Review: Grand Theft Auto Trilogy – Definitive Edition

Er is niets definitiefs aan deze Definitive Edition. Rockstar bundelt de Grand Theft Auto titels van de PlayStation 2 era in een geremasterde bundel voor de huidige gangbare apparaten. Het resultaat is een grote wisselvallige versie met een heel veel problemen.

Grand Theft Auto 3, Grand Theft Auto: Vice City en Grand Theft Auto: San Andreas aangepast voor de Nintendo Switch, PC, PlayStation 4, 5 en Xbox Series S|X, One, volgens de huidige standaarden, klinkt als een aantrekkelijke deal. Ook nog met de adviesprijs van €59,99 voor de Grand Theft Auto Trilogy. Het zijn drie best wel grote en uitgebreide games, met een rijke geschiedenis die voor zowel veteranen als nieuwkomers erg interessant zijn. Eén groot voorbeeld voor de huidige open-wereld titels en toch wel een heilige graal voor de PlayStation 2-era. Het aanpassen van deze heilige graal is dan ook een riskant, want fouten zijn snel gemaakt. Vooral als de basis van de games eigenlijk al heel er goed is, zelfs vandaag de dag nog.

Toch is Grove Street Games er in geslaagd om zowel een aantal verbeteringen, maar zeker ook een aantal verslechteringen toe te passen aan de trilogie. Eerlijk gezegd wegen de verbeteringen niet echt op tegen de vele twijfelachtige designkeuzes voor deze trilogie. Het is een Mixed bag die je voornamelijk laat thuis komen van een koude kermis. Een kermis met een rups in verblindende regen die tijdens de rit last heeft van haperingen en willekeurig kan ontploffen.

The Good

Laten we positief beginnen en het hebben over de scherpe beelden die ons een beter beeld geven van de straten in Liberty City, Vice City en Los Santos, San Andreas. De resolutie is hoger en de kwaliteit van de textures is sterk verbeterd waardoor je dit keer de borden, neon-letters, en eigenlijk alle andere teksten in de game veel beter kunt lezen. Ze vallen nu ook wat meer op, dus grappen op bordjes komen opeens aan, terwijl je al die jaren geleden nog maar niet of nauwelijks kon lezen.

Deze leesbare teksten introduceert direct een probleem en dat is dat de teksten AI upscaled zijn. Er is geen persoon die deze heeft nagekeken. Hierdoor zijn bepaalde winkelketen van professie veranderd en verkopen ze geen ‘air guitars’ meer, maar ‘AR guitars’. Gezien de wapenwet in Amerika zou dit ook wel een passende grap zijn, maar dit was niet de intentie en deze foutjes komen nogal vaak voor. Letters worden vergeten of verkeerd ‘gelezen’ door de software die ze moet opschalen.

Een ander positief nieuwtje is het feit dat de game nu gebruik maakt van echte schaduwen die worden geprojecteerd door lichtbronnen. In de originele games werden schaduwen eigenlijk in de textures gebakken, maar als je nu met je koplampen aan naar een object toe rijdt, zie je daadwerkelijk dat dit object real-time een schaduw projecteert op de achtergrond. Dit geldt ook voor het zonlicht tijdens de dynamische dag- en nachtcyclus. Het brengt wat meer leven naar de voorheen toch wat statische game.

Over het algemeen speelt de game ook vrij goed. De besturing is minimaal aangepast en speelt eigenlijk zoals ik verwacht had. Alleen het richten en schieten is soms wat ongemakkelijk door de aim-assist die zich op een vreemde en willekeurige manier gedraagt. Soms springt deze naar willekeurige omstanders op de achtergrond in plaats van een bad guy die op de voorgrond op me aan het schieten is.

The Bad

De grote keerzijde van de medaille is dat er een hoop problemen zijn met de remaster. Het vreemde is ook dat deze problemen niet consistent voorkomen tussen de versies. De een is beter af dan de ander, maar schiet weer te kort op een ander vlak. Het is een hele vreemde vertoning waar ik oprecht verbaasd over ben. Laten we beginnen met de performance op de PlayStation 5.

Iets wat me direct opviel en waarbij ik even moest checken of ik wel de juiste versie had gedownload, is het feit dat er een Performance en een Fidelity keuze is in de instellingen. Performance richt zich op een soepele 60FPS ervaring terwijl de Fidelity Mode speelt in 30FPS. En dit is simpelweg onacceptabel voor een game die er zo uit ziet als deze remaster. Het zijn drie games van 3 generaties geleden die er niet top of the line uit zien en niet eens soepel spelen in de Performance Mode. De Framerate keldert vaak tot in de lage 40’s en zelfs de Fidelity Mode met 30FPS speelt niet soepel. Het is werkelijk verbazend hoe een game met deze grafische stijl, dan wel iets scherper, zo ontzettend slecht geoptimaliseerd is voor de huidige consoles. Hier is geen enkel excuus voor.

Er zitten ook nog veel bugs in het spel die af en toe gewoon heel vervelend kunnen zijn. Tijdens het spelen van is mijn auto een paar keer op mysterieuze wijze ontploft tijdens een missie. Ook is dit de enige game waarin ik last heb ghosting tijdens het autorijden. In zowel de Fidelity als Performance Mode. Ik heb de TV in verschillende modes gezet zonder verschil in resultaat. De auto laat dan een soort van schaduwspoor achter alsof je de auto 4 keer achter elkaar ziet, maar dan in een schaduwachtige vorm.

The Ugly

Tijdens het spelen van de Grand Theft Auto Trilogy spookte er voortdurend een vraag door mijn hoofd: Heeft niemand dit intern getest? Vonden ze dit oke? Er zijn hele vreemde designkeuzes gemaakt in deze remaster waaronder de manier waarop de personages uit zien. Het ‘nieuwe’ uiterlijk van Grand Theft Auto 3 kreeg tijdens de onthulling al wat kritiek, maar ik vond de wat meer cartoonachtige look eigenlijk wel passen. Vooral bij de hoofdpersonage ziet het er niet verkeerd uit. Verder kijkend naar de andere personages in de games gaat het eigenlijk alleen maar bergaf. Geen enkel personage lijkt op een mens. Het zijn allemaal vreemde gedaantes met vreemde lichaamsverhoudingen waar je eigenlijk alleen maar om moet lachen.

Een van de grootste problemen in het spel echter zijn is de regen. De regen is verschrikkelijk. Vanaf het moment dat het gaat regenen in het spel kun je je controller beter even neerleggen want het spel is dan simpelweg niet te spelen. Je ziet niks als het regent. De regen die valt blokkeert je hele zicht en het patroon van de regen is een kopie van steeds een halve meter aan precies dezelfde formatie van regenstralen en druppels op de grond. Het is gewoon geen gezicht. Screenshots geven je geen goed beeld hier van, dus vandaar even een bewegend beeld:

My Eyes Hurt Pt.1 #GrandTheftAutoSanAndreasTheDefinitiveEdition #GTA #XboxShare pic.twitter.com/7GSRX24G7O

— Janky (@JankyNedelko) November 11, 2021

De regen is daarnaast ook niet goed geprogrammeerd, waardoor de regen achter de wateroppervlakten in de verte valt en dus niet zichtbaar is als je wateroppervlakten in beeld hebt. Dit moest toch iemand gezien hebben tijdens de ontwikkeling, of niet?

Verdict

Ik kan werkelijk nog wel even door gaan, en ik heb waarschijnlijk nog lang niet alles gezien. Maar ik denk dat mijn punt wel duidelijk is ondertussen. De Grand Theft Auto Trilogy – Definitive Edition is ver van af. Het voelt lui, ongeïnspireerd, goedkoop en vooral slordig. Heel erg slordig. Je bent beter af als je de originele games op de PlayStation 2 speelt dan deze remasters in hun huidige staat. Ik ben ervan overtuigd dat veel fouten nog weggepoetst kunnen worden. Een goede fundering met een hogere resolutie ligt er, maar er is nog heel veel werk om dit tot een goed product te maken. Op dit moment is het werkelijk enorm zonde om dit te presenteren aan veel nieuwe fans die na het overweldigende succes van Grand Theft Auto V nieuwsgierig zijn naar waar het allemaal begon.