door Sega heeft nogal wat vreemde keuzes gemaakt. Vooral de Amerikaanse tak van Sega heeft voor veel verlies in consumentenvertrouwen gezorgd. Eind jaren 90 moest de Dreamcast ervoor zorgen dat de gamer weer terug kwam. En hoewel de Dreamcast een van de beste consoles aller tijden is, heeft Sega toch de handdoek in de ring moeten gooien.
Onlangs heb ik het gehad over de Sega Saturn. De rare overgangs-console tussen de vierde en zesde generaties. Vooral sterke 2D titels, maar ook zeker indrukwekkende 3D mogelijkheden. Het blijft een mooi apparaat, maar als we het over Sega hebben is de Dreamcast ‘my weapon of choice’. De Saturn heb ik pas veel later aan mijn collectie toegevoegd. De Dreamcast was echter direct een match made in heaven. Revolutionaire graphics, de beste arcade games en die gave controller, mèt display!
De Dreamcast zag het levenslicht in 1998 in Japan. Op dat moment waren de PlayStation en Nintendo 64 op hun hoogtepunt en nog lang niet klaar voor opvolgers, deze volgde pas twee en drie jaar later. Uiteraad zagen games er op de Dreamcast beter uit dan op de PlayStation en N64. Tony Hawk’s Pro Skater 2 was gaaf op de PlayStation, maar geweldig op de Dreamcast. Uiteraard maakte de generatie erna wel een sprong voorbij de Dreamcast, maar niet in alle games.
Games
Een Dreamcast had je vooral voor arcade games. Games als Daytona USA, Crazy Taxi, Sega Rally, Dead or Alive 2, Soul Calibur en Dance Dance Revolution. En uiteraard nog de ‘Virtua games’, ik heb veel te veel tijd gestoken in games als Virtua Fighter 3, Virtua Tennis, Virtua Cop en Virtua Striker. Het is dan ook niet vreemd dat de Dreamcast de beste arcade-stick heeft.
Dat wil niet zeggen dat de Dreamcast niet z’n eigen boontjes kon doppen. In Europa kreeg je sowieso al Chu Chu Rocket bij je console, een van de betere puzzelspellen. Metropolis Street Racer is het eerste deel in de Project Gotham Race serie. Ook Jet Set Radio en Rez vinden hun oorsprong op de kleine console. Net als Shenmue, Skies of Arcadia, Sonic Adventure en Headhunter. Titels die je nergens anders kon vinden.
Heerlijk vreemd
De console had een eigen stijl, zoveel is duidelijk. Een van haar meest duidelijke onderscheidende feature moet natuurlijke de VMU zijn, of Visual Memory Unit. Een ‘geheugenkaart’ die ook dienst doet als mini-handheld-console en scherm in de controller. Een feature die we pas weer zagen met de Nintendo Wii U. Het display kon in-game informatie weergeven zoals health, kogels, maps en in sommige gevallen een ‘kopie’ van de gameplay. Ook kon je er games op zetten om onderweg te spelen, waarvan enkele best indrukwekkend zijn.
Bovendien zien we veel vreemde controllers. Uiteraard dansmatten, stuurtjes en light guns. Maar dit is ook niet vreemd bij een console met zoveel arcade-ports. Hierdoor werden er ook vishengels, sambaballen (Samba-di-Amigo!) en dubbele joysticks gemaakt. Dit zorgde tevens voor heel wat gezellige avonden van de bank af, ruim voor de Wii het levenslicht zag.
Waar de Dreamcast ook vrij uniek in was, was het gebruik van een toetsenbord en muis. En dit werd niet alleen voor games als Quake 3 gebruikt. De leukste manier om het toetsenbord te gebruiken moet toch wel Typing of the Dead zijn. In deze game schiet je zombies niet neer met een lightgun, maar door snel woorden te typen die bij de zombies stonden. Niet alleen leuk, maar ook geweldige type-oefening.
Legacy
Niet alleen het lage consumentenvertrouwen in Sega heeft gezorgd dat de Dreamcast gefaald heeft. Het heeft ook niet meegeholpen dat er vrij snel een eenvoudige mogelijkheid werd gevonden om niet legale software op de Dreamcast te draaien. En gezien dat net de populariteit van de CD brander een flinke stijging zag, daalde de verkoop van games drastisch. Jaren later zijn veel gamers de Dreamcast wel meer gaan waarderen, maar het kwaad was al geschied. Wel is er over de jaren heen een flinke homebrew scene ontstaan. Hier zijn wat indrukwekkende projecten uitgekomen, niet alleen voor de Dreamcast, maar zelfs voor de VMU.
Ook kan de Dreamcast voorzichtig gezien worden als voorloper van de Xbox van Microsoft. Microsoft had een aangepaste versie van Windows CE voor de Dreamcast ontwikkeld, en Direct X mogelijkheden, wat ze een glimps gaf van de console markt. Ook de uitgebreide online functies hebben invloed gehad op die van de Xbox. Daarbij vertoont de Xbox controller duidelijke overeenkomsten met die van de Dreamcast, er is zelfs kort een VMU-achtige memorycard in ontwikkeling geweest. Bovendien zijn er gesprekken geweest voor de mogelijkheid om de Xbox compatible te maken met Dreamcast games. Dit is uiteindelijk helaas niet doorgegaan. Wel heeft Sega elf exclusieve games naar de Xbox gebracht en zijn andere Dreamcast ontwikkelaars ook overgestapt naar de Xbox.
Dus ondanks het falen van de console ‘who never could’, leeft ze nog steeds voort.
Als jullie meer willen weten over deze vergelijking tussen de Dreamcast en Xbox, kijk dan zeker even dit filmpje van Modern Vintage Gamer:
