Review: The Penguin (Seizoen 1)

Na het succes van Robert Pattinson als The Batman, gaan we van vengeance uitdelen naar vengeance uitlokken met deze spin-off show genaamd The Penguin. Hierin volgen we Oswald Cobb(lepot) en zijn hobbelige weg naar het worden van een gerespecteerde gangster. Tijdens deze rit ontmoeten we veel personages, gebeuren er veel lugubere dingen en zien we uiteraard ook veel cinematische hoogstandjes. Hoe kijken Dave en ondergetekende naar dit eerste seizoen?

Nu kunnen we komen met een standaard review waarin we kijken naar alle facetten van deze show, maar we zijn erachter gekomen dat het debatteren door middel van stellingen dit soort reviews een stuk leuker voor ons maken. Dus, dat gaan we ook zeker doen. In die stellingen proberen we uiteraard te kijken naar veel elementen van The Penguin. Deze spin-off van The Batman heeft een lugubere toon en verteld eigenlijk een maffia verhaal. Het is een serie zonder poespas en er wordt nergens omheen gedraaid. Ik zelf was vrij sceptisch, maar HBO heeft hier iets mega tofs neer weten te zetten. We zien 8 afleveringen op wekelijkse basis uitkomen, met Colin Farrell als Oswald Cobb en Cristin Milioti als Sofia Malcone die beiden shinen in deze show. Uiteraard zit daar nog een hele toffe cast omheen, met een aantal memorabele personages. We gaan geen grote story spoilers geven, maar er kunnen wat hele lichte spoilers in voor komen. Wil je dus volledig open de show in gaan, wees gewaarschuwd!

Oswald is een geweldige superschurk

In The Penguin zien we een driehoeksverhouding tussen de Falcone familie, Maroni familie en Oswald. Deze verhouding resulteert in veel actie, verraad, manipulatie en verlies. The Penguin staat alom bekend als een schurk, eentje die overal tussendoor glipt, zijn weg naar de top manipuleert en echt iedereen het leven zuur maakt. Niemand is veilig rondom Oswald. Na het zien van het volledige seizoen, kunnen we stellen dat HBO een knap staaltje werk heeft gedaan omtrent het neerzetten van Oswald als personage. Tenminste…

Malvin

Waar het grootste deel van mijn sceptische houding vandaan kwam, was de vraag of een show in 2024 de ballen had om een donker verhaal te vertellen. Ik was bang dat Oswald neergezet zou worden als een schurk waar je empathie voor kan hebben. Op bepaalde momenten is dat ook zo, maar dan weten de schrijvers het daarna weer zo te draaien dat je denkt ‘shit, ik was zo naïef’. Oswald is een schurk, een verdomd slimme ook nog eens en HBO heeft geen seconde getwijfeld aan zijn karakteristieken. Ik ben megatevreden met Oswald in deze show, combineer dat met sterk acteerwerk en je hebt een superschurk.

Gaan we kijken naar het algehele verhaal, dan past Oswald zijn personage ook megagoed in de wereld die neergezet wordt. Het is een harde wereld en dit weet Oswald al vanaf dat hij nog maar een ‘onschuldig’ jochie is. Hij is opgegroeid met de Falcone familie, weet precies hoe het hele spelletje gespeeld wordt en kan daardoor sterke zetten maken richting zijn vijanden. Ook de liefde die hij draagt voor zijn moeder speelt een enorme rol in zijn gedrevenheid. De dynamiek tussen Oswald en zijn moeder is zo sterk neergezet dat je gewoon niet kan wachten tot het allemaal sideways gaat aan die kant.

Dave

Oswald is gedurende The Batman en met name in The Peguin een guy you hate to love, maar ook love to hate. Dit klinkt tegenstrijdig, en dat is precies wat Oswald je van hem laat denken. Het moment dat hij even iets goeds doet dan kom je er al snel achter dat het allemaal te maken heeft met slinkse plannetjes en backstabbery. Iets dat hem al vanaf jonge leeftijd met de pap ingegoten is en zelfs als je denkt dat er iets aandoenlijks is aan deze waggelende man, weet hij je keer op keer het tegendeel te bewijzen. Colin Farrell weet een meesterlijk personage neet te zetten, zo goed dat je vaak vergeet dat je naar Colin in een fatsuit aan het kijken bent. Fenomenaal.

Dit gebeurt niet alleen door acteerwerk maar ook door iconigrafie. Veel van ons zijn opgeroeid met Danny Devitto als Penguin of de geannimeerde versie in de geweldige Batman: The Animated Series. En het voelt wat mij betreft vertrouwd, maar ook bekend.

Sofia vs. Oswald?

Oswald heeft de Falcone familie voor een lange tijd mogen bedienen als chauffeur. Sterker nog, hij was de chauffeur van Sofia. De dynamiek tussen deze 2 personages neemt dit seizoen een grote hoofdrol. We zien van beide personages veel scenes waar we empathie voor ze opwekken en daarna weer scenes waar we van gruwelen. Beiden aan elkaar gewaagd, beiden met elkaar verbonden en uiteindelijk verstrikt in een kat-muis spelletje. Je merkt gedurende het seizoen dat het enige dat Sofia wilt is ontsnappen van dit alles, maar niet voordat ze haar statement gemaakt heeft. Zij wordt neergezet als een sterke vrouw, waar Oswald eigenlijk maar een sluw mannetje is. Nu is de vraag aan Dave en Malvin: Wat maakt de dynamiek tussen deze personages nu zo sterk?

Malvin

Man man man, wat is dit lastig om te omschrijven. Beiden worden zo sterk neergezet en welke kant jij als kijker kiest wordt constant omgegooid door de mega sterke writing. De scenes waar Sofia vastzit in Arkham Asylum geven goed weer hoe zij gegaan is van een vriendelijke vrouw met een lichte attitude naar een totale schurk. Haar familie heeft haar afgebroken, in de steek gelaten en Sofia wilt niets liever dan de grip op haar leven weer terug kijken. Ik denk waar de overeenkomsten tussen Oswald en Sofia zitten, is in hoe fucked up ze beiden zijn. Oswald is een immens narcist met meer complexen dan een gemiddelde Millennial, waar Sofia onderliggend vrij empathisch ingesteld is maar door de wereld om haar heen tot een mentaal instabiele bikkel gemaakt is. Dat ze beiden fucked up zijn, resulteert in donkere mind games. Ik denk dat hier de dynamiek op ’t sterkst is. Daarnaast heb je natuurlijk nog het verleden tussen de 2, waar we in de show een deel van meekrijgen.

Dave

Sofia Falcone is zo onzettend goed geschreven, al vanaf de eerste aflevering zat ik bij elke scene waarin Cristin Milioti verschijnt aan het scherm gekluisterd met als hoogtepunt aflevering 4 waarin ze prominent de hoofdrol speelt. Sofia, die in deze serie de nickname “The Hangman” heeft, heeft ballen van staal. Of in het geval van een vrouw, eierstokken van staal? Ze laat niet met zichzelf f*cken en gaat toe-to-toe met de smeerlap die Oswald is. Hun gezamelijke verleden binnen de Falcone familie maakt dat het een tragisch verhaal is waar er eigenlijk alleen maar verliezers uit kunnen komen, en dat is ook waar deze battle eigenlijk over gaat. De manier hoe dat ze elkaar eigenlijk constant te slim af zijn maakt het een geweldig kat-en-muis spel waarvan ik eigenlijk stiekem rootte voor Sofia, en zonder te spoilen ben ik dan ook erg verbaast hoe het verhaal voor zowel Oswald als Sofia ten einde komt in dit seizoen van The Penguin, wordt vervolgt in The Batman 2? Wellicht.

Dit is hoe je flashbacks gebruikt

Over het verleden gesproken, The Penguin maakt veel gebruik van flashbacks. Geen hele episodes, maar iedere keer maar een klein deel van de episode. Ik vond die aanpak vrij vergelijkbaar met Breaking Bad, een serie die dit doet met flash forwards, die constant maar een deel van de episode innemen. Flashbacks worden veelal gebruikt om tijd op te vullen en zitten vaak vol met onnodige filler scenes. De stelling is dan ook dat The Penguin de lat voor het flashback gebruik hoog legt, klopt dat?

Malvin

Ik ben echt geen fan van flashbacks die onnodig veel tijd opeisen en veel te veel TV shows doen dit tegenwoordig wel. Dit zijn voor mij meestal de scenes waar ik op mijn telefoon zit. Ik weet het, slecht van mij, maar vaak doen shows het gewoon op een platte en langdradige manier. In The Penguin zat ik iedere seconde van de schermtijd aan mijn TV vastgeplakt. De manier waarop flashbacks verweven zijn met de hedendaagse verhaallijn is echt super sterk neergezet. In deze show bieden flashbacks juist meer dynamiek in het verhaal, in plaats van dat ze voelen als een lange break. Meer woorden hoef ik er denk ik niet vuil aan te maken!

Dave

Zoals ik eerder al heb aangegeven zijn zowel Sofia als Oswald geweldige characters that you love to hate. De manier hoe dat de flashbacks in The Penguin een diepe laag geven aan deze characters is daarom ook zeker niet te onderschatten. Waar we met Oswald terug duiken in zijn opkomst in de Falcone familie en zijn band met Sofia als haar voormalige chauffeur. Of wellicht het verleden tussen Sofia en haar vader? Alles dient het plot en het voelde geen enkel moment als straf om terug te duiken in het verleden. Zoals Malvin al zegt moet er een goeie balans zitten tussen het verhaal voortduwen en zorgen dat het niet stagneert. Dit is in The Penguin met name goed gedaan waarbij zelfs de kinderacteur van Oswald de show steelt. Hierbij wil ik dan ook een shout-out geven aan de unsung hero van het verhaal, iemand die we tot nu toe nog helemaal niet zoveel genoemd hebben en dat is Vic, het stotterende hulpje van Oswald. Ook Vic krijgt een flashback scene die hem en zijn manier van denken bevestigd door ons snippets te laten zien van zijn veelbewogen leven.

Colin Farrell is de beste Penguin

We hebben natuurlijk al een aantal versies van Oswald mogen zien. Zo zagen we Robin Lord Taylor een jongere Penguin spelen in Gotham en natuurlijk Danny DeVito, die de rol op zich nam in Batman Returns (1992). Ook zijn er nog meer Oswald varianten, die voorkomen in oudere films, games of geanimeerde shows. Maar, na het zien van The Penguin kunnen we misschien wel stellen dat Colin Farrell die top spot neemt, toch?

Malvin

Voor mij is dit wel echt het geval. Van de make-up tot het schrijfwerk en vooral het acteerwerk, alles is top notch. Colin zit enorm goed in de rol, alleen al het accent dat hij opzet is een prijs waard, vooral als je weet dat hij normaliter een Iers accent heeft. Dit zit echt op hetzelfde, misschien wel een hoger niveau dan Cillian Murphy in Peaky Blinders. Colin verdient iedere mogelijke award met zijn rol als Oswald en steekt ver boven andere Penguin acteurs uit, althans voor mij!

Dave

Voor mij is dit de defining versie van The Penguin. Mede omdat ze op een meesterlijke wijze laten zien wat voor rotzak The Penguin echt is, mijn enige punt van kritiek waarvan ik hoop dat een volgend seizoen of wellicht volgende films en series in The Batman universe dieper induiken is de meet iconografische kant van het karakter. We zien al de umbrella’s, pakken, sewers en andere elementen terugkomen in de serie, en alhoewel deze universe zo sterk is omdat het juist zo gegrond is, zou het me geweldig lijken als ze naarmate het character groeit steeds meer van deze klassieke Penguin-iconografie gaan toevoegen. Voor nu is Colin Farrell’s The Penguin de maffiabaas, maar ik zie hem graag ook de crazy supervillian mantel op zich nemen.

Cinematografie on par met The Batman

The Batman zette een nieuwe standaard voor DC, als het aankomt op cinematografie. Iedere scene is met voorbedachte raden op een specifieke manier gefilmd. Natuurlijk telt hierin ook de colour grading mee, die je kan omschrijven als cinematic en gothic. The Penguin gebruikt een aantal van deze facetten en voegt daarop toe met typisch maffia gethematiseerd filmwerk. Maar, komt het in de buurt van de kwaliteit die The Batman brengt?

Malvin

De cinematografie van The Penguin is solide van het kleurgebruik tot aan het algeheel filmwerk. Van kleine details zoals een autorit die beelden in het logo verwerkt zit bij de intro tot aan de grote set pieces zoals explosies, alles ziet er geweldig uit. HBO staat erom bekend dat de visuele kwaliteit van hun TV shows de lat bepaald heeft voor andere shows en dat uit zich hier wederom. Alles is hier ook gefilmd met een voorbedacht concept en dat zie je terug in het filmwerk, wat het voor mij als creatieveling zo’n serie maakt die je wilt analyseren tot in de kleinste details. Craftsmanship van de bovenste plank! Ik moet daarin zeggen dat ik ook wel vergelijkbaar vind met The Batman en op sommige facetten nog iets sterker zelfs. Dus voor mij zou het gelijk aan zijn.

Dave

Tuurlijk zie je hier de verschillen tussen het TV en Film format, de cinematografische kracht van Greig Fraser is natuurlijk lastig na te bootsen, al moet ik zeggen komen ze met The Penguin verdomd dicht in de buurt. Van mooie wide shots die Gotham laat zien en wat de floods die The Riddler heeft aangericht allemaal heeft veroorzaakt, tot de rijke buurten met landhuizen en succesvolle maffiabazen. Waar The Penguin met name in slaagt, is Gotham nog meer echt laten voelen, het is een waar karakter in de films met zijn eigen levensloop en emoties en die voel je. Voor mij is en blijft HBO echt peak televisie. De manier hoe dat hen daar het medium op zo’n ongekend grote kwaliteit weten neer te zetten kunnen mening andere nog van leren (looking at you Disney). Wat HBO verder meesterlijk doet, is je na de episode meenemen in de ervaring, zo zijn er op YouTube deep-dives in elke aflevering te vinden in hoe het is gemaakt met interviews met actors en crew alsook een wekelijkse podcast reeks. Dit doet HBO met al hun grote shows and I love it!!!!

DC heeft meer donkere verhalen nodig

The Penguin is van de eerste tot de laatste seconde een bruut verhaal. Het zit vol twists & turns en deinst niet terug. Waar DC op haar krachtigst opereert, is wanneer het donkere verhalen verteld. De laatste jaren zien we juist vaker dat DC een meer sci-fi randje opzoekt of wat van die Marvel humor erin verwerkt. Heeft DC meer verhalen nodig, zoals in deze show?

Malvin

Hier kan ik vrij direct in zijn: Ja! Ik genoot enigszins van de vorige DCEU verse, maar ik merk zelf ook dat DC voor mij echt staat of valt op lugubere storytelling. Dit is DC zoals ik het wil zien en HBO sluit naadloos aan op dit narratief door alle andere elementen die zo goed aan worden gepakt. Ik ben bijvoorbeeld een fan van de Arrowverse (CGI achterwege gelaten), maar ik kon me veel beter verliezen in de donkerder getinte episodes dan die waar meer humor in zat.

Dave

Hiermee ben ik het geheel eens met Malvin, alhoewel ik uit kijk naar James Gunn zijn vernieuwde DCU en welke vormen dit gaat aannemen (dit zal waarschijnlijk erg Marvel Esque gaan worden), mis ik de duistere route dat de DCU eerst op ging. Met The Batman en ook Joker (deel 1, niet jij, deel 2, ga weg) laat WB zien dat de kracht van hun verhalen nog steeds zitten in verhalen die echt zijn, rauw en duister. Ik geloof best dat hier een mooie balans in kan zitten en ik hoop dat James Gunn deze balans weet te vinden, maar at the end of the day word ik enthousiast van verhalen zoals The Batman en The Penguin, verhalen die een comic-book character pakken en deze op een realistische en duistere wijze neerzetten. Ik hoop dan ook dat The Batman universe nog lang op deze voet door mag gaan, zonder dat we ineens een grappenmakkende Superman zijn intrede zien maken.

Verdict

Malvin en Dave zijn het niet altijd met elkaar eens, maar daar is tijdens het bespreken van The Penguin niets van te merken. Voor ons allebei is alles aan deze show van zo’n hoog niveau en we durven zelfs te stellen dat het onze favoriete show van dit jaar is. The Penguin laat zien dat balans alles is dat nodig is voor een sterke show. Niets voelt uitgerekt, niets voelt te kort, alles is zoals het moet zijn tot aan de laatste seconde. Wij hebben zelden zo vaak in shock gezeten bij het kijken van een show, in ieder geval dit jaar. Als je het ons vraagt, dan krijgt deze show een dikke vette en vooral welverdiende 10/10! Van het begin tot het eind houden Oswald, Sofia, Vic en de hele turfwar in Gotham je vast en laat je niet meer los tot een van hun als winnaar uit de hoek komt. Het is een geweldige reis vol messen in de rug waarvan wij hopen dat het nog lang in deze kwaliteit door mag gaan, wordt vervolgd in The Batman 2, een film die overigens ook bij ons beiden op nummer 1 most anticipated movies staat. Hebben we zowaar een common ground gevonden? Het lijkt erop van wel.