Review: Split Fiction

Split Fiction is al een tijdje uit. Wij zijn dan ook iets later met de review (het laser hell level heeft ons toch even bezig gehouden) maar willen de game toch graag bespreken. Heb je de game nog niet gespeeld, dan is dit hopelijk het laatste beetje overtuiging. Split Fiction is namelijk een fantastische game die het recept van voorgangen It takes two weet te verbeteren.

Verhaal

Split fiction begint met de twee aanstormende talenten Zoe en Mio. De twee zijn beide schrijvers die hopen een publishing deal te krijgen. Omdat ze beide een uitnodiging van een groot bedrijf hebben gehad ontmoeten ze elkaar dan ook binnen dit bedrijf. Zoals altijd blijkt het grote bedrijf kwaadaardig en raken Zoe en Mio verstrikt in een simulatie van hun eigen verhalen. Ze zullen elkaar dus moeten redden. Dat is je doel in Split Fiction dan ook. Ontsnappen uit de verschillende verhalen. Omdat het hier gaat om de verhalen van twee verschillende schrijvers zie je dus ook dat verschillende verhalen elkaar kruisen. Mio schrijft voornamelijk sci-fi waar je enorm explosieve actie in tegenkomt. Zoe schrijft dan weer een fantasy setting die meer draait om draken, trollen en andere magische zaken.

Explosieve actie

Split Fiction heeft, tijdens de 10-12 uur die je er aan kwijt bent, een enorm tempo. De actie neemt zo nu en dan alleen een pauze om wat emotionele momenten naar voren te brengen. Deze heb je vaak zelf in de hand. Ga je samen op een bankje zitten, dan raken Zoe en Mio vaak in gesprek over hun achtergronden en gevoelens. Dit zijn leuke momenten die je wat rust geven, maar je leert zo ook de characters wat beter kennen. Dit geeft vaak verklaringen voor waarom ze bepaalde verhalen schrijven en bepaalde thema’s gebruiken.

Ook kom je verschillende side stories tegen. Deze zijn optioneel en enorm vindingrijk. Deze plaatsen je in de meest belachelijke situaties die soms grappig, soms spannend en soms echt heel erg indrukwekkend zijn. De visuals in deze side stories zijn vaak zo geweldig dat een volledige game in deze stijlen ook niet verkeerd was geweest. Hoewel de side stories niets te maken hebben met de main story, geven ook deze je wat achtergrondinformatie. Deze gaan soms over de jeugd van Zoe en Mio.

Moeilijkheidsgraad

It Takes Two is door veel stellen gespeeld. De game diende dan ook als een goede intro voor mensen die misschien niet (veel) gamen. Split Fiction is misschien net iets moeilijker. Boss fights komen vaker voor, en je komt vaker complexere obstakels tegen waarbij precieze samenwerking veel belangrijker is dan voorheen. Platforming is deze keer een stuk moeilijker met meer stukken die precieze timing vereisen. Puzzels vragen soms wat meer denkwerk van je en de bosses vegen je zo nu en dan met een simpele beweging de dood in.

Voor spelers die begonnen met gamen vanwege It Takes Two zullen het deze keer dan ook iets zwaarder hebben.

Connectie

Hoewel Zoe en Mio aandoenlijk zijn en het leren over hun achtergronden ontzettend interessant is, weet Split Fiction toch niet de connectie van It Takes Two te maken. It Takes Two maakte van begin tot einde duidelijk waar het om ging. Het repareren van de gebroken relatie die de personages met elkaar hadden. De obstakels in de game waren dan ook duidelijk ontworpen om samenwerking en die connectie te stimuleren.

Dat wil niet zeggen dat het verhaal van Split Fiction minder diepgang heeft of minder duidelijk is, je bent er vaak gewoon niet zo mee bezig. In grote lijnen ben je enkel bezig met het ontsnappen uit de simulatie. Wat er in die simulatie voorkomt, heeft vaak weinig te maken met die grote overbruggende missie. De emotionele momenten in het verhaal maken dan ook niet dezelfde impact als die van It Takes Two deden. Het ging daar namelijk om een koppel dat nog een leven met elkaar in het vooruitzicht heeft, omdat ze samen een dochter hebben. In Split Fiction gaat het om twee vreemdelingen die misschien, zodra ze de simulatie ontsnappen, elkaar helemaal niet meer zullen zien. De thema’s van It Takes Two zijn dan ook een stuk zwaarder dan de thema’s van Split Fiction.

Split Fiction neemt dan ook een grappigere route waarin je wat vaker zult lachen. De grappige momenten komen dan ook beter uit de verf dan de emotionele momenten.

Split Fiction: Verdict

Split Fiction kiest een heel ander pad dan It Takes Two deed. Dat maakt dat de game sommige mensen wat minder zal raken dan dat de vorige deed. Natuurlijk zullen er ook spelers zijn die zich meer zullen vinden in deze titel. Dat zegt echter niets over de kwaliteit van Split Fiction. De game is namelijk van enorm hoog niveau. Stabiele performance, uitstekende voice acting, indrukwekkende animaties en een niveau van polish dat we hedendaags zelden tegenkomen.

De Friend Pass maakt deze titel dan ook weer enorm toegankelijk voor spelers die niet samen op de bank zitten. Je kunt de Friend Pass gebruiken om online een andere speler uit te nodigen zonder dat deze de game in bezit heeft. Geheel gratis. Ook zaken die we tegenwoordig steeds minder zien.

Met een 10-12 uur durende storyline met daarin een hele hoop side stories en optional challenges (zoals de eerder genoemde laser hell die enorm veel geduld van je gaat vragen) en gameplay die uitnodigt om de game nog eens te spelen met het andere character is er genoeg te doen.

Split Fiction is dan ook een must play. Of je nou een couch co-op speler bent, of dat je een lange afstand vriend uitnodigt om de game te spelen, je mag Split Fiction absoluut niet missen.

Split Fiction is beschikbaar op Windows, Playstation 5, Xbox Series X en S, en GeForce Now.