Review: Flintlock – The Siege of Dawn

Flintlock: The Siege of Dawn is een nieuwe AA titel die de beste elementen van bestaande games combineert tot een uniek geheel. Of deze combinatie goed werkt, hebben we voor je uitgezocht en het resultaat mag er zeker wezen, alhoewel het geen nieuwe standaard zal zijn.

Stel je het volgende voor: God of War met een heel klein beetje Dark Souls. Dat zou Flintlock: The Siege of Dawn zijn. Een redelijk kort open-area avontuur van pak ‘m beet 20 uur als je alles wilt zien wat deze game je te bieden heeft. Als je enkel de rode draad wilt volgen met minimale side-content zit je te kijken naar een avontuur van uurtje of 12 tot 15. Een lekker tussendoortje. Ideaal voor de aankomende zomerperiode om nog heel even snel vóór je grote vakantie uit te spelen. En dat kan je voor niks extra’s doen als je lid bent van Game Pass Ultimate of Game Pass PC. De game verschijnt ook op PlayStation 5. Daar hebben wij ‘m de afgelopen twee weken uitvoerig op getest.

Met Flintlock en bijl

We treden in de huid van Nor Vanek, een heldhaftige dame met een pistool en bijl in hand. Het duurt niet lang voordat we ook worden geholpen door onze trouwe viervoeter, Enki. Enki is een halfgod en bezit magische krachten. Hij kan vijanden vervloeken, portalen openen om doorheen te vliegen en vijanden tijdelijk afleiden. Enki is een soort paarse vos die zijn ware identiteit en vorm nog even voor het gemak verzwijgt voor de speler, maar gaandeweg leren we steeds meer over Enki en zijn rol in het verhaal. De dynamiek tussen de twee is een typisch gevalletje ‘God of War’. Een troebele relatie met ups en downs om het verhaal ook tijdens het spelen levendig te houden. Het idee is hier goed opgepakt van games als God of War en zelfs Uncharted, alleen komt het in mijn idee onvoldoende tot zijn recht door misschien de korte duur van het spel of de toch vaak snel en korte interacties op momenten waar je er minder oor naar hebt.

Nor en Enki zijn verder een op elkaar afgestemd duo. Enki wordt vooral gebruikt om de vijand te verzwakken terwijl Nor de rake klappen mag uitdelen. Dat doen we met zowel melee, ranged als granaten. We hebben verschillende combo opties en ook verschillende soorten wapens om uit te kiezen. Zo hebben we onder andere een vuurbijl, maar ook een gebalanceerde bijl, zware hamer ideaal voor schilden en een vlijmscherp mes die behendig is en uitstekend voor zwakke vijanden zonder schild. Qua ranged hebben we ook genoeg opties met musketten, granaatwerpers, vuurbommenwerpers en zo zijn er nog een handjevol wapens waar we uit kunnen kiezen.

The Siege of Dawn

De kern van het verhaal zich zich in de naam van de game: The Siege of Dawn. Dawn is namelijk een locatie in deze game die wordt geplaagd door de verschijning van kwaadaardige goden op de wereld. De goden laten de doden herrijzen om de wereld te overheersen en het is aan ons om deze wereld terug te veroveren. Dat doen we in een semi-open wereld die bestaat uit twee middelgrote gebieden en één laatste kleinere locatie. In deze wereld volgen we het overkoepelende verhaal en een aantal optionele kleine verhalen in de vorm van side quests. Deze zijn leuk om te volgen en geven je iets meer context, maar zijn verder eigenlijk hele kleine hapklare missies die snel voltooid kunnen worden en nooit groot uitpakken of de show proberen te stelen.

In de rode draad van het verhaal volgen we de goden op de voet en moeten in traditionele gaming story fashion het opnemen tegen de eindbaas waarvan we verloren in het eerste gevecht vooraan in de game. Nu veel sterker, voorbereid en noem maar op. Het is een dertien in een dozijn verhaal, maar dat maakt verder ook niet zo veel uit, want het verhaal is overduidelijk niet de drijfveer van deze game. De drijfveer van deze game is ongetwijfeld de soepele en lekker wegspelende gameplay.

God of Souls

De gameplay kan je het beste zien als een hybride tussen God of War 2018 en een soulslike game. De combat is vloeiend en snel. Je kunt vijanden ontwijken, parryen en zelfs mid-aanval stoppen met een kogelschot a la Bloodborne. Het speelt echt heerlijk weg, alhoewel je toch merkt dat de game niet tot in de naadjes is verfijnd zoals een God of War titel van Insomniac, We hebben hier te maken met een game die in scope en budget gewoon een stuk kleiner is. Dat is niet erg, maar je moet het wel even beseffen voordat je hier aan gaat beginnen. Hierdoor kunnen er kleine schoonheidsfoutjes optreden tijdens de vloeiende hectiek van de combat. Verder niets game-brekend en is het nooit echt storend.

De game werkt met een vrij uniek, althans voor deze genre, puntensysteem. Je krijgt namelijk een bepaald aantal “XP” voor het verslaan van een vijand, zoals in Souls Games. Alleen krijg je deze niet direct bij je totaal, maar bouwen ze op aan de zijkant van je scherm met een procentuele bonus. Door het uitvoeren van meerdere combo’s en andere soorten aanvallen krijg je extra procenten op je totale score. Je kunt vervolgens je opgebouwde score claimen om toe te voegen aan je totale XP. Er zit geen timer op, dus je kunt van gevecht 1 naar gevecht 2 lopen zonder je opgebouwde score en procentuele bonus te verliezen. Maar als je wordt geraakt door een vijand, verlies je al je procentuele bonus en krijg je alleen de basishoeveelheid XP op het moment dat je geraakt wordt. Hier zit dus een heel tof risico/beloning systeem aan vast. Helaas zijn veel vijanden nogal onvoorspelbaar en benoemde ik net al schoonheidsfoutjes waardoor je je opgebouwde procenten soms op een heel erg knullige manier kunt verliezen. Dat is wel enorm zuur. Dit systeem op zich is wel enorm tof en beloond spelers om secuur en strategisch te werk te gaan.

Al deze XP wissel je vervolgens in voor nieuwe skills die de kracht van je vuurwapens, melee wapens of Enki versterken en unieke bonussen of nieuwe mogelijkheden in combat vrijspelen. Je kunt de XP in combinatie met materialen die je vindt tijdens het spelen inruilen voor upgrades van je wapens, granaten en uitrusting. Al deze upgrades zorgen er voor dat de bonussen van je uitrusting sterker wordt of zodat je wapens simpelweg sterker worden.

Balancing issues

Alhoewel we de vergelijking tussen God of War en Soulslike hebben gedaan met team synergie, verzamelen van XP, is de game op het gebied van moeilijkheid eigenlijk niet te vergelijken met beide titels of genres. Over het algemeen is de game vrij makkelijk en speel je er met gemak doorheen. Normale vijanden zijn zelden een obstakel en de meeste baasgevechten stellen ook niet veel voor en zijn slechts normale vijanden met een speciale healthbar en veel meer levens.

Het enige moment waarop de game een beetje uitdagend is, is tijdens gevechten met Story bosses. Dat zijn er helaas niet zo veel, deze kan je op een hand tellen. Op deze momenten is er spraken van een ongelofelijke spike in de moeilijkheid en krijg je eindelijk te maken met gevechten waar je rekening moet houden met mechanics. Deze gevechten zijn met gemak de beste uit het spel, alhoewel ze soms een klein beetje willekeurig en oneerlijk kunnen aanvoelen. Zo kun je bepaalde aanvallen en “fases” volledig overslaan door snel heel veel schade toe te dienen, waar als je dat niet doet, je met gemak heel snel overmeesterd wordt. Het balans is de zwakste plek in deze game en hier had echt iets meer aandacht aan geschonken mogen worden. Zo had de rest van de game in mijn ogen een stuk uitdagender mogen zijn om beter aan te laten sluiten bij de toch een stuk moeilijkere baasgevechten.

Worldbuilding

De wereld op zich biedt wel genoeg mogelijkheden om op ontdekking uit te gaan. Mede dankzij de portalen waar Enki doorheen kan springen ontstaan er shortcuts naar eerder verkende gebieden zodat je je snel heen en weer kunt verplaatsen om te grinden of om op zoek te gaan naar voorwerpen. Er zijn namelijk verschillende dingen te vinden in de wereld die soms een beetje verstopt liggen. Zo vind je nieuwe wapens en uitrusting in de wereld in kisten, pilaren die je maximaal aantal levenspunten permanent verhogen, geheime bossfights en grondstoffen die je nodig hebt om je uitrusting sterker te maken.

Je vindt ook verschillende personages in de wereld die een spelletje Sebo met je willen doen. Dit is een soort van dammen waarin je binnen een bepaald aantal beurten een driehoek moet vormen met je stenen. Tijdens het spelen vind je ook speciale stenen die je in kunt zetten waarmee je bijvoorbeeld een extra stap mag zetten, over een steen heen kunt springen of andere stenen kunt blokkeren. Een toch wel vermakelijk, maar heel makkelijk te begrijpen minigame waar we gelukkig tegenwoordig steeds meer van zien in dit soort games. Sebo mag er ook zeker zijn en deze minigame kan zomaar een aantal uurtjes extra toevoegen aan je totale speeltijd.

Verdict

Flintlock: The Siege of Dawn heeft mij erg vermaakt gedurende de 20 uur die ik spendeerde in de game. De combat is enorm vloeiend en soepel en speelt lekker weg. Het verhaal is niets speciaals, maar verder een prima kartrekker voor de gameplay en de opzet van de game en de gebieden waar je doorheen trekt. Alhoewel de combat enorm lekker en vloeiend is, is het balans in de combat ver te zoeken. Wat wel enorm fijn en verfrissend is, is de XP meter en de procentuele bonus die je daarop krijgt als je vlekkeloos speelt en gevarieerd speelt door alles wat je in je hebt in te zetten in de strijd. De speelwereld is verder ook vermakelijk opgezet met hier en daar wat geheimen en mogelijkheden om te ontdekken. Flintlock doet een aantal hele goede dingen, maar doet deze dingen in mijn ogen helaas niet vaak genoeg of wordt een heel goed iets, een beetje terug gehouden door iets wat minder fijn werkt, zoals de balans in de combat.

Toch kan ik je deze game in ieder geval aanraden als je een Game Pass abonnement hebt, of heel graag een soort God of War wilt gaan spelen en je geen moeite hebt met het feit dat de game een minder hoog budget heeft en een beetje aan de korte kant is.