Review: Mega Man 11

Mega Man was vroeger één van mijn meest favoriete games. Helaas heeft de game in deze eeuw een beetje moeite met het vinden van een plek, heeft dit elfde deel wel zijn plek gevonden? Lees het in onze review!

Deze afgelopen paar Mega Man titels die in de eenentwintigste eeuw uitkwamen, waren geen groot succes. Het waren of medoicre titels, of het waren collecties van oudere titels. Die collecties werden over het algemeen prima bevonden door de critics, maar werden niet in het grote publiek ontvangen zoals gedacht. Mega Man 11 zou deze formule om moeten gooien, terwijl de oude bekende stijl en de sfeer wel behouden word.

Toch weer

Ondanks dat de formule moest veranderen, is één groot detail hetzelfde gebleven. Er zijn acht Robot Masters die allemaal onder de volledige controle van de duivelse Dr. Wily vallen. Het is een Mega Man om iedere Master uit te dagen en te verslaan, om vervolgens zelf bij Dr. Wily te komen. Mega Man kan schieten, glijden en zijn robot hond Rush oproepen. Je moet jezelf door een boel sidescrolling 2.5D levels heen boren die vol met vallen zitten. Zo zijn er de dodelijke spiezen, de bodemloze putten en de mechanische vijanden. Het is en blijft altijd vermakelijk om games als deze te spelen, puur voor vermaak. Ook is het natuurlijk fijn om je reflexen scherp te houden.
Waar dit elfde deel zich in onderscheid, is het nieuwe systeem genaamd; Double Gear. In een flashback zie je Dr. Wily en Dr. Light (Mega Man’s maker) in hun jongere dagen. We zien hoe Wily geholpen heeft met het creëren van een Double Gear System.  Dit zou toen der tijd een baanbrekend ontwerp zijn geweest, iets wat de evolutie van de robot zou gaan vormen. Light, wilde juist dat robots een bepaalde intelligentie zou krijgen en emotie kon voelen. Deze discussie is wat de twee doktoren uiteindelijk uit elkaar dreef. Dit is één van de betere achtergrondverhalen die ik in het Mega Man universum heb gespeeld, ondanks dat blijft het uiteindelijke doel hetzelfde.

Double Trouble

Dit systeem is ook een bedoeling geweest van Capcom zelf, om de eens moeilijke Mega Man een stuk makkelijker en toegankelijker te maken. Voor de meer ervaren spelers is dit weer een mechanic om volledig te masteren voor speedruns of challenges. Dit Double Gear systeem geeft een aantal mogelijkheden. De Speed Gear zal de tijd een aantal seconden flink vertragen, waar de Power Gear onze held sterkere aanvallen geeft. Deze gear zal Mega Man meer damage geven, maar ook een algehele boost. De pakken zijn niet eens nodig om de game uit te kunnen spelen, of om tactisch te spelen. Ze zijn vooral een klein hulpmiddel of een manier van speelstijl.
Dit betekend niet dat de game soft of makkelijk is geworden, alles behalve. Deel 11 is nog even moeilijk als voorgaande delen, het geeft je alleen meer tools om deze moeilijkheden te trotseren. Desondanks heb ik nog langere tijd nodig gehad om ieder level te meesteren, zoals ik het wilde. Ook de baas-gevechten kostte enige tijd om te leren. Je moet iedere beweging en aanval doorkrijgen om überhaupt de kans te krijgen om de baas te raken met je aanvallen. Er zijn genoeg one-hit-kill mechanics die je van je leven zullen wegjagen. Na uren frustratie, is het wel super rewarding als je dan eindelijk de stage af hebt gerond.

Levels, graphics en andere goodies

Capcom geeft wel de keuze in moeilijkheid. Ben jij een casual, of een newcomer? Deze settings maken de game toegankelijker voor de, ja, de nieuwkomers! Dr. Light geeft ook lichte assistentie met een in-game shop waar spelers chips kunnen kopen voor hun Suit. Deze zijn niet overpowered, maar geven wederom een soort hulpmiddel dat niet direct essentieel is, maar wel tof om te hebben.
Qua level design is deze game doordachter dan de meeste. Je ziet en merkt dat de sfeer hoog is en dat ieder level met liefde en zorgzaamheid ontworpen is. Dit alleen al maakt de game zoveel completer en tevens ook het thema sterker. Of je nu omringd bent door ballonnen, of aan het vechten in een grot met gloeiende blauwe blokken, de game ziet er fantastisch uit voor een sidescroller.  Ook de voice-acting en de puns zijn sterk aanwezig. Ook dit maakt wederom een betere sfeer aanwezig in de game. Dit samen met de catchy muziek, die er natuurlijk ook weer is.

L’verdict

Mega Man 11 is niet de beste en meest legendarische Mega Man die wij kennen van vroeger. Ondanks dat is dit de eerste titel die in 20xx uitkomt en zijn daadwerkelijke plaats kent en verdient. Voor een prijs van maar dertig Euro is deze game het meer dan waard om op te pikken, ook voor nieuwkomers. Dit is een leuke kans voor degene die niet bekend zijn met dit stukje nostalgie, om er een eerste ervaring meer te krijgen. Ik heb hem op de Playstation 4 mogen spelen, maar hoor veel goeds over de Nintendo Switch versie. Ik denk dat met de komst van deze handheld de game nog beter op zijn plek zal vallen.
Pluspunten

• Lore building
• Vloeiend, uitdagend
• Kost tijd om te leren
• Ieder level is uniek

Minpunten

• • Toch weer die oude formule
  • Aantal mechanics voor Mega Man