Review: Tennis World Tour Roland Garros Edition – Spel met ballen of ballenspel?

Toen Big Ben ons vroeg om de Roland Garros editie van Tennis World Tour te reviewen was ik enthousiast. Vorig jaar kwam Tennis World Tour uit en was niet zo’n succes en ik heb de hoop dat deze versie wat beter zal zijn. Zullen we eens kijken of er vooruitgang is geboekt?

Om maar direct met de deur in huis te vallen, niet echt. Deze versie van Tennis World Tour voegt namelijk enkel alle DLC toe, waaronder nieuwe DLC die voor het huidige toernooi uit is gekomen. Hier hebben we het dan over drie stadia: De Philippe-Chatrier centre court, het Suzanne-Lenglen court en het Simonne-Mathieu court. Verder ontbreken de bekendste stadia. Spelen op het fictieve “Supreme Stadium” heeft toch niet dezelfde aantrekkingskracht als de center court van Wimbledon. Het is sowieso al een tough sell als namen als Djokovic, Nishikori en Del Potro simpelweg ontbreken. Bij de dames is het al helemaal slecht gesteld. Vijf dames in totaal, waarbij deze versie Mladenovic erbij komt.

Gameplay

Ik zeg dit allemaal wel een beetje gekscherend maar het draait uiteindelijk vooral om de gameplay. Ik speel liever een goede game met ontbrekende content dan een slechte met. Helaas komt Tennis World Tour hier ook tekort. Er is een hoop verbeterd na de release van vorig jaar, maar dit heeft niets ermee te maken dat het de Roland Garros editie is, dat is simpelweg een kwestie van patches.
Tennis games hebben inherent het probleem dat een goede manier van besturing verzinnen lastig is. Er zijn meerdere beslissingen die allemaal in anderhalve seconde gemaakt moeten worden. Tennis World Tour wordt ervoor gekozen om het schot grotendeels automatisch te doen, je bepaalt zelf het type schot met een bepaalde knop en de richting met je stick. Hoewel meerdere tennis games kiezen om het zo toe te passen is deze game heel selectief wanneer dit wel of niet functioneert. Op het ene moment kiest de game om iets te doen waar je niet om vraagt en het volgende moment ren je met de speler naar de bal en reageert vervolgens niet op je input.

Let vooral op het “missen” van de bal en enge spelers.
Als het wel werkt, merk je wat de ontwikkelaar heeft proberen te bereiken. Met een beperkt aantal handelingen op je controller kun je veel verschillende slagen bereiken. Je hebt de standaard slagen waarbij je de schouderknoppen als een soort modifiers gebruikt. Waar je bij de meeste tennis games de bal zo hard mogelijk een oplawaai probeert te geven, draait het in Tennis World Tour meer om balans. Hoe harder je slaat hoe minder controle je over de richting en afstand hebt. Zo kun je je slagen veel beter finetunen, mits het spel niet bepaalt dat het je tennisser iets anders wilt laten doen. Want op de momenten dat het niet werkt kan dit je hele match naar de knoppen helpen.

Presentatie

Grafisch is Tennis World Tour heel erg mèh. De tennissers lijken vaak barbiepoppen en op momenten dat er emotie wordt uitgedrukt zou ik ze zelfs eng noemen. Animaties lopen meestal niet soepel in elkaar over en dat geeft een heel onrealistisch gevoel. Dat is jammer, aangezien de animaties zelf goed uitzien. Virtua Tennis 4 weet met mindere grafische mogelijkheden wel een betere algehele presentatie neer te zetten, zelfs op PlayStation Vita.

Geluid is verder goed in orde, het raken van de bal met het racket heeft de juist oempf en publiek reageert meestal geloofwaardig op wat er gebeurt op de court. Wat wel heel snel op de wekker gaat is het commentaar, gelukkig kan het volume hiervan helemaal omlaag gezet worden.

Verdict

Dat wil echter niet zeggen dat het helemaal slecht is. De career mode en customization is prima. Je kan ook kaarten vrijspelen die je tijdens de matches mag inzetten voor bepaalde bonussen. Dit geeft wel een dynamischer aspect aan de carrière van je tennisser. AI spelers reageren realistischer dan veel eerdere tennis games die ik heb gespeeld en maken geloofwaardige ongeforceerde fouten. Over het algemeen zijn standaard de matches en rallies langer, wat toch een realistischer aspect geeft, zoals we eerder in Top Spin gezien hebben. Ook niet gek als je bedenkt dat er een deel van het ontwikkelteam aan die game heeft gewerkt.

Ten opzichte van vorig jaar is het duidelijk dat het niet meer helemaal dezelfde game is, maar dat mag ook wel na maar liefst veertien patches. De gameplay is verbeterd, maar nog zeker niet waar het hoort te zijn. Grafisch is er nog veel vooruitgang te boeken en het moet beter aan elkaar geknoopt worden. Het is leuk dat dit als “Roland Garros Edition” wordt verkocht, maar dat stelt bar weinig voor. Al met al voelt de game nog steeds niet af, maar er is veel potentie. Wellicht dat een volgend deel een stuk beter uit de verf komt. Ik hoop niet dat we daar al te lang op hoeven wachten, want tijdens deze generatie consoles zijn maar twee tennis games uitgekomen, geen van beiden wist goed uit de verf te komen.
Als je de volledige “Roland Garros” versie van de game aanschaft krijg je de Legends Pack erbij, deze bevat John McEnroe, Andre Agassi, een extra baan en nog wat opvulling. Helaas kan ik over deze pack niets vertellen. Als je Tennis World Tour al bezit gelden de Legends- en Roland Garros packs beide als losse DLC en kosten €19,99 per stuk, wat ik gezien de beperkte extra content erg prijzig vind.

Pluspunten

• Carriere modus leuk uitgewerkt
• Realistische gedrag van AI spelers
• Skill cards zorgen voor variatie in matches

Minpunten

• Besturing onbetrouwbaar
• Presentatie niet wat je in 2019 minimaal mag verwachten
• Roland Garros Edition brengt niet veel nieuws

Tennis World Tour – Roland Garros Edition is verkrijgbaar voor Xbox One, PlayStation 4, PC en Nintendo Switch.