Review: Shin Megami Tensei V: Vengeance

Atlus fans hebben een goed jaar, want al hun favoriete JRPG studio’s komen met nieuwe games. Een nieuwe Persona, een nieuwe game van Vanillaware, een hele nieuwe IP in het najaar en niet te vergeten: De definitieve versie van Shin Megami Tensei V. En dat ook nog eens op elk platform.

In traditionele Atlus-fashion verschijnt Shin Megami Tensei V: Vengeance enkele jaren na de oorspronkelijke versie met een nieuw en uitgebreid verhaal, nieuwe personages, demonen, en een aantal fijne kwaliteitsverbeteringen. Wie bekend is met de Persona titels, en als je deze review leest uit interesse in de franchise, ben je daar vast bekend mee, weet precies hoe het werkt. Atlus brengt een Persona game altijd twee keer uit. Eenmaal de basis-game en andermaal dezelfde game met daar een hele uitbreiding aan vast. Deze uitbreiding is echter niet los, maar zit verweven in het basisspel waarbij er al vroeg in het basis verhaal nieuwe personages worden geïntroduceerd. Deze personages spelen meestal een grote rol in het écht nieuw toegevoegde verhaal. Het voordeel hiervan, is dat de uitbreiding niet voelt alsof het aan iets bestaands en iets wat af is aan vast is geplakt, maar dat het voelt en speelt als één mooi geheel wat zo bedoeld is. Het nadeel hiervan, is dat je grote stukken van het spel dat je al gespeeld hebt, nog eens moet spelen. Al kun je je natuurlijk afvragen of het opnieuw doorspelen van een game als dit of Persona écht een nadeel is.

Shin Megami Tensei V

In Shin Megami Tensei V: Vengeance spelen we dezelfde hoofdpersonage als in het basisspel, een Nahobino. Een soort van demi-god die we zijn geworden toen we als scholier fuseerde met een krachtige demoon. Hierdoor kunnen we samen met andere demonen de gevaren in de post-apocalyptische wereld trotseren. In tegenstelling tot het basisspel word je in het begin een vraag gesteld. Dit is simpelweg de vraag of je het basisspel wilt spelen uit 2021, of de Vengeance verhaallijn die dus iets anders is dan het verhaal uit het basisspel. Alhoewel ze grotendeels overeenkomen, verrijken en verdiepen ze elkaar met onder andere nieuwe personages en andere demonen in het Vengeance verhaal. Ongeacht welk verhaal je als eerst wilt spelen, de kwaliteitsverbeteringen gelden voor beide verhaallijnen.

Je speelt één verhaallijn in grofwerk 60 uurtjes uit, maar deze tijd kan aardig snel oplopen als je veel op verkenning uit gaat en je je met de meeste optionele verhaallijnen wilt bemoeien. En, dat wil je. Want de wereld van Shin Megami is enorm rijk aan lore. Als je voorheen enkel Persona  gewend bent, leer je in de Shin Megami Tensei games een hele andere kant van deze franchise kennen die de nadruk legt op demonen als personages in het verhaal, in tegenstelling tot Persona, waar de demonen (Persona’s) meestal niet meer zijn dan gereedschap voor gevechten, en het verhaal voor het overgrote deel buiten de dungeons verteld wordt. Gedurende je 60 uur speeltijd, ben je voornamelijk bezig met het “dungeon” aspect. Er zijn in Shin Megami Tensei V: Vengeance heel weinig sociale aspecten zoals in Persona, maar dat wilt niet zeggen dat er geen ruimte is voor verhaal en personages met diepgang. In tegendeel zelfs.

Waar Shin Megami Tensei V: Vengeance heel erg de nadruk legt op combat die erg lijkt op die uit Persona, wordt er voor een heel ander verhaal structuur gekozen in deze game. Een eigenlijk meer traditionele manier. Je beweegt je door de wereld heen, en tussen de gevechten en andere activiteiten door volg je het verhaal die je met snippertjes oppakt. In de tussentijd werk je aan je team, ben je die continue aan het verbeteren en aanpassen en volg je veel side quests die echt ontzettend diepzinnige verhalen kunnen vertellen. Wat dat betreft is het qua diepgang misschien net zo goed als Persona, al is het anders en misschien ook wel een stuk duisterder.

Vengeance

Het nieuwe verhaal in deze JRPG van Atlus is dus veelal terugkerend, maar een groot gedeelte ook nieuw. Zo zal ik, zonder al te veel te verklappen, alvast verklappen dat er één heel gebied vervangen is in de Vengeance storyline. Dit gebied gaat gepaard met hele nieuwe mechanics en puzzels, nieuwe vijanden en noem maar op. Daarnaast zijn er bepaalde nieuwe personages, waarvan de eerste zeer belangrijke al na een klein uurtje je party komt versterken. Deze heb je ook een hele poos bij je en zal zelfs zo nu en dan een praatje met je maken. En hier bij merk je al snel in het begin van de game dat de keuzes die je maakt impact hebben op het verloop van de game in grote en kleine hoedanigheid. Als voorbeeld wil ik een side quest uitlichten die een interessant dilemma schept:

Er zijn twee demonen. Eentje die goedaardig lijkt, en eentje die kwaadaardig lijkt. De goedaardige wil een soort groep oprichten voor demonen die verdwaald zijn en wilt ze heropvoeden door goed te zijn en niet te liegen. De kwaadaardige wil de zwakke verdwaalde demonen gebruiken voor eigen gewin door ze te laten zwoegen als een soort slaaf. Je mag zelf bepalen wie je helpt in deze quest, maar ik heb er voor gekozen om de kwaadaardige demoon te helpen. Daar was de nieuwe personage in mijn party tevreden over. Niet omdat ik het slechte pad heb gekozen, maar heb gekozen voor een pad die naar haar vermoeden meer toekomstgericht is. Ze zegt namelijk dat de goedaardige demoon helpen geen goed idee is omdat de echte wereld niet zo werkt als het groepje van de goedaardige demoon. Dat groepje leert je net als school om braaf te zijn, niet te liegen en gehoorzaam te zijn. Hiermee ben je medeverantwoordelijk voor de in standhouden van de onderdrukking door grote machthebbers.

Is dat niet behoorlijk diep? En dat was nog maar één van de side quests in deze game. Aan diepgang en pakkende story elementen dus niets te kort.

Evil Pokémon

Alhoewel de vergelijking niet helemaal klopt, kan je de game een beetje vergelijken met Pokémon, maar dan evil. Waarom zeg ik dat? Dat zeg ik, omdat het een turn-based game is waarbij je om de beurt moet aanvallen met je demons. Nieuwe demons krijg je niet door ze te vangen in je Poké ball, maar door ze over te halen om je party in te komen. Of door ze om te kopen met geld en voorwerpen. Eenmaal in je party, heeft iedere demoon een bepaald aantal aanvallen, sterkte en zwakke punten. Je kunt vervolgens demonen fuseren net als in de Persona games. Twee demonen worden één en je combinatie bepaald wat de nieuwe demoon gaat worden.

Je bent dan ook voortdurend bezig met het aanpassen, uitbreiden en combineren van je party om zo sterk mogelijk de gevechten door te komen, want de gevechten in Shin Megami Tensei V: Vengeance zijn enorm taai. Zelfs op de normale difficulty is het taai en word je, als je niet goed oplet, of rekening houdt met weaknesses, binnen een paar beurten verslagen. Want zo lang je de weakness van de vijand misbruikt, mag je blijven aanvallen. Dat geldt andersom natuurlijk ook zo. Om te voorkomen dat jij als hoofdpersonage niet voortdurend door dezelfde vijand wordt verslagen, kan je alle demonen, inclusief jezelf voorzien van een demon essence. Dit betekent simpelweg dat je de zwakke en sterke elementen van een bepaalde demoon overneemt en je eigen overschrijft.

Vernieuwd

Shin Megami Tensei V: Vengeance ziet waarschijnlijk veel meer spelers dan de originele game , want de originele game verscheen enkel op de Nintendo Switch. Deze was al enorm sterk en deze zag er ook al heel mooi en stijlvol uit, maar met de Vengeance versie is de game opeens ook speelbaar via de PlayStation 5, PC en Xbox Series consoles. Daarmee ziet de game er ook iets gelikter uit, voornamelijk op het gebied van de resolutie en performance.

Niet alleen is het iets mooier en draait het soepeler, want er zijn ook meerdere kwaliteitsverbeteringen toegevoegd. De aller beste is de mogelijkheid om dit maal overal op te slaan. Dit kon je in de originele game enkel bij de blauwe bakens in de map doen. Deze blauwe bakens blijven wel het centrumpunt voor de rest van de activiteiten, waaronder de in-game winkel en plaats om demonen te fuseren. De mogelijkheid om overal op te kunnen slaan is wel een grote game-changer die er voor zorgt dat je minder tijd verliest als je regelmatig opslaat.

Verder zijn er verschillende aanpassingen gedaan die de combat en de flow van de game verbeteren en de speler iets meer opties geeft.

Verdict

De Vengeance uitbreiding van Shin Megami Tensei V maakt de game net als “Royal” en “Golden” in Persona, aanzienlijk beter. Het is dan ook niet per se een uitbreiding maar een retelling met verbeteringen in de kwaliteit van de game en een nóg sterker verhaal. De komst van deze volledige versie naar alle platformen maakt het eigenlijk een no-brainer om op te pakken voor alle JRPG fans. Zeker als je al fan bent van de Persona games en wilt zien waar die franchise uit ontstaan is, of om de Persona’s eens in een heel ander daglicht te zien. Houdt er daarbij wel rekening mee dat dit een keiharde dungeoncrawler is op het gebied van gameplay en moeilijkheid.