18 maart 2024

Feature: Remasters, Remakes en Reboots

Inspelen op nostalgie, dat is tegenwoordig een heel groot ding in game-land. Waarom risico nemen met nieuwe titels als je ook een oude, herkenbare naam op het doosje kan plakken? Maar willen we dat ook?

Inspelen op deze nostalgie kan op drie manieren. Bij een remaster blijft de originele game behouden. Deze krijgt dan betere graphics en geluid. Vaak worden ook de gameplay en controls beter uitgewerkt. Voor een remake wordt doorgaans de volledige game opnieuw gemaakt. Er kunnen wellicht onderdelen van de originele game gebruikt worden. Over het algemeen is het een nieuwe game die doet of het het origineel is. Bij een reboot wordt alles uit het raam gegooid. De game krijgt een hele nieuwe start. Soms wordt er veel van de originele games overgenomen, soms staat alleen nog dezelfde naam op de cover.

Waarom?

Het maken van Triple-A titels wordt steeds duurder. Budgetten van Hollywood proporties worden steeds minder ongebruikelijk. Games blijven echter dezelfde prijs. Daarintegen hebben we wel zo’n drie speciale uitvoering voor elke game. Dit is ook de reden dat DLC zo belangrijk is. Ook zien uitgevers zien dat er geld zit in Indie games, en zijn nu hun eigen “indie” games aan het maken. Deze zijn vaak lastiger te verkopen, maar hebben dan ook een redelijk risico-vrij budget. Remasters en remakes zijn dan een goede manier om wat geld veilig te stellen om dure flops recht te trekken. Reboots pakken die veiligheid op bekende namen. Dat uitgevers hier dus beroep op doen is begrijpelijk.
Het vroege 3D tijdperk vond ik geweldig. Speel ik veel van deze games nu, dan is het vaak wat teleurstellend. De mate waarin varieert natuurlijk. Metal Gear Solid heeft wel verouderde graphics, maar is voor mij nog bijna net zo speelbaar. Sleutelwoord is bijna, grafisch is het ontzettend achterhaald. Final Fantasy VII is voor mij echter niet meer te spelen. Zelfs niet op PS4, geëmuleerd op hoge resolutie. Dat in tegenstelling tot bijvoorbeeld Final Fantasy VI, die uiteindelijk toch een stuk tijdlozer is.
final fantasy vii remake
Star Fox op de SNES was voor veel gamers de eerste keer dat polygons zagen, de bouwstenen voor een computer-gegenereerd 3D beeld. Het was uiteraard niet de eerste game met ‘echt’ 3D. Dat daargelaten, games uit het PlayStation en Nintendo 64 tijdperk zien er vaak een stuk slechter uit dan ik me herinner. Voor PC games geldt vaak hetzelfde. Voor mij is een remaster of remake vaak een mogelijkheid om de game te spelen zoals ik het me nu voorstel hoe het toen was.

Remasters

De remaster is vaak de goedkoopste optie van de drie. Je krijgt dan ook de exacte game als toen. Bij veel games kan met emulatie veel bereikt worden. Dan kijk ik weer naar Metal Gear Solid op de eerste PlayStation. Deze ziet er een stuk beter uit op de PlayStation 3. Maar textures, gameplay en bediening blijven toch hetzelfde, het is immers niet een echte ‘remaster’. Een remaster is een port, een overzetting, van de originele game naar nieuwe hardware. Geen emulatie. Een game als Ocarina of Time 3D, dat valt voor mij onder de categorie remaster. Technisch gezien is het een “enhanced port”. Desalniettemin is het een overzetting van de originele game. De game is in zijn geheel gepoort, maar zo’n beetje alles is verbeterd. Voor mij dan ook een van de beste voorbeelden van een succesvol uitgevoerde remaster.

Tegenwoordig zien we ook steeds vaker remasters van nieuwere games. Games voor bijvoorbeeld PlayStation 3 en Xbox 360, die naar de huidige consoles komen. Ik moet dan denken aan games als Skyrim, Call of Duty: Modern Warfare, Bioshock, Halo: Master Chief Collection en The Last of Us. Zelfs GTA V is een remaster in deze zin. Soms enkel hogere resolutie en betere framerate, maar vaak ook verbeterde textures, effecten en geluid. Helaas kosten deze vaak weer de volle mep, of een paar tientjes minder, ook al heb je het origineel.
De Zelda HD versies voor de Wii U, en de Lucasarts adventures (zoals Monkey Island en Full Throttle), vind ik wel echt voorbeelden hoe oude games een goede remaster krijgen.

Remakes

De remake is het volledig opnieuw maken van een spel. Denk bijvoorbeeld aan Pokémon (bv. HeartGold en SoulSilver), Metal Gear Solid: The Twin Snakes, Resident Evil, Star Fox 64 en zelfs Metroid: Samus Returns is een remake van Metroid 2. Het mooie van remakes vind ik dat er veel verder gegaan kan worden in het vernieuwen van de ervaring dan een remaster. De game kan makkelijker toegankelijk gemaakt worden voor een nieuwe generatie gamers. Of de drempel verlagen voor gamers die zich eerder nog niet aan de game gewaagd hebben. De kunst hierbij is om de balans te vinden tussen het origineel en de nieuwe ervaring. Ze willen immers de oude fans binnenhalen, maar ook nieuwe fans creëren. De valkuil is daarentegen om hetgeen dat het origineel zo speciaal maakte, niet te verliezen.
metal gear solid remake
De eerder genoemde games weten deze balans wel goed te vinden. Hoewel ik Metal Gear Solid: The Twin Snakes dan wel een vreemde eend in bijt vind. De game behoudt alles van het origineel wat betreft verhaal, locaties en karakters. Vooral de graphics en cutscenes zijn vernieuwd. Tot nu toe verloopt het allemaal goed. De cutscenes zijn wat meer Michael Bay, om het zo maar te zeggen, maar veranderen niets aan het verhaal. Waar het scheef gaat is de gameplay. De game is eigenlijk de eerste Metal Gear Solid in de engine van het tweede deel. Het design van het eerste deel is niet gemaakt met de gameplay van de tweede in gedachte. Hierdoor is de game uiteindelijk te eenvoudig. Dit alles gecombineerd maakt het tot een ervaring die ik niet helemaal kloppend vind voelen.

Reboots

De reboot geeft de ontwikkelaar de mogelijk om alles te doen wat ze willen. Vaak wordt ook alleen het concept van een game of franchise gepakt, en iets nieuws van gemaakt. X-COM, Prince of Persia: Sand of Time, Doom, Thief, Fallout 3 en Devil May Cry. Enkele voorbeelden van hoe ik vind dat een reboot zou moeten zijn. Maar ik vind reboots ook heel vaak gevaarlijk. Soms voelt het alsof de uitgever de game of franchise niet met de respect behandelt als deze verdient. Sonic the Hedgehog uit 2006 vind ik nog het beste voorbeeld. Deze wordt ook vaak genoemd als één van de slechtste games aller tijde.
Soms zijn er ook reboots die toch de andere games niet volledig links laten liggen. Tomb Raider dient ook als een soort prequel voor de andere games in de serie. Het is vooral de formule die een reboot heeft gehad. Bovendien is dat de tweede reboot die Tomb Raider gehad heeft. Ook heeft de eerste game in de serie een remake gehad vlak voor deze reboot. En de 2013 versie van Tomb Raider heeft ook een remaster gehad in de vorm van Tomb Raider Definitive Edition. Desondanks vind ik dat de Tomb Raider serie sinds Angel of Darkness in 2003 altijd goede kwaliteit heeft laten zien. Over de verschillende Tomb Raider games zou ik dan ook makkelijk een volledig artikel kunnen schrijven.
tomb raider remake

Zitten we erop te wachten?

We zitten in een tijdperk van sequel na sequel. Veel franchises laten flinke vermoeidheid zien. Remasters waar nog geen console-generatie tussen zit, vind ik toch wel overbodig. Maar titels die alleen op oudere consoles te spelen zijn, consoles die lastiger op moderne tv’s te spelen zijn, vind ik het wel een welkome toevoeging. Remakes vind ik altijd gevaarlijk, omdat het vaak lastig is om het ‘gevoel’ van het origineel te recreëren. Uiteindelijk zie je voor elke goede remaster, remake of reboot, minimaal net zoveel slechte tot zeer slechte pogingen erbij.
Het zijn dromen, gezien de staat van licenties en eigenaren, maar wat ik echt graag zou zien is een remaster van Goldeneye, zoals met Perfect Dark is gedaan. Ook zou ik graag een remake zien van de oorspronkelijke twee Metal Gear games. Nu ik dit schrijf komen er direct weer meer titels naar boven. Wellicht moeten we sommige dingen gewoon in het verleden laten. In een tijd dat we voor de televisie op de grond zaten, met de console naast ons. Zoals we het vroeger ervaren hebben, hoe goed het nieuwe product ook is, zal het nu toch nooit meer zijn.
– Lars JJ

Lars jj

Gamer in hart en nieren sinds 1991. Het begon met een NES maar twee jaar later kwam ik in aanraking met PC. Vanaf dat moment is dit ook mijn platform of choice. De afgelopen jaren ben ik wel weer steeds vaker op de bank te vinden met een Xbox controller in mijn handen. Command & Conquer, Forza, Half Life en Metal Gear zijn mijn favoriete franchises.

Bekijk alle berichten van Lars jj →