Reviews 237 Malvin Schuivens 3 februari 2025
Echte verhalen uit de middeleeuwen, epische veldslagen, memorabele personages, realistische en vooral tactische combat. Kingdom Come: Deliverance 2 lijkt het allemaal in huis te hebben. De vraag is voornamelijk of de game al die ambities laat werken. Warhorse gaf ons in ieder geval een volle maand om onze mening te vellen. Ben jij er klaar voor? Wij namelijk wel!
Kingdom Come: Deliverance 2 is een game die de Middeleeuwen volledig tot leven brengt. Hierin staat realisme voorop, maar is er ook ruimte voor de game om ook echt een game te zijn. De game brengt tactische combat, volledig uitgewerkte life skills, een reputatiesysteem en nog veel, véél meer. Ik wil alvast beginnen met zeggen dat dit de game is die Warhorse altijd bedoelde te maken. De eerste game, alhoewel ambitieus en een ware klassieker, voelt zoveel ‘minder’ dan dit nieuwe deel. Warhorse maakte zelfs de baller move en liet media outlets en YouTubers een maand eerder aan de slag gaan ermee. Dat betekent dat wij in de komende dagen ook een aantal guides voor jullie klaar hebben staan. Maar, in deze uitgebreide review geven wij sowieso onze mening over de game. Houdt er rekening mee, er is zoveel te bespreken dat we vast wel iets vergeten, het is immers een massieve game!
Jij speelt, net als in het eerste deel, als Henry of Skalitz. Waar je in de eerste game echt het verhaal van een ‘loser’ speelt, ben je dit maal bodyguard van Lord Hans Capon. Het is dan ook een direct vervolg op het eerste deel. Dus, je paard Pebbles en je loyale viervoeter Mutt zijn ook aanwezig. Jouw kamp wordt overvallen en er gaat vanalles mis. Hans en Henry raken elkaar kwijt, maar jullie delen nog steeds hetzelfde doel, de boodschap afleveren in het kasteel van de Trosky region. Vanaf het moment dat je Hans even uit het oog verliest, opent de wereld zich volledig voor je. Dat is best overweldigend, vooral wanneer je de eerste game niet gespeeld hebt. Maar, dit is direct je kans om Henry op te bouwen naar een fully geared, super sassy personage.
Henry is een goed geschreven personage in mijn ogen. Daarin speel jij natuurlijk een grote rol, met de keuzes die je maakt in dialogen. Maar, zelfs buiten dat is zijn verhaal er één die herkenbaar is, grounded is en toch bombastisch kan zijn. De reacties die Henry heeft op situaties zijn altijd vanuit wie hij als personage is en daar zie je dat het schrijfwerk veel strakker is dan in het vorige deel. Henry kan banden opbouwen met personages door de hele wereld, maar is vooral goed bevriend met Hans Capon, om die band verder te zien ontwikkelen is daadwerkelijk iets moois, iets herkenbaars ook wel. Hoe relaties gepresenteerd worden voelt wat dat betreft sowieso vrij herkenbaar, met alle ups en downs die daarbij horen.
Henry kan beter worden in alles en daarmee perk points vrijspelen. Deze perk points kan je gebruiken om beter te worden in dialogen, combat of life skills. Ook kan je ‘skills’ ermee vrijspelen, dit zijn vooral actieve perks die je kunnen helpen om beter te worden in de game. Je kan de game goed door komen en gewoon helemaal vergeten dat je perk points hebt en kan benutten, maar ze maken bepaalde elementen makkelijker of efficiënter, dus let er goed op! Henry is in het begin van de game nergens echt goed in, dus het is aan jou om dit alles te benutten. Ik vond het tof om meer dan 100 uur in de huid van Henry te kruipen in ieder geval.
Het overkoepelende verhaal van Kingdom Come: Deliverance 2 is er een van wraak, verlies, haat. Maar, vooral ook een van humor, liefde, hoop en groepsverband. Het is daadwerkelijk knap van Warhorse, om zo’n realistisch en herkenbaar verhaal op zo’n memorabele manier neer te zetten. Sterker nog, als je van een story driven game houdt, wordt het niet veel beter dan dit. Het is ook een soort ‘against all odds’ verhaal, wat zorgt voor enorm veel spanning en ontlading wanneer een veldslag eindigt. Je ontmoet in de verhaallijn namelijk een boel personages en vormt een soort broederschap. Samen kunnen jullie alles aan, hoe onoverkomelijk het ook lijkt. De banden die je opbouwt met deze groep zijn bijzonder, ieder personage heeft ook echt een goed uitgeschreven karakter, wat het nog beter maakt. Plus, je hebt enorm veel keuzes die de dynamiek van deze groep kunnen veranderen. Aan het einde heb ik dan ook zeker een traantje gelaten, het afscheid van deze game voelde, na 100 uur, even zuur als die van Persona 5 Royal.
Side quests zijn minstens net zo interessant als de main storyline en geloof me, er zijn veel side quests, echt veel. Daarnaast zijn er genoeg toffe tasks en mysteries om in de open wereld te doen. Daarnaast zal je ook veel moeten uitzoeken en vooral veel keuzes moeten maken. Keuzes hebben echt impact op het verhaal en Henry’s plek in de wereld en tegenover andere personages. Je voelt je niet de grote held, je bent gewoon een pion in een heel groot schaakspel en reageert op alles dat naar je toe gegooid wordt.
Henry heeft soms ook honger, of is moe, dronken of heeft een kater van hier tot Tokyo. Allemaal elementen die bijdragen aan het realisme, maar ook zorgen voor een licht survival aspect. Rond etenstijd krijgt Henry honger, dus dan moet je uitvogelen waar je eten kan fixen, of natuurlijk voorbereid zijn en eten meenemen voor je op weg gaat. Daarnaast kan je ook niet zomaar je wonden helen. Je kan het bloeden stoppen met bandages, maar zult een dokter, badhuis of bed moeten bezoeken om volledig te helen. Later krijg je natuurlijk ook de mogelijkheid om sterke potions te maken met Alchemy, maar die lichte survival elementen maken de game zoveel realistischer en daarmee ook beter. Het wacht- en slaapsysteem goed gebruiken is hierin mijn grootste tip. Om te overleven in de wereld zal je ook moeten letten op je gear. Gear heeft namelijk effect op hoe veel geluid je maakt. Wil jij sluipen? Draag dan lichte kledij, anders ga je geheid gezien of gehoord worden. Ook voedsel zal bijvoorbeeld gaan rotten, wanneer het te lang in je bezwete rugzakje zit. Je zult je voedsel en herbs dus moeten drogen om het langer houdbaar te krijgen.
Dit is waar de game daadwerkelijk voelt als een story driven RPG. Wanneer jij als Henry een dialoog aangaat, dan zal je vaak moeten reageren op mensen en keuzes moeten maken. De keuzes die je maakt en ook de uitkomst van die keuzes heeft allemaal effect op je reputatie, evenals alles dat je doet in de wereld. Reputatie kan je veel voordelen of nadelen geven en dat geldt ook voor dialogen. In dialogen kan je gebruik maken van persuasion skills. Dit is allemaal gebaseerd op hoe jij Henry hebt uitgewerkt. Is Henry iemand die boekenslim is in jouw playthrough? Dan zal je meer punten hebben in deze categorie en ook vaker voor een diplomatiek en doordacht antwoord kiezen. Is Henry een bruut? Dan zul je sneller agressieve antwoorden willen geven. Je snapt m’n punt. Dit is voor mij de reden dat ik dialogen zelden over heb geslagen, want je wilt meemaken hoe jouw gekozen reactie effect heeft op de rest van het gesprek.
De wereld van Kingdom Come: Deliverance is absurd groot en gevuld met betekenisvolle content. Je hebt echt het gevoel dat je leeft in een wereld die met je mee leeft. Buiten dat is de wereld realistisch, er staan willekeurige hutjes in bossen, mensen bouwen kampen en zijn net zoals jij ook op reis en in de bergen kom je sneller wolven tegen. Het is een wereld die leeft, die ‘echt’ voelt en dat zorgt ervoor dat je die volledige immersion voelt. Beide gebieden hebben zo hun overkoepelende toon. Trosky heeft veel natuur, kleur en kleine dorpjes bijvoorbeeld. De manier waarop dorpjes ingericht zijn voelt logisch en ook dat ieder dorpje z’n eigen unieke voordelen heeft, zoals een badhuis of een grote stable voor je paard. En daarnaast hebben deze dorpjes ook nog hun inwoners.
Die inwoners hebben allemaal hun eigen dagindeling, hun eigen leven. Dit is allemaal gebaseerd op de dag/nacht mechanics die KCD2 heeft. Overdag zijn winkels open en zijn mensen aan het werk of aan het chillen. In de avond zitten mensen aan het avondeten of zijn ze aan het koken en zo heeft ieder personage zijn of haar eigen invulling van de dag. De wereld is zo reactief, dat je personages zelfs gaat herkennen aan hoe ze zijn. En geloof me, er zijn veel personages in deze grote wereld. Is jouw armor vies of zit het vol met bloed? Dan zullen mensen hier op ook reageren en je smerig noemen. Snel even wassen dus! Hoe personages reageren op wat jij doet in de wereld is ook wel bijzonder te noemen. Steel jij bijvoorbeeld en iemand ziet je? Dan gaat die persoon de wachters halen, die zullen vervolgens met je in gesprek gaan over een oplossing voor jouw crime. Hoe de wereld op Henry reageert en hoe boeiend alle personages zijn, is grotendeels waarom de game voor mij zo leeft en dat is echt één van de grootste pluspunten die ik te benoemen heb.
Wil jij daadwerkelijk een ‘evil playthrough’ doen, dan kan je zelfs, na het uitmoorden van een dorp, gebrandmerkt worden door de wachters…
Trosky is een groen landschap vol met dingen om te doen en mensen om te ontmoeten. Er zit aardig wat ruimte tussen de dorpen in, die gevuld is met plekken om te jagen of belaagd te worden door bandieten of wolven. Het is hier mooi, rustgevend en kan tegelijkertijd chaotisch en grimmig zijn, wanneer je dieper gaat zoeken. Er zijn bossen gevuld met schatten om te vinden en zelfs grootse kastelen om doorheen te wandelen en te praten met de lokale merchants. De Trosky region voelt als een goede start van de game. Als je me gezegd had dat dit het enige gebied was dat de game had, dan was ik al meer dan tevreden geweest. Je kan hier makkelijk 50-60 uur aan content vullen, als je dat zou willen. Ieder dorpje in Trosky heeft z’n eigen unieke voordelen, verkopers en personages, dus leer het gebied goed kennen.
De grote stad waarvan je wist dat ‘ie zou komen is Kuttenberg. Toffe naam ook. Kuttenberg is niet alleen een stad, er zit namelijk een heel gebied omheen. Hier ligt een mijngebied met een heel tunnelsysteem, wat sowieso al leuk is om te ontdekken. Kuttenberg zelf is wel echt de aandachtstrekker hier, en terecht! Deze stad lijkt op het eerste oog niet per direct heel groots, tot je erachter komt hoe veel er te doen is, hoe veel gebouwen je in kan en hoe veel detailwerk er zit in ieder steegje of gebouw. Kuttenberg is ook kleurrijk en Warhorse laat hier echt zien hoe veel verschillende assets er wel niet gemaakt zijn. Alles in het kader van realisme.
De combat in dit tweede deel is veel beter uitgedacht dan in de vorige. Minder slagrichtingen, een stuk vloeiender en natuurlijk meer soorten wapens. Toch is de combat voor mij nog steeds erop of eronder. Er zijn combat sequences waar ik me uitermate heb gefrustreerd, vooral wanneer je tegen meerdere vijanden vecht. Het is een leerproces, maar er zit nog steeds verbetering in. Ik zou het in een eventueel derde deel nog net wat strakker willen zien, maar de verbeteringen die er zijn, zijn al een verademing op zich. De combat is een stuk uitgebreider dan dat het was, door de meerdere soorten wapens. Je kan nu dat zwaardgevecht op een veel betekenisvollere manier aan gaan, maar ook als een brute met een warhammer op iemand inhakken. Vechten met een halberd maakt het voor vijanden steeds lastiger om je te bereiken en ook de ranged opties zijn om te smullen. Hierover zal ik nog meer vertellen in mijn combat basics guide. Deze komen nog online, of zijn al online, afhankelijk van wanneer jij deze review leest!
Ook life skills zijn weer aanwezig. Alhoewel dit niet de officiële benaming is, zijn alchemy en thievery bijvoorbeeld weer net zo’n toffe mini-games als in het eerste deel. Daarnaast is blacksmithing erbij gekomen. Blacksmithing is ook echt mijn favoriete life skill geworden, om geld te verdienen maar ook om mijn tijd in te steken. Al deze life skills zijn mini-games die realistisch voelen maar ook niet al te lastig zijn om te begrijpen. Easy to learn, hard to master. De details die hierin zijn gegaan, maken het echter enorm tof. Bij alchemy een timer zetten en vervolgens op het juiste moment de ketel van het vuur halen. Of, tijdens het smeden je wapen steeds meer vorm zien krijgen en weten dat je het goed doet. Je kan alles zijn in deze game en dit maakt het allemaal net dat beetje leuker voor de roleplayers onder ons.
Grafisch is Kingdom Come: Deliverance 2 een mooie game met een kleurrijke en realistische wereld. De game zit vol unieke assets en de personages zien er allemaal uniek uit. Daarnaast zijn de bewegingen van de mond vrij realistisch en ook de manier waarop kleding werkt en oogt laat zien hoe veel grafisch detail er in deze wereld zit. De performance is een mixed bag, in ieder geval op de Playstation 5. Fidelity mode ziet er namelijk enorm goed uit, maar loopt vrij hakkerig. Dit went uiteraard wel, maar het voelt net iets te stroef om echt speelbaar te zijn in combat. Waar performance mode enorm goed loopt, zelden drops ziet in frames en de game er nog steeds goed uit ziet. Maar, ook performance mode heeft issues met pop-ins en deze versie is in de build die ik gespeeld heb nog wel eens een beetje buggy. De meeste van deze issues zijn waarschijnlijk alweer eruit gepatched, tegen de tijd dat jij ermee aan de slag kan. De game is in ieder geval meer dan speelbaar en ziet er wonderbaarlijk mooi en gedetailleerd uit, op de Playstation 5!
Niet te vergeten en ook zeker niet de minste feature in de game. De muziek in Kingdom Come: Deliverance 2 is een groot hoogtepunt. Het zijn herkenbare deuntjes, maar dit maakt ze ook heel bijzonder. Gemaakt door een orkest en daarmee ook zeer episch wanneer nodig. De muziek zet de toon, vaker wel dan niet. Dat is al een compliment op zichzelf! Daarnaast is het sound design ook enorm goed gedaan, hierdoor heb je nog meer het gevoel dat je in de Middeleeuwen rondloopt. Wanneer ik in Kuttenberg door de stad loop en ik doe mijn ogen dicht, dan hoor ik een stad in de Middeleeuwen. Dit is hoe geluid in een game hoort te zijn.
Kingdom Come: Deliverance is geen perfecte game, maar wel een perfecte ervaring. Alhoewel ik me soms mateloos heb gefrustreerd in de eerste uren, groeide de game steeds meer en meer aan me vast. Ik kon het niet meer loslaten, ik droomde erover en dat is iets dat games niet vaak bij me klaarspelen. Waar de eerste game meer ambitie dan body was, is het ditmaal in volledige balans. Alles dat de game doet heeft diepte, is goed uitgewerkt en heeft een hoge fun factor. Het is niet een game voor iedereen en ook iedereen zal de game volledig anders ervaren. Maar, als dit een game is die jouw interesse wekt, weet dat het een game is die unieker is dan 90% van de huidige industrie. Er is mega veel te doen en het heeft allemaal kwaliteit. Dit is dé game die Warhorse altijd wilde maken en het is ze gelukt, want Kingdom Come: Deliverance 2 is één van de beste games die ik in de afgelopen jaren heb gespeeld. En zoals Hans Capon altijd zegt: Fortune Favors the Brave!
Tagged as:
henry of skalitz KCD2 Kingdom Come: Deliverance 2 medieval Open World Review RPG Warhorse Studios
About the author
Hi! Ik ben Malvin! Fanatiek gamer en eeuwig kind. MMO's is waar het allemaal begon, maar tegenwoordig gebruik ik mijn rukbunker ook wel voor een lekker potje Rainbow Six Siege of Apex Legends. Buiten de games ben ik altijd in voor een toffe serie of film.
Binnen de bloeiende omgeving van elektronisch entertainment is intheGame een waardevolle entiteit en een integraal onderdeel van het dynamische ecosysteem van iTGmedia. Sinds zijn oprichting heeft intheGame zich gevestigd als een toonaangevende gemeenschap binnen de wereld van gaming en elektronisch amusement, gedreven door een passie voor het delen van actueel nieuws en boeiende content.
Ben jij geïnteresseerd in het versterken van ons team?
Dan zijn we op zoek naar jou!
Please login or subscribe to continue.
No account? Register | Lost password
✖✖
Are you sure you want to cancel your subscription? You will lose your Premium access and stored playlists.
✖
Be the first to leave a comment