Reviews 407 Jordy Gerritse 27 januari 2025
Na het succesvolle eerste deel, waarin je speelt als een rat met een heldhaftig avontuur, keert de franchise van Odd Bug Studio terug met een vervolg. Een nieuw verhaal, een nieuw personage, in dezelfde wereld als zijn voorganger. Tails of Iron 2: Whiskers of Winter is een ontzettend brute 2D Action RPG-lite met onvergefelijke combat in een schattig en mooie handgetekende wereld.
Fans die bekend zijn met Tails of Iron weten beslist wat ze te wachten staat in het vervolg, maar indien je nog niet bekend bent met deze franchise, zal ik het je even in een notendop uitleggen. Tails of Iron 2 is een 2D actie-game met ongelofelijk brute combat, taaie bossfights, een mooie handgetekende wereld met een verhaal die wordt verteld door Doug Cockle (The Witcher) alsof het een sprookje is. Het is een direct vervolg op het eerste deel, maar ondanks dit feit heb je geen enkele voorkennis nodig om deze game te spelen en van het verhaal te kunnen genieten. Er zitten enkele verwijzingen en verrassingen in voor terugkerende fans, maar buiten deze knipogen en een bepaalde wending in het verhaal, mis je niet veel als dit je eerste kennismaking is met de Tails of Iron franchise.
Het tweede deel binnen de franchise draait om Arlo, een jonge rat die een rustig leven leeft in het Ratdom. Samen met zijn vader, de koning, gaat hij op jacht omdat Arlo graag een krijger wilt worden, maar hij hier nog niet helemaal klaar voor is, volgens zijn vader. Klaar of niet, veel tijd om Arlo voor te bereiden is er niet, want de game neemt al snel een wending als de Darkwings het kasteel aanvallen. Een gloednieuwe vijandsoort, de Darkwings, afgebeeld als allerlei verschillende soorten vleermuizen in verscheidene grootte en maten, vormen dan ook de grote vijand van deze game. In een gevecht wordt de koning van het leven beroofd, terwijl het kasteel en de hele nederzetting wordt verwoest door de Darkwings. Alles is vervallen en kapot en met het verdwijnen van de koning is het nu aan Arlo, om de stad opnieuw op te bouwen en een eind te maken aan de tirannie van de Darkwings.
Ons verhaal begint nu pas echt en met het vallen van de stad is het onze eerste taak om de belangrijkste pijlers weer te herstellen. Daar hebben we een kok en een smid voor nodig, zodat we onze gezondheid kunnen verbeteren en ons arsenaal kunnen versterken. De game begint dan ook met twee main quests, waarin je in de één een nieuwe kok rekruteert en in de andere een smid. Je kunt maar één main-quest tegelijk volgen, dus kies asjeblieft de kok als eerst, anders begin je eigenlijk al uit de bedoelde volgorde en is het gebied waar je in terecht komt iets te moeilijk. De game had je hier eigenlijk geen keuze moeten geven, maar gewoon naar het gebied waar de kok zit, moeten sturen. Dit gebied als tweede doen was namelijk ontzettend gemakkelijk, waardoor ik het idee kreeg dat ik ze verkeerd om had gedaan en ik kan me niet voorstellen dat ik er naast zit. Dus: Kok eerst en daarna de smid.
Het vervolg van het verhaal verloopt eigenlijk zoals je al een beetje kunt verwachten. Nadat je een smid en een kok hebt, is het je taak om de rest van de nederzetting te herstellen en om je troepen bij elkaar te verzamelen om het uiteindelijk op te nemen tegen de Darkwings in hun eigen territorium. Hiervoor moet je verschillende bondgenoten maken die nagenoeg vormt door gewoon het verhaal door te spelen. In totaal ben je hier zo’n 15 uurtjes mee zoet terwijl je tussendoor ook wat side-missions oppakt. Om alles af te ronden en te voltooien ben je ongeveer 2 tot uur langer bezig na het afronden van het verhaal.
De combat in Tails of Iron 2 staat vooraan en deze is niet per se makkelijk te noemen. De ontwikkelaars raden je aan om de game op de Medium difficulty te spelen, maar voor spelers die een echte uitdaging zoeken is er ook een hard-mode en er is een easy-mode voor spelers die zich willen focussen op het verhaal. Maar goed, eerlijk gezegd, koop je Tails of Iron echt voor de combat en dient het verhaal meer als een logische en vermakelijke weg langs al die combat encounters. Ik raad dan ook aan om de game lekker op Medium te spelen, want die mode is vaak al ontzettend moeilijk.
De toon voor de difficulty wordt dan ook al heel vroeg gezet als je het na nog geen 30 minuten spelen moet opnemen tegen een Darkwing op een “Scorcher”, een soort van vleermuisdraak. Dit gevecht is alles behalve vergevend en leert je de core mechanieken van de game. De boss is niet snel, waardoor je goed kunt oefenen met het timen van je dodge, block en parry. Ondanks deze fight je leert om de combat onder te knie te krijgen is er minimale ruimte voor een fout en zijn twee klappen genoeg om je te vloeren. Dit is een terugkerend fenomeen in deze game en iets waar je je goed op moet voorbereiden. De toon wordt dus al vroeg gezet, maar gelukkig word jij als speler gedurende de rit ook sterker en krijg je nieuwe manieren om je vijand te overmeesteren.
Eén van deze manieren is de toevoeging van magische spreuken en valstrikken. Deze zijn stuk voor stuk verbonden aan een element, zijnde vuur, ijs, gif of elektriciteit. Deze elementen zijn nu ook toegepast op wapens en harnas waardoor je bepaalde weerstand opbouwt tegen een element en wapens hebt die bepaalde elemental damage doen. Dit element van de game is niet te onderschatten, want het speelt een ongelofelijk grote rol. Iedere vijand is wel zwak of resistent tegen een element. Dit zorgt er voor dat je al spelend continue je uitrusting aan het wisselen bent om zo een voordeel te hebben. Na genoeg schade met een bepaald element kan je vijanden ook stunnen of bevriezen met stroom of ijs en ze schade over tijd toebrengen met gif en vuur. De elementen maken of breken je gevecht en vormen een mechaniek die je absoluut tot het uiterste moet misbruiken.
Het aantal spreuken zijn beperkt, je hebt er namelijk maar vier, eentje per element. Je vindt deze gedurende het verhaal en je vindt ook manieren om deze eenmaal te upgraden voor een sterker effect. Wapens en harnassen mag je in totaal 2 maal upgraden, afhankelijk van het level van je smid. Nieuwe wapens en harnassen vind je door quests te doen, maar je kunt ze ook maken met materiaal dat correspondeert met de weapontree waarin dat wapen thuishoort. Het werkt hier een beetje zoals in Monster Hunter, waarin je een WereOwl zwaard maakt en sterker maakt door materialen te vergaren van WereOwl vijanden en WereOwl bossfights.
Om daarop voort te borduren is het jagen op grote monsters een constante bezigheid in deze game. De meeste bosses kom je tegen in de main quests, maar naast de main quests zijn er ook optionele verhaallijnen die je kunt volgen en Monster Hunts die je kunt uitvoeren, die na je eerste voltooiing ook herspeelbaar zijn. Zo Kan je dus altijd meer materialen vergaren voor betere uitrusting met bepaalde bonussen die het beste werken tegen één van de volgende uitdagingen, mocht je betere uitrusting nodig hebben. Odd Bug Studio heeft hiermee meteen door waarom spelers deze games zo tof vinden, het zijn namelijk deze bossfights die je skills op de proef stellen en je zult ook zien dat je na een aantal uur ook veel beter bent in het herkennen van patronen en daarop antwoorden.
Helemaal perfect is het niet altijd, want ondanks de combat vaak enorm strak en gruwelijk aanvoelt, is het op momenten ook best frustrerend. Vooral later in het spel zitten er bossfights in die pas starten nadat je een x aantal rondes aan andere vijanden hebt verslagen. Deze vijanden zijn op zich niet zo’n uitdaging, maar als ze in groepjes komen kunnen ze soms ontzettend vervelend zijn en voelt het af en toe gewoon oneerlijk aan. Hier al te veel schade oplopen zorgt er voor dat je minder HP en heals over hebt voor de boss, waarvan je ook nog de patronen aan het leren bent. Voor het overgrote gedeelte voelt de game eerlijk aan en is het duidelijk dat je dood gaat door je eigen fout, leer je daarvan en doe je het de volgende keer beter. In sommigen gevallen is het echter niet zo en voelt het een beetje te willekeurig of oneerlijk waardoor bepaalde stukken in het spel gewoon ontzettend frustrerend kunnen zijn.
Tails of Iron 2 voelt alsof je een sprookje speelt die iets duisterder is dan je gewend bent van je typische Hans en Grietje-achtige sprookjes. De game heeft dan ook een tekenstijl die rechtstreeks uit een kinderboek komt met een donkere twist. Het totaalplaatje is dan ook zeer prettig om doorheen te spelen met meerdere locaties die visueel sterk van elkaar verschillen met per locatie andere personages, vijanden en bezienswaardigheden. Doug Cockle keert terug om het verhaal te vertellen, want de personages spreken niet. Als ze met elkaar praten zie je tekstwolkjes met afbeeldingen waaruit je kunt afleiden wat ze bespreken, maar de enige persoon die je hoort spreken is Doug Cockle in zijn The Witcher stem om het verhaal al spelend te vertellen. Dit werkt best goed, al heb ik het idee dat dit niet het beste werk is van Cockle en mocht er in sommige gevallen wel iets meer gedaan worden aan de manier waarop iets verteld wordt om er extra emotie of diepgang aan toe te voegen.
Tails of Iron 2 is een vervolg dat nagenoeg alles beter doet dan het eerste deel en voelt als een natuurlijke evolutie van de franchise. Het speelt lekker en strak, maar kan af en toe frustrerend zijn, ziet er ontzettend uniek en sfeervol uit en kent een charismatisch verhaal dat wordt verteld door de stem van The Witcher. Mijn hele playthrough was ook eigenlijk naadloos zonder glitches of bugs, waardoor ik de game ook heel vloeiend achter elkaar heb kunnen doorspelen. Op een paar kleine punten na dus een erg uitdagende 2D actie avontuur die ik zeker voor de prijs waarin deze wordt aangeboden (€24,99) iedereen kan aanraden om op z’n minst te proberen.
Tagged as:
2d Odd Bug Studio Souls-like tails of iron 2
About the author call_made
Zelda fanboy. Retro Collector. Voornamelijk te vinden op het Playstation Network. Gamer sinds ik nog uit de fles dronk. Beide doe ik nog steeds, niets veranderd dus.
Binnen de bloeiende omgeving van elektronisch entertainment is intheGame een waardevolle entiteit en een integraal onderdeel van het dynamische ecosysteem van iTGmedia. Sinds zijn oprichting heeft intheGame zich gevestigd als een toonaangevende gemeenschap binnen de wereld van gaming en elektronisch amusement, gedreven door een passie voor het delen van actueel nieuws en boeiende content.
Ben jij geïnteresseerd in het versterken van ons team?
Dan zijn we op zoek naar jou!
Please login or subscribe to continue.
No account? Register | Lost password
✖✖
Are you sure you want to cancel your subscription? You will lose your Premium access and stored playlists.
✖
Be the first to leave a comment