ReviewsNieuws Jordy Gerritse 13 augustus 2020
In Zero Strain bestuur je een schip, ahem, Catalyst. Er zijn verschillende soorten Catalysts, maar laten we ze voor het gemak gewoon even schepen noemen. Je begint met een vrij eenvoudig schip dat gevaarlijk veel lijkt op de Arwing van Fox McCloud. Verschillende schepen betekenen verschillende strategieën. Ieder schip heeft zijn eigen unieke kenmerken.
Snelheid, levenspunten, schild en wapens vallen onder deze uniekheid. De meest significante veranderingen zijn wel de wapens. Ieder schip heeft een standaard vuurmode. Deze gaat automatisch door een knop ingedrukt te houden. ‘Vierkantje’ op de Playstation 4. Je standaard vuurmode gebruikt energie, zodra deze leeg is, kan je voor een hele korte periode even niet schieten met je standaard vuurwapen. Je boost maakt ook gebruik van dezelfde energie, dus houdt de meter goed in de gaten, vooral later in het spel als je positie en boost cruciaal zijn om een benauwde situatie te ontsnappen.
Ieder schip heeft verder drie speciale aanvallen. Deze laad je op door te schieten met je standaard vuurmode. Speciale aanvallen kunnen variëren van brede laserstralen, raketten, een groot gebied waarin alles schade oploopt en nog veel meer. Voordat je met al deze snufjes aan de slag mag moet je wel eerst wat levels doorspelen, want je begint met één schip.
Zero Strain is een top-down shoot’em up. Het heeft veel weg van een twin stick shooter, maar is het niet helemaal. Je gebruikt eigenlijk maar één stick. Het richten gaat eigenlijk automatisch afhankelijk van welke kant je op stuurt. Het is dus een single stick shooter? Whatever. Je speelt in levels die variëren tussen verschillende velden met veranderende lay-outs, baas-gevechten en verdedigende levels. Ieder level biedt iets nieuws en het wordt vanzelfsprekend steeds uitdagender.
Spelenderwijs speel je steeds nieuwe schepen vrij die misschien beter geschikt zijn om een bepaald level mee te spelen. Al is dit geheel afhankelijk van je voorkeur. Bepaalde soorten vijanden vereisen een bepaalde strategie om ze uit te schakelen. Zo zijn vijanden met schild enkel zwak tegen een fysieke klap met een boost. Andere vijanden dragen een dik pantser aan de voorkant waardoor je ze enkel in de rug kunt aanvallen.
De game begint vrij eenvoudig met een level waarin je verschillende velden afvliegt en vijanden kapot moet schieten. Eigenlijk je typische shoot’em up. Het veranderd al snel met missies in een andere structuur en baas-gevechten die uiteindelijk vrij lastig zijn. Patroonherkenning speelt dan ook een rol waarbij één fout je het gevecht kan kosten. Gelukkig heb je het na een keer of twee wel goed onder de knie. Trial and Error is dan ook geen probleem in deze game want ieder level duurt niet langer dan 5 minuten. Zelfs de baas-gevechten niet, deze zijn meestal zelfs korter.
Ieder level dat je voltooid met een bepaald schip levert je een Catalyst Shard op. Deze heb je nodig om nieuwe schepen te maken. Soms moet je een al eerder voltooid level opnieuw spelen met een ander schip zodat je genoeg Echo’s hebt om verder te komen in de game. Op een gegeven moment heb je 6 levels gehaald, maar level 7 vereist 8 Echo’s. Van ieder level krijg je één Echo, dus je moet hier twee eerdere levels opnieuw spelen met een ander schip om opnieuw een Echo te verzamelen.
Zero Strain is een typische game voor de Trophy Hunters op Playstation 4 of de Achievement Hunters op Xbox One. Alle trofeeën of Acievements halen duurt je niet langer dan twee uurtjes. Een Platinum Trophy, of de volledige gamerscore behalen vereist dat je de derde baas verslaat, 720 items opraapt, 1000 vijanden verslaat, 120 speciale aanvallen gebruikt en power station 12 bereikt. Al deze opdrachten voer je natuurlijk uit door de game door te spelen.
We hebben al veel games zoals Zero Strain gezien, maar dat maakt het niet minder leuk. Het concept is niet origineel, maar dat maakt ook niet uit. Het werkt en het is simpelweg domme fun. Althans voor een paar uurtjes. Afhankelijk van je doel met deze game kan je je afvragen of het de prijs van 10 euro waard is. Ga je enkel voor de Platinum Trophy ben je binnen anderhalf uur wel klaar. De game vereist echter geen volledige playthrough voor de Platinum Trophy dus als je verder wilt spelen doe je er uiteraard wat langer mee.
Niet zo heel erg want de game wordt best uitdagend. Het dan toch even opnieuw proberen kost je slechts een paar minuten waardoor de drempel laag blijft. Een ideale korte game om even de verveling door te prikken met weinig poespas. Gewoon schieten.
Tagged as:
Eastasiasoft Review Shooter Top Down
About the author call_made
Zelda fanboy. Retro Collector. Voornamelijk te vinden op het Playstation Network. Gamer sinds ik nog uit de fles dronk. Beide doe ik nog steeds, niets veranderd dus.
Binnen de bloeiende omgeving van elektronisch entertainment is intheGame een waardevolle entiteit en een integraal onderdeel van het dynamische ecosysteem van iTGmedia. Sinds zijn oprichting heeft intheGame zich gevestigd als een toonaangevende gemeenschap binnen de wereld van gaming en elektronisch amusement, gedreven door een passie voor het delen van actueel nieuws en boeiende content.
Ben jij geïnteresseerd in het versterken van ons team?
Dan zijn we op zoek naar jou!
Please login or subscribe to continue.
No account? Register | Lost password
✖Are you sure you want to cancel your subscription? You will lose your Premium access and stored playlists.
✖
Be the first to leave a comment