Review: The Outer Worlds – Spacer's Choice!

Obsidian Entertainment, bekend van onder andere Fallout: New Vegas is terug met een gloednieuwe IP. The Outer Worlds vormt een speelveld voor de RPG liefhebber waar jij de touwtjes volledig in handen hebt. Kapitalisme op zijn best in de ruimte. Ben je voor, of ben je tegen?

Ik wil het niet zeggen, maar ik ga het toch zeggen. The Outer Worlds is de beste Fallout game sinds New Vegas en het is niet eens een Fallout game! Overduidelijk doet The Outer Worlds ontzettend veel inspiratie op van Bethesda’s RPG franchise. Niet heel vreemd ook als je je bedenkt dat dezelfde studio verantwoordelijk is geweest van één van de beste Fallout games ooit gemaakt. Toch distantieert The Outer Worlds zich ver genoeg van de post-nuclear-apocalyptische wereld van Fallout. Dit heeft zowel zijn voor- en nadelen. Wij hebben een aantal uren gespendeerd in het onbetrouwbare ruimteschip om jou te voorzien van een eerlijke review, die je leest op jouw favoriete Spacer’s Choice device.

Het is net de NS

Iets later dan verwacht wordt jouw personage ontwaakt door een verstrooide professor op een schip genaamd ‘Hope’. Het schip zou er 10 jaar over doen om vanuit de aarde naar het Halcyon stelsel te reizen. De Skip Drive van het schip is ondertussen naar de filistijnen gegaan waardoor de reist tientallen jaren langer heeft geduurd. De corporaties die alle touwtjes in handen hebben in Halcyon hebben er voor gekozen om ‘Hope’ aan zijn lot over te laten. Geen hoop meer voor de reizigers. Iedereen was toch ingevroren (waardoor de reis gevoelsmatig maar 5 minuten zou duren), dus niemand die er iets van merkt.
De professor die het schip binnendringt weet jou wel te ontdooien en je bevind je nu in een verdere toekomst dan je zou verwachten. Door iets te lang in de vrieskist te hebben gelegen zijn er bepaalde bijwerkingen ontstaan. Je kunt de tijd voor een korte periode vertragen waardoor je een aantal zeer nauwkeurige projectielen naar jouw vijanden kunt slingeren om bijvoorbeeld hun zwakke plekken te raken.

Een heuse RPG

De leuke, grappige RPG genre-jeuk zit er bij mij toch wel een aantal jaartjes in, maar ik kan met blijdschap zeggen dat The Outer Worlds de leegte deze gen goed heeft opgevangen. De zogenaamde ‘jouw keuzes beïnvloeden de game’ titels van de afgelopen jaren zijn niets meer gebleken dan gebakken lucht met de illusie van het hebben van een eigen keuze. Voor The Outer Worlds geldt dit niet! Jouw keuzes hebben daadwerkelijk impact op de game en dit begint al direct in de character creation.
Zodra je je character gaat aanmaken word je begroet met de bekende keuzes tussen vrouw of man, kleur van je snorharen, het bekende riedeltje. De volgende stap zal jou vormen als karakter. Je kiest een ambitie die je had bij het boorden van ‘Hope’. Wat zijn jouw specialiteiten? Je keuze in deze beroepstak zal jouw bepaalde attributen meegeven zoals extra punten in de wetenschap bijvoorbeeld. Deze gaan later van pas komen tijdens het spel in zowel dialogen als tijdens het ploeteren tussen de planeten in Halcyon.
Het klinkt not nu toe nog allemaal erg Fallout, toch? Dat is ook zo, maar zodra je eindelijk voet aan grond zet merk je dat The Outer Worlds meer is dan het voortborduren op de New Vegas stijl. Ten eerste is de open wereld verdeeld onder verschillende planeten en ruimte-stations. Hierdoor geeft het toch meer een Borderlands of Mass Effect achtige sfeer mee. Questen kunnen zich zo afspelen over verschillende locaties waardoor je voortdurend op reis kunt zijn. Er is geen indicatie over de tijdverschillen per planeet, dus je zal geen jetlag ervaren. Belooft.

Minder fysiek, meer RPG

Daarbij is het zo dat de wereld, of werelden van The Outer Worlds minder fysiek zijn ingesteld dan je gewend zou zijn van bijvoorbeeld New Vegas. Er ligt minder prul verstrooid en eigenlijk alles wat je kan oprapen heeft ook een directe functie. De meeste spullen vind je in gesloten containers en af en toe zijn er wat kastjes en lades die je open kunt trekken. Je zal geen uren bezig zijn met het afstruinen van een bepaalde locatie omdat je bang bent waardevolle spullen te laten liggen. Loot speelt daarbij ook niet zo’n belangrijke rol als dat ik in eerste instantie had verwacht. De meeste spullen die je vindt sloop je voor onderdelen. Deze heb je nodig om je huidige uitrusting te repareren.
De missies die je doet duren zo ook wat minder lang omdat je sneller klaar bent met het doorzoeken van een bepaalde locatie. Het haalt een klein beetje het ‘ik ga op avontuur’ gevoel weg, maar niet in zo’n dermate zin dat de missies als boodschappen quests aanvoelen. Er zit genoeg diepgang in, zelfs in de side-quests en daar moet The Outer Worlds het ook echt van hebben.

De game is meer een rollenspel dan dat het een actie game is. Je zou niet verbaasd moeten zijn van deze constatering als je je bedenkt dat het een RPG is, maar moderne RPG’s neigen toch vaker naar de actie-genre met RPG elementen ingebakken voor de bonuspunten. Nee, The Outer Worlds is in zijn kern een echte RPG. En een goede ook.  Keuzes in dialogen worden versterk door hoe jij als persoon de game speelt. Heb je veel punten gespendeerd in medicijnen, of wetenschap? Dan kan je deze kennis vaak gebruiken in gesprekken. Daarbij bemoeien jouw metgezellen zich ook vaak met het gesprek. Deze hebben stuk voor stuk een eigen persoonlijkheid, met eigen idealen, waardoor je vaak zeer interessante gesprekken hebt.
Een ander punt waar jouw keuzes een impact op hebben is het reputatie systeem. Je kunt er in veel gevallen voor kiezen om iemand, of een groep juist wel, of juist niet te helpen. Al snel wordt je geconfronteerd met een soortgelijke scenario als Megaton en Tenpenny Tower in Fallout 3. Help je de een, ten kosten van de ander? Je gaat al snel een bepaalde kant op leunen in de samenleving die Obsidian voor je schetst in The Outer Worlds en jouw voorkeur kan je heel erg goed uiten.

Verdict

The Outer Worlds is een rasechte RPG, boordevol humor en meer dan genoeg diepgang in een ruimtelijke omgeving vol diversiteit. Het voelt aan alsof je de liefdesbaby van Mass Effect 2 en Fallout New Vegas in handen hebt. En het is aan jou om het kind te dopen, of te verkopen aan de corporatie duivel. Het spelen van Obsidian Entertainment’s nieuwe titel voelt enerzijds vertrouwd en anderzijds verfrissend. Vooral het terugkerende gevoel dat je een mooi bruingebakken RPG aan het doorspelen bent waarbij je zelf de touwtjes in hand neemt voelt erg goed aan. The Outer Worlds legt de lat hoog voor de volgende games in deze genre. Dat is maar goed ook, want die lat waren we kwijt geloof ik. Om af te sluiten zeg ik: “You’ve tried the best, now try the rest!”
Pluspunten

• Heuse RPG
• Humor
• Waardevolle companions
• Diepgang en spelerskeuze

Minpunten

• • Werelden niet zo groot
  • Matige exploration buiten quests