Review: Just Die Already – Out With A Bang!

Just Die Already is een “simulator” game in dezelfde geest als Goat Simulator. Het is dus eigenlijk helemaal geen simulator, maar eigenlijk een zandbak waar je een beetje in kunt spelen voor een paar uurtjes. Zijn games als Just Die Already en Goat Simulator eigenlijk nog wel van deze tijd?

Just Die Already is een sandbox game waarin je in de huid van een bejaarde kruipt. Je enige doel is doodgaan, maar dat kan je op creatieve wijzen doen. Meer komt er eigenlijk niet bij kijken. Dit soort “simulator”-games waren een aantal jaar geleden erg populair. Tegenwoordig hebben we het wel gezien met deze zandbak titels. Dat is eigenlijk ook de enige conclusie die ik kan trekken uit Just Die Already. Ik heb het nu wel weer gezien.

Doelloos

Wat dat betreft past de aard van de game heel erg goed bij het soort personage dat je speelt. Je bent een bejaarde en je hebt eigenlijk niet echt meer een doel. Je bent aan het wachten tot de man met de zeis je komt ophalen. Waarom zou je wachten, als je ook zelf naar hem toe kunt gaan? In Just Die Already, wat de naam al insinueert, moet je dus gewoon doodgaan. Dit kan op verschillende manieren. Voordat je voorgaat heen gaat is er wel nog een bucket-list waar je een aantal dingetjes uit kunt afvinken. Eigenlijk is dit een soort van opdrachtenlijst die je al spelend als gids kunt gebruiken. Hier staat bijvoorbeeld in dat je 100 keer je ledematen moet verliezen, of moet sterven op een speciale manier. Door bijvoorbeeld opgegeten te worden door een haai, of in elkaar moet worden geslagen door een naakte man in een douche.

Er zijn ook een aantal opdrachten die niet per se te maken hebben met doodgaan, maar meer met manieren hoe je kunt omgaan met de wereld om je heen. Graaf een graf op, open kisten en gooi een basketbal door de hoep. Zo’n dingetjes.

Door deze opdrachten uit te voeren krijg je tickets. Met deze tickets kan je in een automaat langs de straat een voorwerp trekken. Een fop neus voor je personage bijvoorbeeld, of een revolver. Het is maar net waar je op dat moment trek in hebt.

Sterk begin

Just Die Already begint enigszins sterk. Je zit opgesloten in een kamertje in het bejaardentehuis. De nachtmerrie van iedereen met een kunstgebit. Omdat je dit niet ziet zitten besluit je om uit te breken. Je komt in aanraking met de besturing van de game en de eerste gevaren. Je kunt bepaalde kastjes en lades open maken omdat hier spullen in kunnen liggen. Een sleutel voor je kamerdeur bijvoorbeeld. Eenmaal in de centrale hal zie je dat er een feestje is van een medebewoner. Dit is de ultieme kans om uit te breken. De voordeur is op slot, maar als je het feestje zo ontzettend weet te verstoren, dan kan de verzorger je alleen maar uit het pand zetten, toch?

Ja, het feest verstoren is dan ook de enige manier om eruit gegooid te worden. Het bewerken van de medebewoners met een mes, of op de verzorger plassen is niet genoeg. Pas zodra je de ballonnen kapot prikt heb je de poppen aan het dansen en word je uit het bejaardentehuis gegooid. Eenmaal in de open wereld houdt het verhaal eigenlijk al op. Er is na het ontsnappen uit het bejaardentehuis verder geen overkoepelende opdracht meer. Ook het verhaal houdt een beetje op en nu moet je het doen met die bucket-list waar ik het eerder al over had.

Maar zwakt snel af

In eerste instantie denk je dan dat je het te pakken hebt. Vrijheid! Ik kan doen wat ik wil. Ik kan niet wachten om te zien op welke ongelofelijk waanzinnige manieren ik mijn bejaarde personage van het leven kan beroven. Dat dacht ik tenminste. Het duurde niet lang voordat ik eigenlijk alles wel snel had gezien. Zo veel creatieve manieren zijn er eigenlijk niet. Alles is een beetje op een gevaarlijke manier opgezet. Het is een wereld waarin in niemand zijn VCA-diploma heeft gehaald in ieder geval.

In totaal was ik zo’n 4 tot 5 uurtjes zoet met Just Die Already. In deze tijd heb ik de meeste manieren om dood te gaan wel gevonden en heb ik het overgrote deel van de speelwereld ontdekt. Ik vond nog regelmatig wat richeltjes en randjes die leiden naar balkonnetjes en open ramen met 3 uur speeltijd. Als je goed zoekt vind je dus nog wel een aantal leuke verstopte geheimpjes, maar het is niets baanbrekends.

Helaas bood de bucket-list ook niet veel extra reden om toch nog even door te spelen. De opdrachtjes zijn simpel en bieden geen noemenswaardige beloning, waardoor je al snel zoiets hebt: Ik geloof het allemaal wel. Dat in combinatie met de over het algemene hele klungelige besturing, waardoor veel opdrachten ronduit onmogelijk zijn, bevordert niet echt om door te zetten.

Verdict

Just Die Already kon, als het een aantal jaar geleden verscheen, nog meeliften met de “simulator”-hype. Vandaag de dag biedt het echter weinig spanning en middelmatig vermaak. De zandbak omgeving is leuk genoeg tot je alles binnen een uurtje of 4 wel hebt gezien. Er is geen overkoepelend verhaal of doel waardoor je door wilt blijven spelen. Indien je toch kan genieten van dit soort ‘goofy’ zandbakomgeving-games, is het wellicht leuk om te proberen.