Review: Monster Hunter Wilds

Als Monster Hunter fan die de PSP games heeft meegemaakt keek ik enorm uit naar Monster Hunter Wilds. Met een kleine duizend uur in Iceborne wist ik dat deze game al mijn vrije tijd ging op eten. En dat is ook gebeurd. Met inmiddels zo’n 100 uur achter de rug in Wilds vind ik het nog steeds moeilijk om de controller neer te leggen.

Monster Hunter Wilds pakt min of meer op waar Iceborne stopte. Niet zo zeer in de zin van verhaal, maar wel op gebied van gameplay. Waar Rise redelijk experimenteel leek en je de kans gaf om flashy moves uit te voeren, is Wilds wat meer gegrond. Capcom heeft inmiddels al ontzettend veel content naar buiten gebracht en de hype rondom Monster Hunter Wilds is dan ook enorm.

Een nieuw begin

Monster Hunter Wilds richt zich duidelijk voor een groot deel op nieuwe spelers. World/Iceborne bracht de serie ongekende populariteit en bracht veel nieuwe spelers mee. Toch haakten een hoop van deze spelers na een tijdje af. Waarom? Geen idee. Het zou kunnen dat de difficulty curve te veel was, dat ze een wapen kozen en later toch anders wilden maar niet “opnieuw” wilden beginnen. Misschien begon de game te langzaam.

Dat is in Monster Hunter Wilds anders. We zien veel nieuwe features zoals de mogelijkheid om twee wapens met je mee te nemen, het zoeken naar monsters is grotendeels verdwenen en optional quests zijn nu…. optional.

Deze keer bevinden we ons in de Forbidden Lands. Alma, onze handler, spot een bewusteloos jongetje die een mysterieuze ketting om heeft en een taal uit de oudheid spreekt. Reden voor ons om de Forbidden Lands te gaan verkennen om dit mystery op te lossen. Al gauw beginnen de problemen wanneer we zien dat mensen proberen te vluchten van wat grote monsters. Dit is waar wij, als veteran hunter instappen. Veteran Hunter? Ja, anders dan in voorgaande games zijn we deze keer geen noob die bewusteloos gevonden is en alles nog moet leren.

We beginnen met een full armor set, bijpassend wapen naar keuze en zijn dan ook al een hunter. Precies waarom het voor ons mogelijk is de vluchtende mensen te redden. De mensen in kwestie rijden op een Seikret, een bird wyvern, die gedurende de rest van de game met ons mee zal komen. Enorm handig want de Seikret maakt het mogelijk om sneller op plekken te komen, heeft een auto-track feature, laat je wapens wisselen terwijl je op het beest zit en stelt je zelfs in staat om potions en whetstones te gebruiken.

Dit is dan ook gelijk waar het eerste puntje kritiek ontstaat. Voor mensen die de serie al langer spelen zal de Seikret soms wat lui voelen. Dit ligt natuurlijk geheel aan hoe je het beest zelf inzet, maar gemakszucht maakt het al snel een reflex. De Seikret kan als een soort taxi naar je volgende bestemming werken waardoor je veel van de wereld mist,  en kan daarnaast ook nog als een emergency-eject gebruikt worden wanneer je geraakt word door een monster en op het punt staat nog een keer geraakt te worden. Roep de Seikret en deze schept je op en brengt je uit de weg van het monster. Waar de Palamute net een handgeschakelde auto was, is de Seikret misschien meer een zelf sturende Tesla. Handig, maar minder rijplezier als je overgeeft aan de gemakszucht.

Razendsnel

Wie dus de Seikret als taxi gebruikt zal als een speer door de campaign vliegen. Jammer, want Monster Hunter Wilds heeft veel meer te bieden dan de campaign. Dat is deze keer misschien nog wel meer zo dan voorheen. De verschillende biomes zijn deze keer met elkaar verbonden en fungeren dan ook echt als een wereld met zijn eigen ecology. Naast het jagen op grote monsters is er veel te doen. Ga op zoek naar endemic life (de kleinere wezens in de Monster Hunter wereld), ga vissen, vang insecten, verzamel materialen en verken de wereld om te leren hoe deze in elkaar steekt. Of help de dorpelingen om je heen in de sidequests die je krijgt. Deze zijn dan ook echt de moeite waard. Mijn advies is dan ook: neem de tijd. Hoewel de post-campaign veel te bieden heeft, is het zonde om door het verhaal heen te rennen.

Doe je dat wel, dan kan Monster Hunter Wilds misschien wat vermoeiend zijn. De grote fights komen op deze manier enorm snel op je af en zorgen dat de game al snel als een boss rush mode aanvoelt. Zonde. Monster Hunter games zijn games die geleerd moeten worden. Leer armor skills begrijpen, probeer nieuwe wapens uit, verzamel materialen voor nieuwe builds en leer de monsters kennen.

Story

In Monster Hunter World/Iceborne probeerden ze het al een beetje: een verhaal. Hoewel dit geen revolutionair indrukkwekkend verhaal was, was het zeker een goede poging. Wilds doet het echter  een stuk beter en geeft ons een verhaal mee dat veel meer lore implicaties heeft. Om spoiler vrij te blijven zullen we echter niet veel op het verhaal in gaan maar de opzet is simpel: De bewusteloze jongen die jij weet te redden heet Nata en komt uit een dorp dat vernietigd is door de White Wraith, die wij kennen als Arkveld. Arkveld is natuurlijk het flagship monster van deze game. Gezien we in de beta het al opnamen tegen Arkveld lijkt het mysterie rondom dit monster redelijk voor de hand liggend. Dat is het niet. Het verhaal van Wilds kent een aantal twists die enorm bijdragen aan het verhaal.

Performance

Een pijnlijk punt waar ik helaas niet omheen kan. In de Beta zagen we het al. Pop-in, missende textures en zo nu en dan de meme-waardige origami monsters . Natuurlijk kunnen dergelijke zaken voorkomen in een beta. Tijdens onze preview sessie kwamen we deze problemen niet meer tegen. En dat op een base PS5 zelfs. Geruststellend. Helaas kwamen we in de volle game toch redelijk wat pop-in en origami monsters tegen. In de honderd uur die ik achter de rug heb kwamen de origami monsters twee keer voor. Settings deden hier niets aan. Terwijl ik dit schrijf zitten we echter nog steeds voor release en is de day one patch (en dus de PS5-pro patch) niet uit. Ik hoop dan ook enorm dat die patch deze laatste pijnpuntjes gaat oplossen.

Na contact met capcom en andere review-copy spelers zijn we tot de conclusie gekomen dat de origami monsters ontzettend zeldzaam zijn. Deze zijn bij geen enkele andere speler voorgekomen en zullen dan ook zeer waarschijnlijk op general release niet voorkomen. Toevallig was dat het bij mij beide keren in dezelfde map voorkwam.

Voor de meeste spelers is de performance van Wilds ontzettend soepel en blijft de framerate goed.

Nieuwe features

Monster Hunter Wilds introduceert een hoop nieuwe mechanics en features die enorm fijn en handig zijn. Als eerste: Focus mode. In de Beta maak je hier al gebruik van. De mogelijkheid om mid attack van richting te veranderen en wonden/weak spots te raken voelt soms zelfs een beetje overpowered maar is uiteindelijk toch enorm handig en brengt een hele nieuwe dynamiek aan de fights.

De flashy Rise moves zijn ook niet helemaal verdwenen. Bepaalde wapens hebben nieuwe movesets, kunnen counters of guards uitvoeren en blijven langer charged. Dit kan ook leiden tot de indrukwekkende power clashes met monsters. Elke keer weer puur genot.

Photo mode is ook enorm welkom. Hoewel de game gewoon doorloopt wanneer je in photo mode zit en je dus zomaar aangevallen kunt worden, kun je de game wel pauzeren in photo mode. Gemiste kans. Wanneer jij je verplaatst in photo mode, doet jouw character dat dus ook. Wil je in-action shots van een monster, dan moet je dus op het beest aflopen waardoor je vaak prooi bent. Ondanks deze issues maakt de photo-mode toch echt wel wallpaper waardige afbeeldingen.

Pop Up camps zorgen ervoor dat de fast travel functie meer nut heeft en je vaker bij jouw items (en maaltijden) kunt. Dit maakt het managen van je inventory een stuk makkelijker.

Een grote nieuwkomer zijn de villages. De dagen dat we een grote central hub hadden zijn voorbij. Elke regio kent nu een eigen village met inwoners die cultureel divers zijn. Gedurende het verhaal bouw je banden met deze mensen op en kun je met ze handelen. Ook dit zorgt voor meer leven in de Monster Hunter Wilds wereld.

Post-campaign

Een topic dat ik eigenlijk niet wilde bespreken vanwege spoilers. Inmiddels heeft Capcom zoveel materiaal naar buiten gebracht dat het geen spoilers meer zijn. Als vanouds ga je na de campaign aan de slag met het verhogen van je hunter rank. Dit zorgt er voor dat je nieuwe quests en crafting mogelijkheden krijgt. Natuurlijk komen hier een hoop nieuwe monsters in voor. Dat brengt ons tot een punt waar, denk ik, veel discussie rondom gaat komen: Het Monster Roster. Wie een beetje oplettend is zal hebben gezien dat tot zover geen enkele elder dragon is voorgekomen in de trailers. Een duidelijke hint van wat we in Monster Hunter Wilds gaan zien. De grote iconische beesten ontbreken helaas. Dat wil niet zeggen dat er niet genoeg variatie is. De nieuwe monster types zijn geweldig. Toch zal het roster voor enkelen teleurstellend zijn. De eerste content update is echter al aangekondigd. We verwachter er natuurlijk veel meer.

Monster Hunter Wilds: Verdict

Het is, als Monster Hunter fan, ontzettend moeilijk om objectief te blijven over Monster Hunter Wilds. Een helemaal objectieve review kan dan ook niet. Wel kunnen we proberen de perspectieven van zowel een fan als een nieuwkomer bekijken. Ik denk dat het dan ook handig is om dat te doen om tot een oordeel over de titel te komen.

• Als Monster Hunter fan: Was ik in eerste instantie teleurgesteld in het roster. Ik wilde mijn oude favorieten terugzien. Als ik nu terugkijk valt het mee. De nieuwe monsters zijn leuke hunts en we verwachten natuurlijk veel meer monsters. Hoewel het mijn tijd met de game niet verpest heeft was de performance toch minder dan ik gehoopt had. Ik verwacht meer van Capcom. Maar ik verwacht ook wel dat deze problemen spoedig aangepakt zullen worden. Hoewel ik in eerste instantie ook teleurgesteld was over de post-campaign heb ik, na mij verdiept te hebben in de decoration en weapon crafting, de game toch weer opgepakt. Een grind is het deze keer niet. De meeste armor sets kon ik na 1-3 hunts op hetzelfde monster al maken. De post-campaign geeft je de mogelijkheid om investigations op te slaan waardoor de grind voor decorations en wapens ook makkelijker is. Ik start tot op heden de game nog elke dag op om er een paar uur in te steken. Dat gaat na release, wanneer de multiplayer van start gaat, alleen maar meer worden.
• Voor nieuwkomers: denk ik dat Monster Hunter WIlds toegankelijk genoeg is om de eerste Monster Hunter titel te zijn zonder dat de game makkelijker of kaler is geworden. Wilds kent nog steeds genoeg uitdaging en systems die wat meer toewijding van je vragen. Het is deze keer echter wel makkelijker om te leren. Deze keer lijkt er geen hunter helper programme te komen. Ik verwacht echter dat het sos systeem het toch makkelijk zal maken om wat meer ervaren hunters mee te nemen. Het is deze keer veel makkelijker om verschillende speelstjilen en wapens uit te proberen. Doe jezelf een gunst en doe dat dan ook. Het verhaal is meeslepend genoeg om de aandacht te trekken en je misschien wel, ook na de campaign, hooked te krijgen.

Al met al ben ik zeer tevreden over Monster Hunter Wilds en ik kijk dan ook, nu al, enorm uit naar de Iceborne-vergelijkbare DLC die er hopelijk gaat komen. Tot die tijd ga ik mij vermaken met de multiplayer, de content updates en het verhogen van mijn hunter rank. Omdat ik de game wil beoordelen zoals deze was op het moment van spelen,  blijft mijn enige punt van kritiek de performance. De wapens en (palico) armor sets zijn deze keer ontzettend goed gemaakt waardoor buildcrafting nog leuker is, de post-campaign brengt een hoop mogelijkheden met zich mee en al met al ziet Monster Hunter Wilds er meestal toch best netjes uit.