Review: Project Zero: Maiden of Black Water

Happy Halloween! Om de gelegenheid te vieren hebben we speciaal vandaag voor jou een horror game! En dat op een zondag. Project Zero: Maiden of Black Water komt je misschien al een beetje bekend voor, het is namelijk geen nieuwe game.

Misschien ken de game al als Fatal Frame, of Project Zero. Maiden of Black Water is het vijfde deel in de Japanse horror game serie. De game verscheen oorspronkelijk voor de Nintendo Wii U in 2014 voor Japan en in 2015 voor Europa. Destijds maakte de game uitstekend gebruik van de unieke Wii U hardware. De grootste gameplay feature was het gebruiken van een speciale camera. Deze moesten spelers bedienen met de Wii U Gamepad. Aangezien dit vrij uniek speelde, waren wij zeer benieuwd hoe deze horror game zich zou vertalen naar de huidige hardware configuraties.

Project Zero: Maiden of Black Water is sinds deze week verkrijgbaar voor Playstation 4 en 5, Xbox One, Series X|S, Nintendo Switch en PC. Voor deze review speelde wij de game op de PlayStation 5.

Een Japans zelfmoord verhaal

Japan heeft een rillende connectie met zelfmoording. Alhoewel puur fictioneel, is het verhaal van Maiden of Black Water deels te relateren aan Aokigahara, het beruchte Japanse zelfmoordbos gelegen aan de voet van Mount Fuji. Als je enigszins bekend bent met de verhalen rondom dit bos, of de griezelige verhalen rondom zelfdoding in Japan is het nóg akeliger om door deze horrorgame te spelen.

Project Zero: Maiden of Black Water speelt zich af rondom een fictieve plek in Japan genaamd Hikami Mountain. De plek is berucht voor de vele zelfmoorden en spirituele gebeurtenissen verbonden met plassen water. Tijdens je speeltijd neem je de controle over drie verschillende personages. Eén van deze personages is de dochter van een voorgaande protagonist, Miku Hinasaki. Alhoewel dit het vijfde deel is in de serie, heb je geen kennis van voorgaande games nodig om te genieten van dit deel.

Ieder personage is op deze plek beland met zijn of haar eigen motief, maar waar het grotendeels om draait is het Black Water. Hierdoor werden de berg en alle rondhangende geesten corrupted. Het spel kent een slecht een goed einde. Afhankelijk van enkele acties later in de game wordt bepaald welke van de twee je te zien krijgt. Het verhaal is af en toe wat lastig te volgen, veel belangrijke informatie is verstopt in teksten die je tijdens het verhaal vindt, of moet zoeken tijdens het spelen.

Camera Obscura

Tijdens het spelen van de game trekken spelers door donkere wouden, verwoeste gebouwen en verlaten tempels. Het is een typisch grimmige Japanse setting met veel herkenbare architectuur. Alhoewel het bestaat uit een erg lineair verloop, zijn spelers op verschillende locaties vrij om te bewegen om geheimen te vinden, spullen te verzamelen of extra achtergrond informatie te vinden. Hier en daar zijn er ook unieke gebeurtenissen die je een blik geven over de horrors van deze fictieve plek.

De grootste feature van deze horror titel is de Camera Obscura. Met deze camera kun je namelijk geesten fotograferen om schade aan te richten. Iedere flits beschadigt een geest. Met de ‘Fatal Frame’ doe je in een keer heel veel schade toe. Een Fatal Frame kun je uitvoeren als je 5 fragmenten van een geest in je camera veld hebt. Met iedere foto die je maakt schiet je fragmenten van een geest af, die dan rond zijn lichaam circuleren.

Aangezien de Camera Obscura oorspronkelijk werd bestuurd met de Wii U Gamepad is het natuurlijk de vraag hoe dit zich vertaald naar de PlayStation 5. Eigenlijk veranderd er niet heel erg veel ten opzichten van de Wii U besturing. Zodra je de camera opent veranderd je gezichtsveld van third-person naar een first-person camera weergave. Op dit moment kun je de controller heen en weer bewegen en draaien om de kaders precies zo uit te lijnen met de geesten en de geestfragmenten*. Je kunt de camera vervolgens ook bijstellen met de duimsticks.

Het besturen van de camera vereist enige gewenning, maar eenmaal onder de knie speelt het lekker vloeiend en flits je de geesten naar het hiernamaals. Vanzelfsprekend begint het lekker makkelijk met geesten die langzaam op je af komen. Na verloop van het spel worden ze sneller, komen er steeds meer, en doen ze speciale aanvallen waarvoor je moet uitwijken. Hier laat de game dan ook zijn leeftijd doorschemeren.

Op leeftijd

Afgezien van de camera besturing is de rest van de game nog een beetje ouderwets met een vrij stroeve besturing. Lopen en rennen is een beetje houterig en het draaien van de camera (niet de Camera Obscura) is wat ongemakkelijk en erg gevoelig. Ondanks de heruitgave voelt het nog wat ouderwets aan. En zo ziet het er ook wel uit. Ongeacht op welk platform je speelt ziet de game er nagenoeg hetzelfde uit als in 2014 op de Wii U. Het is niet storend, maar een kleine oppoetsbeurt was niet verkeerd geweest.

Door de ietwat clunky besturing mis je ook vaak de juiste timing bij optionele momenten om geesten te fotograferen voor extra punten. Tenzij je precies weet waar je op moet letten, ben je vaak net iets te laat.

Verdict

Project Zero: Maiden of Black Water is een unieke horror-ervaring met unieke gameplay elementen die eigenlijk nog steeds het beste speelt op de Wii U. De game is nagenoeg onveranderd gebleven en daarom vraag ik mij af voor wie deze heruitgave eigenlijk bedoeld is. Project Zero is een er niche serie die zeker het checken waard is, maar eerlijk is eerlijk, vandaag de dag zijn er betere horror-keuzes. Het zou een stuk aantrekkelijker zijn geweest als de game een remaster of remake had gekregen, want ondanks het toffe verhaal is deze lastig te volgen, de besturing is wat achterhaald en door de unieke gameplay features speelt de game nog steeds het beste op de Wii U.

*Gyro besturing is niet mogelijk op Xbox en PC. Alleen PlayStation en Nintendo Switch (en uiteraard de originele Wii U versie).