Review: Warhammer 40K – Space Marine 2

Warhammer 40K Space Marine 2. Een gloednieuwe game binnen de gigantische franchise genaamd Warhammer 40k, als onderdeel binnen de gigantische franchise, Warhammer. En dan nog eens de Space Marines als onderdeel van deze sub-franchise in deze gigantische franchise. Maar ergens op het randje van deze niche schuilt een gruwelijke game die groter is dan Warhammer.

Goed, ik zal beginnen met een kleine disclaimer: Ik weet bijna niks van Warhammer, Warhammer 40.000 of Space Marines. Ik heb me enigszins proberen te verdiepen in dit reusachtige universum, maar tot op heden heb ik daar eigenlijk heel weinig reden voor gehad. Dat was tenminste zo, tot ik Space Marine 2 speelde. De franchise waar ik nooit veel om heb gegeven, geen wijs uit kon halen, of simpelweg te complex leek om nu nog in te stappen werd binnen no-time ontzettend interessant. Space Marine 2 liet me Warhammer serieus nemen. Ik wil mezelf nog geen Warhammer fan noemen, maar ik ben na het spelen van deze game wel veel meer geïnteresseerd in dit universum en wil me hier meer in verdiepen. Het verhaal beter leren kennen en me vaker storten in deze overweldigende franchise.

Space Marine 2

Het verhaal van Space Marine 2 begint met Demetrian Titus als Deathwatch Space Marine. De Deathwatch is een speciale chapter in de Space Marines die niet per se ergens tussen de rangen thuishoort. Het is een speciale groep krijgers die bestaat uit Space Marines geplukt uit verschillende chapters om samen een elite groep te vormen die vaak als laatste en enige lijn van verdediging opereert op de meest gevaarlijke slachtvelden. Dat geldt ook voor Demetrian Titus die op zijn missie die ons introduceert in de game crasht met zijn schip en al snel ziet dat zijn mede mariniers gesneuveld zijn. Als sole survivor van deze Kill-Team vervolgen we onze weg door de eerste missie en zien we al snel dat onze weg vooruit wordt belaagd door een ontzettend groot leger aan tyranids. De tyranids komen in grote getalen op ons op af, maar ondanks we een tikkeltje in de minderheid zijn, zo’n 1000 tot 1, weet Titus zich door de zwerm tyranids heen te worstelen. Duidelijk uitgeput door deze missie wacht ons een gewonde Carnifex (een hele grote boze tyranid) als laatste obstakel. Een obstakel, die Titus fataal lijkt te zijn. Wonder boven wonder komt er hulp op het laatste nippertje en wordt Titus zijn leven, die aan een zijden draadje hangt, gered.

Het levensgevaar is nog niet voorbij, want om Titus ook maar enige kans van leven te bieden moet hij een gevaarlijke operatie ondergaan. Eén van de vele gevaarlijke operaties waar de Space Marines kennelijk hun ‘gave’ aan overhouden. En de gave die als bijwerking komt van deze operatie om Titus’ leven te redden is de gave om opnieuw toe te treden tot de Ultramarines en luitenant van de 2nd company. Als Luitenant Titus vervolgen we onze campagne gedurende de pak ‘m beet 10 uur met onze trouwe compagnons Gadriel en Chairon (welke op welk gewenst moment kunnen worden gespeeld door vrienden in co-op).

Het vervolg van de campagne zal ik niet verklappen, maar wat ik wel kan verklappen is dat deze niet de minste is. Op het gebied van verhaal, scope, worldbuilding en vooral gameplay weet Space Marine 2 echt de juiste snaren te raken en ik kon de controller geen minuut loslaten. Ik wilde alleen maar verder spelen. Laten we het dan maar meteen over de meat en potatoes van de game hebben.

Wij zijn de Space Marines

Space Marine 2 kent 3 game-modes. Je hebt de campaign, waar ik het net al even over heb gehad. In deze mode speelt de host altijd Titus en heb je twee companions mee die kunnen worden gespeeld door vrienden. Je kunt ook in je eentje spelen, dan zijn het gewoon bots die voor deze companions spelen. Naast de campagne mode is er een Operations Mode. Op dit moment zijn er zes verschillende Operations beschikbaar. Ook deze mode is in je eentje te spelen, maar ook met vrienden of willekeurige spelers. Operations zijn levels vergelijkbaar met de campaign. Ze zitten namelijk keurig in de campagne verwerkt, alleen speel je in een Operation niet als Titus, maar als een andere Ultramarine Squad. Gedurende de Campaign en Operations hebben de squads en Titus voortdurend contact met elkaar, waardoor je tijdens het spelen van beide modi door hebt dat de twee nauw met elkaar verbonden zijn. Iedere missie heb je wel een “Ah, dus we zitten hier op de tijdlijn, terwijl dit gebeurt met Titus op dit moment”. Je speelt als het ware twee perspectieven door dezelfde tijdlijn, wat enorm cool is gemaakt.

In de Operations mode speel je dus niet als Titus, maar als één van de 6 speelbare classes. Dit zijn Tactical, Assault, Vanguard, Bulwark, Sniper en Heavy. Iedere class is uniek, heeft unieke uitrusting en unieke speciale aanvallen en upgrade-mogelijkheden. Zo heeft de Vanguard een grijphaak om naar vijanden toe te springen, de Bulwark een schild, de Heavy een reusachtig machinegeweer en Assault een jetpack. Je kunt voor de Operations een class naar keuze kiezen, deze aankleden naar smaak en een wapen naar keuze kiezen. Je kunt per class 3 loadouts maken en gedurende de missie op bepaalde plekken wisselen van loadout. Een kleine kanttekening is dat je per squad maar één van elke class kunt meenemen in een Operation. Er kunnen dus geen twee spelers zijn die kiezen voor Heavy. iedereen moet een unieke class kiezen. Je kunt tijdens de Operation niet van class switchen.

Verder speelt een Operation eigenlijk gewoon als een campaign missie, maar dus met je eigen custom personage. Operations zijn te spelen in verschillende moeilijkheidsgraden. Speel je ze moeilijker, kan je betere beloningen krijgen, maar onderschat deze mode niet, want het kan soms echt enorm lastig zijn!

PVP

De laatste game mode is PVP. Een 6 tegen 6 multiplayer mode met 3 spelmodi. Team Deathmatch, King of the Hill en Domination. Ook voor deze game mode geldt dat je 6 speelbare classes hebt. Omdat je 6 tegen 6 speelt, mogen per team nu 2 spelers dezelfde class pakken. Ook in deze mode speel je je eigen custom personage, alleen moet je je eigen personage wel per mode samenstellen. De PVP en Operations Mode gebruiken andere blauwdrukken voor de custom Marines. Je speelt wel dezelfde skins vrij, maar moet deze dus wel eerst apart instellen in de Operations Hub én PVP Hub. In PVP speelt één team de Ultramarines en het andere team de Heretics. De Heretics zijn nauwelijks aanpasbaar, de uitrusting van deze groep kan je enkel van kleur veranderen. De Ultramarines zijn in de PVP mode ook helemaal zelf in te stellen.

Alhoewel je merkt dat PVP niet de focus is geweest van deze game. Er zijn namelijk best wel wat balancing issues. Zo is Heavy ongetwijfeld de meest favoriete class en voelt de sniper iets te slap. Ook zijn er maar drie verschillende game modes en maar een paar verschillende maps die stuk voor stuk niet heel erg indrukwekkend zijn, vond ik deze mode wel gewoon heel erg leuk om te spelen. Het voelt een beetje aan als één van de zoveel shooter games uit de Xbox 360 en PlayStation 3 tijdperk die mee wilde snoepen van het succes van Call of Duty. Dit voelt een beetje aan als een game die heeft afgekeken uit deze oude games en alle beste punten heeft gecombineerd, voor wat mij betreft echt een hele vermakelijke multiplayer mode. En dat geldt eigenlijk wel voor de hele game. Want over het volgende ben ik ook zeer te spreken.

Customization

Wie denkt aan Warhammer, denkt aan customization. Verven van poppetjes en je eigen kleuren kiezen. Dat is precies wat we in Space Marine 2 ook doen. Door de game te spelen in de Operations of PVP mode krijg je een bepaalde currency. Met deze currency kun je nieuwe onderdelen voor je uitrusting kopen of je uitrusting (voor Operations) sterker maken aan de hand van perks en upgrades. De mogelijkheden op dit gebied zijn bijna eindeloos. Van kleuren, tot patronen tot cosmetische aanpassingen aan wapens en armour. Je hebt vrij spel en je kunt je marinier zo wreed maken als je zelf wilt. Zo heb ik een soort van eigen Punisher gemaakt van mijn Vanguard Marine. De mate van Customization is eigenlijk wel op het detailniveau van Halo op zijn piek.

Het enige wat ik dan jammer vind aan dit systeem is dat het zo ontzettend langzaam is. De progression in Operations en PVP is gescheiden van elkaar. Dus alle levels die je haalt in PVP gelden niet in Operations en vice versa. Na tientallen uren zit ik nog steeds in de eerste tiers van de upgrades voor één personage. Zodra ik aan een tweede ga beginnen moet ik dan ook grotendeels opnieuw beginnen. In PVP heb je namelijk een algeheel level, waarmee je net als in games als Call of Duty, nieuwe wapens vrijspeelt op een bepaald level, en levels per class. In Operations heb je geen algeheel level, maar enkel ranks per class. Je Vanguard Class kan bijvoorbeeld level 10 zijn, met redelijke upgrades waardoor je makkelijk de tweede of derde difficulty kunt doen,  maar je Assault op level 1, mist al deze upgrades (behalve de wapens die al op je andere class sterker hebt gemaakt, maar niet alle wapens zijn op alle classes te gebruiken).

De game wordt dus wel echt een behoorlijke grind en dat met minimale game modi en maar 6 verschillende Operations op launch. Op dit moment vermaak ik mij nog enorm, maar als deze voortgang te zeer gaat stagneren, met te veel repeterende content, weet ik niet of ik nog lang blijf doorspelen en wacht ik liever tot de eerste content update die dus meer Operations moet toevoegen aan de game.

Look en feel

Als ik denk aan het universum van Warhammer 40.000 dan denk ik vooral over de top, groots, gewelddadig en cringy-cool , een term die ik even in het leven roep bij gebrek aan een betere beschrijving. Wat ik daar eigenlijk mee bedoel is dat het design er echt uitziet alsof het door een kind van 12 is bedacht met overal skelettenkoppen, over de top dialoog, dude-bro termen en noem maar op. Het is normaal echt heel erg afgezaagd, maar het werkt enorm goed hier, omdat de hele game en de cast van personages het met grote overtuiging afdragen. En met grote overtuiging overdragen, doet de hele game. Elke scene die je betreedt, elk dialoog dat je voert voelt alsof het rechtstreeks uit het levende universum van Warhammer 40.000 komt. Alles past bij elkaar en het voelt alsof je je begeeft in het reusachtige universum dat zichzelf Warhammer 40.000 noemt. De locaties die je betreedt zien er enorm fraai en gruwelijk uit. Overal om je heen is iets te zien, als het niet de gigantische torens zijn van een gigantisch grote gotische kathedraal, zijn het wel de duizenden vijanden die je kunt zien aanstormen in de verte, of de explosies om je heen. De leveldesign en het gevoel van het midden in een oorlog op grote schaal zitten is enorm goed uitgewerkt en doet me erg denken aan de Killzone games.

Ook de feel van de game is goed. Op de PlayStation 5 maakt de game gebruik van de DualSense features, die een zekere mate van immersie toevoegen aan je beleving. De torenhoge Space Marines met hun zware harnas maken namelijk best een impact met iedere stap die ze zetten. En die stappen voel je in je controller. Ook voel je iedere slag en krijg je feedback van je controller tijdens het schieten. Dat gecombineerd met de simpelweg ijzersterke gameplay, zorgt voor een heerlijk spelende game.

Verdict

Warhammer 40K Space Marine 2 is de eerste echte overtuigende Warhammer game in mijn ogen. Deze game doet alles met grote overtuiging en enorm veel zelfverzekerdheid. Focus Entertainment weet precies dat ze een enorm sterk product op de markt zet en dat straalt de game op elk vlak uit. Het is bruut, het speelt heerlijk, ziet er enorm mooi uit en past precies in de overtreffende trap die zichzelf Warhammer 40K noemt. Ik hoop alleen dat ze de snelheid van de progression iets opschroeven en niet te lang wachten met nieuwe content om deze heerlijke flow lekker door te laten vloeien.