Review: Avowed

RPG-games van Obsidian Entertainment zijn een zeldzaam goed. Na de release van Fallout: New Vegas klom deze ontwikkelaar al snel naar mijn top 10 favoriete RPG-makers en ik was dan ook heel erg enthousiast om aan de slag te gaan met Avowed. In deze review duiken we diep in de game en beantwoorden we dé hamvraag: Is dit de nieuwe Skyrim?

Na het succes van Fallout: New Vegas verscheen Obsidian Entertainment meer in de schijnwerpers bij veel RPG-liefhebbers. Na een rodeo met Bethesda heeft de studio nog een aantal andere games ontwikkeld, waaronder de Pillars of Eternity games, die zich tevens in hetzelfde universum afspelen als Avowed. Om deze game te kunnen begrijpen, heb je gelukkig geen enkele voorkennis nodig van deze franchise, zo ben ik er ook blind ingestapt en was het allemaal goed te volgen. Obsidian heeft ook The Outer Worlds gemaakt en dit jaar verschijnt daar ook nog een vervolg op. The Outer Worlds was een aardig fraaie RPG van redelijk klein formaat die zichzelf niet al te serieus nam. Je merkte aan deze game ook wel dat het budget duidelijk niet zo groot was als voor een Bethesda titel, waardoor de game niet op ieder vlak zo uit kon blinken als New Vegas. Vooral het ontdekken en looten was aan de magere kant.

Met bijgestelde verwachtingen begon ik dus aan Avowed en mag ik met veel vreugde delen dat eigenlijk bijna alle verwachtingen overtroffen zijn. Waar The Outer Worlds een duidelijke take is op een Fallout-soort game, is Avowed overduidelijk de Skyrim van Obsidian Entertainment. Tijdens het spelen voelde het dan ook constant aan alsof ik een soort nieuwe Skyrim speelde gecombineerd met de looks van Fable, de storytelling van een diepgewortelde RPG zoals Baldur’s Gate met omgevingen zo gedetailleerd als in Hogwarts Legacy. Gedurende een uur of 45 heb ik me kostelijk vermaakt met alles wat Avowed te bieden heeft, maar wat heeft deze RPG dan zoal te bieden? Laten we bij het begin, beginnen.

Avowed

Voor een game die Avowed heet, komt het woord verdacht weinig voor. Ik heb het woordje Avowed precies één keer gehoord, ondanks de game wel grotendeels er over gaat. Jij bent namelijk een Avowed en het is jouw taak om de Living Lands te bevrijden van de Dreamscourge. Dit is een soort plaag waarbij mensen en dieren krankzinnig worden en overgroeid worden met paddenstoelen en mos. Waar hebben we zoiets eerder gezien? Waarom rust de taak van het redden van de wereld op onze schouders? Dat komt omdat we een beleden afgezant zijn van een God, maar ook een officiële vertegenwoordig van de Aedyr, wat simpelweg een bepaalde groep inwoners is van een bepaald continent, Aedyr. Indien je bekend bent met de Pillars of Eternity franchise, weet je dit misschien, maar als je nieuw bent, kent iedere dialoog een soort tooltip, waarin je het jargon van deze franchise krijgt uitgelegd. Heel fijn dat het er in zit, al kun je in veel dialogen ook doorvragen naar bepaalde onderwerpen voor veel en veel meer achtergrondinformatie.

Je bent dus een afgezant van een god, maar je weet niet welke God. Je draagt de markeringen van een Godlike, maar gedurende de game kom je dus achter welke God je eigenlijk vertegenwoordigt, wat die God doet en hoe deze is verbonden met de Living Lands. Om spoilers te voorkomen, gaan we daar verder niet op in. Als Godlike heb je enkele speciale krachten, die afhankelijk van je keuzes in het spel, kunnen veranderen. Keuzes maken zijn een groot onderdeel van deze RPG en misschien wel een van de grootste drijfveren van Avowed. Van een keuze die je maakt in het eerste uur in de game, kun je na een uur of 30 nog steeds de consequenties van ervaren. En dan overdrijf ik niet, want de hele game zit als een grote bal wol in elkaar geknoopt en alles wat je zegt of doet, veroorzaakt een reactie. Je komt er ook al snel achter dat niets per se goed of fout is in Avowed. Al je acties hebben consequenties en wat goed is voor de een, is misschien minder goed voor de ander. Dit zie je in de wereld om je heen, maar dat merk je ook aan de companions, die met je meereizen.

Een consequentie is ook niet helemaal self contained, maar heeft effect op een of meerdere elementen in de game. Meerdere personages kunnen reageren op keuzes die je maakt en ook op een combinatie van keuzes die je maakt. Het is echt ontzettend indrukwekkend hoe erg deze game leeft op dit aspect. Het is alles wat je van een Obsidian Entertainment RPG verwacht, maar zelfs meer dan dat. Ik heb nooit durven dromen dat een game zo nauwkeurig volgt wat je doet en dat de hele wereld daaromheen daar voortdurend op reageert. Dat gaat dan ook voor 99% van de tijd goed, met af en toe inconsistentie in een dialoog waarbij er wordt gereageerd op iets wat je misschien wilde verbergen. Hoe kan deze persoon het dan opeens toch weten? Maar goed, dit is echt incidenteel en voor het overgrote deel werkt dit systeem echt enorm goed. Ik werd constant verbaasd door hoeveel impact ik heb op de wereld om me heen met de keuzes die ik maak in dialogen en meer.

The Living Lands

De game speelt zich af in de Living Lands. Een groot eiland dat wordt verdeeld in vier ruime open zones met elk een heel eigen thema. Avowed is dus niet per se een Open World Game, maar een Open Zone game. Je kunt niet direct vanuit de start naar de tweede, derde of vierde zone, maar je komt er door het verhaal te volgen. Je kunt wel altijd terug naar eerdere zones om daar verder te gaan met whatever je daar nog wilt gaan doen. Elke zone is ook echt ruim waarbij je per zone toch wel ruim 10 uur kunt spenderen. Wat ik jammer vond aan The Outer Worlds, was dat het verkennen vaak niet echt heel leuk, of belonend was. In Avowed hebben ze hier echt ontzettend hard hun best voor gedaan, want het ontdekken van deze wereld is een waar genot. Echt! De wereld is zo ontzettend mooi vormgegeven en je kunt geen 5 minuten lopen zonder iets in je ooghoek te zien dat je interesse opwekt. Er zitten enorm veel geheimen kisten, doorgangen en paden verborgen in de speelwereld en deze is niet alleen breed en lang, maar ook diep en hoog te verkennen. Obsidian Entertainment heeft echt ontzettend hard hun best gedaan om deze wereld leuk te maken om te verkennen en dat is ze ontzettend goed gelukt.

Iedere zone heeft een eigen grote nederzetting met hun eigen inwoners. Dit is dé plek om je uitrusting te kopen en verkopen, nieuwe quests op te pakken en te praten met de dorpelingen om meer over ze te weten te komen. In iedere zone doe je dan ook weliswaar hetzelfde en verandert de gameplay loop gedurende je avontuur niet echt, maar dat hoeft ook niet, want het is gewoon echt heel leuk om deze zones te verkennen en je bezig te houden met alle verhalen die verteld worden. Je krijgt zo per zone dan ook een paar handjevol side quests en deze zijn stuk voor stuk ook erg leuk en interessant. Soms haken deze direct aan bij het grote verhaal, maar soms zijn het ook op zich staande verhaaltjes. Er is geen sprake van fetch quests, waardoor alles wat je doet ook echt waardevol is.

Het verzamelen van loot is dan ook een groot onderdeel in deze game. Hoe je uitrusting werkt, is vrij simpel, het heeft 4 of 5 zeldzaamheid niveaus en ieder voorwerp is eigenlijk wel naar het maximale niveau te tillen, als je dat wilt. Zo heb ik redelijk in het begin van de game een vuurzwaard gevonden die ik tot de credits over mijn beeld rolde, heb gebruikt en tot het laatste niveau in Legendary sterker heb gemaakt. Door de hele wereld heen vind je verschillende upgrade materialen en op speciale plekken, of van quests vind je unieke wapens met speciale bonussen, waaronder dus dat vuurzwaard.

Combat en Companions

Gedurende de game ontmoet je personages die met je meegaan op reis. In totaal heb je vier verschillende companions waarvan je er steeds twee mee mag nemen op reis. Iedere Companion is uniek. Kai, ingesproken door Brandon Keener (Garrus uit Mass Effect) is een van de favorieten en vooral een uitgesproken personage. Stuk voor stuk zijn ze eigenlijk wel uniek en hebben ze hun eigen persoonlijkheid, die ze te pas en te onpas laten doorschemeren. Wie je meeneemt, is voornamelijk aan jezelf, al heb je bij sommige quests een specifiek personage nodig vanwege, hun verbinding met het verhaal of hun speciale kracht. Zo is er een companion die illusies kan verwijderen en een andere die bepaalde deuren kan openen met stroomplaten. Stroomplaten kun je zelf ook wel activeren met speciale bommetjes, maar voor de illusies, heb je echt je companion nodig.

Naast hun mening en speciale krachten, helpen ze je ook in combat met hun eigen speelstijl. Zo heb je eentje die zich vooral focust op magische spreuken, de ander op heals enzovoorts. Je kunt zelf een beetje kiezen waar je je companions op traint met een hele eenvoudige skill-tree per companion, maar daar blijft het ook bij. Je kunt je companions geen andere uitrusting geven, wat ik zelf wel jammer vindt. In het begin van de game, als je net twee personages hebt, lijkt dat namelijk een grote boost te zijn in de damage output, maar hoe verder je komt, hoe zwakker je companions aanvoelen. Ik had ze dus graag een speciaal wapen gegeven zodat ze iets nuttiger waren in combat, dan dat ze nu zijn. Ik heb dan ook bijna altijd gespeeld met een companion die mij kan healen, omdat de damage output van je companions verwaarloosbaar is.

Het gros van de schade moet je dan zelf gaan uitdelen en daar heb je een aantal keuzes in. Ben je meer van de magie? Of toch bogen en pistolen? Of meer van dichtbij met zwaarden en bijlen? De keuze is reuze en iedere optie werkt goed. De combat zou je een beetje kunnen vergelijken met onder andere Skyrim, al werkt het iets vloeiender hier met de mogelijkheid om te ontwijken naar links, rechts of achteren en de mogelijkheid om te blokkeren en pareren. Af en toe een klein beetje houterig, maar het doet zijn werk en is over het algemeen best wel prima te doen tot het einde. Je eigen build maken doe je hier ook door middel van een skill tree per categorie. Eentje vooral voor de brute kracht, eentje voor de rangers en eentje voor de magiërs. Combineren werkt overigens net zo goed als je een beetje van alles wilt doen.

Mijn eerste idee was, om net als in Skyrim, te kiezen voor een Stealth Archer speelstijl, maar helaas merkte ik hier al snel dat Stealth niet echt een ding is. Deze droom viel dus al snel in duigen, waardoor ik voor de rest van de game voornamelijk heb gekozen voor een zwaard en schild die ik afwisselde met een arquebus. Tegen het einde van de game had ik een zeer speciale arquebus die ik met mijn gekozen upgrades zo ontzettend sterk had gemaakt dat ik bijna alle vijanden ofwel met of een of twee schoten dood had, of stunned had, waardoor ik een kritieke aanval op ze kon loslaten en ze dan wel het loodje legde.

Performance en looks

Ik heb Avowed gespeeld op een laptop met een RTX 3070, gekoppeld aan een 4K monitor. Met de grafische instellingen op een combinatie van High en Medium, met Ray Tracing aan, in 4K met DLSS haalde ik ongeveer 40FPS. Dat vond ik zelf best goed te doen op die manier, maar toch dipte de FPS op sommige momenten nog wel tot in de 20 als het echt een grote chaos werd op beeld. Ik speel incidenteel op mijn laptop, omdat ik pc gamen met de exponentiële prijzen van grafische kaarten echt absurd vindt, maar door Avowed heb ik getwijfeld om weer een beest van een pc in elkaar te zetten. Zodat ik deze game in Ultra met 60FPS kan spelen. Zo erg greep deze game mij. Maar zelfs op deze laptop, met 40FPS op Medium tot High, is deze game echt een looker. Wat een ongelofelijk mooie en stijlvolle game is dit. Er zit ook echt ontzettend veel detail in deze wereld. Je kunt bijna ieder huisje in en alles om je heen barst met details. Het is denk ik wel net zo mooi en gedetailleerd als de wereld van Hogwarts Legacy, met unieke indelingen van huisjes en overal om je heen wel mooie uitzichten om van te genieten. Het is één van de mooiste RPG-games in dit formaat dat ik heb gezien.

Voor wat betreft bugs en fouten valt het reuzen mee. Mijn game is gedurende mijn 45 uur durende reis, twee keer gecrasht. Gelukkig niet heel erg storend, gezien er een auto-save feature in zit die iedere 5 minuten de game voor mij opslaat. Qua andere fouten moet je dit echt niet zien als een nieuwe Skyrim, waarin de bugs en glitches je om de oren vliegen. Het is een vrij gladgestreken game, waarbij ik heel af en toe geen loot heb kunnen oprapen van een vijand omdat zijn lichaam door de grond heen glitchte, maar hierdoor heb ik ook één bounty voor een quest in de laatste regio niet kunnen inleveren, waardoor ik mijn zo goed als 100% playthrough niet heb kunnen afmaken. Ik had hier uiteraard wel mijn save-file kunnen reloaden om het op te lossen, maar dit heb ik niet gedaan en bedenk me ook nu pas hoe stom ik ben. Maar goed, hou er dus rekening mee dat er af en toe iets mis kan gaan, maar over het algemeen een vrij foutloze ervaring is.

Verdict

Avowed is een indrukwekkend kunstwerk. Het is een game voor de echte RPG-liefhebbers die het maken van keuzes belangrijk vinden en daar graag de uitkomsten van zien. Het vertelt een knap geschreven verhaal die je aan het denken zet en je zelf de regisseur laat spelen voor het verdere verloop. Het laat je kiezen en je keuzes bijstellen op momenten waar je denkt nieuwe inzichten te hebben verkregen. Dat verhaal wordt verteld in een wereld die er echt ongelofelijk mooi uit ziet en nog eens ontzettend plezierig is om te verkennen met om iedere hoek wel een positieve verrassing. Combat is het zwakste element van de game, maar er is genoeg om het werkbaar en leuk te maken, ondanks de beperkingen en de soms wat houterige feel ervan. Ondanks dit het minste onderdeel is, voelt het hoe de combat in Skyrim had moeten zijn en ook had kunnen zijn.

Ik kan niet anders dan Avowed aanraden aan iedereen die houdt van een kwaliteit over kwantiteit RPG, spelers die houden van een mooie wereld, een speelse wereld en iedereen die ook maar enigszins enthousiast is na het lezen van deze review. Dit is na Fallout New Vegas, ongetwijfeld mijn favoriete Obsidian Entertainment game.