ZoMMOR: Mijn favoriete MMORPG #1

In de maand waar we kijken naar het meest magische genre dat er is (mijn mening, lekker puh), kijken we ook met een nostalgisch oogje terug naar het verleden. De ZoMMOr is nog niet voorbij, maar we gaan toch eens een dieper duikje nemen in iedereen zijn of haar favoriete MMORPG ooit! Ik trap hem zelf af met mijn gouden spelletje: Guild Wars.

Ik kan maanden praten over de lore, wereld en gameplay van Guild Wars. Iedereen weet inmiddels dat het mijn favoriete MMORPG is. Als één van de weinigen in de redactie en in mijn leven die de originele game gespeeld heeft, probeer ik het altijd in iedereens strot te rammen alsof ik gesponsord wordt door ArenaNet. Maar voor mij is het gewoon de pinnacle van old-school MMORPG’s. Dat sluit niet uit dat ik menig uur verslaafd ben geweest (en nog steeds ben) aan World of Warcraft, die game staat op een hele nauwe 2e plek voor mij. Zelfs Guild Wars 2, die ook onderdeel is van mijn top 3, tipt voor mij niet aan de goude dagen van pre-searing Ascalon en alles daarna. Zet je in ieder geval schrap voor een heleboel roze-brillen gedrag!

Guild Wars: Prophecies werd in mijn handen geduwd al kind zijnde, mijn toenmalige beste vriend die speelde het ook, dus dat zorgde ervoor dat ik er met nog meer enthousiasme inging. En besef, dit was 2006, toen was ik 11 jaartjes oud. Maar goed, met al die Pokemon Yellow ervaring achter de rug was ik wel bekend met tedious games. Waar World of Warcraft mij het immense gevoel van avontuur in een open wereld gaf, hoopte ik dat Guild Wars een andere snaar zou raken. Spoiler alert, dat deed het. De game had 1 ras om te spelen, een andere take op classes en hoe die samen werken en een instanced wereld structuur. Buiten dat lag er een enorm grote spotlight op storytelling en world building door middel van hoe de wereld in elkaar steekt.

Guild Wars begint namelijk in pre-searing Ascalon, dit is 2 jaar voor je daadwerkelijk de ‘open’ wereld intrekt. Hier leer je al een hele hoop over personages die later enorm belangrijk worden, waaronder Gwen en Brother Mhenlo.  In de pre-searing leer je ook hoe je de game moet spelen, maar nog belangrijker is het verhaal erachter. De Searing is namelijk het grote startpunt van het verhaal. Prince Rurik, die aan het hoofdfront van het menselijk ras staat, gaat de oorlog aan met de indringende Charr. De Charr is een ras dat lijkt op een boel leeuwen dat kan denken en doen als mensen. Na dat Prince Rurik een einde maakt aan Vatlaaw Doomtooth, gebruiken de Charr de kracht van de Titans om Ascalon en alles daaromheen volledig met de grond gelijk te maken. Alles dat overblijft is de restanten van de Ascalon Academy en wat ruïnes. 2 jaar later begint ons verhaal daadwerkelijk.

Tyria, Cantha & Elona

De wereld waarin Guild Wars zich afspeelt is groot, van meerdere biomes tot aan meerdere rassen die samenleven of met elkaar in oorlog zijn. Het is een broeiende wereld en het verhaal leidt je er enorm goed doorheen. Deze wereld bleef me zelfs bij in Guild Wars 2, waar ik vanaf moment 1 al namen en andere details herkende. Tot op de dag van vandaag, nu we in Guild Wars 2 richting Janthir gaan, ben ik nog hyped om bepaalde callbacks naar het vorige deel. Guild Wars had memorabele personages in iedere expansion van Prophecies tot en met Eye of the North. Gwen die echt dient als onze grootste hoop tot aan het einde van de laatste uitbreiding. Daarnaast zette iedere expansion volledig nieuwe werelden neer. Of je nu in de fantasie setting van Tyria zit, de Aziatische setting van Cantha of in de hete woestijnen van Elona. De hele wereld van Guild Wars voelt als een unieke ervaring terwijl het toch oogt als een eenheid. Ook qua verhaal!

Alles in Guild Wars is instanced, dus wanneer jij erop uitgaat dan doe je dat met een select groepje online mensen, of de offline henchmen of heroes. Wat enorm tof is, want het voelt echt alsof je er iedere keer met een raid party op uit gaat. Dit gaf mij nooit het gevoel dat ik er alleen voor stond. Guild Wars is een community gedreven game, dus er waren altijd wel mensen om mee te spelen. Of je nou Dhuum ging bezoeken in de onderwereld, de Fissure of Woe in ging of gewoon een hard mode missie ging spelen. Voor ieder soort gameplay was er wel iemand die met je mee ging. Dit maakte Guild Wars voor mij echt een online ervaring als geen ander.

Een echte uitdaging

Ik had het zojuist al over Hard Mode, daarmee kan je story missions spelen met een aanzienlijk hogere moeilijkheidsgraad. Dit zorgde voor enorm frustrerende momenten, want iedere keer dat je dood gaat krijg je een death penalty waarmee je dus iedere death weer een stukje zwakker werd. Dit hield dus in dat je met een tactische teamopstelling je hard mode missions begint, wil je naar het eind komen. Ik maakte er mijn persoonlijke missie van om alles in de game op hard mode uit te spelen. Dit omdat ik een completionist mindset had in die tijd, maar ook omdat ik er een achievement voor kreeg en die waren belangrijk in de game. Het feit dat er zoveel manieren waren om de game uitdagender te maken, zorgde ervoor dat ik content vaker opnieuw wilde spelen en echt mijn groep aan mensen wilde vinden om dit mee te behalen. Fijn dus ook dat de game een hoge spotlight legt op het zitten in een Guild, vooral wanneer je PvP wilt gaan doen.

Alliance Battles

Een beetje de voorganger van World vs. World is Alliance Battles. Ik was vroeger iemand die intens kon genieten van de alliance vs. horde stakeouts in World of Warcraft, toen dat nog een ding was en niet iedereen elkaar knuffelde voor een groter geheel. Maar wat Alliance Battles in Guild Wars zo tof maakte, was dat je dit kon doen met de mensen die je zelf om je heen hebt gekozen. Jij zit in een guild en jouw guild zit in een alliance met meerdere guilds. Jouw guild koos ook voor de Kurzick of Luxon border, dit waren 2 facties die in de Factions expansion aan bod kwamen. In deze Alliance Battles ging je in 12 vs. 12 rondes een soort large scale domination spelen. Ik heb hier avonden, neen, nachten op gezeten omdat ik er zo verslaafd aan was. Hierdoor ben ik PvP in games nog meer gaan waarderen en daardoor speel ik dus ook graag WvW in Guild Wars 2.

Eye of the North

Wat voor mij de klapper op de vuurpijl was, was de allerlaatste expansion: Eye of the North. In die uitbreiding gingen we eindelijk naar de Shiverpeaks, waar we onder andere ontdekte dat de Charr niet allemaal volledig duivels zijn, waar we een alien ras genaamd de Asura ontdekte en waar we de Norn tegen kwamen. Deze uitbreiding was een passend einde voor de game, gezien het een grote voorbeschouwing was op Guild Wars 2. Het opende de wereld van Tyria voor zoveel meer dan voorheen. De Norn, Asura en Charr zijn namelijk ook speelbare rassen in Guild Wars 2 geworden! Ook speelde Gwen en  het dwergen ras een enorm grote rol in deze expansion. Het voelde als een passend einde voor dit game, terwijl die mede de fakkel doorgaf naar een vervolg.

Community

De community van beiden games is 1 groot geheel. Het voelt alsof Guild Wars echt nog een groot onderdeel is van het tweede deel en vice versa. Mensen stromen nog steeds heen en weer tussen beide titels en beiden zijn ook enorm gezond qua player base. Buiten dat zijn er nog genoeg YouTubers die content maken over de game en die het helemaal in leven houden. Om maar een voorbeeld te geven, WoodenPotatoes, een van de meest respectabele GW YouTubers, maakt voor beide titels nog enorm veel content, ik bedoel maar!

Safe to say dus, dat Guild Wars met verre voorsprong mijn favoriete MMORPG aller tijden is. In ieder geval, tot dat een andere game het tegendeel bewijst. Nu ben ik wel benieuwd, wat is jouw favoriete MMORPG, of moment in een online rollenspel? Laat het even weten!