Review: Turok 3 Remastered

Terwijl fans over de hele wereld geduldig wachten op een volwaardige remake van Turok en Dino Crisis, weet Nightdive Studios de pijn te verlichten met een nieuwe remaster in de Turok franchise. Turok 3 Remastered, het “lelijke eendje” van de trilogie, is nu speelbaar op moderne apparaten.

Turok 3: Shadow of Oblivion verscheen oorspronkelijk op de Nintendo 64 in het jaar 2000. Alhoewel de pers destijds lovend was, werd de game niet super goed verkocht. De game was iets extremer dan voorgaande titels in de franchise op de Fast and Furious manier. Het volgende deel moet nóg gekkere dingen doen. Dat was Acclaim Studios best goed gelukt, maar het was ook al 2000. 3D gaming was niet meer nieuw en de Nintendo GameCube kwam er al weer bijna aan. Turok 3 bleef achter op de Nintendo 64 en zag nooit een heruitgave op de GameCube of PlayStation. Maar dan toch, na 23 jaar is Turok 3 terug. De laatste titel in de trilogie is nu opnieuw te spelen met verfijnde besturing.

Cult Classic

De Turok trilogie valt hoe dan ook binnen de cult-klassiekers. Een titel die je vroeger gespeeld moet hebben. Maar goed, ik denk dat Turok 3 niet heel veel gespeeld is geworden. Ook niet door mij. Mijn eerste kennismaking met Turok 3 was op Gamescom 2023 waar Nightdive Studios mij uitnodigde om de game alvast even te checken. Die kans heb ik met open armen gegrepen, natuurlijk. Turok 3 zit dan ook vol 90’s charme en daar hou ik ontzettend van. Als iemand die afstamt uit 1994 begon mijn game-carrière al redelijk vroeg. Met een jaar of 5 zat ik al op de bank naast mijn vader te kijken hoe hij als een baas door de levels van Mario 64 sprong of zonder al te veel moeite de bazen in Rayman 2 versloeg.

Het duurde niet lang voordat ik ook een eigen save-game had op die Nintendo en op school spelletjes uitruilde met klasgenoten om van alles te proberen. Een wereld ging voor mij open. Zo ook de wereld van Turok 2. “Een super eng spel!” Wist ik te begrepen van een klasgenootje, terwijl ik hem mijn Bomberman uitleende. En wat een gelijk dat hij had. Ik durfde bijna niet te spelen en ’s nachts droomde ik over dinosaurussen die mij in het donker kwamen opzoeken. De remaster van Turok 3 voelde dan ook een heel klein beetje als thuiskomen.

Turok

Wij zijn Turok in Turok 3: Shadow of Oblivion, het is geen Ragnarok, wat ik als kind zijnde altijd dacht. Ik dacht dat Turok een soort van Ragnarok was, maar dan met dinosaurussen. Ik kon toen ik 6 of 7 jaar waas ook nog lang geen Engels, dat begon pas toen ik RuneScape ging spelen.

Wij dus van de Turok-bloedlijn. Een stelletje heldhaftige strijders, waarbij we de keuze krijgen in 2000, om te kiezen voor onze hoofdpersonage. Gaan we voor de vrouw, of voor de man. De keuze bepaalt niet alleen of je als man of vrouw speelt, maar ook de minimaal afwisselende paden die je aflegt in de game. Joseph is uitgerust met nachtkijkers en is gespecialiseerd in sluipschut-gerei en kan geruisloos bewegen, waardoor je minder vijanden hoeft te verslaan op je pad. Danielle heeft aan de andere kant een grijphaak, kan springen en is gespecialiseerd in explosieve wapens. De verschillen in gameplay zijn minimaal, dus dit is niet iets waar je je zorgen om hoeft te maken.

Verder is het hele plot van de game best ingewikkeld. Laten we het er op houden dat het einde van deel 2 zorgt voor een grote catastrofe waardoor de wereld van de levenden in direct contact staat met de Lost Lands. Dit is een primitieve wereld waar tijd niet bestaat en je daarom dus te maken krijgt met dinosaurussen, maar ook demonen en mechanische wezens. Oblivion, waar we als Turok tegen vechten opereert diep vanuit de kern van de Lost Lands. Wij moeten hier naar toe om voor eens en altijd af te rekenen met het kwaad.

Nog steeds zo eng?

Om een lang verhaal kort te maken: Nee. Turok is bij lange na niet meer zo eng als vroeger. Enerzijds omdat het grafisch natuurlijk nog steeds heel erg oud uit ziet. Blokjes zijn niet meer zo eng. Alhoewel de remaster op zich erg prima is, komt die oude atmosfeer niet meer tot zijn recht. Dat is ook gewoon erg lastig om te doen met de middelen voor een remaster in deze stijl. In een remake, kan dat natuurlijk wel. Waar je vroeger letterlijk bibberend door de zwarte tunnels kroop en plotseling werd begroet door een paar lichtgevende ogen, zie je nu slechts een een wat donkerdere tunnel met een paar dino’s in de verte. Dit komt omdat de game nu gebruik maakt van verbeterde en meer realistische belichting. De Nintendo 64 kon belichting natuurlijk niet echt ondersteunen dus werd het in veel gevallen gewoon genept. Dat betekent wel dat een deel atmosfeer verloren gaat, maar goed. We spelen deze remaster dan ook niet om te griezelen.

Dus niet meer eng, maar wel nog steeds leuk en uitdagend. Alhoewel het vroeger een stuk moeilijker was, voornamelijk door het gebrek aan een fijne besturing hebben we nu moderne besturing met een moderne controller. In mijn geval, een PlayStation 5 controller. Het spelen van de game voelt niet raar, maar eigenlijk heel erg als een moderne game die er oud uit ziet. Ook het schieten gaat vrij soepel, waardoor de game een stuk makkelijker is dan je misschien gewend bent van Nintendo 64 shooters. Dit was vooral opmerkelijk tijdens de bossfights waar een simpele “Strafe to Win” tactiek bijna altijd werkt.

Verdict

Alhoewel Nightdive Studios puik werk heeft geleverd op deze remaster is en blijft het een lelijk eendje. Geen enkele remaster kan dat feit doen veranderen tot er een waardige remake van de franchise wordt gemaakt. Toch blijft deze remaster een kort vermakelijk retro avontuur die lekker wegspeelt als tussendoortje. Je moet er niet te veel van verwachten. Vooral niet omdat de game zelf nooit heel geweldig is geweest en al snel wordt vergeten dat er ook een derde Turok game is. Daarom zou ik bijna willen zeggen dat er goed werk is geleverd op een game die het niet waard is om te remasteren, maar toch. De trilogie is compleet en dit is de enige moderne manier om Turok 3 legaal te kunnen spelen. Bedankt, Nightdive!