Review: Clair Obscur: Expedition 33

Clair Obscur: Expedition 33 is een nieuwe IP van Sandfall Interactive. Een game met een uniek verhaal en een nieuwe take op turn-based combat. Zorgen al die gewaagde keuzes en unieke concepten voor een coherent meesterwerk?

Clair Obscur: Expedition 33 is gemaakt door een team dat voornamelijk bestaat uit ex-Ubisoft ontwikkelaars en een aantal groentjes in de industrie. Het is een turn-based game met real-time mogelijkheden, die voor een groot deel draait om storytelling, vrije exploratie en vernieuwende combat. We zijn een beetje laat op het feestje, we know. We wilde echt de tijd nemen om deze game te leren kennen en voor een goede reden! Daarnaast konden we de game niet eerder spelen; dat hielp ook niet mee. Toch willen we jou graag alles vertellen over wat misschien wel een meesterwerk der meesterwerken is: Clair Obscur.

The Paintress

Het verhaal van Clair Obscur draagt een enorme gelaagdheid, vooral wanneer je door blijft spelen en steeds meer en meer ontdekt. Maar in de basis draait het om de Paintress, een entiteit die Lumière teistert met een ‘vloek’. Ieder jaar vindt namelijk de Gommage plaats. Tijdens de Gommage tekent de Paintress een nieuw getal op haar Monolith. Dit getal symboliseert de leeftijd van de bevolking van Lumiere. Wanneer zij dit getal tekent, verdwijnen alle mensen die deze leeftijd dragen. Kinderen verliezen hun ouders, ouders verliezen hun vrienden of partners. Om erachter te komen wat het narratief rondom deze Paintress is, wordt er ieder jaar een nieuwe expeditie gestart. Hiervoor kunnen mensen zich aanmelden, vaak bestaande uit mensen die bij de volgende Gommage slachtoffer zullen worden; zij voelen die noodzaak dan ook het meest. Dit getal begon ooit bij 100 en is dus al 67 jaar aan het dalen, tot het nu op 33 staat. Gustave, die inmiddels 32 jaar oud is, doet mee aan deze expeditie. Evenals hem volgen we Maelle, een meisje van 15 die de verantwoordelijkheid voelt om deze expeditie ook mee te gaan met Gustave, aangezien zij een sterke band hebben met elkaar. Wat hierna volgt is niks minder dan meesterlijk schrijfwerk…

Clair Obscur slaagt erin om boeiende en gelaagde personages te combineren met een coherent, onverwacht en emotioneel verhaal. Ik huil best snel bij een goed verhaal, maar deze game heeft me echt heel vaak tot dat punt gekregen, en daar voorbij. Naast dat hele zware verhaal, dat meerdere herkenbare topics aanhaalt, is er ook meer dan voldoende ruimte voor een goede dosis humor. Buiten de expedition leden, kom je ook Gestral tegen. Gestral zijn over het algemeen vrij vriendelijk en bewonen de wereld voorbij Lumière. Zij hebben een eigenaardige humor, maar ook de sterke wil om expeditioners te steunen, of juist uit te dagen.

Door de game heen zijn er een aantal sleutelmomenten voor het verhaal, deze trekken je heen en weer en zorgen ervoor dat je vaak nog meer vragen hebt, dan dat je antwoorden krijgt. Dit houdt je ook constant bezig, want niks of niemand is veilig en je weet eigenlijk dat er ieder moment iets geks kan gebeuren. Het verhaal is voor mij zeer zeker het sterkste punt van Clair Obscur. Voor mij voelt dit misschien wel als een van de beste verhalen die ik ooit in een interactief medium heb mogen beleven. Dat zegt veel, want ik heb games als The Last of Us en Persona 5 ook gewoon gespeeld.

Een veelzijdige wereld

De wereld van Clair Obscur is groot, heeft veel verticaliteit en is vooral ook enorm afwisselend. Buiten dat opent de wereld zich steeds een beetje meer. Je hebt in de basis een overworld, hierin exploreer je, vind je geheimen en ontdek je gebieden. In ieder gebied speel je gewoon als een van de karakters en ga je doen wat je in specifiek dat gebied kan doen. Dit eindigt meestal in het verslaan van een boss, maar kan soms ook iets compleet anders bevatten, of gevuld zijn met parkour- of puzzelsegmenten. Die overworld kan je het beste exploreren met Esquie, een Gestral die kan vliegen, zwemmen, duiken en gebieden kan betreden waar je met de normale personages niet kan komen. Dat zwemmen, vliegen en duiken ontdek je geleidelijk door de verhaallijn te spelen en je band met Esquie te verhogen. Doordat je dit zo geleidelijk ontdekt, is backtracking een groot onderdeel van de game, in ieder geval voor de completionist-gamers onder ons.

Ieder gebied heeft een ander thema, heeft andere vijanden en vereist een andere denkwijze of speelstijl. Dit zorgt ervoor dat je eigenlijk nooit verveeld raakt. Qua setting worden gebieden ook steeds gevaarlijker, luguberder en complexer. Map design is een sterk punt binnen de game, waar er veel optionele paden zijn in latere gebieden. Niet getreurd, want het gouden pad is altijd aangegeven met visuele extra’s zoals lampjes. Exploreren wordt echter wel beloond, gezien je een boel wapen, Pictos en andere items kan vinden! Al met al is ieder gebied een unieke en memorabele ervaring. Mijn enige minpuntje hier zou zijn dat Esquie nog weleens wilt blijven vasthangen in uitstekende elementen. Verder dan dat is world- en mapdesign van de bovenste plank, kwalitatief gezien.

In gebieden zal je herhaaldelijk Expedition Flags vinden. Dit werkt hetzelfde als een checkpoint. Je kan hier uitrusten en je personages levelen en skills vrijspelen. Wanneer jij rest gebruikt, zullen alle vijanden respawnen. Dit is een leuke en bekende feature, die door veel games gebruikt wordt deze tijden. 

Actieve turn-based combat

Turn-based combat is de juiste keuze geweest voor deze game. Dat heeft eigenlijk alles te maken met de implementatie ervan. Het is niet zomaar het wisselen van beurten. Er zit namelijk een actief element ingebouwd. Zo kan je real-time pareren, blokkeren, springen, counteren en zijn al je actieve skills quick-time events. Dit zorgt ervoor dat je constant scherp bent in gevechten. Daarnaast is builds maken voor je personages essentieel, combat is namelijk geen grapje. Je dient niet alleen actief te zijn in het pareren bijvoorbeeld. Je zult ook tactisch moeten zijn in hoe jij jouw  teamset-up benut, welke skills je kiest en elkaar laat complimenteren en hoe je de zwakheden van je vijanden tegen ze kan gebruiken.

Vijanden zijn namelijk meedogenloos en gebruiken diezelfde elementen ook tegen je. Zij kunnen ook ontwijken, jouw zwakheden uitbuiten en maken gebruik van slimme aanvallen. Om effectief gevechten te winnen zul je, net als in Souls games, alle moves van je vijand moeten bestuderen. Dat kan betekenen dat een boss fight soms een aantal keer opnieuw moet, voordat je alle timings doorhebt. Ieder type vijand en boss speelt namelijk volledig anders, waardoor gevechten altijd fris en uitdagend aanvoelen.

Wapens, skills, Pictos & Lumina

Zoals ik al aangaf, zijn builds heel belangrijk in Clair Obscur. Het gebruiken van de juiste wapens kan een heel verschil maken, gezien deze vaak passives hebben of juist een bepaald element bevatten, dat je tegen de vijand kan gebruiken. Daarnaast zijn ook je skills natuurlijk belangrijk, gezien deze elkaar kunnen versterken. Maelle heeft bijvoorbeeld verschillende stances, die constant wisselen. De Virtuos stance geeft je bijvoorbeeld een 200% damage boost, die wil je dus zoveel mogelijk benutten. Wanneer jij Lune haar vuuraanvallen gebruikt, kan je met een specifieke aanval van Maelle steeds terug in die Virtuos Stance komen. Dit is zo’n typisch voorbeeld van hoe skills elkaar kunnen aanvullen.

Daarnaast heb je Pictos en Lumina. Pictos zijn passives die je kan equippen. Je kan 3 Pictos per character dragen. Deze kunnen bijvoorbeeld boosts geven zoals extra Ability Points in de start van een gevecht. Wanneer je Pictos 4x in een gevecht gebruikt, veranderen ze in Lumina. Die kunnen andere personages dan weer aanzetten als extra passive. Hoe hoger je level en hoe meer Lumina Points je personage krijgt, hoe meer passives je dus kan dragen. Dit kan zorgen voor enorm sterke builds en is een geweldige toevoeging aan de tactische combat.

Pure kunst

Nog zo’n punt waarvoor Clair Obscur makkelijk in de prijzen zou kunnen vallen is de art direction. Deze game straalt flair uit en heeft een sterke merkidentiteit. Het is echt alsof je door een schilderij heen speelt, iedere keer opnieuw. Ik heb zelden een game gespeeld die zo uniek oogt en dat vol weet te houden tot de laatste seconde. Zoals ik eerder al aangaf is ieder gebied anders, dat geldt ook voor het grafische aspect. Overal waar je komt is weer iets nieuws te zien en het is allemaal gethematiseerd, maar terug te halen naar de basisidentiteit van de gehele game. De Franse vintage look, gemengd met een fantasiewereld is gewoonweg fantastisch. Het is echt een van de mooiste games van deze generatie en dat is telling, gezien we veel mooie games hebben gezien. Ook character design, outfit design en enemy design is echt fantastisch! De UI is op hetzelfde level als die van Persona 5 Royal. Het is een geheel en mega coherent. Daarnaast is het overzichtelijk en gebruiksvriendelijk voor spelers. Op grafisch gebied is er gewoon niets aan te merken, kunnen we dan wel stellen, lijkt mij.

Aanvullend op het verhaal en de graphics, heeft Clair Obscur gewoon een geweldige cast aan stemacteurs. Charlie Cox (Daredevil), Jennifer English (Baldur’s Gate 3), Ben Starr (Final Fantasy XVI) en nog zoveel meer geweldige stemmen zijn de gehele game te horen. Ze brengen de emotie geweldig over en je merkt op momenten dat Maelle’s stemactrice, Jennifer English, echt voelt wat Maelle probeert over te brengen. Al deze performances zijn waardig aan de goed geschreven personages.

Soundtrack

Dat kersje op de taart, dat is wat het sound design in Clair Obscur is. Overal waar je komt en in ieder verhaalsegment is weer een andere soundtrack te horen. Of het nu klassieke muziek is, een meeslepende pianosolo of een groovy jazznummer. Er is enorm veel hart en ziel gestoken in het componeren van veelzijdige en toepasselijke muziek, die sleutelmomenten daadwerkelijk versterkt. De helft van onze redactie heeft de soundtrack al zeker 2 weken op repeat staan. De muziek is volledig in het Frans, check maar eens even…

Verdict

Clair Obscur: Expedition 33 is een game voor in de geschiedenisboeken. Gemaakt door een relatief klein team met heel veel passie, tijd en liefde. Dit is een game waarvan je iedere seconde merkt dat de ontwikkelaars het zelf ook graag willen spelen. Zo goed als alles is met de hand gemaakt en tot in detail uitgewerkt. De combat is een enorm unieke take op turn-based combat en is daarmee een echte Oui-RPG. Daarnaast is het geweldig geschreven verhaal gewoonweg magisch. Deze game liet mij weer even zien dat games zeer zeker nog kunst kunnen zijn. Zelfs als je niet van turn-based combat houdt, kan ik deze game ten harte aanraden!