Review: Dead Island 2

Na 9 jaar wachten is het eindelijk zo ver! Dead Island 2 is hier. Niet zo zeer op een eiland dit keer, maar in Los Angeles. Of zoals we er in deze game naar refereren: Hell-A. Dambuster en Deep Silver zijn in 9 jaar tijd hun visie niet verloren. Van dev-hell, naar een hell on earth in een van de meest positieve zin van het woord.

Dead Island 2 weet precies wat het is. De game probeert ook niet te doen alsof het iets anders is. We wisten precies wat het ging worden en wat het is geworden, is gewoon heel goed in elkaar gezet. Dead Island 2 weet daarnaast ook precies waar het in in excelleert en zet daar dubbel en dik op in. Terwijl het op een vlak waar het niet in schittert, ook niet doet alsof het hier allemaal om draait. Dit resulteert in een fijne ervaring die eigenlijk voor de gehele duur niet teleurstelt.

Daddy Land 2

Vergeef mijn woordgrap hier, maar als je Dead Island op een bepaalde manier, met veel fantasie snel uitspreekt, dan klinkt het een beetje als Daddy Land, toch? Verder is dit helemaal geen brug naar een punt dat ik wil maken. Laten we hier dus niet te lang stil bij staan en snel verder gaan met de orde van de dag, in dit geval, de review voor Dead Island 2.

We vertrekken met een vliegtuig naar Los Angeles. Helaas komen we daar niet zonder kleerscheuren vanaf als ons vliegtuig de landingsbaan niet weet te halen. Gelukkig overleven we het. Nog voordat we iets te hard landen krijg je als speler de keuze om een personage te kiezen. Gedurende je volledige playthrough ben je gebonden aan dit personage. Wie je kiest, heeft geen enkel effect op het verloop van het verhaal. Het enige verschil is de stem van je personage en de eerste abilities waar je mee begint. Ook de stats van ieder personage verschilt, maar laat hier vooral je keuze niet vanaf hangen. Geen enkel personage is per se beter dan de ander en gedurende je playthrough trekt ieder personage zich gelijk aan de ander. Dus of je nu kiest voor Amy, Lil Pump of Daddy Jacob, het maakt allemaal niet zo veel uit.

Rondreis door Los Angeles

Het duurt niet lang voordat je kennis maakt met de eerste zombies. Gelukkig maar, want het is niet voor niets een zombie-game! Verder duurt het ook niet enorm lang voordat je je arsenaal mag uitbreiden met ontzettend veel wapens en modificaties voor wapens. Er zit een behoorlijk tempo in het spel en dat heeft een goede reden. Ongeveer op de helft van het spel maak je kennis met je eerste vuurwapen en worden je opties nog breder dan ze al waren. Pas na de helft van de game ontgrendel je de optie om te Fast Travelen tussen de verschillende open gebieden. Het is namelijk geen open-wereld game, alhoewel het wel zo speelt.

Er zijn 10 regio’s in Dead Island 2 die aan elkaar verbonden zijn. Als je ooit Tony Hawk: American Wasteland hebt gespeeld snap je wat ik bedoel, dat is namelijk hoe het werkt in Dead Island 2. Het werkt goed en nagenoeg seamless waardoor je toch voelt dat je in een open wereld speelt, maar tegelijkertijd geen last hebt van saaie lege plekjes, maar toch lekker veel variatie houdt in de gebieden waar je doorheen speelt. Ieder gebied is erg interessant met optionele side-missions en genoeg detail om je ogen uit te kijken. Zo reizen we onder andere door winkelcentra, het bekende Venice Beach, opname studios, Hollywood Boulevard, Bell-Air, Santa Monica Pier en ga zo maar door. Het zijn iconische locaties met genoeg bezienswaardigheden die geen enkel moment saai aanvoelen. Sterker nog, ben ik een groot fan van Dambuster’s aanpak. Liever interessante afgebakende gebieden zoals in Dead Island 2, dan wederom een grote open wereld waarbij de helft overbodig en leeg aanvoelt.

Ik ga naar LA en neem mee..

We gaan niet met lege handen naar Los Angeles. Technisch gezien, eigenlijk wel, maar laten we ons niet laten afleiden door de semantiek. Ons arsenaal is behoorlijk uitgebreid en dat is maar goed ook. Van vlijmscherpe messen en zwaarden tot hamers en mokers. Alles wat daartussenin valt, dus ook zelf geknutseld sloopgerij laten we niet buiten beschouwing. Een leuke bijkomstigheid is dat ieder wapen, zelfs de vuurwapens, modificeerbaar zijn.  Zo kun je het damagetype van een wapen aanpassen naar vuur, elektriciteit, gif, bleed of gewoon puur rauwe nummertjes. Verder heb je de vrijheid om wapens sterker te maken in ruil voor breekbaarheid, wapens meer schade toe te laten brengen aan ledematen en ga zo maar door. Naarmate je door het verhaal speelt ontgrendel je nieuwe perks en mods voor je wapens. Deze kun je vinden van lijken van zombies, verdienen via missies, maar ook krijgen als beloning van uitdagingen. Iets na de helft van de game ontgrendel je zelfs zombie perks voor wapens, maar.. ook voor jezelf.

One of us

Niet alleen een arsenaal aan wapens, maar jij als personage dingt ook mee als een van de tools in je sloopgerij. We hadden het al eerder over de unieke skills waar ieder personage mee begint. Op dezelfde manier als je wapen perks en mods ontgrendeld, ontgrendel je ook nieuwe skillcards voor je eigen personage. Hierdoor leer je nieuwe aanvallen of hebben aanvallen unieke effecten. Zo kan je bijvoorbeeld een Ground Pound aanval leren die standaard vijanden met gemak vloeren en kwetsbaar maken voor een signature American History X Finisher Move. Ook bij de skillcards ontgrendel je op een gegeven moment de optie om zombie skillcards toe te passen. Deze zijn enorm sterk, maar komen wel met een kanttekening. Zijnde het gereduceerde levenspunten of een ander negatief effect. Door je unieke aandoening heb je echter de mogelijkheid om gebruik te maken van de krachten uit het hiernamaals, maar uiteindelijk willen we natuurlijk genezen van deze zeldzame aandoening. Dit is immers waarom we heel Los Angeles afstruinen.

Op zoek naar verlossing

Ons doel in Los Angeles is duidelijk. Naast het uitvoeren van ontzettend leuke en soms hilarische side quests is er een rode, maar zeer beknopte draad, die ons door de 10 verschillende regio’s heen trekt. Het verhaal is vrij kort, maar precies lang genoeg. Het is niet onnodig aangedikt, maar voortdurend straight to the point met dan wel een traditioneel “The Princess is in another castle” principe. Helemaal niet erg natuurlijk, want ieder gebied houdt je maar lang genoeg vast voordat je verder mag naar de volgende. De meeste side quests worden ook pas beschikbaar gesteld als je het verhaal al ver af hebt. Het moge duidelijk zijn dat Dambuster graag heeft dat je met je volle arsenaal het gros van de game speelt. Deze aanpak kan ik zeer waarderen, want uiteindelijk werkt het in iedereens voordeel. Want ook Dambuster weet dat je hier niet bent voor het baanbrekende verhaal. Het is een dertien in een dozijn cliche zombie-verhaal. Maar goed, er moet een rode draad zijn en deze is prima. Waar je wel voor hier bent is het omver maaien van zoveel mogelijk wandelende lijken. En de vele vermakelijke side quests, die leuker zijn dan de main missions, helpen hier ook heel goed bij. Juist omdat de side missions ook lekker inspelen op de verschillende thema’s die Dead Island 2’s LA voor je neerlegt.

Verdict

Dambuster en Deep Silver zijn na 9 jaar tijd hun visie voor een Dead Island vervolg niet verloren. Het heeft even mogen duren, maar in dit geval is dat voor het beste gebleken. Dead Island 2 weet namelijk precies wat het zijn moet. En wat het zijn moet, doet het enorm goed. De game windt er geen doekjes omheen, valt je niet onnodig lastig met saaie filler en is van voor tot eind gewoon een ijzersterke zombie game. Wat mij betreft zelfs een van de meest vermakelijke met een uitstekende performance in zowel single-player als co-op mode.