Review | Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles

Sinds een paar jaar kan ondergetekende zich scharen onder een grote groep fans waarbij de Final Fantasy games tot een favoriet spellen reeks behoort. Maar dat betekent ook dat ik een hele inhaalslag heb moeten maken om veel van deze fantasie spellen te spelen. Met Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles streep ik weer een game af in deze gigantische franchise van Square Enix! 

Toen Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles werd aangekondigd las ik online veel positieve verhalen en vooral veel hype dat deze spellen weer terug kwamen.  Mijn interesse was gewekt, ik had namelijk nog nooit het origineel gespeeld. Een uitgelezen kans dus om de review op te pakken als self proclaimed Square Enix guy binnen de redactie en te kijken of deze hype vooral nostalgisch is of de game daadwerkelijk zo goed is.

Natuurlijk gaan we kijken naar verschillende gameplay elementen: Speelt het spel nog goed voor deze tijd waarin die is uitgebracht, zijn de graphics nog op orde en hoe is het verhaal? Waar ik voornamelijk naar op zoek ben gegaan tijdens de review was de vraag of het spel mij als nieuwkomer kon bekoren.

Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles

In Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles volgen wij de avonturen van Ramza Beoulve. Deze gaat samen met de party langs verschillende gebieden en komt zo in een groot politiek schaakspel terecht. Het is aan ons om het team te vormen en gaandeweg krijgen we ook verschillende gast karakters in de party. Ook kun je door middel van missies karakters unlocken die dan mee kunnen gaan in de vaak 5 personen party.

Vrij lastig

Toen ik mijn weg door de game baande bleef eigenlijk een gedachte steeds terugkomen in de vele uren die ik in het spel heb gestoken: Deze game is vrij lastig! De begin battles daar kom je nog wel door heen maar zelf kwam ik toch al aardig snel tot een stoppunt omdat de vijanden mij gewoon met een enkele klap neer kregen. Er was iets wat ik fout deed, schijnbaar. Ik ging terug naar verschillende eerdere gevechten om mijn party te voorzien van een hoger level.

Hierna ging het vaak wel maar er waren toch echt verschillende punten op het spel waar ik moest stoppen, terug moest en moest levelen. Zelfs toen ik het spel op de makkelijkste difficulty heb gezet.

Dit kan dan natuurlijk liggen dat ik zelf gewoon geen goeie gamer ben, ik bedoel ik blijf een journalist voor een game website. Toch denk ik dat het ook wel bij het product van de vroegere tijd hoort. De Final Fantasy spellen die ik gaandeweg heb gespeeld hadden namelijk allemaal het zelfde. Als ik bijvoorbeeld kijk naar Final Fantasy 10 ging ik vrij dynamisch door het spel tot ik echt vast kwam te zitten en gedwongen werd om te levelen. Maar kijk je dan bijvoorbeeld naar Final Fantasy VII: Remake en XVI dan kan je vrij makkelijk je weg door het spel doen zonder echt ergens te hoeven levelen.

Het is een beetje hoe je zelf tegen dit soort games aan kijkt. Zelf vond ik het echt niet erg om een paar keer ergens een battle overnieuw te doen om de karakters van een hoger niveau te voorzien. Maar na een tijd heb je toch het idee dat je beter in een klap veel uren kan grinden en zo makkelijker door de gevechten kunt gaan. Hoe meer tijd je dus eigenlijk in de battles steekt hoe makkelijker je het jezelf maakt. Voor iemand die echt de story wilt ervaren is zelfs de easy moeilijkheid nog vrij lastig op momenten. Ik ben benieuwd of Square Enix hier in een latere update misschien aanpassingen in gaat maken!

Grafisch en geluid en gameplay. Een goed totaalpakket

Kijk, Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles is natuurlijk een remake van een vrij oude game. En voor wat het is hoeft het grafisch ook helemaal niet zwaar te zijn en op 4k te draaien. Het maakt dit spel enorm geschikt om op de handheld te spelen en heeft zijn eigen charme.

Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles is sowieso erg goed in de fantasy setting neerzetten waar ik Square Enix games zo tof om vind. Tel daar dan de muziek bij op en de nieuwe voice acting en je hebt gewoon een enorm leuk totaalpakket om mee te spelen. Je merkt ook enorm tijdens het spelen dat het een game is waar je moet in raken. Maar na een tiental uur heb je zeker wel een eigen strategie op orde en ga je meer patronen zien.

De verschillende classes en jobs die jij kan meegeven aan je karakters is van uitermate belang hoe jij het gaat doen tijdens dit spel. Voor mij kwam namelijk de game pas echt op gang toen ik een black mage en archer toevoegde aan mijn party. Wat mij zelf ook enorm hielp tijdens de gevechten waren de auto equip opties, welke naar je party keek en zo de beste gear en items voor de situatie aan de party toevoegde. Hierdoor ging het aantal damage dat ik deed enorm omhoog!

Kleine irritatiepuntjes

En toch tijdens het spelen van Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles waren er momenten waar ik wat kleine irritatie puntjes voelde. Vooral wanneer je net lekker in het verhaal zat van Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles en er dus achter kwam dat je niet meer op het juiste level zat en dus moest levelen. Dit gebeurde bij mij ook veelal bij de levels die uit meerdere fights bestonden. Het was dan zo dat 1 gebied soms wel drie fights achter elkaar had. Dan ging gevecht 1 en 2 goed en mocht je alsnog alles overnieuw doen omdat gevecht 3 je erachter kwam dat je hele party werd weggevaagd.

Wat mij ook enorm opviel tijdens het spel is dat ik de camera niet altijd lekker onder de knie had. Je hebt wel een optie om vanaf bovenaf te bekijk en zetten uit te voeren maar soms ging je controller net niet goed naar dit blokje toe. Het zijn allemaal kleine irritatie puntjes in een toch wel gepolijste ervaring.

Conclusie

Final Fantasy Tactics Ivalice Chronicles was zeker niet de slechtste Final Fantasy game die ik tot nu toe heb gespeeld, maar het was ook niet de beste. Grafisch zag het er prima uit voor wat het moest doen en de voice acting was meer dan goed in orde. Maar kleine irritatiepuntjes en het feit dat je best vaak moest stoppen om te levelen maakt het dat ik er nooit echt lekker in kwam.

Toch kan ik elke fan zeker aanraden om deze game een kans te geven. Bij voorkeur lekker op je Steamdeck of Windows handheld. Mocht je die nou niet hebben is natuurlijk een console ook voldoende. Het verhaal op zich heb ik in deze review expres niet opgenomen, dit politieke schaakspel moet je namelijk zelf lekker ervaren samen met alle geheimen die daar bij horen!