Review: Mafia Definitive Edition

We keren bijna 20 jaar later terug naar de fictieve stad bekend als Lost Heaven. Als onschuldige taxi chauffeur ontmoet het lot ons om de georganiseerde criminaliteit in te duiken. En dat is nog maar het begin.

Het is 1930 in Mafia Definitive Edition en Tommy Angelo is een eerlijke taxi chauffeur die netjes zijn uren volmaakt voor een marktconform loontje van een paar dollar per week. Een fluitje van een cent, maar al snel komen er twee heel interessante klanten die graag gebruik maken van Tommy’s dienst, nadat ze op de vlucht zijn geslagen tijdens een aanvaring met de Morello maffia. Paulie en Sam zijn leden van de Salieri maffia. Met niet al te veel keuze zorg je er met je verpletterende taxi-skills voor dat je Paulie en Sam veilig weet terug te keren bij Don Salieri na het uitvoeren van cutscene-manoeuvres.

Je wordt dubbel en dik gecompenseerd voor je heldhaftige tentoonstelling en wordt erop geattendeerd dat je de beste mensen nooit hebt gezien. Je saaie taxi-baantje zet zich voort, maar niet voor lang. De volgende dag word je op straat, in je taxi, herkend door leden van de Morello maffia. Ze ronselen je wat in elkaar en slopen je auto. Rennend en klimmend baan je je weg door smalle steegjes waarna je uiteindelijk bij het café van Salieri aankomt. Paulie en Sam schrikken de Morello leden af. Misschien is dit het juiste moment om de grote baas te ontmoeten, Don Salieri. En hier begint het pas echt.

Ouderwets gezellig

Mafia Definitive Edition is een remake van de eerste Mafia game uit 2002. Destijds was het een revolutionaire titel met een open wereld, ongekend verhaal en een over het algemeen zeer goede uitvoering. Bijna 20 jaar later ervaren we het allemaal nog een keer, al is het niet zo revolutionair als het eens was. Daar wil ik overigens niet mee zeggen dat de remake niet indrukwekkend is, want Mafia Definitive Edition weet op heel veel manieren en momenten de juiste snaren aan te slaan.

Ondergedompeld in actie

Het is bijna alsof je een film speelt. Mafia Definitive Edition weet heel goed wanneer het de gameplay moet onderbreken met een verhalend filmpje. Deze zijn dan ook van ontzettend hoog kwaliteit, met name in het acteerwerk. Ieder filmpje weet de setting, het verhaal en het gevoel perfect mee te leveren en dat op zich is al een hele prestatie. Het resultaat is dat je als speler constant in de flow van het verhaal zit. Je elk moment ondergedompeld bent in het hele verhaal en het memorabel blijft, zelfs jaren na het spelen van de game. Mafia games zijn hier heel erg sterk in en met name in deze remake draaien alle wieltjes op dit vlak een paar tandjes sneller.

Tijdloos in 1930

De kracht van Mafia is dat de game zo’n 20 jaar na release nog steeds goed in het huidige videogame landschap past. Het is weliswaar een remake, maar wel een die heel erg trouw blijft aan haar bronmateriaal. Het is een volledige remake, dus geen matige remaster zoals we zagen bij Mafia 2. Je gaat dus grote verschillen zien tussen de originele game en de Definitive Edition, maar in zijn essentie is het dezelfde game, gelukkig.

Wat dit betekent is dat de open wereld opnieuw niet zo heel erg veel toevoegt aan de game behalve de vrijheid die je als speler krijgt in het aanpakken van bepaalde missies en routes. Er is genoeg activiteit in de wereld om je heen en de stad voelt ook erg levendig aan. Dit versterkt alleen maar het punt waar Mafia de focus echt op legt en dat is het vertellen van een tof verhaal en het er nog goed uit laten zien ook.

Het ziet en voelt niet alleen authentiek aan, maar zo speelt het ook. In tegenstelling tot Mafia 2 ben je geen oorlogsheld, Niet dat Vito dat wél was, maar dat laten we even achterwegen. In ieder geval merk je ook aan de speelstijl dat je geen aangeboren seriemoordenaar bent. Richten met vuurwapens is niet Tommy’s sterkste punt en dat merk je direct. Zelfs met een nauwkeurig schot is er een aanzienlijke kans dat je mist op een redelijke afstand. Het gebruiken van de omgeving als dekking is dan ook heel erg belangrijk in deze game. Kortom voelt Tommy’s speelstijl heel erg geloofwaardig.

Vroeger was alles beter

Het leven in 1930 klinkt dusver perfect voor de taxi chauffeur die op zoek is naar een baantje in de ondergrondse wereld, maar niet alles is perfect in Mafia Definitive Edition. Alhoewel de game op het grootste gebied doet wat het moet doen, en het ook heel erg goed doet, sluipen de bekende kwaaltjes opnieuw naar binnen. Het is niet zo rampzalig als in de remaster van Mafia 2, absoluut niet, maar bekende problemen komen in bepaalde mate nog steeds voor.

Zo is er wederom een texture pop-in die voornamelijk zichtbaar is tijdens het autorijden. Grasvlaktes worden pas voor je neus ingeladen en dit haalt je toch wel een beetje uit de sfeer omdat je je ogen er simpelweg niet vanaf kan houden. Het exact zelfde probleem als we zagen in de Mafia 2 remaster. Ook de animatie kwaliteit mocht iets beter en vloeiender.

Verdict

Mafia Definitive Edition is een schitterende game. In zijn essentie nog steeds de game waar iedereen destijds verliefd op is geworden, maar dan volledig opnieuw opgebouwd. Het ziet er schitterend uit, speelt lekker en voelt realistisch aan. Het aller grootste pluspunt in de game is wel de manier waarop het verhaal verteld wordt en hoe jij als speler de schakel bent in dit verhaal om het letterlijk als een film voor je af te spelen terwijl je zelf min of meer de touwtjes in handen hebt.

Daarbij blijft de game trouw aan wat het zich doet voorstellen waardoor je je thuis voelt in de omgeving zonder dat het game-y aanvoelt. Helaas wordt dit laatste een beetje onderbroken door bekende problemen, maar over het algemeen was dit een van de minste ergernissen van de Salieri maffia.