Review: The Callisto Protocol

The Callisto Protocol klom al snel naar de top van mijn lijstje met games waar ik het meest naar uit keek in 2022. Helaas bleek het een van de grootste telleurstellingen te zijn. Met een op en top sfeer weet Callisto niet uit zijn eigen gevangenis te ontsnappen.

Mijn haren gingen overeind staan toen ik las dat Glen Schofield aan het werk was aan een ‘nieuwe Dead Space’. Natuurlijk niet onder dezelfde vlag, maar met een gloednieuwe studio. Glen Schofield is een van de originele bedenkers van Dead Space. In een lang interview met de bedenker kwam je er achter hoe hij destijds de limieten van de console wist op te zoeken. De ware horror wist te projecteren op je TV scherm en het element van de verrassing op ieder ogenblik voor je klaar had staan. Dead Space was revolutionair. En zelfs vandaag de dag is het nog steeds een van de beste space horrors die je kunt spelen. Maar toen hoorde ik dat dezelfde man, met al zijn goede ideeën én oplossingen bezig was aan een spirituele opvolger: The Callisto Protocol.

The Crime

The Callisto Protocol verscheen in trailer als dé ware Dead Space opvolger. Het was precies Dead Space, maar dan als je een AI-generator zou vragen: “Dead Space, but first developed in 2022”. De look, de feel en zelfs de gruwelijke dead-scenes. Alles was aanwezig. Gamescom 2022 brak aan en daar was het onze eerste kans om een uitgebreide gameplay presentatie te zien. Vrij kort voor release, maar geen speelbare demo. Een klein beetje vreemd, maar goed. Gezien de impact van de pandemie en de short-notice van Gamescom zorgde voor een stuk minder hands-on mogelijkheden dan gewend waren van de beurs. Dusver nog geen red flags en wederom liepen we vol verbazing en indrukwekking uit de presentatiezaal. See you in December. Alhoewel we het eigenlijk nog niet echt durfde te geloven.

De vroege previews verschenen online en het waren er niet zo veel. Maar goed, ook deze waren positief en het was niet meer heel lang wachten voordat we zelf aan de slag mochten gaan.

The Prison

De dag brak eindelijk aan dat we zelf aan de slag mochten met The Callisto Protocol. En het begon eigenlijk al heel erg goed. Een intense introductie met waanzinnige visuals. Ongetwijfeld is The Callisto Protocol de mooiste game van 2022. Adembenemende details en een verschrikkelijk goede sfeer. Het begon een beetje traag, maar dat zijn we ook wel gewend van veel andere titels.

Het duurde niet lang voordat het mooie lakje verf begon te bladeren en de maan van Callisto haar ware aard liet zien. De game is namelijk ontzettend lineair met minimale opties om op ontdekking uit te gaan. Alhoewel je een game normaal op zich moet bekijken is het bij deze spirituele Dead Space opvolger onmogelijk om de twee titels niet naast elkaar te leggen. De aller grootste fout in deze titel is de nadruk op melee-combat. Alhoewel je later in het spel verschillende wapens kunt gebruiken, blijft je main-bitch altijd de knuppel. En hierbij geldt eigenlijk hetzelfde als voor de hele game. Het ziet er allemaal hartstikke gruwelijk uit, maar het speelt voor geen halve meter.

Slaan met je knuppel is vet. Er zit een duidelijk gevoel van gewicht achter iedere zwaai. Rake klappen hebben zichtbare impact en je kunt niet lukraak heen en weer blijven zwaaien zonder consequenties. Over het survivalprincipe is nagedacht. Dacht ik. Het wordt al snel een probleem als er meer dan één vijand op je beeldscherm staat. Hier is het combat systeem simpelweg niet op gemaakt. Ontwijken van meerdere vijanden tegelijk is niet mogelijk. Niet omdat het moeilijk is, maar omdat het per definitie niet mogelijk is. Je ontwijkt namelijk door je thumbstick naar rechts of naar links te bewegen. Timing is niet belangrijk, maar je personage focust zich altijd maar op één vijand. Als je de een ontwijkt, kan je de ander niet ontwijken. Daar speelt de game namelijk te traag voor. Het gevoel van gewicht werkt dus in je nadeel. Het mooie laagje verf zit dus eigenlijk ook op over de geoliede delen van de machine waardoor de machine niet meer op een gewenst tempo zijn werk kan doen. Het ziet er misschien wel mooier uit zo, maar het werkt niet.

The bail

Het resultaat is dat je een schitterend mooie game speelt die enorm stroef aanvoelt. En vooral oneerlijk aanvoelt. Door de trage en lange animaties komen de acties die je uit wilt voeren nooit tot zijn recht. Het creëert een artificiële vorm van onderdrukking. Niet per se omdat de game zo uitdagend is, maar omdat het je lastiger wordt gemaakt dan nodig is door slecht verzonnen besturing. En dat is eeuwig zonde. Want deze manier van spelen zorgt al heel snel voor frustratie waardoor je de game liever opzij legt. Daarnaast is het checkpoint systeem in deze game ook zodanig vervelend dat je je het ook niet altijd kunt permitteren om dood te gaan. Checkpoints bevinden zich vaak vóór een te lang durende “kruip door een ventilatieschacht stukje”. De eerste keer is dit vet, want het ziet er mooi uit en je weet nooit of er iets staat te gebeuren in deze benauwde situatie. De tweede keer is het al niet leuk meer.

Ik heb The Callisto Protocol meermaals aan de kant moeten leggen voordat ik het af heb kunnen en willen maken. En eerlijk gezegd wilde ik het niet eens afmaken. Het mooie laagje verf alleen wist mij niet tot de eindstreep te trekken en het behalen van de eindstreep was een grote worsteling die gepaard ging met veel irritatie.

The verdict

Glen Schofield weet met The Callisto Protocol niet dezelfde magie op te trommelen als met Dead Space. Het vergeet compleet waarom Dead Space zó goed was. Het mist namelijk alle elementen die Dead Space zo goed maakte. Het verrassingselement, fun-factor, het natuurlijke ongemakkelijke gevoel. Resultaten uit het verleden bieden geen garantie voor de toekomst. En dit geldt al te goed voor The Callisto Protocol. Jammer genoeg is het dit keer niet gelukt, maar dat wilt niet zeggen dat we niet uit kijken naar een mogelijk vervolg. Want we weten dat het wél kan. We weten ook dat dit niet de manier is hoe het moet.