Review: Looney Tunes – Wacky World of Sports

Uit mijn herinnering is het al een hele tijd geleden sinds ik een Looney Tunes game heb gespeeld. Het voelt een beetje als een verloren franchise en een gedachte uit de 90’s en vroege 2000’s. Toch heb ik me afgelopen week gewaagd aan een nieuwe Looney Tunes titel. Eentje die vooral gaat over sport. Vier verschillende soorten sport om precies te zijn.

Looney Tunes: Wacky World of Sports zet 4 sporten in de schijnwerpers. Dit zijn voetbal, tennis, basketbal en golf. Deze sporten zijn achter elkaar speelbaar in een soort overkoepelende wedstrijd, maar ook los te tackelen in je eentje, of met vrienden op de bank. De game is op zijn leukst als je het met z’n vieren speelt, dan hoef je namelijk geen rekening te houden met de wisselvallige computergestuurde spelers. Ondanks het leuker is met z’n vieren, weet deze Looney Tunes game niet echt de magie van de franchise, of het maffe van de humoristische sport-games goed over de bühne te krijgen.

Space Jam

Waar ik eigenlijk met meest benieuwd naar was in deze Looney Tunes game was hoe goed de game inspeelt op de rijke cast aan personages in de franchise in relatie tot de sport waar ze betrokken mee kunnen zijn. Zo slaan basketbal en Looney Tunes namelijk al jarenlang de handen in elkaar met Space Jam en zien we ook dat de twee werelden meermaals worden samengevoegd in verschillende samenwerkingen. Looney Tunes: Wacky World of Sports zet hierbij gelijk de toon voor de rest van de game en die is zacht uitgedrukt nogal magertjes te noemen.

In totaal zijn er niet meer dan 10 speelbare personages, waaronder Bugs Bunny, Lola Bunny, Elmer Fudd, Wile E. Coyote en nog meer bekende showtrekkers. Wat deze figuren stuk voor stuk goed doen is dat ze hun karakter goed overdragen in het spel. Het zijn stuk voor stuk eigenaardige personages die je herkent aan hun uiterlijk, maar ook hun gedrag en uitingen. Dat weten ze in Wacky World of Sports goed over te brengen op de momenten waarop het zich voordoet. Dit uit zich voornamelijk in de korte introductiescenes en  “Super Moves”. Deze zijn stuk voor stuk uniek per personage, al zijn ze ook repetitief per personage en zal je weinig afwisseling zien in de wedstrijden die je speelt.

Er lijkt geen dynamiek te zijn tussen de personages en dit viel mij in eerste instantie niet op als punt wat ik wilde benoemen tot de game het mij een beetje influisterde. Ik speelde namelijk een voetbalwedstrijd met Lola en Bugs aan één zijde. Daar kreeg ik blijkbaar een trofee voor. Hetzelfde gold voor Roadrunner en Coyote. Een leuk detail, maar buiten die trofee wordt er niet op ingezoomd in de game. Dat terwijl de dynamiek tussen deze personages de show juist kenmerkt. Het is dan jammer om te zien dat je er wel voor beloond wordt met een trofee, maar er op gebied van gameplay, humorvolle interacties of presentatie geen aandacht aan wordt geschonken.

De sport!

Uiteindelijk speel je natuurlijk een game die draait op sport met Looney Tunes personages op een speelveld, gebaseerd op de Looney Tunes animatie. Zijn deze sporten dan een beetje leuk om te doen? Ook hier moet ik zeggen dat het allemaal wat dunnetjes is uitgewerkt. Looney Tunes: Wacky World of Sport kan leuke momenten hebben en die zie je vooral als je een beetje de game begint door te krijgen en de matig aanwezige sfeer van de franchise nog niet eentonig is geworden. De sporten zelf zijn vrij eenvoudig met weinig diepgang. Het werkt met een eenvoudige besturing en eenvoudige regels met per sport verschillende extra’s in de vorm van Super Moves, obstakels en andere vreemde gebeurtenissen.

In het Golfen zijn er obstakels zoals windmolens waarvan de wieken de bal kunnen tegenhouden of verstopte afkortingen die je dichterbij de put brengen. Ook heb je superslagen waardoor je de bal veel verder kunt slaan dan met een normale slag. In basketbal kan je verschillende voorwerpen inzetten tegen andere spelers waaronder het beruchte aambeeld. Met voetbal kun je andere spelers op het veld tackelen, waarbij ze langer buitenspel staan als je ze tegen de randen van het veld aan duwt. Ten slotte zijn er verschillende obstakels in tennis waardoor de bal ontploft of op bepaalde stukjes van het veld tijdelijk niet kunt staan. Verder heeft iedere sport een Super Move die een punt garandeert mits je deze goed uitvoert.

Het spelen van de sportwedstrijden is niet altijd even plezierig. Vooral in Tennis en basketbal voelt het erg chaotisch en lijkt de besturing helemaal niet zo responsief te zijn. In het golfen heb je hier het minste last van, puur omdat je hier op je eigen tempo rustig de tijd kunt nemen voor een slag, maar ook hier voelt het nooit helemaal lekker aan. Als we deze sporten vergelijken met andere sport titels, zowel de meer serieuze titels als de sport-games met een dosis humor, o.a. de Mario titels, biedt deze Looney Tunes Sports game eigenlijk veel te weinig diepgang, content en afwerking.

Game modi en AI

De spelmodi zijn vrij beperkt. Er is een soort toernooi mode waarin je alle vier de sporten achter elkaar speelt. Deze mode kan je alleen spelen of tot 4 spelers. Indien je geen 4 spelers hebt, wordt het aantal aangevuld door AI. De AI is enorm wisselvallig in deze game, want waar ze bijna altijd perfect golfen en zelfs weten hoe ze exact met 100% nauwkeurigheid de afkortingen kunnen nemen, voeren ze bij het basketballen geen zak uit. Je kunt er ook niet voor kiezen om zonder AI te spelen als je geen 4 spelers hebt, dus hier zal je echt mee moeten leren dealen. In de toernooi mode krijg je per spel een aantal punten afhankelijk van de eindscore, maar ook een aantal punten gebaseerd op je eigen performance. Dat vond ik wel een aardige toevoeging omdat je op deze manier zelfs als je 2 wedstrijden verliest, niet per se ver hoeft achter te staan in puntensaldo. Zo blijft het gedurende het toernooi spannend, al kon ik nooit echt plaatsen of onthouden welke persoonlijke acties een bepaald aantal punten waard zijn.

Naast de toernooi mode kan je zelf kiezen om een sport te spelen naar keuze en zijn er per sport een aantal uitdagingen die je kunt voltooien. Deze beginnen vrij makkelijk, maar worden snel moeilijker. Door de uitdagingen te spelen, ontgrendel je nieuwe voorwerpen in het spel. Naast alle spelmodi is er een tutorial voor de basis en een uitgebreidere tutorial die ik sowieso zou aanraden om als eerst te doen. Je krijgt geen natuurlijke uitleg van de besturing of de spelregels als je “gewoon” begint met spelen.

Wat ik zelf vooral mis in Looney Tunes: Wacky World of Sports is een verhaal-modi. Een mode die je als bijvoorbeeld Bugs door de game heen trekt en je langzaam laat kennismaken met de besturing en inzoomt op rivaliteit en de spanning van sportwedstrijden met een dosis Looney Tunes gekkigheid.

Verdict

Ik was best verheugd toen ik zag dat er een Looney Tunes Sports game verscheen. Eindelijk een tegenhanger van de Mario titels die ook op andere platformen te spelen is? Count me in. Helaas moest ik constateren dat Looney Tunes: Wacky World of Sports eigenlijk alles wat het doet niet goed genoeg doet en er ook niet genoeg te doen is. Het mist daarbij de afwerking die je gewend bent van andere sport-titels en wordt het hele Looney Tunes sausje ook niet goed genoeg over dit gerecht gegoten waardoor er een matige sport-titel met enkele personages uit je favoriete animatiefilms overblijft.