Review: Spyro – Reignited Trilogy

Spyro: The Dragon verscheen voor het eerst ruim 20 jaar geleden voor de originele Playstation. Nu, 20 jaar later zien we dezelfde Spyro games opnieuw in een geremasterde versie op de Playstation 4 en Xbox One. De Reignited Trilogy bevat de eerste drie originele games uit de franchise.

Oorspronkelijk werden Spyro: The Dragon, Spyro: Ripto’s Rage en Spyro: Year of the Dragon ontwikkeld door Insomniac Games. De bekende studio achter onder andere de Ratchet and Clank franchise, maar ook de pas uitgebrachte Spider-Man game voor de Playstation 4. De remaster van de drie games zijn ontwikkeld door Toys for Bob en uitgegeven door Activision. Activision heeft de rechten voor Spyro enkele jaren geleden overgenomen en voornamelijk ingezet om de Toys To Life franchise ‘Skylanders’ uit te brengen.
Spyro Reignited Trilogy is niet de eerste Activision remaster van een klassieker. Eerder zagen we Crash Bandicoot al verschijnen in de ’n Sane Trilogy. Het zelfde principe als Spyro, alle drie de klassieke games, opnieuw uitgebracht voor de huidige generatie consoles.

Om warm van te worden

Spyro’s charmes zijn duidelijk niet verloren gegaan door de jaren heen. De vraag naar een zelfde soort behandeling als Crash heeft gekregen steeg enorm nadat spelers hebben gezien hoe vermakelijk de oude Crash Bandicoot nog steeds waren na een remaster. Ditzelfde geldt niet anders voor onze favoriete paarse draak. Tijdens het spelen komen dan ook verschillende herinneringen naar boven. “Ah ja, zo zag dit level er uit!” en “dit kan ik me nog goed herinneren”, zijn verschillende gedachtes die meerdere keren zijn langsgekomen tijdens mijn playthrough door de remaster van de drie games.
Een mooie toevoeging aan de trilogie is vooral de ondersteuning van trophies en achievements. De reden waarom dit een aangename toevoeging is vooral de gedeeltes die je vroeger niet speelde, of simpelweg oversloeg om wat voor reden dan ook. Verschillende trophies of achievements vereisen namelijk dat je bepaalde uitdagingen voltooid waar je vroeger misschien niet bij stil het gestaan, of niet wist dat het mogelijk was. Het afvuren van kanonskogels door middel van vuur te spugen op het lont, was wel algemeen bekend. Aan de andere kant heb ik nooit geweten dat er verschillende pilaren met vuurwerk zijn die je edelstenen geven als je ze in de fik steekt.
Als klein kind speel je games toch op een heel andere manier en ben je minder alert over wat er allemaal in de wereld gebeurd en kon je ieder level zo’n 100 keer opnieuw spelen zonder dat het ook maar enigszins repetitief aanvoelde. Zo heb ik me vroeger nooit actief bezig gehouden met het zoeken naar de laatste edelsteen per level of het redden van alle andere draken. In de remaster merk je dan gelijk dat er heel veel verstopte dingen zijn die je nu makkelijker ziet, of naar opzoek gaat dan 20 jaar geleden.

Even mooi als toen

Ik weet niet of alleen ik het heb, maar als ik terug denk aan games van vroeger dan herinner ik me ze mooier dan dat ze eigenlijk waren. Dit geldt voor Spyro niet anders en als ik terug denk aan de game van vroeger zie ik in mijn hoofd de Remaster voor me en dat is een goed teken. Dit betekend namelijk dat de remaster enorm trouw is geweest aan de originele design van de game. De wereld ziet er hetzelfde uit, Spyro ziet er hetzelfde uit en de vijanden zijn allemaal hetzelfde. Ze zien er uiteraard allemaal een stuk beter uit, 20 jaar later, maar de essentie is hetzelfde gebleven. Het is dan ook enorm mooi om te zien hoe alles is uitgepakt, 20 jaar later.
Dit geld ook voor de muziek in de game. Het lijkt sprekend en voelt net als de game’s visuals aan als een goede remaster.

Ook net zo makkelijk

Een nadeel van de remaster is dat de games net zo makkelijk zijn als vroeger. Spyro komt uit een tijd waarin 3D platformers net begonnen te bloeien. Super Mario 64 beloofde veel succes voor de genre, maar was destijds enorm uitdagend. Voornamelijk ook om de besturing en de misselijke camera controls. Spyro wist het een stuk beter aan te pakken betreft besturing. De moeilijkheidsgraad van de drie games lijken enorm veel op elkaar en alhoewel de games afzonderlijk van elkaar iets uitdagender worden verder in de wereld, blijft het over het algemeen een vrij eenvoudige game. De besturing van Spyro is heel goed gedaan, ook in de remaster. Het volledig uitspelen van de game is daarom gesneden koek en het zal amper voorkomen dat je levels niet in een enkele of twee pogingen weet te behalen.

Verdict

Spyro heeft zijn vlam door de jaren heen niet verloren. Skylanders en de Spyro DS games zijn hier niet helemaal aangeslagen maar deze ‘ nieuwe’ Spyro game is een mooie terugblik naar de 90’s, en de tijd waarin het gamen helemaal begon te bloeien. De game ziet er schitterend uit, maar blijft trouw aan de klassieke ervaring zowel in gameplay als design en uiterlijk. Alhoewel dit de meeste voordelen met zich meebrengt is het tegen het einde van de rit een beetje jammer dat het wederom zo eenvoudig was om doorheen te spelen. Hierdoor ben je binnen enkele uren door de games heen. Gelukkig hoeven we in deze drukke novembermaand niet stil te zitten wat betreft gaming.
Pluspunten

• Net als vroeger
• Mooie visuals
• Spyro
• Nog meer Spyro

Minpunten

• • Te makkelijk