Review | Fast and Furious: Arcade Edition

The Fast and The Furious is inmiddels een franchise naam die iedereen kent. Waar het ooit begon als straat racen, groeide dit langzaam uit tot een multimedia franchise vol met over de top actiemomenten en peperdure auto’s. Fast And Furious: Arcade Edition brengt een arcade klassieker naar moderne consoles.

Fast and Furious: Arcade Edition brengt een arcade-racer naar de moderne consoles. Daarmee bedoel ik arcade-racer ook best wel letterlijk. Deze game verscheen in 2022 namelijk al in de arcadehallen op een arcadekast. De game bevat zes racebanen en acht auto’s, stuk voor stuk losjes gebaseerd op de films uit de franchise.

Van arcade naar huis

Ik vind het altijd fascinerend om te zien hoe arcade-games hun weg vinden naar de console of pc. Ooit was dit immers de oorsprong van het hele gamefenomeen: consoles en pc-games zijn geboren uit de arcadehallen. In die tijd had je enorme kasten nodig om, voor die periode, indrukwekkende graphics en gameplay mogelijk te maken. Tegenwoordig bestaan die kasten nog steeds, maar hun functie is vooral nostalgisch en iconisch en niet langer noodzakelijk.

Hoewel moderne videogames het niveau van klassieke arcadegames allang zijn ontstegen, en de term arcade-racer inmiddels een heel andere lading heeft gekregen, blijft het leuk om af en toe terug te grijpen naar die ouderwetse arcade-ervaring. Toch zijn veel van die titels niet voor niets ontworpen voor een arcadekast en niet voor thuis. Games als Fast and Furious: Arcade Edition zijn ideaal voor een kort, intens potje achter een fraai lichtgevende kast, maar verliezen snel hun charme zodra je ze in alle rust vanaf de bank speelt.

Vrij summier

Fast and Furious: Arcade Edition is een relatief kleine game en eigenlijk precies wat je verwacht van een titel die bedoeld is voor de arcadehal. Daar draait het om korte, snelle sessies waarin je een paar races achter elkaar speelt en daarna weer doorgaat naar een andere kast. Voor thuis is dat echter een ander verhaal. De game mist de diepgang en variatie van grotere racegames zoals Forza, Need for Speed of Gran Turismo, die spelers blijven trekken met tientallen circuits en honderden unieke auto’s die allemaal anders aanvoelen.

In Fast and Furious: Arcade Edition zijn de auto’s en circuits juist vrij generiek. Welke wagen je ook kiest, het verschil is minimaal. De races zijn bovendien zo ontworpen dat ze altijd spannend blijven: ongeacht hoe goed je rijdt, de AI blijft constant in je nek hijgen en blijven je zelfs voor een lange tijd voor. Dat zorgt in de arcade voor adrenaline en een gevoel van constante actie. Thuis werkt dat echter averechts. Na een paar races merk je al snel dat de spanning gemaakt is en dat elk potje eigenlijk hetzelfde verloop heeft.

Met slechts zes circuits en acht auto’s is de inhoud bovendien beperkt. Binnen een uurtje heb je alles minimaal al drie keer gezien. De enige vorm van progressie is het vrijspelen van “Furious”-varianten van je auto’s, die er iets anders uitzien en starten met tien nitroflessen. Dat klinkt leuk, maar verandert weinig aan de ervaring. Hoe goed je ook rijdt of hoeveel nitro je gebruikt, de tegenstanders blijven je genadeloos op de hielen zitten.

Fast and Furious

Als we kijken naar de racebanen en de auto’s zie je inderdaad dat deze losjes zijn gebaseerd op het bronmateriaal. Zo rijden we door locaties, waarvan enkele gebaseerd op de film en eindigt iedere race met een krankzinnige stunt dat dient als een knipoog naar bepaalde scenes uit de films. Zo breken we een gigantische kluis door en tegenaan te rijden en stoppen we een trein door deze te laten ontsporen. Je kunt kiezen uit acht verschillende auto’s die qua besturing minimaal van elkaar verschillen. Dit zijn de auto’s:

• Corvette Z06
• ’63 Corvette Grand Sport
• Shelby GT500 KR
• Ford GT
• Ford Bronco DR
• ’70 Dodge Charger
• ’67 Shelby GT 500
• Jeep Wrangler

Deze zijn allemaal losjes gebaseerd op de auto’s die je ziet in de films, maar verwacht dus niet de iconische skyline van Paul Walker of iets dergelijks. Het IP is heel erg losjes gebruikt, waardoor de game uiteindelijk heel erg generiek oogt, maar je wel het idee krijgt dat het is gebaseerd op de films.

Maar hoe speelt het?

Aangezien je in een arcadehal dit soort racegames eigenlijk altijd wel met pedalen en een stuur speelt, moet je het thuis met een controller doen. Dit werkt prima, maar de besturing is wel heel erg versimpeld. Je kunt gas geven, remmen, sturen en driften. Alles is heel erg mild uitgewerkt zonder enige nuance. Je kunt dit soort games echt beter op een arcadekast spelen waarbij je nog enigszins voelt dat je echt aan het racen bent, want met een controller voelt het gewoon niet alsof je een racegame aan het spelen bent die vergelijkbaar is met enig andere racegame die op de consoles is verschenen in de afgelopen twintig jaar.

Verdict

Ik kan me goed voorstellen dat Fast and Furious: Arcade Edition in een arcadehal best vermakelijk is voor een paar snelle potjes. Maar op consoles weet de game zich simpelweg niet te meten met andere racers in dezelfde prijsklasse. Dertig euro is een flink bedrag voor een game die je binnen een uur volledig hebt uitgespeeld.

Mijn advies? Speel deze titel waar hij voor bedoeld is: in de arcadehal, met het holle geluid door de houten kast en juichende vrienden die je aanmoedigen voor de eerste plek. Thuis zijn er simpelweg veel betere en uitgebreidere racegames te vinden die je tijd en geld meer waard zijn.