Review: Steelrising – Fransouls

Een nieuwe week, een nieuwe Soulslike! Maar dit keer een speciale editie, want niemand minder dan een van mijn toch wel favoriete AA ontwikkelaars is aan zet. We hebben het dan uiteraard over Steelrising, de actie-RPG van Spiders!

Spiders kennen we ondertussen het beste van The Technomancer en Greedfall. Spiders staat toch wel bekend om het neerzetten van een knap staaltje werk op een budget. Het zijn unieke verhalen, met lekkere gameplay, maar met de nodige schoonheidsfoutjes die de pret niet weten te drukken. Steelrising past ook thuis in dit straatje. Een pakkende setting, een unieke twist aan de Soulslike-genre en het speelt heerlijk. Vanaf de eerste minuten raakte ik al helemaal onderdompelt in deze Franse revolutie.

Beter goed gejat dan slecht verzonnen

Een motto om mee te leven. Je kunt iets beter goed jatten, dan slecht verzinnen. Het is net alsof dit staat geschreven op iedere arbeidsvoorwaardenbrief die medewerkers krijgen als ze aan de slag gaan bij Spiders. En dat is dan ook helemaal geen slecht iets, want Spiders weet het met iedere game weer voor elkaar te krijgen om bestaande elementen uit games te combineren in hun eigen creatie. En Steelrising is misschien wel mijn favoriete Spiders-titel op dit moment, al blijft Greedfall toch ook steengoed (kan niet wachten op deel 2)!

Steelrising is in zijn kern een taaie actie-RPG in dezelfde trant als Dark Souls. De combat is keihard, doet pijn en timing is essentieel. Het ontdekken van patronen in de aanvallen van je tegenstanders is belangrijk. Het vinden en ontdekken van je eigen favoriete wapens en speelstijl net zo goed. Verder bouw je je personage, Aegis, helemaal om deze wapens en speelstijl heen. Sommige wapens worden sterker naarmate je Power hoger is, sommige wapens zijn sterker als je Agility hoger is. Je kent het riedeltje wel. De power-scaling komt in iedere Actie-RPG wel een vorm of maat terug en in Steelrising is deze klassiek te noemen.

Er zijn een tal aan verschillende wapens te vinden en te ontgrendelen in Steelrising, van speren en dolken tot pistolen en metalen waaiers. Ieder wapen heeft een unieke speciale aanval. Dit kan bijvoorbeeld een parry, schild en afstandsschot zijn. Wederom afhankelijk van je eigen voorkeur in speelstijl. Al merk ik zelf dat ik erg vaak wissel van speelstijlen in dit soort games. Ik koos daarom voor een soort van speer met een afstandsschot als speciale aanval. Niet zo zeer daarom, maar omdat de Charge Attack van dit wapen voor mij lekker klikte. Het opladen van de aanval duurt eventjes, maar de klap die volgt doet pijn en kan de meeste vijanden er onderuithalen of terugdeinzen. En dat voor een wapen die wordt geclassificeerd met Medium snelheid!

Waar komt de naam vandaan?

Steelrising speelt zich af in tijdens de Franse revolutie in Parijs. Je reist dan ook door en langs verschillende bekende locaties zoals de Louvre. Of je er veel van herkent is punt 2, want bijna alles ligt er een beetje vervallen en verlaten bij. Mensen tegenkomen op straat of in een gebouw is meer een uitzondering dan een regel. De straten worden namelijk schoongeveegd door robots. Hoe en wat dit allemaal heeft kunnen gebeuren zoek je maar lekker zelf uit tijdens het volgen van het verhaal, want dat is natuurlijk het leukste. Je vind her en der wat brieven en informatie over de gebeurtenissen die hebben geleid tot de situatie waarin jij, Aegis, ook een robot, of beter gezegd Automaton, zich in bevindt.

Je bent een oude danseres Automaton van de koningin. Zij heeft jou gevraagd om op zoek te gaan naar informatie over hoe dit heeft kunnen gebeuren. Het is aan jou om de Automaton invasie van de Koning te stoppen.

Een hele toffe setting met een vrij uniek concept op de bestaande materie. Je komt dan ook veel verschillende soorten automatons tegen. Verschillende maten, vormen en stuk voor stuk wel op een of andere manier dodelijk. Ze kunnen ijs, vuur en elektriciteit gebruiken en deze hebben alle drie een nadelig effect op jou. Je kunt misschien al raden wat ze doen, dus die uitleg ga ik je dan ook besparen.

Doet me denken aan Bloodborne

Waarom ik Steelrising misschien wel zo ontzettend gaaf vind, is omdat ik het op veel fronten erg vind lijken op Bloodborne. De gebieden waar je doorheen banjert zijn nauw en bieden veel zijgangetjes en verstopte extraatjes. Ook ‘verborgen’ of verkapte nevenactiviteiten bevinden zich in de straten en steegjes van Parijs. Bij verschillende huizen waar je langs loopt vang je conversaties op van mensen die binnen een gebouw of woning schuilen. Als je een gesprek met ze aan wilt gaan reageren ze vaak bang. Er heerst een zekere vrees voor de Automatons en ze gaan er van uit dat jij ook een van slechteriken bent. Ondanks dit feit hebben sommigen hulp nodig en kan je ze iets brengen om ze te helpen. Je moet dan tussen je missies door op zoek naar voorwerpen die ergens verstopt liggen. Het is volledig optioneel en je komt ze ook niet vaak tegen. Juist daarom zijn ze interessant en verdiepen ze hele vibe en setting die de game de speler mee wilt geven.

Net voor de grote baasgevechten vind je vaak ook mensen die schuilen in huisjes die je een kleine hint of glimp geven van de gevaren die op je wachten. Als je vraagt of ze tips hebben om er mee om te gaan, is het meestal: “Maak dat je weg komt. Ren!”

Ik hou van deze onheilspellende waarschuwingen en settings in dit soort games. Juist omdat het al moeilijk genoeg is zonder dat iemand je angst in wilt boezemen!

Metroidania-Souls

We kennen de term Metroidvania allemaal wel. Een soort type game waarin je in eerste instantie maar een klein gedeelte van de speelwereld kan ontdekken. Veel gebieden zijn geblokkeerd. Je kunt er later pas naar toe als je een bepaalde sleutel, kracht of wat dan ook hebt bemachtigd om het voorheen geblokkeerde pad te bewandelen. Steelrising doet dit ook! Daarom is deze game nu officieel een Metroidvania-Souls-titel. Al vanaf het begin van de game zie je duidelijke doorgangen en wegen waar je nog niet naar toe kunt. Je mist een bepaalde kracht, zoals een duik in de lucht, een grijphaak of een sterke trap om zwakke muren te doorbreken. Je moet later terug komen als je alles wilt ontdekken, of als je een bepaalde side-mission wilt doen.

In Steelrising krijg je nieuwe krachten na het verslaan van een grote baas. Met deze nieuwe kracht kan je bijvoorbeeld een voorheen geblokkeerd pad ontgrendelen. Je kunt er ook verborgen kamers en afkortingen mee maken om een eerder verkend gebied nogmaals uit te kammen voor bijvoorbeeld meer loot.

Naast het volgens van de rode draad en het hier en daar assisteren van bewoners in nood zijn er ook diepe side quests om je in te verdiepen. Deze brengen je naar verschillende locaties in de game waar je niet altijd heen hoeft voor het overkoepelende verhaal. Extra avontuur dus!

Verdict

Steelrising is fantastisch. Het is een van mijn favoriete titels van dit jaar en ik denk wel mijn favoriete Spiders-titel. Het is een heerlijke Soulslike met gruwelijke combat die je kunt aanpassen naar je eigen speelstijl. Het betreft een unieke setting met een vrij uitgebreide speelwereld die bestaat uit nauwe gangetjes, brede pleinen, boss-arena’s, verborgen gangetjes, afkortingen en backtracking. Eigenlijk wel iedere box die je moet afvinken om mij enthousiast te krijgen.

De game is niet geheel foutloos. Er zitten wat kleine schoonheidsfoutjes in zoals vreemde belichting issues, vijanden die een soort van idle animatie aannemen als ze dood gaan en het af en toe vast te komen zitten van Aegis als je ergens overheen wilt springen. Door de fijne auto-save functie is dit laatste gelukkig nooit een groot probleem geweest.

Als ik dan toch ergens over moet zeuren is het dat ondanks de vele verschillende soorten robots of Automatons, de variatie in vijanden een klein beetje jammer is. Ze lijken vaak op elkaar, maar gebruiken een ander element of iets dergelijks. Niet iets wat heel erg storend is, maar het had iets uitgebreider kunnen zijn. Het verhaal is ook af en toe wat lastiger te volgen vond ikzelf. Ik kon niet uit elkaar houden welke Franse naam nu met het verkeerde stokbrood uit bed is gestapt. Gelukkig was het verhaal dan ook niet de drijfveer, in mijn ogen.