maakt de playthrough voor zowel terugkerende spelers als nieuwe spelers een stuk sneller en misschien wel prettiger. Dat zal het (opnieuw) spelen van een toch wel enorm lange JRPG een stuk aantrekkelijker maken in een tijd waarin grote releases een constante aanslag op zowel onze tijdschema’s als bankrekening zijn. 40 DLCs zijn toegevoegd aan de remastered versie, er zijn retry features voor gewone fights, autosave en enemy encounter toggle features zijn beschikbaar en items worden weergegeven op de map. Daarnaast zijn er subtitles voor battle scenes, destination icons, skip event opties, skippable cutscenes en een hele hoop control/camera en andere setting options.

Nu dat we de Tales of Xillia Remastered’s features behandeld hebben, kunnen we over gaan naar de content van de game zelf.

Story

Tales of Xillia zou geen Tales game zijn als we niet de rol aannamen van een hero type character die samen met zijn groepje vrienden de wereld moet redden van een enorme ramp. Wat hier nieuw is, is dat we na een toevallige ontmoeting tussen Jude en Milla mogen kiezen. We kunnen de rol van een van deze twee characters aannemen. In battles kun je echter ook tussen andere characters kiezen. Men is het er over eens dat voor een eerste playthrough de rol van Jude de meest voor de hand liggende is. Niet dat de twee verhalen zo veel verschillen, maar Jude’s verhaal is wat duidelijker, waar Milla haar verhaal wat andere twists en nuances duidelijk maakt. Nadat de twee elkaar in een ondergrondse faciliteit treffen begint het avontuur. Milla, een divine guardian, is de link met de spirits kwijt. Dit is zorgwekkend gezien collega’s en mensen om Jude heen ook zeggen dat er iets mis is met de krachten die zij normaal gezien kunnen gebruiken vanwege de spirits. Tales games verkennen altijd een aantal thema’s. Dat is hier ook weer het geval. Tales of Xillia duikt in op de overtuigingen van mensen en de wilskracht die nodig is om deze overtuigingen waar te maken.

Character interaction is dan ook hier weer waar de game straalt. Jude is, zoals vaker in Tales games het geval is, een redelijk typische en idealistische protagonist. Optimistisch, hoopvol en standvastig in zijn idealen. Milla is dan weer de typische robotachtige, vaak emotieloze buitenstaander die weinig snapt van hoe mensen leven. Hierin kunnen ze natuurlijk veel van elkaar leren. De supporting character cast draagt daar natuurlijk in bij.

Het verhaal speelt af in Rieze Maxia, een wereld die bestaat uit twee landen die enige rivaliteit met elkaar hebben. Jude, een medical student, merkt dat er de laatste tijd meer patiënten komen. Dit is te verklaren door wat er gebeurd is met de spirits. Jude en Milla besluiten dus om er op uit te gaan om dit te herstellen. Klinkt simpel, is het ook. Veel meer kunnen we dan ook niet duidelijk maken zonder in spoilers te duiken. De plot is simpel, redelijk voor de hand liggend en wijkt zelden af van de traditionele JRPG formule. Het verhaal is dan ook niet een van de sterkste punten van de game.

Combat

Dit is dan wel weer een van de sterke punten van Tales of Xillia. Gestroomlijnd, met innovatieve systems, accessibility options en duidelijke tutorials. Weer een real time combat system waarin je zelf kiest welke settings de AI aanneemt. Wil je dat de support characters meer healen, passiever spelen of juist met jou meegaan in je agressie? dat kan. Wil je een semi-auto speelstijl voor je main character? Ook dat kan. Er zijn hier talloze opties die het makkelijker/simpeler maken maar dit is juist een combat system dat zo diepgaand is dat het loont om de complexiteit te leren snappen. Anders dan een traditioneel Tales levelling system krijgen we deze keer een grid system waarin we zelf kiezen welke kant we op willen met stats. Gezien je een groot deel van je playtime zult doorbrengen in battles is het dan ook fijn dat dit een van de grote pluspunten is. Wat er hier vooral uitspringt is de link system. Hoewel er vier characters op de battlefield aanwezig kunnen zijn, hebben twee characters de potentie om een link met elkaar te vormen. Je kunt er dus voor kiezen om je character puur richting kracht te laten groeien of juist zo te levellen dat je aan die link werkt waardoor je link artes kunt uitvoeren en aan de overlimit bar werkt. Trigger je overlimit, dan kun je ongestoord combos uitvoeren en zoveel artes als je wil gebruiken.

Map

Zoals men over de originele game zei, de maps zijn een van de zwakkere punten. Redelijk klein, kaal, vlak en oninteressant. Vooral nu items en treasures worden weergegeven op de mini map is er vrij weinig te ontdekken. Zou je de enemy encounters uitzetten, dan blijft er helemaal niets over. De steden zijn echter wel enorm indrukwekkend en vaak wallpaper material. De visuals zijn hier typisch Tales prachtig.

Tales of Xillia komt dan ook weer stralend uit de verf en is voor JRPG, en Tales, liefhebbers een must play. Gezien de Tales of Xillia 2 remaster er ook aankomt zou het dan ook niet verstandig zijn om deze over te slaan. De story duurt ongeveer 40 uur zonder je al te veel bezig te houden met de side content en de DLC. Voor de completionist zal het makkelijk het dubbele aantal uren zijn.

Verdict

Verwacht niet te veel nieuws van de Remaster. Het is tenslotte (maar) een remaster, maar zeker de moeite waard. De DLCs maken het leuk voor die-hard fans, de grade shop maakt het toegankelijk voor nieuwkomers en spelers die nog een playthrough willen doen en de game op zich is een ijzersterke JRPG met een combat system dat niet onder doet voor de nieuwere JRPGs. De Tales serie draait dan ook  niet voor niets al zo lang mee.