Review | Dragon Quest I & II HD-2D Remake

Dragon Quest is taking names met de recente HD-2D remake van deel 3, die eigenlijk de prequel is voor de delen die we nu gaan reviewen. Daarnaast krijgen we binnenkort een wat modernere remake van deel 7. De franchise is wereldwijd steeds groter aan het worden en ik vind het in ieder geval fantastisch. Maar goed, is de HD-2D stijl net zo geweldig in de eerste twee delen?

Het korte antwoord hierop is: Ja! Het langere antwoord is wat gecompliceerder. Square Enix is namelijk begonnen met de HD-2D stijl te implementeren in het derde deel van de franchise. Dit deel is dan ook een prequel op de eerste twee, dus dat was wel zo logisch. Nu is het tijd voor die twee delen om hun debuut te maken. Die twee delen krijgen extra content en meer diepgang, een volledig vernieuwde grafische stijl en herziende muziek. Laten we beginnen met het verhaal!

Erdrick leeft voort

In het eerste deel van Dragon Quest speel jij een protagonist die claimed een afstammeling van Erdrick te zijn. Dit is de protagonist uit deel 3! Jij als geclaimde afstammeling moet bewijzen dat je daadwerkelijk de waarheid spreekt en gaat daardoor op zoektocht naar bewijs. Vrij vroeg al zweer jij jouw trouw aan de koning en wordt je op een quest gestuurd om zijn dochter te redden en de wereld nogmaals van het kwaad te bevrijden, net zoals Erdrick. Dragon Quest I is natuurlijk een aardig oude titel, hiermee is het outdated verhaal ook vrij basaal. Jij speelt dé held, weinig ruimte voor grijs gebied. Echter is het hiermee wel een heel leuk verhaal om te volgen, het brengt je terug in de tijd, waar alles wat simpeler was. Er is genoeg humor te vinden, genoeg emotie te zien en vooral ook genoeg story content om doorheen te spelen.

Het tweede deel doet eigenlijk vrijwel hetzelfde, maar voegt meer nuance toe door de introductie van meerdere speelbare personages met eigen karakters. Dit zorgt voor meer dynamiek in het verhaal en uiteindelijk ook in de gameplay. Deel 2 voelt in dat opzicht ook wat ‘verder’, wat logisch is, gezien dit deel later pas is verschenen. Deel 2 heeft daarin ook gekozen om de prinses meer toegevoegde waarde te geven en kiest ook voor dynamische voiceovers in het Japans en Engels. Ik kan mij dit tweede deel nog maar vaag herinneren van vroeger, maar het toevoegen van nieuwe main quests zorgt ook hier voor meer diepgang. En vergeet de humor niet, die is ook hier echt on point!

In beide titels worden aardig wat scenario’s, cutscenes en quests toegevoegd om het verhaal te versterken, characters meer diepgang te geven en noem maar op. Deze toevoegingen zorgen ervoor dat de game veel moderner voelt, speelt en aanziet. Op het gebied van storytelling is dit echt een moderne take op een nostalgische game en ik kan oprecht niks aanmerken omtrent de aanpak van Square Enix.

Lone hero

In Dragon Quest 1 speel je zonder party, je bent namelijk een eigenzinnige held die het land in zijn uppie wilt redden. Dit zorgt voor een frisse take op het party systeem dat vanaf deel 2 geïntroduceerd werd. Ik was eigenlijk bang dat ik het party systeem zou missen, dit was ik namelijk gewend van het derde deel dat eerder een remake kreeg. Echter werd ik vrij snel meegesleurd in de gameplay van dit deel. Je kan nu eindelijk tegen meerdere monsters tegelijk vechten in je uppie. Dit heeft Square waarschijnlijk wat tijd gekost om uit te balanceren, maar ik vind het een waardevolle toevoeging. Ook is er meer customization te vinden door speciale scrolls die je door de wereld moet zoeken. Ook kan je nu, zoals in latere delen, mini medals vinden om in te ruilen voor beloningen. Het is en blijft natuurlijk een ‘oude’ game, dus menu’s zijn vooral tekstueel!

In deel 2 zien we ook meer opties, meer dungeons en de optie om als de prinses te spelen. Allemaal, stuk voor stuk, toffe toevoegingen. In Dragon Quest 2 zien we het party systeem wel weer verschijnen en dit zorgt er ook voor dat beide game goed op elkaar aansluiten en niet eentonig worden. Deel 1 kost je dan ook ongeveer 15 uurtjes om uit te spelen, waar het tweede deel dichterbij de 40 uur zit. Beide delen voelen op ieder vlak veel moderner, maar weten op gebied van gameplay toch hun nostalgische kracht te behouden. Dit vond ik in deel 3 al een knap staaltje werk, maar dat ze dit in ieder deel tot nog toe zo weten door te trekken, geeft mij nog meer hoop op de remake van deel 7.

Bij de combat is ook hier gekozen om dichtbij het origineel te blijven. Net als in de remake van deel 3 behouden we het POV-perspectief in combat, met vernieuwde animaties, meer spells en meer vijanden. Balans vinden in de vernieuwing van dit oude turn-based systeem lijkt me een aardige opgave, maar ik heb nergens het gevoel gehad dat de game te makkelijk, of te moeilijk was. Wel merkte ik zelf dat mijn voorkeur ging naar het tweede deel, dit vooral vanwege het party systeem.

HD-2D is dé manier

Ik was met de vorige remake al een enorme fan van het HD-2D idee en dat is hier geen uitzondering. HD-2D is een grafische stijl waarbij 2D, 3D en pixel art samenkomen tot een geheel. Waar omgevingen een 3D look hebben, personages pixel art zijn en de game in 2D speelt. De combinatie hiervan is fantastisch en zorgt voor een enorm nostalgisch gevoel, maar in een heel modern jasje. Fans van retro- en moderne titels zullen dit keer weer gaan smullen van de HD-2D stijl. Beide delen verschillen alsnog genoeg qua stijl, waar in het tweede deel characters wat groter en gedetailleerder zijn en er veel meer spotlight licht op cutscenes en storytelling. Ook de omgevingen zitten vol met detail, speciale effecten en goed uitgewerkte schaduwen. De wereld oogt kleurrijk, maar nooit overdreven. Het is een stijl waarin je op z’n minst een keer een game hebt moeten spelen.

Ook muziek en voice-acting zijn super. Al irriteer ik me soms enorm aan de gekozen talen en accenten in beide titels, het is wel gewoon een toevoeging. De muziek is sowieso geweldig, maar dat zijn we ook niet anders gewend van Square Enix.

Verdict

Er is enorm weinig aan te merken op Dragon Quest I & II HD-2D Remake. Het zijn beiden fantastisch nostalgische games in een nieuw jasje en Square heeft alle juiste keuzes gemaakt om de game modern te maken. Op zichzelf hebben de games natuurlijk wat problemen qua basale storytelling en gebrek aan diepgang, maar zelfs daar is aan gesleuteld. Ben jij dus op zoek naar je nostalgische itch, maar wil je niet vastzitten aan oude RPG taferelen? Dan zijn deze games sowieso voor jou.