Retro review: Indiana Jones and the Fate of Atlantis

Het is geen geheim dat ik fan ben van LucasArts point & click adventure games. The Secret of Monkey Island, Full Throttle en Indiana Jones and the Fate of Atlantis zijn mijn favorieten hiervan. En naar die laatste wil ik graag even terug kijken.

Naast solide gameplay wordt het spel ook vaak bejubeld vanwege het goede verhaal. Je neemt de rol aan van Dr. Henry “Indiana” Jones Jr, oftewel Indy. Hij wordt gecontacteerd door een undercover Nazi agent over een beeldje dat naar de verloren stad van Atlantis kan leiden. Het beeldje zit in de collectie van de universiteit van Indy, en de agent heeft de sleutel om het open te maken. In het beeldje zit een een kraaltje. De Nazi agent vlucht met het kraaltje maar Indy krijgt zijn jas te pakken. In de jas zit het ID van de agent, en een krantenknipsel van Sophia Hapgood, zijn oude companion. Vervolgens reist Indy naar New York om Sophia te waarschuwen en meer te leren over de kraal en naar wat de Duitser op zoek was. Hier begint ons verhaal.

Alles blijkt dus naar Atlantis te wijzen, dus Sophia en Indiana gaan erop uit om meer informatie te vinden, en wellicht de stad zelf. Ze komen voornamelijk voor dichte deuren te staan, of krijgen ze dicht gegooid, tot ze op slinkse wijze aan meer informatie komen. Het blijkt dat ze het laatste dialoog van Plato nodig hebben, de zogenaamde Hermocrates. Uiteindelijk blijkt ook dit boek in het archief van de universiteit te zitten. Na het materiaal te onderzoeken, en een fout te ontdekken waarop zoektochten naar Atlantis in het verleden altijd mis zijn gelopen, kunnen ze op zoek naar de stad zelf. Op dit punt in het verhaal kan de speler uit drie manieren kiezen om de game verder te bewandelen.

Gameplay

Uiteraard volgt deze game het klassieke SCUMM systeem dat LucasArts gebruikte. Onder in beeld staan links de acties die uitgevoerd kunnen worden, en rechts de inventory. Het spel kan op meerdere manieren gespeeld worden, maar uiteraard is de muis de beste optie. Je kan acties gebruiken waaronder praten, gebruiken, duwen, openen en kijken. Een groot deel van elke omgeving kan iets mee gedaan worden. Op goed geluk overal op klikken heeft dus vaak geen zin. Ook verschillende items in je inventory kunnen gecombineerd worden om eventuele puzzels op te lossen of het verhaal te vorderen. Ook kun je praten met, en eventueel advies vragen, aan Sophia, die een groot deel van het spel bij je is.

De drie manieren waarop je het spel kan spelen zijn de Team Path, Wits Path of Fists Path. De team path is de manier waarop de game eigenlijk als eerste in gespeeld dient te worden. Indiana heeft Sophia bijna altijd bij zich en het spel heeft een goede balans wat betreft verschillende gameplay elementen. De wits path speel je vooral alleen en doorloop je het spel voornamelijk door puzzels op te lossen. En als je de fists path kiest, kun je je door de meeste situaties heen vechten, wat eigenlijk de minst interessante van de drie is.

Presentatie

De game is in 1992 uitgekomen voor MS-DOS, Amiga, Macintosh, FM Towns en later als extra bij de Indiana Jones game Staff of Kings op de Wii. Van al deze versies blinkt de DOS versie er het meest van uit. Deze loopt het beste en ziet er beste uit, maar heeft ook het voordeel van brede hardware ondersteuning. Vooral op het gebied van geluidskaarten zijn er flink wat opties. Ik heb de game destijds op een IBM 286 met PC speaker gespeeld. Niet de beste ervaring, maar het voldeed. De beste ervaring had men op een 486 met een Sound Blaster Pro en Roland MT-32 Midi synthesizer. Later kwam er ook nog een CD versie uit met volledig ingesproken dialogen en digitale geluidseffecten. Aangezien niet iedereen toegang heeft tot deze hardware, zijn er ook nog andere mogelijkheden om de game vandaag te spelen.

Uiteindelijk ziet de game er vandaag de dag nog goed uit. Ze hebben niet geprobeerd om alles super realistisch uit te laten zien. Dit zorgt voor een wat meer ‘cartoony’ effect. De resolutie van 320 bij 200 zal op beeldschermen van bijvoorbeeld 24 inch wel erg grof zijn. Zelf speel ik de game tegenwoordig in een window met een vergelijkbaar formaat van zo’n 14 inch. Het formaat waarop de game destijds door de meeste mensen gespeeld is. Het geluid en de muziek zijn erg netjes, het is niet de 24bit audio die we vandaag gewend zijn, maar 1992 meer dan acceptabel. De stemacteurs voor Indiana en ander personages uit de films komen goed over, en de acteerprestatie zijn voor een game zeer goed te noemen.

Hoe te spelen?

Voor de meeste gamers zal de eenvoudigste manier zijn om Indiana Jones and the Fate of Atlantis op Steam aan te schaffen. Daar kost ie vijf piek en is op elke moderne PC of Mac te spelen. Deze versie gebruikt echter een, voor mij, vreemde emulator met een zeer slechte midi-synthesizer, wat zich uit in vreemd klinkende muziek. Het betere alternatief vind je op GOG. Deze is 30 cent duurder, maar praktisch de beste manier om de game te spelen. Voor geluid emuleert deze de Sound Blaster Pro, wat zorgt voor geluid en muziek die klinkt zoals het bedoeld is.

Als je de game al hebt, bij voorkeur de CD-ROM versie, kun je gebruik maken van dezelfde emulator als GOG gebruikt, SCUMMVM. Het is een van de eenvoudigere emulators in gebruik, maar je moet eventjes opletten wat de beste instellingen zijn. Er zijn meerdere handleidingen beschikbaar, en als je meer hulp nodig hebt kun je terecht op hun forum. Met SCUMMVM kun je Indiana Jones and the Fate of Atlantis ook spelen op bijvoorbeeld je Android telefoon, MacOS, Linux en Raspberry Pi. Er zijn zelfs versies voor OS/2, Nintendo 64 en Samsung Smart TV’s.
Voor gamers die Thimbleweed Park of de remasters van Monkey Island en Full Throttle gespeeld hebben, is Indiana Jones and the Fate of Atlantis zeker de moeite waard om te spelen. Ben je wel al bekend met de game, zou ik hem zeker nog eens erbij pakken.