Review: Travis Strikes Again: No More Heroes

Travis is terug in Travis Strikes Again: No More Heroes. Wij mochten de game op de Nintendo Switch uitproberen en willen jullie graag laten weten wat wij van de game vonden!

Voor het eerst sinds ongeveer negen jaar komt Travis terug naar de beeldschermen van trouwe fans. De oude games fascineerde fans met een esthetisch uitziend, over-de-top hoogstandje! We volgen Travis Touchdown, tevens ook de protagonist van de voorgaande titels. Travis is een echte gamer, of althans, dat is hij nu. Met zijn gewelddadige leven achter zich, ‘verschuilt’ hij zich in zijn caravan en spelt hij niks anders dan videogames. De vogels vliegen zingend langs, het geluid van de wind door de bomen geeft Travis rust, tot dat die rust verstoord wordt door Badman.

Uit op wraak

Badman is ervan overtuigd dat Travis zijn dochter heeft vermoord. Deze dochter gaande onder de alias Bad Girl. Jumanji achtige taferelen spelen zich af en de twee komen verstrengeld in de game console waarop Travis aan het spelen was voordat Badman hem overviel. Deze Death Drive MK-II slokt de twee op en zo begint hun avontuur. Gestrand in de wereld van Electric Thunder Tiger 2,, is het aan Travis om zijn lichtgevende zwaardje te gebruiken om het spel te verslaan.
Dit lichtgevende zwaard (totaal niet Star Wars) kent twee soorten aanvallen. De light attacks zorgen voor snelle combinaties van brute maar korte slagen. De zwaardere aanvallen laten je door de defence van vijanden heen breken. Natuurlijk moet je tijdig ontwijken, kan je springen en ren je redelijk snel. Baan jezelf een weg door dit esthetisch uitziende spel om een poging te doen jezelf te bevrijden. De combat kan vrij eentonig worden, wat dan weer aardig jammer is.

Never alone

Het fijne aan de Nintendo Switch, is dat je makkelijk met mensen samen kunt spelen. Zo kan je lokaal met een van jouw vrienden de gehele verhaallijn uitspelen. De tweede speler zal dan ook als Badman spelen. De game speelt fantastisch vloeiend maar ziet er helaas niet altijd zo vloeiend uit. De game zit ook vol met de nodige lompe momentjes en bugs. Alhoewel de tachtig-jarige retrostijl voor velen werkt, deed dit het niet altijd voor mij. Dat is natuurlijk zeer zeker een persoonlijke smaak en niet iets om de game op te benadelen, maar wel iets wat mij niet direct aansprak.
Dat No More Heroes een perfecte Switch titel is, is zeker. Dit is een game die je op de handheld moet spelen, als je ervoor kiest ‘m te halen! Helaas ziet de game er niet altijd even goed uit. Soms lijkt de omgeving lineair en past de omgevingsstijl totaal niet bij het plaatje van de game zelf. Maar wanneer de game er goed uitziet, dan mag het duidelijk zijn dat dit ook écht goed is!

Afwisselend

No More Heroes zit vol met hack-and-slash elementen, maar gedurende je gameplay door de zes grote levels kom je verschillende aspecten tegen. Er zijn genoeg puzzels, cutscenes en uitdagingen om te voltooien. Er zit zelfs een racegame verwerkt in de main-game. De game is snel en soms aardig uitdagend. Maar zelfs door de afwisseling heen raakte ik snel verveeld. Dit kan natuurlijk aan mijzelf liggen, maar de soms langdurige dialogen konden mij zo vervelen dat ik mijn Switch even uitzette. Wel zit er genoeg humor in om het interessant te houden op de momenten waar dit het meest nodig is. Suda51 heeft een eigenaardig soort humor, maar wel een soort die werkt.
Zo zijn er humoristische verwijzingen naar studio’s, andere games en zelfs de filmwereld. Zelfs het opslaan van je voortgang doe je door naar het toilet te gaan en een grote drol te leggen. Zo doe je jouw lichtzwaard energie geven door hem een flinke ruk-beurt te geven. De humor kan tot grove grappen leiden en niet iedereen kan het waarderen, maar ik lachte me soms dood. De grap over Devolver Digital is en blijft een geniale.

Verdict

Deze retro-uitziende, Jumanji-achtige hack-and-slash titel is een mond vol. Het is zeer zeker niet de beste game ooit, vooral niet uit de eigen franchise, maar het werkt. Grafisch kan de game soms aardig tegenvallen en hij voelt soms lomp. Wanneer de game niet zo voelt, is het ook leuk om door de levels heen te rennen, springen of racen. Helaas is de game nog vrij prijzig voor het aantal uren dat je ermee bezig bent. Iedereen die van retro gaming houdt kan ik de game echter wel aanraden! Ik was aardig overtuigd, en jij?
Pluspunten

• Afwisselende content
• Unieke gameplay elementen
• Humor

Minpunten

• • Graphics soms lineair
  • Besturing
  • lineair verhaal