Review: Gori Cuddly Carnage

Holy Sh*t, waar moet ik in hemelsnaam beginnen? Gori Cuddly Carnage is zoals de titel impliceert een flinke tegenspraak en dat bewijst de game in de eerste paar minuten al. Ontzettend brute actie, ongelofelijk veel gore, scheldwoorden en nou ja, ook best wel wat schattige personages, die opeens niet meer zo schattig zijn. Deze game is een wilde rit en wij nemen je mee in het voorste karretje.

In Gori Cuddly Carnage spelen we een huiskat (die verdacht veel lijkt op mijn eigen kater) op een hoverboard, die kan praten. Dat behoeft wat uitleg, denk ik. Ons baasje werkt voor een speelgoedbedrijf. Het doel van dit speelgoedbedrijf is om speel goed te maken en verkopen. Door pittige competitie in deze markt gaat het bedrijf tot het uiterste, maar laat hier en daar wat steekjes vallen op de QA afdeling. Binnen de kortste keren loopt de hele mensheid gevaar door speelgoed dat op hol geslagen is en de wereld wilt overheersen. We nemen het op tegen speelgoed eenhoorns met vlijmscherpe tanden, reusachtige messen als handen en allemaal variaties op deze schattige eenhoorn. Ook andere speelgoedcreaties die lijken alsof ze door Sid van Toy Story gemaakt zijn jagen ons op als bossfights aan het einde van ieder level. Al deze speelgoedcreaties hebben absoluut niet hun mond gewassen met zeep en vloeken met stevige nadruk op het F woord op elk uitgeroepen moment. Kortom, ik hou hiervan.

Gori

Gori, is best gory. Wat mij betreft, hoe meer hoe beter. Vooral met een game die zichzelf niet al te serieus neemt als Gori Cuddly Carnage. De game speelt zich af in een ruimteschip, van waaruit we missies starten. Er zijn 8 hoofdmissies en bijna iedere hoofdmissie heeft wel een paar extra uitdagingen die je na afloop van de missie kunt starten. Iedere hoofdmissie duurt ongeveer een half uur. Je zou Gori dus binnen een uurtje of 5 kunnen uitspelen als je enkel door het verhaal speelt. De game is echter zodanig opgebouwd dat je het opnieuw wilt spelen met hogere moeilijkheidsgraden en verschillende doelen per missie waar je een bronze, zilveren of gouden ster mee verdient. Alle gouden sterren per level is een trofee waard, met geluk hoef je een level maar 2 keer door te spelen, maar ik denk dat je gemiddeld wel 3 keer door een level moet gaan om alles er uit te kunnen halen. Daarbij het is ook absoluut geen straf om een level opnieuw te moeten spelen. De gameplay is enorm bruut en verslavend, al wordt de combat vrij eentonig, zelfs met alle verschillende vijanden die je op een andere manier moet verslaan.

Cuddly Carnage

En dan nu de meat van de game. Het vechten in Gori Cuddly Carnage, of meer de gameplay is een samen vormsel van een hele hoop andere games. Op het gebied van door een level heen bewegen is het bijna een combinatie van Tony Hawk’s Pro Skater en Ghostrunner. Op het gebied van combat is Devil May Cry en Doom. Als dat klinkt als een legendarische combinatie, dan is dat ook zo. Gori beschikt dus over een hoverboard. Als je e lange tijd stil staat dan gaat hij daar lekker een dutje op doen, maar je hoverboard, F.R.A.N.K., we noemen hem voor nu gewoon Frank, heeft een aantal angstaanjagende aanvallen. Om je heen op de X-as komen er kettingen met messen uit Frank die vijanden letterlijk door midden snijden. Over de y-as doe je een aanval waaruit er een spijkerbal komt geslingerd. Ideaal voor vijanden met een schild. Deze aanvallen kan je versterken met je boost-meter voor extra veel en eigenlijk ook de enige vorm van echte schade. Zonder de boost doen de aanvallen veel en veel minder schade, maar kan je wel combo-aanvallen doen die je niet in de boost-mode kunt doen. Je kunt vrijwel de hele game in boost-mode zitten met minimale downtime, dus eigenlijk voegen de combo’s heel weinig toe. Jammer genoeg. Vandaar dat de combat ook snel een beetje eentonig wordt.

Verder heeft Gori raketten die hij kan afvoeren voor ranged damage en een schild om vijandige projectielen op blokkeren. Ik zei net al even Devil May Cry en dat zit ‘m dus in de verschillende wapens, combo’s (die nutteloos zijn), maar ook in de puntenmeter. Net als de Stylish-meter in Devil May Cry zit er in Gori Cuddly Carnage ook een stijl-meter die zich langzaam opbouwt aan de hand van hoeveel vijanden je verslind terwijl de meter zich optelt. Drie P’s is de hoogste stijl en deze bereiken is een stuk minder lastig dan de Smokin’ Sexy Style uit DMC, zelfs op de moeilijkste difficulty. En Doom? Dat zit ‘m voornamelijk in de finishers die je kunt doen waarin je vijanden letterlijk in tweeën splitst, of een kop van een eenhoorn aftrekt en het lichaam er vervolgens mee wegslaat. Oh ja en de muziek. De soundtrack in deze game is fenomenaal. Luister zelf maar.

Frank, je hoverboard, kan praten en kan geüpgraded worden. Hij kan ook praten. Aangezien Frank nog één van de good guys is, is Frank een speelgoed dat niet vloekt. Hij probeert het wel, maar zijn vieze woorden worden gebliept. Saai. Gelukkig is er een upgrade voor Frank die zijn filter uitschakelt. Dit kost je 5000 punten, maar je weet al dondersgoed dat dit de eerste upgrade is die ik voor Frank heb gekocht! Andere upgrades bestaan uit het sterker maken van je wapens (deze krijgen dan ook een visuele upgrade, heel vet!), meer levenspunten, meer boost-kracht, extra raketten en noem maar op. Vervolgens mag je Gori ook aankleden met nieuwe outfits die je vindt, een andere vachtsamenstelling om deze te matchen met je eigen kat en ook andere ogen. Frank mag je ook een likje verf geven en ook zijn schild is cosmetisch aan te passen. Wat dat betreft een redelijk compleet arsenaal met leuke en waardevolle upgrades en aanpassingen. Al deze punten verdien je dus door in de levels bronze, zilveren en gouden sterren te halen. Elke ster is een bepaald aantal punten waard.

Hoe speelt het?

Gori Cuddly Carnage speelt lekker vloeiend, maar ik zei al dat de combat redelijk snel eentonig wordt. Het blijft toch leuk, voornamelijk omdat het altijd chaos is er altijd zoveel gebeurd dat je je haast niet kan vervelen. Toch had ik graag gezien dat je ook in de boost mode combo mogelijkheden had of dat de standaard aanvallen met combo’s effectiever waren. Buiten dat is er genoeg variatie aan vijanden, al worden de laatste vijanden die je tegenkomt een beetje vervelend omdat je ze niet rechtstreeks kunt aanvallen. Je moet deze met een raket kapot schieten bijvoorbeeld. Dat breekt een beetje de flow, vooral als ze tussen de rest van de vijanden lopen, maar goed, dit stoorde niet echt omdat je ze pas vrij laat tegenkomt en er niet veel last van hebt. De flow van de combat is wel echt heerlijk. De gevechten met vijanden spelen als een typische Devil May Cry game in arena’s waar steeds nieuwe golven komen totdat de encounter voltooid is. Vijandenkomen met schilden, er komen verschillende grotere vijanden dus je moet letterlijk on the fly strategieën en aanvallen wisselen.

Wat ook heel goed werkt is dat ieder level uniek aanvoelt. Elk level heeft een unieke stijl. Waar je in één level door futuristische straten heen beweegt met letterlijke Cybertrucks, zit je in een ander level in een soort van Arcade-hal en zitten we in Space Invaders kasten en vechten we op flipperkasten. In een ander level zitten we in een nare droom van Gori en we gaan ook nog onder water om een vis te bevrijden. De levels zijn stuk voor stuk uniek en zien er echt fenomenaal uit. Grote duim omhoog voor de level designers, want dit zag er wreed uit en het speelde heerlijk.

Verdict

Zoals je al kunt lezen ben ik een grote fan van Gori Cuddly Carnage geworden. De game heeft een heerlijk vloeiende combat, een gruwelijk unieke stijl en alles past eigenlijk heel mooi in elkaar. De game kent hier en daar wat kleine schoonheidsfoutjes en een eentonige moveset omdat de combo’s die je kunt doen niet heel goed zijn, maar in alle chaos met de noodzakelijke afwisseling in het soort aanvallen is dit een klein minpunt. Voor de rest is het echt een heerlijke tussendoor game waar je vaker naar kunt terugkomen om elke gouden ster in een level te halen. En dat voor twee tientjes.