Review: Kingdom Hearts: Melody of Memory

Kingdom Heart bestaat uit een aantal hele toffe en populaire games! Maar, als er één aspect aan die games is, dat voor velen eruit springt, dan is het de muziek. De soundtracks van Kingdom Heart verdienen voor velen een eigen game, die is er nu!

Kingdom Hearts: Melody of Memory geeft Sora, Donald, Goofy en een aantal cameos de mogelijkheid om een Guitar Hero-esque avontuur aan te gaan. De game kwam uit op 13 november voor onder andere de Playstation 4. Het is een spin-off van de Kingdom Hearts franchise die fans net wat meer content zal bieden na de Dark Seeker Saga, die in het derde deel ten einde kwam.

Een ode

Melody of Memory is als ware een ritme game, waar je die Dark Seeker Saga bijna volledig doorloopt, in de vorm van een wandelpad met vijanden die je moet doden, particles die je moet ontwijken en muzieknoten waar je doorheen moet vliegen. Je bezoekt verschillende werelden en komt daarbij in aanraking met verschillende soundtracks uit de franchise. De bibliotheek van Kingdom Hearts muziek is vrij groot, dus genoeg content om doorheen te rennen! Je zal natuurlijk niet een volledige saga met alle details van dien gaan spelen, maar je speelt sleutelmomenten uit de Dark Seeker Saga. Je hebt daarbuiten nog relatief veel keuze in welke volgorde je aanpakt. Je kan het als een soort samenvatting van de saga zien, dat het ook direct openstelt voor nieuwkomers tot de franchise. Voor fans is het meer een ode aan Kingdom Hearts, die zich niet alleen focust op de muziek, maar ook op de verhaallijn.

Hoe speelt het?

De gameplay bestaat vooral uit het correct en goed getimed uitvoeren van bepaalde bewegingen op het ritme van een soundtrack, die prominent op de achtergrond te horen is. De game begint direct al vrij chaotisch en is door alle verschillende soorten manoeuvres die je uit moet voeren vrij lastig op momenten. Je hebt drie personages, Sora, Goofy en Donald, die alle drie een eigen baan hebben. Op je baan kom je verschillende soorten uitdagingen tegen. Je bestuurt dus 3 personages en moet ook goed timen wat je doet. Dus je bent eigenlijk aan het multitasken. Het duurde voor mij even om in de game te komen omdat je best snel moet leren om die uitdagingen te onderscheiden. Je kan springen en zweven, licht en zwaar aanvallen, ontwijken en van baan wisselen. Vaak moet je dit allemaal  mengen, wat het snel lastig kan maken.

De boss battles zijn vaak erg tof, alhoewel de muziek hier niet altijd even goed op aansluit. Dit komt door rare manieren van ritme verdeling, dat het soms lastig maakt om zo’n gevecht te acen. Je kan items gebruiken die levenspunten verhogen of terughalen, die EXP verdubbelen of om cameo personages in te roepen. Dit geeft weer een extra laag aan de game. Waar ik vooral mee moeite mee had, was het timen. Soms voelt de input tegenover de snelheid van de wandelpaden niet te meten aan. Ik raak dan ook snel het ritme kwijt, evenals het zien van diepte kan soms lastig zijn door grafische oneffenheden. Wat mij dan wel weer terughaalt soms, is het luisteren naar het ritme van de soundtrack die ik speel. Toch klopt dit ritme niet altijd met wat je speelt.

Level designs zijn erg tof en er zijn ook meer dan genoeg levels om te spelen. Ik vind het tof om door een egyptisch uitziende woestijn te rennen waar overal standbeelden staan en gethematiseerde vijanden op je afrennen. Het is gewoon echt een hele leuke ode aan de franchise. Er zijn ook echt absurd veel soundtracks om te spelen hoor, contentgebrek kent deze franchise dus echt niet. Kwantiteit is erg tof, toch gaat soms echter de kwaliteit erop achteruit. Bijna alle nummers die je kan spelen zijn bovenmatig goed op muziekniveau, maar ondermaats op gebied van gameplay. Die nummers passen gewoonweg niet in een ritme game en hebben dan soms ook weinig ritme om op mee te spelen. Het is vooral een verslavende ervaring voor fans, althans dat lijkt mij. Als iemand die zelf alleen het derde deel gespeeld heeft, kan ik me al voorstellen dat het echt een verslavende game is.

Je kan na het spelen van een nummer deze via de Track Selection opnieuw gaan oppakken, hier kan je jouw score verbeteren of een hogere moeilijkheid proberen. Het is maar wat je wilt! Dit kan je wel helpen met het krijgen van meer of betere items om in te zetten in levels waar je moeite mee hebt.

Graphics & Sound

De art direction van Kingdom Hearts is altijd erg sterk geweest en je merkt hier ook direct op om welke franchise het gaat. De levels hebben super dynamische designs en passen altijd goed binnen het thema. Echter zijn de meeste oneffenheden te vinden in de diepte die ik eerder benoemde, die het soms lastig kan maken om goed te timen wanneer je iets raakt, ontwijkt of oppakt. Ook de accuratie lijkt soms een beetje off. De kwaliteit van de graphics wordt constant mooier, echt gedaan is voor die nostalgie factor. De graphics passen zich dus aan op waar je bent in het verhaal. Het moeilijk zien van diepte is dus op het laatst een veel minder groot probleem. Qua sound design hoef ik eigenlijk niet veel te zeggen. Melody of Memory bestaat uit meer dan 100 tracks die allemaal tegen perfectie aanlopen. Ook is de mix van tracks super gedaan. Je voelt de emotie van de verhaallijn net dat beetje meer door het horen van bepaalde tracks en vooral ook de vocals soms.

Verdict

Kingdom Hearts: Melody of Memory is een game die simpel werkt, moeilijker speelt en vooral heel veel content heeft. De game heeft soms wat grafische inconsistenties, maar bewijst constant onderdeel te zijn van een keigoede franchise. Hij is dan ook iedere fan aan te raden. Fans van ritme games hebben ook weer genoeg leuks te halen uit de game, met een ietwat frissere blik op het genre. Ben jij een leek voor Kingdom Hearts, maar heb je altijd interesse gehad in de verhaallijn? Dan kan zelfs jij hier nog veel leuks uithalen. Toch is de learning curve en het soms wat verwarrende verhaal niet voor iedereen bestemd. Het is geen full price game, wat dan wel weer heel aantrekkelijk kan zijn!