Review: Greedfall

Het RPG Genre, ah, wat een dubbelzijdig fenomeen bevinden wij ons in. In dit genre kan je het verkloten of alle prijzen binnenhalen, maar er is geen gulle middenweg. Of toch wel?

Greedfall kwam uit op 10 september en na een lange playthrough heeft deze game mij in dubio achtergelaten. Na een lange periode van trailers die veel beloofden voor de game was de hype bij velen groot, soms immens groot. Na een lange periode zittend in ongeloof gaf ik toe, de laatste trailers voor Greedfall kregen mijn welverdiende aandacht en uiteindelijk zelfs een flinke hype. Maar, wie had gedacht dat een game zoveel problemen kon hebben, maar tegelijk zo leuk kon zijn..

Story

Een ziekte heerst over het land, buiten dat is overpopulatie ook wel een dingetje op zichzelf. Alsof dat nog niet genoeg is, komt armoede ook om de hoek staren. Politieke taferelen staan aan de orde van de dag in Greedfall en dit merk je vanaf het eerste moment direct. In het begin start je met het maken van jouw personage, de keuzes hierin zijn gelimiteerd, maar goed genoeg. Het is aan jouw personage om een mogelijkheid te vinden te leven met of te vluchten van de problemen in ‘The Old World’. Er zijn verhalen over een eiland, een land vrij van de ziekten en plagen die in deze zogenoemde oude wereld om iedere hoek loeren. Terwijl jij zoekt naar een oplossing kom je verschillende problemen, uitdagingen en oplossingen tegen.
De wereld van Greedfall is grimmig, op een goede manier. De architectuur en omgeving zitten in een 17e eeuwse Europese setting, iets wat vrij uniek is voor een RPG met fantasie-elementen. In de wereld kom je echter veel verschillende soorten vijanden, beesten, mysteries en gebieden tegen. Wat dit aspect betreft heeft de game een flink pluspunt. Het mengen van een ongebruikelijke setting met een sfeercreatie die wij gewend zijn is Spiders Games goed gelukt en ieder gebied fascineerde mij opnieuw. Magie is een groot aspect in de game en dat merk je gedurende de hele verhaallijn.

Een Core RPG

Greedfall is zoals beloofd een RPG met veel core-elementen. Dit zijn features die wij gewend zijn van OG rollenspellen van vroeger. Je hebt een bepaalde vrijheid die veel games tegenwoordig missen. Echter duurt het een paar uurtjes voordat je dit vrije gevoel daadwerkelijk kan ondervinden. Het klasse-loze progressie systeem, zoals Spiders het noemt, is een verrijking voor de gameplay. Je kan jezelf verdiepen in meerdere skills en zo heb je meer vrijheid om je eigen held te maken. Het aanpassen van je kleding is ook zo’n leuk, uniek aspect. Het is in greedfall niet zo dat jij constant zoekt naar nieuwe armor, kleding of wapens. Nee, het is juist de bedoeling dat jij huidige kleding uit kan breiden. Zo kan je zakken toevoegen voor extra ruimte en padding voor extra armor.
De combat is waar het een beetje lomp begint te worden. De camera is niet te harden op momenten, bewegingen voelen regelrecht lomp en de gevechten voelen soms alsof het ‘niet zo hoort te zijn’. Buiten dat zien alle aanvallen er cool uit en heeft bijvoorbeeld een geweerschot echte impact. Het voelt geweldig om iemand voor zijn bakkes te knallen met een lading buskruit dat uit jouw handgeweer spuugt als een drakenbijeenkomst op zaterdagavond! Dit is waar de keerzijdes van de munt vaker begonnen af te wisselen.
Je kan in Greedfall meerdere factions kiezen, met ieder hun eigen doelen, normen en waarden. Je zult mensen rekruteren om jou te vergezellen op je pad naar een betere wereld en je zult diplomatische keuzes moeten maken met dat idee in je achterhoofd. Jouw gerekruteerde bondgenoten kunnen je verraden als je ze niet genoeg aandacht geeft of het niet voor ze op neemt en dat is een element dat goed uitgewerkt is geworden. Iedere keuze die je maakt kan andere factions kwaad maken of juist gerust stellen. Ook is het zo dat je bondgenoten ecologische veranderingen in de wereld kunnen aanbrengen. Deze systemen werken super en als dit nog niet iets beter was gedaan, dan had de game puur en alleen hier op gedragen kunnen worden.

Budget is een dingetje

Spiders is een studio bekend van games als de Technomancer en Bound By Flame. Dit zijn allemaal games die de titel ‘Triple A’ net niet kunnen dragen. Greedfall schommelt net over die rand heen en mag zich bevinden op die beruchte AAA lijst, maar dan ook echt met hakken over de sloot. Je merkt dat er hart is voor de zaak en dat de game zich onderscheid op veel fronten, tegelijkertijd kan je er niet onderuit komen dat de game zijn budget cuts anders aan had kunnen pakken. De movement, camera en combat voelt gewoon niet geweldig op momenten. Het lopen van je personage ziet er uit alsof je net over een zak aardappelen bent gestruikeld en nu pijn aan je dikke teen hebt. De camera wisselt soms net iets te snel of juist totaal niet snel genoeg. Buiten dat missen er gewoon bepaalde aspecten die ruimte hebben gemaakt voor een vorm van uniekheid en eigenwaarde. Daar is op het eerste oog niets mis mee, maar toch, als de game meer budget of misschien zelf meer tijd had gekregen, dan had het beter kunnen zijn.
Cinematics is ook zo’n voorbeeld, alles voelt zo scripted en de dialogen vallen niet in een goede ‘flow’. NPC’s lopen steeds dezelfde cirkels en paden of gaan ineens willekeurig stilstaan en doen vervolgens niets meer. Dit zijn aspecten die een sfeerimpressie die eigenlijkheel sterk is al snel verzieken. De game zit daarbij vol bugs en kinderziektes die je bijna niet over het hoofd mag zijn. Dit is het meest storende aspect van de gehele game en als hier meer aandacht aan was besteeds, dan was de game de geschiedenisboeken ingegaan als misschien wel de meest unieke RPG ooit. Helaas is dit nu niet het geval.

Graphics en Geluid

op wat onscherpe textures na is Greedfall een adembenemend mooie game, vooral voor het genre waar de game zich in bevind. Enemy design is afwisselend en geeft een duidelijk beeld weer van het gevaar dat op je afkomt. De kledij en wapens hebben allemaal unieke looks en zijn op leuke manieren uit te breiden en zo kan ik nog wel even doorgaan. De belichting is mooi en de omgeving geeft een lekkere grimmige sfeer wanneer het nodig is, maar kan andersom ook lekker zonnig ogen. Geluiden is een dubbel iets, voetstappen en ingesproken dialogen zijn van middelmatige kwaliteit en niet altijd even fantastisch. daarentegen zijn geluiden in gevechten en het schieten van je pistool dan weer lekker opgepakt.

Verdict

Greedfall had zoveel meer kunnen zijn dan dat het is geworden, maar was desondanks alle bugs, foutjes en technische minderheden een plezierige game. Ik kon uren achter elkaar doorspelen en op momenten zelfs alle minderheden aan de kant zetten voor de unieke aspecten die de game bevat. Spiders is geen AAA studio en kan met een laag budget betere kwaliteit brengen dan gemiddelde grote studio’s en developers. Dit op zichzelf is een applausje waard en Spiders gaat zeer zeker de goede kant uit. Je merkt dat er veel liefde in de game is gestoken en ondanks de technische minderheden een zeer unieke ervaring is. Iedere RPG fan moet deze game voor de prijs zeer zeker een kans geven.