Review: Immortals: Fenyx Rising

Griffioenen, reuzen, cyclopen, harpies en andere mythische wezens, het is allemaal te vinden in Ubisoft’s nieuwste game! Immortals: Fenyx Rising is een game die veel elementen uit andere games combineert. Maar, is de game hierdoor uniek genoeg? Lees het hier!

Immortals: Fenyx Rising voelt als een ode naar de griekse mythologie met alle wezens, goden en gebieden van dien. De game verschijnt op 3 december 2020 voor Google Stadia, Playstation 4/5, Xbox One, Xbox Series S/X, Nintendo Switch en PC! Op de PC kan je hem via zowel Epic Games Store als Uplay verkrijgen. Nu kan ik stoppen met het spelen van Genshin Impact, eindelijk. Lees hier in de review hoe de game daadwerkelijk speelt!

Rise up

In Immortals speel jij als Fenyx, een halfgod(in), liggende aan het gender dat je kiest. Vervolgens is het aan jou om de woonplaats van de Griekse goden te redden van een vloek. Je zal verschillende personages, goden en monsters tegen gaan komen op je avontuur. Dit is direct waar de game een sterke eerste indruk achterlaat: het verhaal! De map die je speelt kent 4 gebieden, waar in het midden van die gebieden je schurk verscholen zit in een vurig gebied. Je werkt in alle 4 de gebieden verschillende verhaallijnen uit om uiteindelijk sterk genoeg te zijn om Typhon te verslaan.

Het verhaal wordt op een aantal manieren verteld. Zo heb je de vertellers genaamd Prometheus en Zeus. Prometheus zit vastgeketend en vertelt aan Zeus het verhaal van Fenyx. Zeus heeft geen vertrouwen in de mensheid en is dan ook iemand die soms het verhaal een bepaalde onverwachte kant op kan sturen. In het begin hoor je ze heel vaak, soms iets te vaak, over je avontuur heen lullen. Echter wordt dit steeds minder, wat op zich heel sterk is. De twee vertellers doen het ook heel leuk, met alle humor die we kennen van Ubisoft games. Immortals liet me sowieso vaak echt lachen met grappige one-liners of animaties die je op dat moment echt even niet verwacht.

Al met al is het verhaal boven verwachting een erg goed en sterk verteld verhaal. Het doet niets spectaculairs, maar houdt je constant bezig en introduceert steeds nieuwe personages en key moments. Het grootste nadeel is de protagonist zelf, die heel stroef op gang komt in het begin. Naderhand krijgt je personage steeds meer ‘karakter’ en blijft het ook interessant deze te volgen.

Alexios?

Het is geen geheim dat Immortals veel weg heeft van Assassin’s Creed: Odyssey. Laten we voorop stellen dat er ook verschillende ontwikkelaars uit die game aan Immortals hebben gewerkt. Het voelt dan ook als een speelsere Odyssey, waar er geen grenzen liggen tussen echt en mythologie. Dit merk je aan bijna alle aspecten in de game, waar we maar even beginnen met de combat. De combat is echt veruit één van de beste features in Immortals. Vanaf moment één wist ik al dat de  combat tof zou gaan worden. Het voelt heel speels, vrij en toch ook erg uitdagend liggende aan de moeilijkheidsgraad die je kiest.

Op de Playstation 5 heb je R1 als lichte aanval, waar je met een zwaard slaat alsof er geen morgen is. R2 bring out the axe. Een megagrote tweekantige bijl die lekker zwaar aanvoelt om te gebruiken. Natuurlijk is er ook nog je boog en skills. Pijl en boog gebruiken is echt tof. Je kan namelijk, wanneer je met L2+ R1 schiet, je pijl besturen. Hiermee zal je verschillende puzzels op gaan lossen, maar je kan het ook gebruiken om een beetje lol te hebben met je vijanden. Je skills zijn ook erg fijn op momenten, waar je vijanden bijvoorbeeld omhoog kan gooien met speren die uit de grond schuiven, of waar je een immens grote hamer tegen de vlakte kan meppen. Hoe je het ook went of keert, er is bijna niks te zeggen over de combat. Het enige dat gevechten soms moeilijk maakt, is de camera wanneer je op vijanden locked, dit voelt om de een of andere manier heel raar aan.

Boss fights zijn tevens erg lastig op momenten, gelukkig maar! Hoe vaak je games speelt en er doorheen blaast alsof je een hele god bent, weet Ubisoft wel hoe ze je de juiste uitdaging op het juiste moment moeten bieden. 

Jouw verhaal, hun wereld

Immortals begint met een character creation, waar jij jouw Fenyx zal maken om vervolgens je avontuur te starten. Die character creation is niet de meest uitgebreide, maar doet meer dan genoeg om je het gevoel te geven dat je jouw eigen karakter kunt maken. Zo heeft de game ook een hub waar je meerdere upgrades zal krijgen. Je spaart door te spelen in de grote wereld een aantal resources op. Zo heb je resources om je potions te upgraden, je stamina te verhogen of je wapens te versterken. Ook kan je hier ten alle tijden je eigen personage veranderen qua looks.

Stamina krijg je door tempels te voltooien. Deze tempels bieden ieder een eigen unieke uitdaging, die soms even je hersens laat kraken. Deze tempels zijn uiteraard afgeleid van Breath of the Wild, maar dat haalt niet weg dat ze erg goed passen in de wereld van de goden in Immortals. Het voelt constant alsof Typhon je uitdaagt om een waardige uitdager te zijn. Zo heb je door de wereld heen ook genoeg puzzels en uitdagingen, die je op momenten toch wel even bezig kunnen houden. Erg tof gedaan, chapeau!

De wereld zelf is lush en zit vol kleuren. Net als in Odyssey weet Ubisoft hoe ze het beste uit de Griekse mythologie moeten halen. Het kleurenpalet is exceptioneel uitgebreid en de game spelen op HDR scherm is een beetje kwijl op mijn trui wel waard. De wereld zit ook goed in elkaar. Als ik één kritiekpuntje zou mogen leveren, dan zou het zijn dat de wereld wat meer mensen kan gebruiken, maar dat is met het verhaal natuurlijk in contradictie. Waar de indeling van de wereld met aan liet denken, was World of Warcraft, waar de Ice Crown in het midden stond en je in de maps eromheen je personage deed levelen.

Er zijn veel soorten dieren en vijanden te vinden in de wereld van de goden. Van minotaurussen tot cyclopen tot driekoppige honden, niks is te gek voor Fenyx. Je merkt gewoon dat de ontwikkelaars heel veel plezier hebben gehad in het maken van de enemies en eigenlijk wel de gehele game. Het exploreren is ook een tof element in de game. Je kan overal op klimmen en af gliden, al kost je dit wel stamina. Ook kan je double jumpen en dashen om te gebruiken tijdens exploratie of gevechten!

Graphics en performance

Zoals ik al eerder aan heb gegeven is Immortals een hele mooie en vooral kleurrijke titel. Alle designs in de wereld zijn stijlvol, speels en passend binnen het Griekse thema. Hier valt dan ook heel weinig op aan te merken. Het enige dat me opviel, was dat de game in performance mode wel een verre tekenafstand hield, maar dat sommige bomen er dan uitzagen alsof ze getekend waren door een kleuter. We konden de game nog niet testen in fidelity mode, omdat deze pas vanaf launch beschikbaar was. Echter kreeg ik wel direct mee hoe soepel de game loopt op de Playstation 5. Ik had zelden tot nooit frame drops en de game liep ten alle tijden soepeltjes op 60FPS op mijn 4K HDR monitor.

Ook waren er weinig tot geen bugs in mijn speelsessies. Ik vroeg me soms toch echt af of dit wel een Ubisoft game was…

Verdict

Immortals: Fenyx Rising is een game waarvan ik nooit had gedacht dat deze zo goed zou gaan uitpakken. De game is speels, uitermate mooi en de gameplay is ook nog eens lekker vloeiend. Ik heb weinig aan te merken op te game, op een aantal kleine minpuntjes na. Ik kan de game dan ook aan iedereen aanraden die op zoek is naar een toffe, uitgebreide RPG om jezelf weer genoeg uurtjes in te verliezen.

Kijk jij uit naar Immortals: Fenyx Rising? Laat het ons weten in de reacties hier beneden of op Facebook!