19 maart 2024

Review: Dragon Quest XI Echoes Of An Elusive Age – Een oude ziel in een nieuw jasje

Het is alweer een tijdje geleden sinds wij een nieuwe release van Dragon Quest hebben gezien. DQX kwam uit in 2012 en DQXI in 2017 maar helaas was die alleen in Japan verkrijgbaar. Nu is Dragon Quest XI Echoes Of An Elusive Age eindelijk in het westen te spelen voor de PS4 en PC. Dragon Quest staat bekend om de klassieke RPG gameplay, een goed verhaal en ontwikkelde personages. Doorstaat Dragon Quest XI de test van tijd en heeft een echte J-RPG nog een goede kans in het westen? Met meer dan zestig uur gameplay op zak ga ik de game eens goed onder de loep nemen.

Visueel prachtig
Dragon Quest 11 laat de graphics echt schijnen. De keuze om de game te laten draaien op de Unreal Engine 4 maakt de wereld extreem kleurrijk en gedetailleerd, de wereld is zo goed in elkaar geweven dat alles visueel tot zijn recht komt. Het is een wereld waarin Akira Toriyama’s visie(de schrijver van DragonBall) en unieke tekenstijl duidelijk uitgebeeld wordt.
Als je naar de ontwerpen van de personages en monsters kijkt, zie je meteen dat er veel overheen komt met de vorige uitgaves van Dragon Quest. Het ziet er in eerste instantie vrij eenvoudig uit, maar iedere personage heeft zijn eigen unieke charme en past gewoon goed in de wereld.
De wereld zit ook bom vol kleine details, deze zijn misschien niet op het eerste gezicht zichtbaar maar zodra jij de camera er goed op zet zie je met zorg ontworpen textures. Elk gebied is levendig en een genot om volledig te onderzoeken. Van het leer op de outfit van de held tot het stiksel van een vest of gesponnen tuniek, Dragon Quest 11 is simpelweg de mooiste in een serie van prachtige games.

Verhaal klassiek maar onconventioneel
Een ander gebied waar Dragon Quest XI in uitblinkt is het verhaal, het is veel uitgebreider dan zijn voorgangers met een standaard RPG begin. Het begint simpel: Jij bent de reïncarnatie van een legendarische held genaamd de ‘Luminary’ en moet de wereld redden van de ‘Dark one’.
De game start dus met je typische plot en ontwikkeling voor de eerste twee uur, daarna gooit de game al meteen alles omver en kan je genieten van een origineel verhaal. Iedere personage heeft een unieke bijdrage in hoe het verhaal zich ontwikkeld, zelfs NPC’s die in eerste instantie onbelangrijk lijken kunnen een twist bieden in het verhaal.
Om een voorbeeld te noemen, er staat een wachter in de sloppenwijken die de ingang naar het normale gedeelte van de stad bewaakt. Om hier langs te komen geeft de game je meteen de aanwijzing die je nodig hebt om verder te komen, maak de bewaker bang met een hond om er langs te komen. Als je verder zoekt en wat meer observeert, vind je nog andere manieren om langs de bewaker te komen, in de nacht valt de bewaker gewoon in slaap of je kan een mooie danseres huren om hem af te lijden. De hond is dus totaal overbodig, de game biedt je dus meer manieren om verschillende obstakels te tackelen.
Elke stad heeft zijn eigen toegevoegde waarde, die deels de wereld uitdiept en ook het verhaal ten goede doen. Bovendien zijn de belangrijkste scènes door stemacteurs ingesproken, die vol overgave hun rol vertolken en precies weten welke emotionele lading een scène nodig heeft. Het verhaal is meeslepend, niet nodeloos complex en houdt je doorheen de hele game geboeid.

Muziek een toeter teveel
De muziek is zeker weten het slechtste punt aan Dragon Quest XI, De game opent weliswaar met het thema van Dragon Quest prachtig georkestreerd door het Tokio Filharmonisch Orkest, maar zodra je uit het hoofdmenu komt keldert de kwaliteit aanzienlijke.
Het liedje wat eigenlijk het visitekaartje van een RPG-game moet zijn is altijd de Overworld Theme geweest en in Dragon Quest XI voelt het thema aan als een ongeïnspireerde mengelmoes van slechte ideeën. Het is daadwerkelijk zo slecht dat ik voor de eerste paar uur van de game zonder muziek heb gespeeld tot ik meer toegang had tot de wereld.
Het is duidelijk dat de keuze voor een MIDI soundtrack in het kader van traditie is gemaakt, maar de verschillende keuzes die gemaakt zijn qua muziek trekt soms het leven uit een anders prachtig gebied.
Gameplay simpel maar effectief
De gevechten verlopen strak,simpel en snel. Het speelt als je traditionele J-RPG zonder gecompliceerde foefjes. Je hebt je standaard aanvallen, magie en abilities die ieder een uniek effect hebben. Er is geen sprake meer van random encounters,vijanden zijn vanaf nu op de overworld te zien, je wordt nooit onaangenaam verrast. De grootste toevoeging aan het traditioneel systeem zijn de Pep Attacks. Tijdens gevechten raakt een van je personages mogelijk opgepept, waardoor die tijdelijk sterker wordt en speciale moves kan uitvoeren. Die flitsende aanvallen breken de actie mooi op en zijn altijd nuttig om in te zetten.
Personages verdienen ook skill punten bij iedere level-up, die kan je investeren in een skill tree naar jouw keuze, in het begin zijn de skill-trees nog vrij beperkt en lijken ze klein, maar in de 2e helft van de game krijgt iedere personage een veel breder arsenaal en voelen ze echt uniek aan.

Verdict
Dragon Quest 11 is een bijzondere en memorabele JRPG. De game verveelt je niet met overmatig gecompliceerde zaken, maar voorziet je van alle gemakken waardoor je je meteen thuis voelt. Het verhaal is direct meeslepend en de gameplay heb je zo onder de knie, waardoor niets je in de weg staat om simpelweg te genieten. De muziek is het grootste minpunt, maar voorts is dit avontuur zo vermakelijk dat het warm aan te bevelen is. Dragon Quest 11 heeft het potentieel om een nieuwe generatie JRPG-fans te creëren, die jaren later met plezier naar deze game terugkijken.
Pluspunten

  • Open wereld
  • Prachtige graphics
  • Vloeiende gameplay
  • Verrassend goed verhaal

Minpunten

  • De muziek
  • Soms is het te makkelijk
  • 9/10
    Verhaal - 9/10
  • 9.5/10
    Gameplay - 9.5/10
  • 5.5/10
    Muziek - 5.5/10
  • 8/10
    Content - 8/10
8/10