Review: Call of Duty Black Ops 6 – Campaign

Call of Duty Black Ops 6 brengt een vervolg op één van de beste Call of Duty campaigns in recente jaren, namelijk Black Ops Cold War. Deze titel voegde nieuwe interessante personages toe en Black Ops 6 brengt deze iconen terug, doet precies wat Cold War deed, maar dan iets meer over de top in traditionele Black Ops fashion.

Al sinds het begin der tijden strijden Modern Warfare en Black Ops om de troon de aller beste Call of Duty sub-franchise te zijn. Het lijkt een beetje op een interne competitie bij Activision, waarbij het leek alsof Modern Warfare aan het winnen was tijdens de 2010’s, maar die rollen zijn tegenwoordig ruim omgedraaid. Waar Modern Warfare 3 (2023) nieteens probeerde om een interessante campaign neer te zetten en fans enkel lokte naar de game door alle basis-maps van de oude Modern Warfare 2 uit 2009 in de multiplayer te stoppen, weet Treyarch ons dit jaar te overtuigen met zowel de Campaign, Multiplayer én Zombies. We hebben al een Multiplayer Review geplaatst, dus vandaag kijken we enkel naar de campaign mode.

Case on the case

Call of Duty Black Ops 6 pakt de draad op waar Cold War is gestopt. Het is niet per se een direct vervolg op het verhaal, maar enkele personages uit deze game keren terug en de opzet van de missies is ook ongeveer hetzelfde. We zien onder andere de terugkeer van de coolste “Black Op” in deze game, namelijk Russell Adler. Een interessant en mysterieus personage waar je gemixte gevoelens bij krijgt na het spelen van de Cold War Campaign, maar in Black Ops 6 moet je Russell redden om hem toe te voegen aan je squad om te achterhalen waar en wie de bad guy in dit verhaal is. Dat gaat gepaard met je traditionele wendingen, sommige verrassend, andere doorzichtig. Het doet een schepje bovenop Cold War als we kijken naar de presentatie, missie-opbouw, variatie, cast aan personages en bijkomende elementen die voor verfrissing zorgen, maar lang niet altijd nodig zijn of op zijn plaats voelen.

Alhoewel we de draad oppakken na Cold War spelen we een nieuw personage in dit deel, namelijk “Case”. In het begin zijn we een klassiek Call of Duty rookie, maar komen we langzaam meer te weten over dit personage en zijn rol in het hele verhaal.

Bell, we’ve got a job to do

Net als in Cold War hebben we in Black Ops 6 een safehouse. Een geheime locatie in de wereld vanwaar het Black Ops team opereert. Ditmaal is de safehouse iets uitgebreider dan in het vorige deel en komen niet alleen alle personages hier samen, maar is het ook een plek om strategieën toe te passen. Dit doen we in de vorm van upgrades in drie categorieën. Uitrusting, wapens, en fysieke kracht. In je safehouse zet je verschillende faciliteiten op die jouw campaign ervaring verbeteren door je meer health regen te geven, meer schilden, meer kogels, meer bestendig te laten zijn tegen explosieven en ga zo maar door. Al deze upgrades bestaan uit meestal 2 niveaus en ze kosten in-game geld. Dat geld krijg je door missies te doen en bepaalde Elite vijanden te slopen, op zoek te gaan naar de geheime kluis in ieder level, of gewoon door goed om je heen te kijken en stapels geld op te rapen. Naast deze upgrades zijn er ook 3 wapen-blauwdrukken die je kunt kopen en een aantal die je kunt krijgen van in-game uitdagingen. Deze blauwdrukken ontgrendel je vervolgens om te gebruiken in Zombies, Multiplayer en Warzone. Een hele fijne toevoeging die de campaign naast leuk, ook belonend maakt.

De safehouse bevat verder ook nog een kleine puzzel, die helaas iets te makkelijk is, maar wel leuk is om te doen. Deze puzzel kan je al doen zodra je voor het eerst aankomt en geeft je onder andere direct een smak geld en een unieke blueprint voor je mes. Met deze eerste smak geld kan je gelijk alle upgradestationnetjes neerzetten en één of twee upgrades kopen voor een al iets makkelijker begin aan je campaign. Verder hadden al deze upgrades van mij niet echt gehoeven. Zonder de upgrades voelt de campaign soms iets te oneerlijk aan met ontzettend trage health-regen waardoor je uit de flow van de anders ontzettend actievolle campaign wordt gehaald.

Missies en ontknoping

Call of Duty Black Ops 6 heeft de meest diverse line-up aan campaign missies in Call of Duty ooit. Het is een traditioneel Black Ops verhaal met typische missies die horen bij deze sub-franchise. Dit betekent dat we de all-out grootschalige oorlog uit Modern Warfare achter ons laten en meer undercover en geruisloos te werk moeten gaan in missies die niet volgens het boekje gaan. Kleine interventieteams met een grote missie die klein aanvoelen maar ontzettende gevolgen kunnen hebben. Zo betreden we onder andere een feest waarbij gouverneur Bill Clinton op het podium staat, infiltreren we een door maffia bewaakt casino en duiken we een geheim onderzoek en experimenten-lab in. Black Ops 6 bewaard daarbij de momenten waarop er écht veel gebeurd voor enkele speciale filmische momenten zoals we ze kennen uit de Modern Warfare reeks.

De campaign bevat ook een hele gezonde dosis bovennatuurlijke flair die we gewend zijn van de sub-franchise, al doen ze er een schepje bovenop. De game laat je hier ook niet te lang op wachten, al lijkt dit veel minder verband te hebben met de uiteindelijke ontknoping en conclusie. Iets wat Cold War in mijn ogen juist heel goed doet. In Black Ops 6 piekt de campaign wat mij betreft op zo’n twee derde van de hele zitting en is het vanaf dat moment enkel een beetje uitzingen met in mijn ogen toch wel een beetje teleurstellende conclusie. Zeker gezien de ontknoping uit Cold War, had ik ondanks de dit keer veel langere campaign, wel een beter einde verwacht.

De ontknoping zelf is ook vrij matig met een missie waarin je een soort trauma herleefd van een personage die uiteindelijk wijst op een bepaalde wraakactie waarmee een hele criminele organisatie wordt geholpen en honderd duizenden mensen hun leven op het spel staat. Dat is in mijn ogen, voor het niveau waar deze campaign in wordt gespeeld en het denkvermogen van deze personages, enorm afgezaagd en kortzichtig.

Verdict

Ondanks de matige ontknoping heeft Call of Duty Black Ops 6 één van de beste campaigns uit recente jaren en voelt dit echt als een campaign mode die serieus is ontwikkeld met net zo’n sterke gameplay als in de multiplayer, top, maar dan ook echt top sound-design, prachtige visuals en de meest veelzijdige missies ooit met nóg meer storytelling, character ontwikkeling en epische toneelstukken. De terugkeer van bepaalde personages is enorm vet, al introduceert deze campaign ook een aantal personages die minder schermtijd krijgen en een stuk minder significant aanvoelen voor het verhaal. Kortom, neem even een paar uur pauze van de chaos in de multiplayer mode en speel deze campaign mode die bijna net zo goed is als die uit Cold War.