18 maart 2024

Column: De voldoening van Speedrunning

Bruce Lee zei ooit: “I fear not the man who has practiced 10,000 kicks once, but I fear the man who has practiced one kick 10,000 times.“. Dit is de filosofie van speedrunning.

Ik ben helemaal niet zo goed in games. Een game uitspelen op normal voelt voor mij aan als een prestatie. Ik voel me ook niet minder als ik terug moet stappen naar easy. Het gaat me om de fun. Maar ik snap speedrunners wel. Ook heb ik wel eens rappe tijden proberen neer te zetten in games als Super Mario Bros en Half Life. Natuurlijk niet op de manier als de echte speedrunners maar wel leuk om eens te proberen.
Voor de enkeling die het niet weet, speedrunning is het streven naar de best mogelijke tijden om iets te bereiken in een videogame. In de meeste gevallen is dit het uitspelen van een game of level. Vergelijk het met racen, het neerzetten van de snelste rondetijd. Dit kan voor één enkele ronde zijn of een hele race. Zijn er tegenstanders aanwezig? Elk type heeft zijn eigen categorie, er zijn zelfs categorieën die glitches uitbuiten of zelfs cheats gebruiken.

De speedrunning community is gigantisch. Elke game heeft wel speedrunners. Hoe ouder de game, hoe strakker de records. Bovendien zijn er speedrunners voor zo’n beetje elk spel maar uiteraard lenen bepaalde games zich er beter voor dan andere. Noemenswaardige titels zijn Portal, Dark Souls, Pokémon, Quake, de Mario, Zelda en Metroid games en recentelijk Cuphead en Spelunky. Wil je in deze games gaan speedrunnen dan moet je vèr voorbij je A-game gaan.

De aantrekkingskracht

Om de snelste tijden te krijgen moet je oefenen. Niemand is kampioen geworden door gewoon eens iets te proberen. Honderden keren hetzelfde doen. Over de finish komen en kijken naar de tijd, is er weer een tiende vanaf? Er is een genre waar ik wel goed in ben, namelijk race games. Zo veel mogelijk hulpmiddelen uitzetten. Deze “helpen” je wel, maar zorgen nooit voor de aller snelste tijden. Dat moet je toch echt zelf doen. Elke centimeter van de baan op zoeken, zo dicht mogelijk langs de apex, elke voordeeltje meepakken. Aan het einde kijken of je er een tiende, of misschien wel honderdste, er vanaf hebt gekregen. Niet? Dan opnieuw. Lukt het dan eindelijk dan is de euforie heerlijk. Dat betekent echter niet dat er niet nog een beetje vanaf kan en je gaat nog een keer en nog een keer en nog een keer.

De leukste games om speedrunning van te kijken vind ik Doom en Mario 64. Ook Super Mario Bros is interessant om te kijken is, die is echter zover geperfectioneerd dat de runs ondertussen om frames verschil gaan. Bij Doom en Mario 64 is er vaak nog veel tijd te behalen en zijn er veel glitch en non-glitch varianten. Bovendien kunnen ze goed opgesplitst worden over verschillende levels en sterren. Wat ik zo mooi vind is dat je met elke run ziet dat spelers meer risico durven te nemen, dat ze steeds zekerder worden. Tactieken worden door de een verzonnen en door de ander overgenomen en doet het vervolgens net iets beter. Zo gaat dat door tot dat het lijkt dat er helemaal geen rek meer in zit maar dan komt er toch nog iemand met een snellere run.

Doom

Het meest populaire spel voor speedrunning moet wel Doom zijn. De twee levels waar over de jaren het hardst om de snelste tijd is gevochten moeten toch wel Hanger (het eerste level) en het The Chasm (het moeilijkste, of vervelendste, level) zijn. De eerste map is zó kort dat betere tijden neerzetten bijna onmogelijk lijkt. Dit record heeft ruim twintig jaar lang op nèt negen seconde gestaan. Dit jaar is het eindelijk iemand gelukt om deze met een tijd van 8,97 seconden een fractie van een seconde te verbeteren en wist een acht in het eindscherm te zien. Er moeten verschillende strafing en andere technieken gebruikt worden en alle monsters moeten hiervoor net in de goede positie staan om op dat tempo erlangs te kunnen.

Het eerste level in doom in ‘acht’ seconden.
Waar Doom vooral draait om fluide en snelle gameplay haalt The Chasm alle snelheid uit een speedrun. De map is berucht omdat je je over smalle muren moet begeven om het einde te bereiken. Waar de eerste speedruns iets onder twee minuten zaten worden er nu runs gedaan van 32 seconden. Youtuber Karl Jobst heeft hier een mooie mini-docu over gemaakt:

Topsport

Ik heb ooit meegedaan aan speedrunning voor Mario Kart 64. Waar ik met de meeste runs in de top 100 zat was mijn hoogste resultaat de 25e plek voor een enkele lap op Luigi’s Raceway. Toen was de game nog vrij recent. We zijn nu een kleine twintig jaar verder en mijn tijd is gezakt naar plek 300. Ik heb die ronde honderden keren gereden. Elke keer dat ik mijn tijd verbeterde voelde als een kleine overwinning, de tijd van een ander verbeteren voelde als een grote overwinning. Speedrunnen is leuk maar het vergt de top van alle skills die je hebt en daar voorbij. Hoe leuk ik speedrunnen ik ook vind, ik verbeter alleen nog mijn eigen tijden en kijk wel naar de kampioenen. Niet elke amateur wordt immers de nieuwe Messi of Federer, maar dat maakt het niet minder leuk om een sport te beoefenen.
Zo, nu heb ik weer zin om Doom op te starten om te kijken hoe snel ik nu het eerste hoofdstuk kan uitspelen.
speedrunning

Lars jj

Gamer in hart en nieren sinds 1991. Het begon met een NES maar twee jaar later kwam ik in aanraking met PC. Vanaf dat moment is dit ook mijn platform of choice. De afgelopen jaren ben ik wel weer steeds vaker op de bank te vinden met een Xbox controller in mijn handen. Command & Conquer, Forza, Half Life en Metal Gear zijn mijn favoriete franchises.

Bekijk alle berichten van Lars jj →