Preview | Gate Zero

Soms verschijnt er een game die je direct nieuwsgierig maakt, simpelweg omdat het zo’n unieke insteek heeft dat je niet weet wat je moet verwachten. Gate Zero is er zo eentje. Wat begon als een Kickstarter-project dat in slechts drie dagen een gigantisch succes werd, groeit nu uit tot een volledige game. Gebouwd in de Anvil Engine – bekend van de Assassin’s Creed-reeks – maar met een verhaal dat religie, tijdreizen en stealth samenbrengt in een bijzondere setting.

Het verhaal van Gate Zero speelt zich af in 2072. Je kruipt in de huid van Max, een jonge tijdreiziger die door een fout in het systeem vast komt te zitten in het verleden. Zijn missie: het herstellen van de geschiedenis en bewijzen dat UniFie, een mysterieuze organisatie, bewust knoeit met tijd en ruimte om de waarheid te verdraaien.

Al snel belandt Max in een regio die we kennen uit de Bijbelse vertellingen: de omgeving rond Kapernaüm, een gebied dat onder Romeinse onderdrukking staat. Hier begint jouw reis, op zoek naar sporen van de ware geschiedenis – en uiteindelijk zelfs naar Jezus zelf.

Stealth, survival en Romeinse soldaten

Gate Zero speelt zich grotendeels af in een open wereld die op momenten bijna aanvoelt als een Assassin’s Creed in de eerste eeuw. Je sluipt door hoog gras, ontwijkt patrouillerende Romeinse soldaten en gebruikt simpele middelen zoals munten gooien om de aandacht van bewakers af te leiden.

Stealth is een belangrijk element: frontale gevechten zijn zeldzaam en vaak niet de beste keuze. In plaats daarvan draait de gameplay om observeren, plannen en overleven. Je armband – een futuristisch artefact dat doet denken aan eagle vision – helpt je om objecten, aanwijzingen en belangrijke plekken in de omgeving te ontdekken.

EON en de manipulatie van de geschiedenis

Een van de meest intrigerende aspecten van Gate Zero is het gebruik van de EON-wereld. Dit is een soort dimensie waarin verleden en toekomst samenkomen, en waar je verborgen waarheden kunt blootleggen die UniFie probeert uit te wissen.

Met behulp van je armband en de EON Ray kun je fragmenten van de geschiedenis herstellen. Soms leidt dat tot drastische gevolgen: een personage dat je eerder ontmoette kan in de nieuwe tijdlijn plots dood zijn. Het roept vragen op over tijd, keuzes en de invloed die je hebt op de loop van de geschiedenis.

De ontwikkelaars vergelijken de EON-ruimtes zelf met de shrines uit The Legend of Zelda: compacte puzzelachtige dungeons waarin je vaardigheden en krachten worden getest.

Een ontmoeting met Jezus

Tijdens de demo die we zagen, werd duidelijk dat religie een grote rol speelt in Gate Zero. Zo kom je oog in oog te staan met Jezus zelf, die een man geneest en hem weer laat lopen. Het is een krachtig moment, maar tegelijkertijd ook een gevaar voor de agenda van UniFie, die deze gebeurtenissen wil wissen uit de geschiedenis.

Hoe je met deze momenten omgaat, en welke keuzes je maakt in dialogen en missies, heeft directe gevolgen. Dialogen bevatten keuzemogelijkheden en zelfs onderzoekselementen die doen denken aan The Witcher 3 en de witcher sense mechaniek. Gate Zero probeert hiermee meer diepgang te brengen in de manier waarop jij de waarheid reconstrueert.

Kleine studio, grote ambitie

Gate Zero wordt gemaakt door een klein team van ongeveer 25 tot 30 ontwikkelaars, maar de ambitie is groot. De game is gebouwd in de Anvil Engine, wat direct merkbaar is in de gedetailleerde wereld. Van stoffige straatjes tot marktplaatsen gevuld met NPC’s die hun eigen leven leiden: de setting voelt levendig en historisch geloofwaardig aan.

Gate Zero moet volgend jaar verschijnen voor PC, PlayStation en Xbox.

Eerste indruk

Gate Zero voelt als een project dat je niet direct kunt vergelijken met iets dat er al is. Ja, de stealth en open wereld roepen vergelijkingen op met Assassin’s Creed, en de EON-dungeons doen denken aan Zelda. Maar het is juist de mix van tijdreizen, religie en historische onderdrukking die deze game uniek maakt.

Als het team hun beloftes waarmaakt, hebben we hier te maken met een game die niet alleen spannend is om te spelen, maar ook een interessante reflectie biedt op hoe geschiedenis verteld – of vervormd – kan worden.