Review: Dying Light 2

Dying Light zette een nieuwe standaard voor de flow van zombie games. Dying Light 2 wilt deze standaard wederom verhogen met een nog ambitieuzer project voor Techland. Na een aantal delays is het nu dan tijd voor de review van deze vrij lange game, welke aspecten mogen er wezen en welke mogen er beter?

Dat Dying Light 2 ambitieus is, dat is een gegeven. De game krijgt een grotere en diepgaandere wereld, vernieuwde parkour, wat tweaks in de combat en een uitgebreid verhaal met impactvolle keuzes. Met zoveel nieuwe elementen en na zoveel delays waren de verwachtingen hoog, hoe pakt dit uit?

Story

Het verhaal van Dying Light laat duidelijk 2 kanten van dezelfde munt zien. Jij speelt als protagonist Aiden Caldwell, een niet zo interessante maar wel soms toffe meneer om te volgen. Aiden heeft weinig diepgang en zijn verhaal wordt gebracht op een manier die niet direct goede indrukken achterlaat. Je bent een Pilgrim, die duizenden kilometers reist om zijn zus Mia te vinden. Je weet eigenlijk niks over deze zus, behalve met wat vage dromen en flashbacks. Omdat die context niet helemaal lekker gebracht wordt, heb je ook weinig sympathie of empathie voor Aiden en Mia. Je bent dus aan het spelen voor een doel waar je niks om geeft tot vrij laat in de verhaallijn.

Het verhaal heeft op veel gebieden ook weinig focus en is soms lastig te volgen met alle namen en groepen. Techland probeert hiermee een bepaalde world building op te bouwen en dit lukt eigenlijk ook wel aardig goed, wanneer je later in het verhaal ook meer context en uitleg krijgt. Omdat er in het begin zoveel onduidelijkheden zijn en deze niet op een positieve mysterieuze manier geschreven zijn, is het verhaal eerder lastig te volgen dan spannend of opbouwend. Wanneer het verhaal echter wat losser komt, dan kan het soms best goed zijn! Eén van deze elementen is het aanbieden van keuzes voor Aiden, dus jij.

De stemmen in dialogen zijn echter op veel momenten gewoon niet goed, voelen robotisch of emotieloos aan en geven gewoonweg een slechte indruk van het verhaal. Helaas zijn dit elementen die achteraf niet meer veranderd worden. Dus, kom je voor het verhaal? Dan kan je zomaar flink teleurgesteld worden. Alle dialogen spelen zich af in een soort Fallout scene, waar een personage voor je staat en zijn of haar zegje doet, dit was dan wel weer tof. De animaties zijn goed, alleen de transities tussen gameplay en dialoog is soms nogal lomp.

Keuzestress

Dying Light 2 biedt op meerdere momenten namelijk keuzes aan, sommigen zelfs met tijdframe van gemiddeld 30 seconde. Dit maakt het verhaal dan wel weer interactiever, vrijer en dynamischer. Deze keuzes bepalen ook daadwerkelijk hoe jouw verhaal zal lopen en eindigen. Toch wel een aantal keertjes voor flinke keuzestress gestaan. Dit is dan direct ook het meest positieve aspect van storytelling binnen de game. Buiten dat kan je ook vaker de keuzes maken over territoria, welke groep heeft rechts op wat? Hiermee krijg je dan weer bepaalde perks die je helpen met het navigeren door de stad.

Stay Human

Het zit in de titel, Stay Human. Dit aspect heeft vooral met de stad te maken waar je in terecht komt en met wie jij bent als main character. Iedereen in de stad, inclusief jij, is infected. Dit houdt in dat wanneer het nacht wordt, je niet langer dan 5 minuten zonder UV licht kan. Tijd voorbij? Hallo zombie! Dit aspect gaf mij vaak net dat beetje extra stress tijdens encounters of als ik door lange tunnels of missies moest gaan. Je hebt wel verschillende items die je kan vinden of craften, waarmee jij jouw zombificatie kan uitstellen, zoals UV Shrooms of UV led lichtjes. Al met al is dit een erg toffe toevoeging die de game soms net wat interessanter maakt op momenten waarop je net niet goed op je timer let. Iedereen in de grote stad heeft ook een soort armband om, waarmee je verschillende gebouwen binnen kan komen.

Immersive World Design

Welkom in het Europese Villedor! Dit is de stad waar jij doorheen walst als Aiden en waar ook de meeste parkour plaats vind. Dit is ook gelijk het aspect met de grootste fun factor in Dying Light 2. Je bevindt jezelf in de grootste en ook direct de meeste gevaarlijke speeltuin ter wereld. De stad is kleurrijk waar nodig, gedetailleerd waar nodig en je kan op genoeg plekken naar binnen. Buiten dat is er genoeg te beleven van het redden van mensen tot het kophakken van bandieten. Dit was voor mij dan ook het grootste aantrekkingspuntje van Techland, iets waar ik me gedurende mijn playthrough echt aan vast heb moeten houden en dat is hoe tof de wereld in elkaar steekt.

Genoeg items te vinden en dingen te doen en het voelt allemaal logisch aan. Buiten dat speelt de stad echt goed in op hoe jij met jouw parkour skills van punt A naar B rent. Je kan, zoals eerder aangegeven, meerdere elementen vrijspelen die het nog interessanter maken zoals springkussens of rappels. Ook krijg je naderhand een soort vlieger, waar bepaalde upstreams je weer verder zullen helpen om rap hoger te komen of verder te kiten. Zo zijn er genoeg elementen om je een weg te banen door Villedor.

PARKOUR!

De parkour in Dying Light 2 liet geen goede eerste indruk achter. In de eerste uren voelt het sloom, lomp en buggy aan. Toch is het, na het vrijspelen van bepaalde skills en het beter onder de knie krijgen van de controls, er genoeg fun te beleven. Zoals ik net al aangaf is de wereld goed geadapteerd op de parkour, maar ook het vrij rennen zelf wordt na enige uren gameplay vele malen interessanter en toffer. Helaas waren voor mij die eerste paar uren echt vervelend, omdat de parkour erg beperkt is en sloom aanvoelt. De first-person is echter echt goed geïmplementeerd in deze titel en voelt een stuk realistischer aan dan in voorgaande games.

Grafisch inconsistent

Dying Light 2 kan op momenten echt een mooie game zijn met fantastische uitzichten. De stad zelf ziet er op detail niveau, alhoewel inconsistent, over het algemeen erg strak uit. Maar, grafisch lijkt de game op PS5 op een PS4 game. Dit kan deels komen door hoe lang de game al in ontwikkeling is, maar toch voel je de inconsistentie op aardig veel momenten terugkomen. Dit geld ook voor de personages, die soms ontzettend veel detail in de huid hebben zitten, denk hierbij aan tattoo’s, verbrandingen of verwondingen. Echter zijn er genoeg personages die recht uit Fallout 3 komen op grafisch gebied. Dit aspect is dus een beetje een mixed bag voor mij. Variatie in vijanden is in de vroege uren ook echt een gemis, maar komt in latere stadia wel wat beter tot haar recht!

Performance mode speelt erg lekker, terwijl quality mode echt onspeelbare frame aantallen laat zien…

Buggy

En dan heb ik het niet over de clown van One Piece, maar over alle irritante bugs die Dying Light 2 (tot en met vandaag) nog steeds draagt. PC spelers hebben al een day one patch gehad, die enigszins wat dingen oploste, maar blijkbaar hebben nog genoeg spelers last van bugs op gebied van parkour en combat, het vast blijven hangen of het niet goed kunnen vastgrijpen van gebouwen. Maar, wat vooral storend is, zijn de visuele bugs. Voor mij persoonlijk is er sinds de eerste speeldag een irritante visuele bug die ervoor zorgt dat ik iedere paar seconden zwarte flitsen in mijn scherm krijg. Op bepaalde momenten werd ik hier heel kriebelig van. Hopelijk lost Techland snel de bugs op die de game voor sommigen onspeelbaar kunnen maken.

Combat

De combat is erop of eronder. Ook hier laat Techland geen sterke eerste indruk achter. Het hebben van voornamelijk slagwapens is al best een factor waar ik aan moest wennen, maar ze hadden wat mij betreft toch iets meer met de combat mogen doen. Je kan jouw wapens uitrusten met bepaalde elemental bonussen, maar daar heb je het ook wel een beetje gehad. De meeste innovatie zit hem niet zo zeer in de combat, maar in de gadgets zie je krijgt. Dit is ook iets dat in de eerdere uren gewoon ervoor kan zorgen dat mensen willen stoppen, terwijl in de latere uren gewoon wel genoeg te beleven is op dit vlak. De dropkick is het leukst, want was is er toffer dan mensen van gebouwen trappen? Juist, niet veel!

RPG?

Dying Light 2 heeft betere RPG elementen dan voorgaande games, dat is één ding dat zeker is. Het craften van items heeft sterke cohesie met hoe de stad in elkaar steekt, het uitbouwen van wapens en je kledij is goed doordacht en ook de manier van levelen werkt uitermate lekker. Zo kan je jouw stamina of health verhogen door bepaalde in-game items te vinden, wanneer verhoogt zijn ook weer nieuwe skills on vrij te spelen met je skill points. Deze skill points zijn verdeelt tussen combat points of parkour points, je levelt beiden dus niet gelijktijdig. Jouw speelstijl bepaald hierdoor deels hoe jouw progressie zal verlopen. Veel van deze upgrades kom je trouwens tegen in story missions, dus opletten geblazen! Het is al met al een simpel systeem, maar met veel verticaliteit en dat werkt uiterst goed.

Sound

Ondanks buggy is het sound design oké op de betere momenten. Dialogen zijn vaak ronduit slecht, op enkele personages na, maar het geluid van de wereld, parkour en combat zijn best prima! Wat wel echt goed uitgewerkt is, is de muziek. Deze past zich namelijk goed aan op de momenten waar dit nodig is, misschien wel beter dan in heel veel andere games die in de afgelopen jaren uit zijn gekomen. Ik moest direct denken aan het ‘Tricky’ krijgen in SSX games, waar de muziek precies erin knalt wanneer je dit zou verwachten en tevens zou willen.

Verdict

Dying Light 2 laat geen goede eerste indruk achter, maar komt naar een aantal uurtjes spelen wel op de pootjes terecht. Het is een game die veel probeert en lang niet alles goed doet. Als je komt voor een sterk verhaal, dan kan je zomaar teleurgesteld worden. Kom je echter voor fun in een grote open speeltuin met prima combat en lekker vloeiende parkour? Dan zit je goed! Misschien wel nog even wachten tot de bugs, in ieder geval visueel, weggewerkt zijn :).