Review: Doom Eternal

Het vervolg op de reboot van Doom is eindelijk onder de zonnen en de First Person Shooter scene heeft er nog nooit zo wreed uitgezien als nu. Niemand is opgewassen tegen Doom Eternal en ieder level bewijst dat weer opnieuw. Oke, Doom. Daar gaan we. Hurt Me Plenty.

Doom Eternal is het vervolg op de Doom reboot uit 2016. Zodra we beide titels vergelijken wordt er al snel één ding duidelijk. Dit is niet zomaar een vervolg. Het is alsof Doom een snelle hap van de Burger King is, terwijl Doom Eternal door een Michelin chef is klaargemaakt. Hierbij probeer ik Doom 2016 absoluut niet omlaag te praten, want deze game was ontzettend bruut. Maar zelfs voor alle Doom 2016 veteranen is Doom Eternal absoluut geen thuiswedstrijd.

Rip And Tear – Again

Iets na de gebeurtenissen uit het eerste deel breekt de hel opnieuw los op aarde. Letterlijk. Want de hele wereld is overspoeld door bekende, maar ook onbekende demonen. Alles is aan gort geholpen en gigantische apparaten terroriseren de aarde en maken de hele plek een speeltuin voor Doom Guy en zijn (nieuwe) speeltjes. Je favoriete wapens keren terug in Doom Eternal, maar er zijn ook een paar nieuwe ‘hulpmiddelen’ om de demonen een paar koppen kleiner te maken.
Zo is de ballista één van mijn nieuwe favoriete wapens. Het apparaat schiet projectielen en is vergelijkbaar met een railgun. Door een mod op je ballista te zetten kan je en golf in de wijdte afvuren om alle rompen van de benen te scheiden van alle demonen op je pad. En dit ziet er ook nog eens gruwelijk uit. Heel erg gruwelijk. Doom Eternal heeft op grafisch gebied ook vooral niet stilgelegen.

Ontzettend veel Gore

Het zou niet als een verrassing moeten aankomen als ik zeg dat bloed en wrede executies een belangrijk ingrediënt zijn voor Doom. Dat weten de Michelin chef’s bij id Software ook maar al te goed. Doom Eternal kent ongelofelijk veel gore. Zodra je jezelf op vijanden begint uit te laten merk je dat vanzelf. Zij ook. De feedback van de wapens voelt goed. Er zit een zekere en hele zware ‘punch’ achter. Deze miste ik vaker in Doom 2016. In Doom Eternal weet je precies wanneer je een demoon goed te pakken hebt. Vlees vliegt van zijn botten af en je kan nog net niet zien wat dit monster vanmorgen heeft gegeten. Nog een paar keer schieten tot er bijna geen vlees meer op zit en de demoon begint zoals gewend op te lichten. Tijd voor een gruwelijke executie dus. Hier zien we een aantal bekende uit het eerste deel terugkeren, maar ook vooral veel nieuwe.

Geen kinderspel

Ik trap een open deur in misschien maar deze nieuwe actie shooter is absoluut geen kinderspel. Letterlijk niet, maar ook figuurlijk niet. Dankzij de toevoeging van zwakke plekken, nieuwe technieken en mechanieken moet je veel beter gebruik maken van strategieën dan je gewend bent. Blijven bewegen is noodzakelijk, maar in Doom Eternal wordt daar nog een schepje bovenop gegooid. Blijven bewegen, zowel horizontaal als verticaal. Monkey bars, en dubbele sprong gaan je goed op weg helpen om niet binnen no-time bekneld te worden door de helse wezens die op je afstormen.
Daarbij heeft nu bijna elke demoon wel een bepaalde zwakke plek. Schiet dit aan gort om je vijand sneller van kant te maken want het helpt echt. Precisie is dus belangrijk, maar onthoud. Blijven bewegen! Deze game laat absoluut niet met zich sollen, dus wees voorbereid op een intense heavy metal gore rollercoaster. En dat iedere 10 minuten!
Zoals ik zei heb je gelukkig veel meer speeltjes ter beschikking en zo ook een granaatwerper op je schouder. Deze schiet zowel explosieven als bevriezende projectielen. Explosieven zijn vooral handig tegen de vliegende Cacodemon want deze slokt ze op en wordt daarom direct opgelicht voor een executie. Bevriezende granaten zijn ontzettend handig wanneer een horde demonen achter je aan zitten op een grondniveau. Bevries ze en sla ze in miljoenen stukjes met een mokerslag die je uitdeelt met je vuist. Bam!

DIYOOM

Doom Eternal voelt meer aan als een doe-het-zelver dan je misschien bent gewend. Over het algemeen zijn pickups in de vorm van levens en schild een stuk schaarser. Je moet er een soort van zelf voor zorgen door demonen af te maken. Glory kills zorgen er voor dat een demoon veel levenspunten laat vallen. Als je een demoon in de hens zet met je vlammenwerper en er dan op los beukt word je beloond met schilden. Maak je hem finaal van kant als hij in de fik staat krijg je extra veel schilden als beloning. Munitie voelt ook veel schaarser en ontelbare keren zat ik in de knel omdat mijn wapens leeg waren. Gelukkig is er een noodoplossing. Kennen we de kettingzaag nog? Gebruik dit analoge apparaat om een demoon in een schatkist te veranderen. Want zodra je je scherpe kettingen door de schedel van demoon jaagt zal je overspoeld worden met kogels voor je wapens.

Je gaat wederom op zoek naar geheimen en upgrades. Nieuw in deze Doom is je thuisbasis waar je updates kan krijgen voor en na missies, maar ook je collectie kunt aanschouwen. Tevens krijg je tijdens het spelen Sentinel Batteries. Deze kan je in je thuisbasis gebruiken om kluizen te openen om upgrades te kopen of om een hele bekende en ouderwetse skin vrij te spelen voor Doom Guy.

Verdict

Ontzettend veel actie, ontzettend veel bloed, heavy metal, demonen, nog meer actie en nog meer bloed. Dat is wat je mag verwachten in Doom Eternal. Als je denkt alles te hebben gezien in de reboot van 2016 heb je het mis. Het voelt alsof Doom Eternal zichzelf een beetje opnieuw uitvind terwijl het voortborduurt op een al ijzersterke formule. Het is enerzijds een kwestie van meer en anderzijds een kwestie van beter, dieper en gruwelijker.
Pluspunten

• Meer gore
• Tactisch
• Gruwelijk
• Uitdagend

Minpunten

• Niet voor de zwakke maag