Review: Horizon Forbidden West

Aloy is terug in het vervolg op Horizon Zero Dawn. Dit keer trekken we naar een nieuwe locatie bekend als de Forbidden West. Een groter en meer gevarieerd landschap met veel meer en nog meer variatie in gevaren.

Meer en beter is de sleutelspreuk voor Horizon Forbidden West. Maar toch dekt dit niet helemaal de lading. Alhoewel het klopt dat Guerrilla in het vervolg grootser uitpakt, mist ’t het verrassingselement uit de eerste game. Horizon Zero Dawn was erg nieuw in veel opzichten. Een heel erg unieke setting, een hele creatieve manier van wapengebruik en systematiek van het verslaan de machines. Het zoeken van zwakke plekken achter beplatingen van een Thunderjaw, of het vastketenen van een Corruptor me teen ropecaster. Het was nieuw en magisch. Gecombineerd met een hele rijke wereld aan nieuwe verhalen, mysteries en geheimen zorgden simpelweg voor een meesterwerk in 2017.

Zo’n 5 jaar later willen we natuurlijk net zo hard omver geblazen worden, maar weten we natuurlijk wel een beetje wat we mogen verwachten. Het verrassingselement is veel minder. Alhoewel we uiteraard wel ontzettend nieuwsgierig zijn naar het verloop van het verhaal. Waar Horizon Forbidden West in eerste opzicht de verrassing mist, maakt het alles goed met verdieping.

Meer en beter

Zodra je begint met je avontuur in het vervolg met Aloy merk je direct dat je ‘verder’ gaat. Guerrilla gaat er met dit deel een beetje van uit dat je het voorgaande deel ook hebt gespeeld. Je bent bekend met de manier waarop je machines kunt verslaan en de manier waarmee je onderdelen van ze kunt gebruiken. De opfriscursus is dan ook zeer beknopt zodat de game zich direct kan gaan focussen op wat er nieuw is, meer is en beter is, of dieper is uitgewerkt.

Eigenlijk ieder klein aandachtspuntje uit het eerste deel is onder handen genomen om een verfijnde ervaring te bieden in Horizon Forbidden West. En dit is enorm goed gelukt. Waar de melee-combat een grote tegenvaller was in Zero Dawn, is het een waardevolle toevoeging in Forbidden West. De vuistregel is dat afstandswapens het beste werken tegen machines, maar je het beste wat dichterbij kunt komen als je tegen andere mensen moet vechten. Je gaat dan ook snel merken dat je pijlen niet meer zo effectief zijn als je gewend bent. Gelukkig zijn er hele wrede combo’s die binnen no-time korte metten maken met je tegenstanders.

Er zijn veel meer machines en varianten van nieuwe en bestaande machines. Apex varianten of varianten die andere elementen gebruiken. Hierdoor zien ze er anders uit, maar hebben ze ook iets andere onderdelen en zwakke plekken. Ook zijn er meer wapens, armours, elementen en speciale effecten.

De Forbidden West

We pakken de draad op waar we ‘m hebben achter gelaten in Horizon Forbidden West. De gevaren zijn nog lang de wereld niet uit en misschien zijn er wel meer gevaren dan we hadden gedacht. Althans, niet misschien. Dat is zo. Omdat we als Savior of Meridian daar iets aan willen doen zij we genoodzaakt om het bekende Nora terrein te verlaten. We moeten naar de Forbidden West. Naar het Tenakth territorium.

De Forbidden West is een gevarieerd gebied. Van groene weides, witte bergtoppen, plassen water en woestijnlandschappen tot jungles, overwoekerde ruïnes en meer. Het is een erg groot gebied waarin de regel geldt dat het alsmaar gevaarlijker wordt, des te meer je naar het Westen trekt. De machines worden groter, gemener en je komt dichterbij de verschillende bronnen die niet het beste voor hebben met de verdwaalde Nora.

Aangezien de wereld aardig wat vierkante meters grond telt, is er ook aardig wat te doen en te zien. Cauldrons keren terug. Dit zijn de ondergrondse faciliteiten waarin Aloy leert om nieuwe machines over te nemen. Ook kampjes van rebellen, beproevingen en de vele sidequests en verhalen zien we opnieuw in de Forbidden West. Maar er is zijn ook nieuwe dingen te zien en te doen.

Een gevulde open wereld

Vreemde relieken liggen verspreid in ruïnes van oude gebouwen. Het verkennen van deze ruïnes vereist wat puzzelwerk. Je hebt namelijk bijna altijd een sleutelmodule en een cijfercode nodig. Deze moet je vinden in de ruïnes door te gaan puzzelen en klimmen. Schuif wat dozen, vind de rondslingerende data objecten en kijk of je de code kunt achterhalen. Een nieuw speeltje van Aloy komt ook goed van pas tijdens je bezoek aan de vele ruïnes. Zo heb je een grijphaak om je zelf ergens mee omhoog te trekken, of juist om iets anders naar jou toe te trekken. Het creëert en zorgt voor nieuwe routes, maar ook nieuwe strategieën tijdens gevechten.

Ook vind je black boxes in wrakken van vliegtuigen uit het oude tijdperk. Deze liggen verspreid over de hele wereld. Zodra je ze opraakt krijg je een fragment te horen uit de laatste communicatiepogingen van en naar het vliegtuig. Je kunt ook drones op verschillende plekken vinden die de locatie scannen voor informatie die misschien nog ergens van pas kan komen. En zo zijn er nog wel wat meer dingen die je kunt zien en doen in de open wereld. Het voelt daarnaast ook niet aan alsof het standaard zinvolle open-wereld content is. Alles zit gewoven in het overkoepelende verhaal. Met alles wat je vind ontgrendel je nieuwe dingen, kom je meer te weten over de wereld van nu en toen en zijn er interessante gesprekken die je kunt voeren van NPC’s. Het is een hele levendige wereld, waardoor het ook niet als straf voelt om je te wagen aan alles wat de game te bieden heeft.

Vloeiender dan ooit

Waar we enigszins bekend zijn met de beproevingen op machines, zijn er ook nieuwe beproevingen gefocust op mensen. Hierin krijgt Aloy nieuwe kunstjes en combo’s geleerd die je vervolgens kunt toepassen in gevechten. Het is hiermee ook direct duidelijk dat we te maken hebben met een veel vloeiendere combat. Melee is niet meer zo ongemakkelijk.

Speciale combo’s doen meer schade, duwen je vijand omver, of zorgen voor een bepaalde energie lading genaamd Resonate Blast die zorgt voor een hoop schade. Het zijn allemaal nieuwe bijkomstigheden in het arsenaal van Aloy die je kunt toepassen om jezelf zowel op afstand, maar ook van dichtbij kunt verdedigen. Er is ook een bepaalde aanval waarbij je na een slag met je speer je jezelf van je vijand afzet en je terwijl je in de lucht hangt nog een pijl kunt schieten voor extra veel schade.

Dieper dan ooit

Voor ieder type wapen zijn er middels de skilltree nu ook speciale aanvallen vrij te spelen. Een volley, de mogelijkheid om meerdere pijlen tegelijk te schieten, of een knockback pijl te laden. De combat in deze deel is in zoveel opzichten verbeterd en dat terwijl deze in de vorige game al zo enorm goed en lekker aanvoelde.

In mijn optiek is het ook iets lastiger dan ik me kan herinneren uit Zero Dawn. Na enkele uurtjes Zero Dawn had je het kunstje wel te pakken. Een handjevol wapens en de zwakke plekken wist je na een tijdje ook wel uit je hoofd. In Forbidden West gaat het allemaal net wat dieper. Door je grote variatie in vijanden ben ik veel vaker met mijn Focus aan het scannen naar zwakke plekken en Chain Reaction mogelijkheden. Deze nieuwe tactiek zorgt voor een explosie als je een canister van een bepaald elementen raakt met hetzelfde element. Als je doelwit geen canister heeft, kan je deze zelf aan ze vastknopen middels een canister rope launcher. In plaats van dat je de machine aan de grond vastbind met touwen, bind je een busje aan ze vast. Schiet het busje kapot met een pijl met hetzelfde element en… Kaboem!

Door de vele nieuwe wapens, combo’s, speciale aanvallen, elementen en variatie in vijanden blijven de gevechten met machines en mensen zelfs na tientallen uren nog leuk en uitdagend. En dat is maar goed ook. Want reken er maar op dat je zeer specifieke onderdelen van machines nodig gaat hebben om de vele verschillende soorten wapens en armours te versterken.

Het enige minpuntje wat ik hierbij kan bedenken is dat je geregeld aan het jongleren bent met je wapens om de juiste elementen bij elkaar te zetten voor een gevecht. Hierbij was Zero Dawn wat simpeler voor een toch wel meer vloeiende ervaring. Het was bijvoorbeeld fijner geweest om zelf de elementen te mixen en te matchen op de verschillende soorten wapens. Het hebben van een Legendary Hunter bow met shock en fire, om er nog een te hebben met shock en poison is gewoon een beetje jammer.

Mooier dan ooit

Beelden zeggen meer dan 1000 woorden. En dat geldt dubbel en dik voor Horizon Forbidden West. Ik kan je wel uitleggen dat de game er bijzonder mooi uit ziet op de PlayStation 5, maar dat heb je ondertussen zelf al gezien. De game loopt vlekkeloos tot 4K in 60 FPS. In de resolutie mode tankt de performance enorm, maar ziet het er net iets scherper uit. Vooral op gebied van belichting en reflecties, maar 60 FPS is uiteraard de standaardkeuze. Zo wil je deze game echt spelen.

Schoonheidsfoutjes komen voor in de game. Sommige delen van je uitrusting willen tijdens de cutscenes niet helemaal meewerken en Aloy’s haar springt na een fade-out, fade-in even alle kanten op, maar verder merk je dat deze game door en door getest is om een gladde ervaring te bieden vanaf de lancering. Het is geen release now, fix later situatie. Indien je je hier zorgen over maakt, laat deze woorden je dan gerust stellen. Een beeldschone, technisch sterke release.

Verdict

Ik kan het werk van Guerrilla Games alleen maar toejuichen. Ik gaf Horizon Zero Dawn al een score van een 10. Het was geen game die tot in de naadjes helemaal perfect was. Maar het was en is een must-play voor iedere PlayStation speler. Ondanks het hoogste cijfer dat ik kan geven waren er nog aandachtspuntjes aan Zero Dawn. Onder andere dat het uiteindelijk vrij makkelijk werd, er weinig variatie was in vijanden en de melee combat gewoon niet op zijn plaats was. Ik ben dan ook ontzettend tevreden dat ik zie dat de kritiekpunten serieus zijn opgepakt in het vervolg. En daar bleef het niet bij. Ook op ieder ander vlak is het vervolg er op vooruit gegaan. Daarom is Horizon Forbidden West ook een must-play voor iedere PlayStation speler. Het doet meer, het doet ’t beter en het gaat velen malen dieper dan ik me had kunnen voorstellen. Op ieder punt zijn mijn verwachtingen van deze game gepasseerd en dat maak je niet zo snel mee.