Review: Schim

Indie games zijn vaak een beetje onderschoven en krijgen dan ook niet de aandacht die zij soms verdienen. Dat is met Schim niet het geval. Schim wist de harten van velen te veroveren en kreeg enorm veel media aandaacht. Waarom hebben wij dan toch gevraagd om Schim te reviewen? Omdat de game de aandacht dubbel en dwars waard is. Met een stukje Nederlands trots doken we dan ook in Schim, en van schaduw naar schaduw.

Sprongen

Schim laat dan ook zien hoe ver indie games zijn gekomen. Wie had ooit durven dromen dat een game van Nederlandse bodem zo indrukwekkend zou zijn?

De gameplay is vrij simpel. In Schim beweeg jij je van schaduw naar schaduw. Het wezentje dat jij speelt kan namelijk het licht niet verdragen. Dat klinkt eenvoudig, maar dat is het soms niet. Naast dat je van schaduw naar schaduw springt, heb je de mogelijkheid bepaalde objecten te manipuleren. Een interact knop natuurlijk. Deze verschilt in functie afhankelijk van welk object je naast je hebt. Soms open je deuren, manipuleer je verkeerslichten of beweeg je bepaalde objecten. Naast deze twee controls heb je de shoulder buttons die je helpen de camera angle te veranderen. Zo kan soms een schaduw anders vallen in een andere hoek en kun jij je verder verplaatsen.

Klinkt simpel, is toch redelijk uitdagend. Soms zul je namelijk gebruik moeten maken van de schaduwen van scooters, autos of vrachtwagens. Deze verplaatsen zich redelijk snel. Spring je mis, dan zul je een stukje teruggeplaatst worden. Wees dus voorzichtig, plan je routes vooruit en houd rekening met hoe ver je kan springen. De game laat je gelukkig wel steeds zien welke kant je op moet.

Verhaal

Verhaal? waar dan? Schim heeft namelijk geen tekst, geen voice acting, geen narration, geen typische quests of verhaallijnen. Schim geeft een verhaal mee in beelden. Aan het begin van de game ben je verbonden aan jouw mens en zie je deze persoon opgroeien en bekende (minder fijne) ervaringen meemaken. Het spelen met vrienden, rondfietsen in de stad, en de overgang naar de tienerjaren waarin je misschien wel een diploma haalt, je eerste relatie aangaat, terugkomt na een dag werk om te zien dat je fiets weg is, ontslagen worden, gedumpt worden, zien hoe jou vrienden hun roeping vinden terwijl je zelf nog een beetje verloren door het leven strompelt.

Schim laat ons dingen ervaren waar we allemaal misschien wel iets bij voelen en de manier waarop dat is gedaan (met simpele beelden en bepaalde kleuren) is absoluut geniaal en doorbreekt alle barrieres omdat het ons iets universeels laat voelen.

De mate waarin je meevoelt met “jouw”mens wanneer hij gedumpt, ontslagen en verloren verder door het leven gaat is dan ook ongekend. Zelden weet een game met zo weinig zo hard te raken. Dit zijn gevoelens die we dan ook (helaas) bijna allemaal wel kennen. Zo leef je dan ook echt mee met het verhaal.

Dat strompelen is echter waar het in het verhaal fout gaat. Na een zware dag strompelt “jouw” mens door de stad om vervolgens te struikelen. Dit is wanneer hij zijn schaduw kwijtraakt. Jouw doel als speler is natuurlijk om je weg terug naar jouw mens te vinden. Dit is echter niet zo simpel als het klinkt. Het leven gaat namelijk door. Jouw mens is constant bezig, verhuist, en verplaatst zich veel. Je ziet dan wel duidelijk dat jouw mens zich een beetje leeg voelt. je zou bijna kunnen zeggen dat hij zonder schaduw nog maar een….. schim is van wie hij eerder was.

Kunst

Schim is een korte game. Na drie tot vier uur zul je er waarschijnlijk wel doorheen zijn. Dat is dan ook niet waar de game zo sterk in is. Dat is namelijk de art. Schim is gebaseerd op Nederlandse steden. Aanvankelijk ging ik de game in en herkende ik enkele verkeersborden, bepaalde grachten en de stijl van architectuur. Ik nam namelijk veel Nederlandse identiteit voor lief. Mijn (Zuid Koreaanse) vriendin had er echter een ander oog voor en merkte dan ook op dat zelfs de stoepranden, vuilnisbakken en andere objecten ontzettend Nederlands ogen. Ik ben dan ook ontzettend benieuwd hoe Schim ontvangen zal worden door buitenlandse spelers.

Naast de Nederlandse identiteit geeft Schim zich vorm met rustgevende kleurenpalletten die goed aansluiten met wat er op je beeld aan het afspelen is. Schim is dan ook geen hardcore gamer game. Eerder een rustgevend tussendoortje dat een echte verademing is in het huidige gamingklimaat. Kanttekening is ook nog dat de muziek geweldig is. Wederom simpel, maar meeslepend en rustgevend.

Schim is ontzettend simpel, heeft verder weinig diepgang maar slaagt in wat het lijkt te willen doen. De game laat je anders kijken naar je omgeving, laat je menselijke emoties voelen en je verbonden voelen door kunst. Houd dan ook in gedachte dat toen Ewoud van der Werf begon aan de game in 2020, het eigenlijk een afstudeerproject was. De intentie was dan ook om er enkele maanden aan te werken. Schim kreeg echter veel tractie op social media en groeide zo door naar iets groters. Van der Werf heeft dan ook vier jaar tijd aan de game besteed. Gelukkig is hij, ondanks dat zijn afstudeerproject nog niet af was, toch geslaagd.

Wat ons betreft is hij ook geslaagd. Hoewel simpel in zijn opzet, geeft Schim een uniek stukje kunst en gevoel mee. We hopen dan ook dat deze eerste (enorm indrukwekkende) entree in de game indrustrie het begin is van iets groots, en we nog veel meer gaan zien van dit soort games.

Schim: verdict

Schim is vanaf vandaag te spelen op min of meer alle platforms,. De prijs van de game ligt rond de 25 euro. Wij hebben de game uitvoerig getest op Nintendo Switch en zijn dan ook enorm dankbaar dat we (zo vroeg) al een review copy mochten ontvangen. Dit jaar heeft ontzettend veel verschillende indrukwekkende indie projecten met zich meegebracht. We hopen echter dat je Schim niet zal laten liggen en de game een eerlijke kans geeft. Er lijken tot nu toe weinig mensen te zjin die anders over de game denken.