Review: Kitaria Fables – De Kattenbak RPG

Kitaria Fables is een gloednieuwe schattige RPG waarin je als viervoeter de hoofdrol aanneemt. Op pad door door de wereld kruis je verschillende soorten dieren, steden, gebieden, vijanden en veel meer.

Kitaria Fables is een RPG waarin je je eigen kat kunt spelen. Je at op pad met wapens die je kunt versterken, gereedschap voor je gewassen en spreuken. Ook het oog wilt wat en daarom zijn er verschillende soorten harnassen, kostuums en accessoires te koop en te maak. Het heeft de belangrijke kenmerken van de RPG, al is het wel heel erg lichtjes. Geen enkel systeem is heel erg uitgebreid. Daarmee is Kitaria Fables een prima RPG voor de beginnende RPG speler en is het misschien zelfs een uitstekende game om kennis te maken met de genre, waarbij de nadruk hier wel erg ligt op de minst favoriete kenmerken van de RPG genre.

De schaduwkant van de munt

Kitaria Fables heeft de kern van de RPG goed te pakken in het opzicht dat niets je komt aanwaaien. Voor alle dingetjes moet je werken, of het nu een nieuw pantser, wapen, gereedschap, spreuk of gewas is. Het gaat je allemaal wat tijd kosten. Iets wat in principe wel vanzelfsprekend is. Elke stap die je zet in de wereld van Kitaria Fables kent een bepaalde ‘grind’. Het voltooien van een quest, het maken van een nieuw zwaard, of het leren van een nieuwe spreuk. Je moet iedere keer wel ergens voor grinden, zelfs als je de game op een heel rustig tempo speelt.

Veel quests, main of side quests, bestaan uit verzamelopdrachten. Je moet bijvoorbeeld verschillende soorten ertsen verzamelen om een brug te repareren. Deze ertsen kun je mijnen van rotsen, maar die zie je niet zoveel. Gelukkig geeft de game je op dat moment aan hoe je het beste aan een bepaald soort materiaal kunt komen. Ga bijvoorbeeld naar een bepaald soort gebied en versla hier een bepaald soort monster, want deze laten veel ertsen vallen als ze dood gaan. Zo’n 90% van de game bestaat uit het uitvoeren van deze verzamelopdrachten om quests te voltooien. Het voorbeeld van de brug bestond zelfs uit 4 verzamelopdrachten, waardoor de tijd van de game uiteraard aanzienlijk wordt verlengd, al ben je wel bezig met niet echt boeiende inhoud.

Het helpt daarnaast ook niet dat jouw personage geen eigen level heeft. Sterker worden in dit spel is afhankelijk van uitrusting. Laat het nou net zo zijn dat het versterken van je uitrusting ook een tijdrovend proces is van verzamelen van materialen. Dezelfde materialen die je ook nodig hebt voor het vorderen van het verhaal of de side quests. Een eindeloze grind dus.

Variatie in een kleine RPG

Gelukkig ben je gedurende de rit geen honderden uren aan het grinden voor een speciaal zwaard. Het spel op zich is zo’n 20 uurtjes lang en iets langer als je alles wilt verzamelen en alle side quests ook wilt gaan doen. Gedurende rit ben je eigenlijk wel steeds aan het verzamelen, maar er zit gelukkig wel wat variatie in. Wat betreft de beknoptheid van de game ben je ook erg vrij om het op je eigen tempo en volgorde te doen. Sommige gebieden zijn weliswaar afgesloten tot je verder komt in het verhaal, maar de game kent gelukkig en gezonde verhouding tussen moeten en mogen. Als je eerst je zwaard tot een bepaald level wilt grinden, of eerst heel veel geld wilt verdienen door het verbouwen van gewassen, dan kan dat.

Wil je eerst een bepaald soort harnas of accessoire in elkaar zetten voordat je verder gaat met het verhaal? Meestal kom je een ver eind voordat je materialen nodig hebt uit verdere gebieden. Aangezien alles verzamelen veel tijd kost, ben je ook niet voortdurend met hetzelfde bezig, omdat dit simpelweg niet leuk is. Het verbouwen van gewassen gaat voornamelijk vanzelf. Het duurt een aantal dagen voordat je gewassen volgroeid zijn, dus in de tussentijd hoef je er nauwelijks naar om te kijken en kan je verder met een van de vele opdrachten.

De diversiteit kent naast de afwisseling helaas ook een aantal voor de hand liggende nadelen.

Kwantiteit boven kwaliteit?

Ondanks dat Kitaria Fables erg beknopt is, kent het veel variatie in dingen die je kunt doen. Er zijn veel verschillende soorten vijanden, voorwerpen, locaties en materialen. Materialen komen meestal van één specifieke vijand in een specifieke locatie. Heel tof dat er zoveel te doen en te zien is. Vooral tijdens de eerste paar uren van de game was ik aangenaam verrast door de veel verschillende dingen die op mijn pad kwamen.

Het nadeel hieraan echter is dat niets exceptioneel voelt. Het verbouwen van ieder gewas is eigenlijk precies hetzelfde. Planten, water geven en wachten tot je kunt oogsten. Combat is heel erg eenvoudig en kent eigenlijk totaal geen uitdaging of diepgang. Aanvallen van vijanden zijn altijd eenvoudig te vermijden. Een rood gearceerd gebied rondom de vijand, of lijn geeft aan dat er een aanval komt. Simpelweg niet in het rode gebied staan zorgt er voor dat je geen schade opneemt. Je kunt er ook voor kiezen om in het rode gebied net voor de aanval te rollen, ook dan krijg je geen schade.

Verder is het verzamelen van grondstoffen en materialen ook heel beperkt. Je verkrijgt materialen ofwel van monsters in specifieke gebieden, of door rotsen en bomen te hakken rondom je dorp. Voor het maken van spreuken heb je orbs nodig met hetzelfde element als de spreuk. Deze orbs maak je door bepaalde stenen in te wisselen voor zo’n orb. Deze stenen worden gedropt door veel verschillende vijanden, waardoor je ook hier voor weer moet grinden.

Verdict

Kitaria Fables ziet er schattig uit, ziet er met een eerste blik ook best wel diepgaand en boeiend uit, maar eenmaal een paar uur verder blijkt het toch erg eenzijdig en repetitief te zijn. Een doorgewinterde RPG fan zal weinig baat hebben bij het spelen van deze schattige katten RPG. Kitaria Fables lijkt daarom echt gemaakt te zijn voor een jongere doelgroep die eens wilt proeven van de RPG genre. Het vormt een prima basis voor de RPG genre waarin spelers kennis maken met een stijgende moeilijkheidsgraad waarin ze zelf het tempo en de uitdaging bepalen door de aandacht te weerleggen op vooruitgang, versterken, verzamelen enzovoorts.

Met behulp van spreekwoordelijke zijwieltjes is het daarom een heel erg toegankelijke RPG voor een jonger publiek, waarin je proeft van de variatie binnen de genre, maar zeker ook de minder interessante grind stukjes. Een prima warming up voor de toekomstige Dragon Quest speler dus!