Review | Pokémon: Legends Z-A — Een frisse wind door de bekende formule

Pokémon: Legends Z-A is een game die je van top tot teen grijpt. Waar eerdere titels soms worstelden met pacing en structuur, kiest Game Freak hier voor een andere aanpak – en dat werkt verrassend goed.

Deze nieuwe titel is waarschijnlijk een van de meest geanticipeerde Pokémon games van de laatste tijd. Een tijdje terug hebben we alleen een naam gekregen, tot aan de Nintendo Switch 2 Direct. Hierbij kwam veel gemengd geluid los bij de community vanwege een aantal aspecten die we terug zagen in de trailer. Nu de hele game is gedropt, gaan we toch even kijken hoe de game is… en of de gebouwen daadwerkelijk “jpg’s” zijn.

Lumiose City in gevaar

Pokémon: Legends Z-A speelt zich af in Lumiose City. Vijf jaar na de gebeurtenissen die we hebben gespeeld in Pokémon X&Y. We zien Lumiose City terug in een nieuw jasje en merken we al snel dat er iets duisters op de loer ligt.

De grote spelers in de stad voelen ook de aanwezigheid van vreemde energie, en besluiten om een Z-A Royale op te starten om uit te vinden wie de beste Pokémon trainer is en potentiëel de stad een helpende hand kan geven. Natuurlijk krijgen wij de taak om ook deel te nemen aan de Z-A Royale, en kijken hoe ver we komen.

Tijdens het houden van deze “competitie” merkt men dat de Pokémon die ook in de stad wonen effect voelen van de vreemde energie. Sommigen kunnen zelfs zonder trainer Mega Evolueren wat nog nooit eerder is gezien. Aan jou de taak om met jouw team erachter te komen wat de oorzaak kan zijn, misschien Team Flame?

Het verhaal in Legends: Z-A begint traag en lijkt op een gegeven moment een beetje af te zwakken. Zo lijkt de game in een repetitieve slump te vallen na je eerste ranks te hebben behaald in de Z-A Royale. Toch zien we plotseling een versnelling en verdieping in het verhaal gauw komen na de eerste 10-ish uur van het verhaal. De tutorials zijn dan ook niet meer aanwezig, zoals we ze kennen in iedere Pokémon game, en hebben we ondertussen ook de vrijheid gekregen om de stad te verkennen.

Zodra je uit de eerste uren van de game bent, begint het verhaal interessant te worden en zien we steeds meer referenties naar Pokémon X&Y. Zo maken we kennis met oude bekenden, maar leggen ook nieuwe relaties die in het verleden een kleine rol op de achtergrond hebben gehad. De gebeurtenissen in Lumiose City worden gedurende je speeltijd steeds interessanter en leiper. Hierdoor wilde ik de game blijven spelen, en moest ik aan het eind van de story toch wel even m’n hersenpan van de vloer rapen.

Een frisse wind door een bekende formule

Wat Pokémon: Legends Z-A anders maakt, is zijn totale frisse aanpak van gameplay, en toepassingen van de veranderingen in gameplay.

Een van de voornaamste items, wat ik persoonlijk heel fijn vind, is de aanwezigheid van een minimalistische quest menu mét aanwezigheid van quest helper (deze zet waypoints op je map om te laten zien waar je moet zijn). Legends: Z-A is opgesplitst in Main Story en Side Quests; waarbij de side quests eigenlijk meer kleine opdrachten zijn die je meestal binnen 5 minuten hebt opgelost. Er zijn meer dan 120+ side stories en verschillen allemaal van elkaar. Zo kan het zijn dat je een trainer simpelweg moet battlen, een specifieke Pokémon moet laten zien of ruilen, of soms weliswaar als paspop spelen voor een modeontwerper. De variatie is groot waardoor de side quests leuk blijven om te spelen, het voelt dan ook niet aan als een grind, maar meer als dingen die je nog extra kunt doen in de stad.

De grootste aanpassing in deze game is toch zeker het nieuwe battle systeem. Dit is niet meer je standaard turn-based fights, maar weliswaar een interactieve functie geworden. Je hebt nu wel echt het gevoel alsof je Pokémon aan het spelen bent en niet een tekst/menu-simulator met leuke plaatjes. Je kunt je Pokémon indirect besturen door je eigen trainer mid-fight te bewegen, zo kun je ook nog eens een gedeelte van de aanvallen van andere Pokémons vermijden. De moves van je Pokémon werken niet meer op PP, maar hebben nu simpelweg een cooldown timer waarbij de sterkte van de moves de cooldown bepaalt. Hierdoor hoef je niet meer te micro-managen over hoe vaak je een move kunt gebruiken, maar eerder over welke move je het beste kunt gebruiken in een gevecht. Iedere aanval heeft ook zijn eigen bijbehorende animatie, waardoor de game nog meer tot leven komt. Zo is een Quick Attack dan ook mega snel, en een Draco Meteor een langzame move die ook echt kometen naar beneden laat komen.

Een van de grootste improvement van de game, is zijn vloeiendheid. Er worden veel minder transitieschermen gebruikt bij Pokémon battles, zo zijn deze bij battles met Wild-Pokémon helemaal verdwenen en tijdens je traditionele battle zijn ze veel korter. Door deze aanpassing blijft de game zijn tempo behouden en wordt je attentie spanne niet verbroken. Ook het vangen van wilde Pokémon gaat enorm soepel omdat er dus geen transities zijn; van free roam naar het ingaan van een battle en zelfs het vangen van een Pokémon, alles gaat vloeiend. Zo kun je dus even gauw een Wild-Zone in rennen, een drive-by shooting doen met Pokéballen en het volgende gebied leegroven.

Omdat de game een hoog tempo behoudt en je ten alle tijden de controls in handen geeft, is Pokémon: Legends Z-A een game die je maar blijft spelen. Dit is tevens mijn éérste game die ik 100% heb uitgespeeld, van Pokédex tot Side Quests en daar ben ik stiekem wel ergens trots op en tegelijkertijd hartstikke blij dat de game zó goed en fris aanvoelt.

Even met een kritisch oog

Ook wil ik het even hebben over de textures van de game. Genoeg gezeik over de “JPG-file” gebouwen, laten we even kritisch kijken naar de game. Ja; de meeste gebouwen zijn inderdaad vrij simpel en hebben een texture file overzich heen geplakt. Al snel kijk je hier overheen over doordat de stad levendig aanvoelt. Straatverlichting die reageert op de tijd, Pokémons die afwisselend verschijnen afhankelijk van het weer en dag getijde. Het extra leuke detail vind ik persoonlijk dat veel Pokémons ook te vinden zijn waar je ze zou verwachten. Zo zit een Fletchling op een lantaarnpaal je aan te staren, een Trubbish zit kliko’s onveilig te maken of Kakunas en Weedles die lekker in bomen zitten te chillen.

Tevens zijn vrijwel alle daken zijn bereikbaar en hebben items op zich verstopt, er zit zelfs een “parkour” optie in om van dak naar dak te springen. Zo vind ik persoonlijk dat de toegang tot de daken een extra laag aan leven geeft in Lumiose City. Op specifieke daken moet je zijn voor quests, terwijl op andere daken misschien een Pokémon rondhangt die je nog moet hebben voor je Pokédex.

Ja, ook is het zo dat we niet meer heel veel gebouwen in kunnen zoals we dat wel konden in de oudere games. Toch ben ik er van mening dat we in Pokémon Scarlet/Violet ook al niet veel gebouwen binnen konden treden. Dit zien we ook terug in Pokémon: Legends Z-A, maar dan met een twist. De hoeveelheid gebouwen dat we ingaan is tamelijk laag. Daar waar we naar binnen gaan zien we echter wel heel veel detail tot het interieur. Persoonlijk meer dan dat we in alle Pokémon games bij elkaar hebben gezien.

De personages in game hebben ook meer diepgang. Zo voelt kleding daadwerkelijk als kleding aan en niet als een texture die op een model zit geplakt. Specifieke haarstyles reageren ook op beweging en zijn niet meer statisch. De karaktermodellen hebben meer diepte en komen meer tot leven dankzij, niet alleen kleur maar ook contrast en betere modellering.

Gemiste kansen

Één item waar ik mij aan stoorde was het feit dat Nintendo en Game Freak niet hebben gekozen voor het toevoegen van voice acting in de game. Pokémon: Legends Z-A zit bordevol met interessante karakters die visueel allemaal uniek zijn. Toch zou het ze nóg meer tot leven brengen als deze een stem zouden hebben. Legends Z-A maakt ook gebruikt van cutscenes die pre-rendered zijn en bevatten soms een belangrijke onderwerpen of personen uit het verhaal. Helaas komt de cutscene niet goed tot z’n recht omdat we de woorden moeten lezen in de ondertiteling, maar ook omdat er geen diepgang is in de muziek. Meestal is het een kleine score die we horen zonder enige diepgang zoals een Pokémon cry of stadsgeluid. Alhoewel het verhaal sterk is, mist het enorm veel diepte.

De sound design is bij deze game soms een hit en vaker een mis. Tijdens specifieke battles, zoals Challenger Battles of Rogue Mega Evolution battles, komt er soms een banger van een soundtrack waar je gewoon echt een danspauze voor in moet lassen. Van funky basslines tot rock-geïnspireerde house muziek, er zitten echt pareltjes bij. Buiten deze soundtracks, horen we door de stad heen een opfrissing van scores die we in X&Y hebben gehoord, een leuk detail vind ikzelf. Toch na 80+ uur in de game, wordt het muziekje van de stad zelf tamelijk repetitief. Er is geen mogelijkheid om de soundtrack te switchen, behalve als je even in een willekeurig gebouw gaat staan voor afwisseling.

Tijdens gevechten met Pokémons, horen we wel wat meer gerecycled materiaal terug. Alle Pokémons hebben nog steeds dezelfde cries zoals ze gereleased waren. Niet heel erg, persoonlijk vind ik het een beetje outdated als we kijken naar de rest van de game. Ook sound effecten worden hergebruikt die herkenbaar zijn, zoals bij het gebruik van een potion of berry.

Desondanks de cutscenes een leuke additie zijn, valt wel op dat de grafische fideliteit tijdens deze scenes lager ligt. Het lijkt wel alsof deze cutscenes pre-rendered zijn op Switch 1 hardware, waardoor er onzuivere randen ontstaan en vaak detail wegvalt. Dit laat geeft mij persoonlijk een impressie van luiheid vanuit beide studio’s, die normaliter bekend staan voor kwaliteit.

De end-game content is ook tamelijk magertjes; hierbij heb ik het over hoe we na de story, zoals in iedere Pokémon game, de legendarische Pokémons tegenkomen en eventueel kunnen vangen. Zo zijn natuurlijk de drie Pokémon’s Xerneas, Yveltal en Zygarde aanwezig in de game, maar de manier waarop we deze tegenkomen is vergeleken met het verhaal een grote let-down. Zo hoeven we geen grot meer te ondekken of traversals te doen, maar staan de Pokémons plotseling ergens in de stad. Dit haalt een beetje het gevoel van hun legendarische status af en lijken het wel Pokémons die je vaker door de stad ziet lopen. Wel zitten er in de end-game een aantal leuke secrets verstopt waarvan men niet verwacht dat ze te verkrijgen zijn, wat deze zijn ga ik niet verklappen.

Geen echte multiplayer, maar wel online mode’s

Omdat Pokémon: Legends Z-A een echte singleplayer ervaring is, snap ik de keuze voor geen multiplayer in deze game. Je kan bijvoorbeeld niet elkaar bezoeken zoals dat kon in Scarlet/Violet. Alle Pokémons zijn namelijk te vangen in je eigen game, en heb je niet een andere versie van het spel voor nodig.

Toch zijn de core online functionaliteit in deze Pokémon-game aanwezig. De mogelijkheid tot lokaal en online traden is terug en ook de mystery gift optie is ook weer aanwezig. Ook hebben we twee battle modes; ranked én private. In ranked neem je het op in een 4-way battle tegen andere trainers online. Deze mode is oprecht leuk en heb over de grond gerold van het lachen. Zo zie je vier Pokémons tekeer gaan tegen elkaar van allerlei formaten. De game mode is puur fun en niets “sweaty” aan.

Bij iedere deelname krijg je punten op basis van je prestatie en kun je rank-up gaan. Bij het behalen van specifieke ranks kun je Mega Stones krijgen of rewards zoals Bottle Caps of EXP Candy’s.

De private battle is niets meer dan een mode om tegen je vrienden te vechten om te laten zien wie de beste trainer is. Leuk voor een paar wedstrijden, maar verliest snel z’n charme.

Geen aanwezigheid van haperende molens

Pokémon: Legends Z-A hebben we voor deze review gespeeld op de Nintendo Switch 2, en laten we zeggen dat de performance gewoon sterk is. Natuurlijk moeten we in het achterhoofd houden dat de game niet expliciet gebouwd is voor de Switch 2, en ook nog moet draaien op de originele Switch. Zo is het vanzelfsprekend dat de game op de nieuwere console beter draait dan op de oude.

We zien in docked modus een 4K 60FPS variant van de game, en in handheld een 1080p 60FPS ervaring. Beiden zien er identiek uit: stabiele framerate, kleurrijk en scherp. Het spel verliest zijn scherpte niet en is een genot om te spelen.

Qua performance is de game niet heel zwaar om te draaien voor de Switch 2. In handheld mode kon ik de game een dikke 2,5 uur spelen (met brightness hoog) voordat ik hem terug op de lader moest leggen. Dit is meer dan genoeg tijd om te spelen tijdens je gemiddelde bus- of treinrit. Ook werd de console tijdens het spelen niet overmatig warm.

Verdict

Pokémon: Legends Z-A is een stap in de juiste richting die de Pokémon games écht nodig hadden. De opfrissing van de gameplay ervaring blaast Pokémon weer nieuw leven in en pakt je zo stevig beet dat je niet wilt stoppen met spelen. Hopelijk zien we deze richting ook terug in de nieuwe generatie Pokémon games die enige tijd geleden gelekt zijn.

De gewaagde maar nodige stap in een nieuwe richting is goed gelukt, alhoewel er nog steeds aspecten zijn waar meer aandacht ingestoken kan worden. Zoals voice acting om meer immersiviteit te bieden, vernieuwende sound design maar het aanbieden van meer end-game content na een episch verhaal.

Pokémon: Legends Z-A is te verkrijgen voor de Nintendo Switch & Switch 2 via de Nintendo eShop of verschillende verkooppunten.