Review: Atomfall

Atomfall is een game die je meeneemt naar een postapocalyptisch Groot-Brittannië, een wereld die is getekend door een rampzalig nucleair incident. In deze desolate, maar sfeervolle setting draait alles om overleven, ontdekken en keuzes maken.

Gehuld in mysterie en overwoekerd door de gevolgen van een rampzalig nucleair incident word je wakker in een verlaten bunker, je krijgt een keycard om eruit te komen en wat richtlijnen waar je heen kan gaan, de rest is aan jou. De game richt zich sterk op het verhaal en de vele keuzes die je als speler moet maken. Van morele dilemma’s tot levensbepalende beslissingen, het is duidelijk dat de ontwikkelaars wilden dat spelers zich volledig ondergedompeld voelen in deze wereld. Het verhalende aspect is zonder twijfel de grootste troef van de game. Dialogen zijn uitstekend geschreven en ingesproken, en de vele vertakkingen van het verhaal zorgen ervoor dat je echt het gevoel hebt invloed uit te oefenen op de wereld om je heen.

Wat deze game onderscheidt van andere post-apocalyptische titels is de manier waarop het verhaal zich ontvouwt. In plaats van simpelweg een lineair pad te volgen, laat Atomfall je ontdekken en onderzoeken op je eigen tempo. Er zijn talloze momenten waarop je even moet stoppen om een besluit te nemen dat wellicht gevolgen heeft voor het verdere verloop van de game. Dit zorgt ervoor dat je constant betrokken blijft en nadenkt over de consequenties van je acties. De sfeer is beklemmend en grimmig, en de afbrokkelende beschaving waarin je je begeeft, voelt authentiek aan, met name door de unieke Britse setting.

Stealth en combat

De balans tussen stealth en actie is prima te noemen, maar blinkt nooit echt uit waarbij stealth eigenlijk meer voor show is, maar niet echt een manier om de game te spelen. Stealth is zo lastig omdat er geen duidelijke visuele indicatoren zijn die aangeven of vijanden je opmerken. Hierdoor is het vaak gokken of je in de schaduw blijft of al betrapt bent. Dit maakt stealth uitdagender, maar ook frustrerender. Uiteindelijk voelde wegrennen vaak als de efficiëntste oplossing, omdat gevechten meedogenloos kunnen zijn. De combat zelf voelt ietwat clunky, maar wapens hebben een goeie impact en gewicht aan zich, vooral bij het schieten. Headshots zijn bijzonder bevredigend en laten het Sniper Elite-verleden van de ontwikkelaars goed naar voren komen. Het schieten voelt krachtig en impactvol, vooral wanneer je goed mikt en vijanden met een enkele kogel neerhaalt. Toch voelen melee-gevechten traag en log aan, en het gebrek aan vloeiende animaties kan ervoor zorgen dat combat soms een worsteling is.

Wat de combat nog lastiger maakt, is het gebrek aan echt responsieve vijanden. Ze reageren soms willekeurig op schoten en geluiden, waardoor het moeilijk is om een gevechtsstrategie uit te werken. Dit kan ervoor zorgen dat bepaalde gevechten frustrerend eindigen, vooral als je stealth probeert toe te passen en onverwacht ontdekt wordt. Een betere AI en meer feedback over hoe stealth werkt, hadden deze aspecten veel soepeler kunnen laten verlopen.

Keuzes die je laten nadenken

Het hart van Atomfall ligt in de keuzes die je maakt. Al vanaf het begin word je geconfronteerd met situaties waarin je beslissingen de loop van het spel bepalen. Help je een priester een lijk te verbergen, of geef je hem aan bij de militie? Help je een vrouw met het genezen van haar mysterieuze zieke man, of los je het ‘probleem’ op een definitieve manier op? Dit soort keuzes, groot en klein, zorgen ervoor dat je continu nadenkt over de gevolgen van je daden.

De game biedt meerdere eindes, afhankelijk van hoe je met de personages en facties omgaat. Dit maakt het herspelen zeker de moeite waard, aangezien sommige verhaallijnen pas echt volledig tot hun recht komen als je een andere aanpak kiest. Toch zijn er momenten waarop keuzes minder impact hebben dan ze op het eerste gezicht lijken. In sommige situaties verandert de uitkomst niet drastisch, wat afbreuk doet aan het gevoel van vrijheid dat de game probeert te bieden. Gezien de game een runtime heeft van ongeveer 25 uur is het dus niet geheel onmogelijk om meerdere runs te proberen. Voor deze review hebben we gezien de korte tijd die we kregen maar 1 run kunnen proberen, wel heb ik een paar keer een save herladen om te zien hoe de lead anders zou eindigen, dit levert vaak leuke resultaten op waardoor een volledige replay zeker zijn vruchten kan afwerpen.

Atomfall voelt klein, maar is gevuld met verhalen

Atomfall is geen gigantische open wereld, maar bestaat uit meerdere kleinere, open gebieden. Dit zorgt ervoor dat elke locatie een eigen sfeer en identiteit heeft. De wereld kan echter wat leeg aanvoelen tijdens het verkennen, zonder nevenactiviteiten om je bezig te houden. Wel kom je constant nieuwe leads tegen die je naar interessante ontdekkingen en verhalen leiden. Van verlaten ruïnes tot ondergrondse bunkers en kleine dorpen, de wereld is gevuld met geschiedenis en mysterie.

Hoewel je tijdens het spelen interessante locaties tegenkomt, voelt het soms alsof de wereld wat statisch is. NPC’s volgen vaste routines en reageren niet altijd op je acties, wat de geloofwaardigheid van de wereld een beetje ondermijnt. Zo kun je bijvoorbeeld voor iemand zijn neus alles jatten wat je wilt, ze zullen er niet op reageren. Toch zorgen de vele verborgen details, notities en lore-fragmenten ervoor dat nieuwsgierigheid beloond wordt met extra context en diepgang. De sfeer wordt daarbij ook nog versterkt door het desolate landschap en de beklemmende muziek, die goed aansluit bij de post-apocalyptische setting.

Sfeervol, maar technisch wisselvallig

De game presteert solide op de PS5, zonder noemenswaardige framedrops. Wel zijn er laadtijden bij het betreden van gebouwen of het wisselen tussen gebieden. De muziek draagt sterk bij aan de sfeer en de authentieke Britse accenten geven de game een unieke identiteit. Helaas laten de character models te wensen over: gezichtsanimaties zijn houterig en expressies vaak vlak, wat de immersie soms doorbreekt. Dit is vooral jammer omdat de game sterk leunt op dialogen en karakterinteracties. Een betere animatiekwaliteit had de impact van emotionele momenten veel sterker kunnen maken.

Daarnaast voelt de audiomix soms inconsistent aan. Omgevingsgeluiden vallen weg wanneer je je hoofd beweegt, en stemmen klinken soms onnatuurlijk. Dit is geen gamebrekende fout, maar het draagt bij aan het gevoel dat de technische afwerking net niet op het gewenste niveau zit zoals je die verwacht in 2025. De art-direction en word-building met mooie vistas zijn prachtig. De verlaten landschappen, de mistige heuvels en de vervallen dorpjes ademen sfeer en maken de wereld visueel interessant om te verkennen.

Verdict

Atomfall is een game die is gemaakt voor gamers die graag invloed hebben op de story. De wereld zit vol intrigerende mysteries en morele dilemma’s die je dwingen na te denken over je beslissingen. Echter laat de game grote steken vallen op het gebied van stealth, combat en technische afwerking in de character models en game systemen. De afwezigheid van echte reactiviteit in de wereld en de matige animaties zorgen ervoor dat de game niet volledig weet te overtuigen. Maar als je op zoek bent naar een diepgaand verhaal waarin je keuzes echt tellen, dan is Atomfall zeker het proberen waard. Zoek je een open-wereld RPG met naadloze mix van stealth, actie en een wereld die constant op je reageert? Dan zal de Atomfall waarschijnlijk niet volledig aan de verwachtingen voldoen. Desondanks is het een game die op bepaalde momenten weet te schitteren en op die momenten is het een leuke, al dan niet echt overtuigende game om wat uurtjes in door te brengen. Al is het maar om het prachtige landschap van Groot-Brittannië te verkennen, terwijl je kan meemaken hoe het is om zo’n iconische rode telefooncel te gebruiken, bucketlist dingetje toch?

Atomfall is een game van Rebellion en is vanaf 24 maart 2025 beschikbaar voor PlayStation 4 & 5, Xbox Series X en S, Xbox One, en PC.