Review: Indiana Jones and the Great Circle

Als klein jongetje was ik geobsedeerd door Lucasfilm en andere grote films van die tijd. Tijdens vakanties keek ik met vrienden dan ook veel naar Star Wars, Rocky, James Bond en natuurlijk Indiana Jones. In de hoogtijdagen van Lucasfilm-games was Indiana Jones niet weg te denken. Ik heb vele uren plezier beleefd met titels als Indiana Jones and the Fate of Atlantis en Indiana Jones and the Emperor’s Tomb. Samen met vrienden maakten we zelfs een ware Indiana Jones-fanfilm, maar die zal ik je besparen. Ik keek er dus enorm naar uit om te zien of Bethesda de magie van deze serie wist te vangen met Indiana Jones and the Great Circle!

Indiana Jones and the Great Circle wordt ontwikkeld door MachineGames, bekend van hun geweldige Wolfenstein-reeks. Samen met Bethesda en Lucasfilm Games lijkt dit een samenwerking die niet kan mislukken. In Indiana Jones and the Great Circle speel je natuurlijk met de bekende schattenzoeker, vertolkt door de legendarische Harrison Ford. Als Indiana Jones begint het verhaal op de universiteit waar hij werkt. Op een normale nacht wordt er plots ingebroken door een reusachtige man, die een vreemde taal spreekt. Hij slaat Indiana bewusteloos en steelt een waardevol voorwerp uit het lokale museum. Dit is het startschot van een globetrottend avontuur zoals je dat van Indiana Jones gewend bent.

First-person globetrotten

Als Indiana Jones bezoek je talloze locaties, grotten, tombes, schatkamers en door nazi’s bezette gebieden. Al slingerend met je zweep of sluipend door gebieden in vermomming probeer je uit te zoeken waarom deze reus het artefact heeft gestolen en wat zijn connectie is met de nazi’s. Tijdens deze zoektocht beland je meerdere malen in open levels. Deze sandbox-omgevingen bieden je de mogelijkheid om elke hoek te verkennen en zitten vol geheimen. In vrijwel elke nazi-basis ligt wel iets verstopt, en elk gebied is extreem uniek ten opzichte van de ander. Zo bezoek je bijvoorbeeld het Vaticaan en sta je even later in de brandende Egyptische zon met piramides op de achtergrond, waarna je terechtkomt in de besneeuwde Himalaya. Of je nu de jungle induikt of in lineaire set-pieces de actie uit de films naspeelt—het spel heeft overal aan gedacht.

Ondanks dat de stem niet door Harrison Ford wordt ingesproken, zet Troy Baker een spot-on impressie neer, waardoor de game je echt het gevoel geeft Indiana te zijn. Dit doen ze mede door de first-person camera. Ik moet wel benoemen dat ik hier een klein puntje van kritiek heb: persoonlijk had ik liever een third-person actie-avontuur gezien, maar dat is puur een voorkeur en heeft geen invloed op mijn eindoordeel. Sinds de aankondiging van deze game ligt MachineGames onder vuur vanwege de keuze voor first-person, maar die aanpak past goed bij de studio’s ervaring. Tegelijkertijd zorgt het ervoor dat de game zich onderscheidt van concurrenten als Uncharted en Tomb Raider. In deze open levels sluip je veel, maak je foto’s, gebruik je clunky hand-to-hand combat (je vuurwapens zul je amper inzetten) en maak je slim gebruik van vermommingen. Of dat allemaal bij Indiana Jones past? Ik vind van wel. Of het lekker speelt? Ja, op de hand-to-hand combat na loopt alles soepel. Of ik het persoonlijk vet vind? Niet echt, maar uiteindelijk ben ik blij dat ik het heb uitgespeeld. Het verhaal is geweldig en wat de game doet, doet het goed. Ik concludeer wel dat ik meer geniet van een third-person action-adventure in dit schattenzoeker-genre.

Authentiek Indiana Jones

Zoals ik al zei, voelt de game op en top als Indiana Jones. Tijdens je avontuur ontmoet je allerlei karakters die je helpen in je zoektocht naar The Great Circle, zoals Gina, een journaliste die naar de waarheid én haar zus zoekt, en Locus, de reus die je artefacten heeft gestolen, en natuurlijk Emmerich Voss. Met name Voss is een hoogtepunt in deze game. Terwijl jij als Indiana Jones, archeoloog voor een Amerikaanse universiteit, op zoek gaat naar schatten en gerechtigheid, heeft Voss dezelfde missie, maar dan voor het nazi-imperium. Je ziet dus niet alleen een clash tussen twee archeologen met een ongezonde obsessie voor het verleden, maar ook twee excentrieke personages die koste wat kost de artefacten willen bemachtigen. Voss is zo’n ontzettend extraverte nazi-Duitser dat ik meerdere keren in een deuk lag. Hij is misschien wel de meest memorabele en leuke slechterik die ik ooit in een game heb gezien. Zonder te veel te verklappen, speelt deze game zich tussen de tweede en derde film af, en MachineGames zet er een prachtig verhaal neer dat wat mij betreft een beter vervolg is dan de vierde en vijfde film.

Tombes raiden en puzzelen met Indiana

Het spreekt voor zich dat je in Indiana Jones and the Great Circle heel wat puzzels en tombes voor je kiezen krijgt. Ook hier heeft MachineGames vol uitgepakt. Je bezoekt tombes in het Vaticaan, gerelateerd aan de middeleeuwen en het christendom, om vervolgens diep onder de Sfinx een mysterie op te lossen, en zo beland je zelfs in een Mayaanse tombe. Elke tombe is anders en biedt unieke uitdagingen. Het mooie is dat de game je intelligentie respecteert: je krijgt niet om de haverklap hints, en Indiana verklapt je nooit zomaar de oplossing. Wil je toch wat hulp? Dan kun je je camera op de tombe richten, waarna Indiana hardop nadenkt over een mogelijke aanpak. Dit werkt organisch en voelt geweldig aan wanneer je zelf de puzzel oplost.

De puzzels variëren van licht- en gewichtsmechanieken tot water-, sleutel- of knoppuzzels. Elk gebied heeft weer een eigen thema, en via briefjes in de omgeving of opmerkingen van Indiana leer je veel over de geschiedenis van de plek waar je je bevindt.

Middelmatige pc-prestaties en clunky combat

Hoewel ik veel positiefs te zeggen heb over de game, zijn er ook wat minpunten. Zo zijn de pc-systeemeisen niet mis, vooral niet als je de volledige raytracing wilt gebruiken. Ik speelde na de launch met de patch die full raytracing ontgrendelt. Ondanks mijn krachtige systeem had ik moeite om Indiana Jones and the Great Circle stabiel op 60fps te draaien met DLSS op Quality.

Mijn specs:
Processor: AMD Ryzen 7950x3D
Videokaart: ASUS TUF GeForce RTX 4090
RAM: 128GB DDR5 6000MHz

Ik had DLSS ook op Performance kunnen zetten, maar het blijft een zeer zware game die veel pc’s op de proef zal stellen. Zonder upscaling is het helemaal niet aan te raden. Ik heb de game getest in zowel 4K-resolutie als in ultrawide (5120x1440p). Afgezien van wat ingezoomde cutscenes werkt de game prima in ultrawide.

Dan is er nog de clunky combat. Je speelt vrijwel alles in first-person en gebruikt maar weinig je vuurwapens. De focus ligt op stealth, of objecten uit de omgeving inzetten om vijanden uit te schakelen, zoals een schep, knuppel of hamer. Deze melee-animaties lopen echter niet altijd vloeiend, en omdat je met je neus op de actie zit, zie je al snel kleine foutjes. Persoonlijk probeerde ik de combat dan ook grotendeels te omzeilen door te sluipen — iets wat Indiana Jones op zich niet vreemd. Ondanks alles zijn dit niet zo’n grote minpunten dat het de rest van de ervaring verpest.

Verdict

Indiana Jones and the Great Circle is voor mij een bijzondere game. Ik heb enorm genoten van het geweldige verhaal, de sfeervolle locaties, de puzzels en de excentrieke karakters. Tegelijkertijd had ik liever een meer traditionele third-person benadering gezien voor deze schattenzoeker. Desondanks doet de game bijna alles goed (op de clunky combat en zware pc-eisen na) en voelt het avontuur van begin tot eind authentiek aan. Ben je fan van Indiana Jones, dan is dit echt een droomgame, mits je houdt van singleplayer-ervaringen in dit genre. En als je een Game Pass-abonnee bent, dan is er geen enkele reden om deze game links te laten liggen.