Review: Tales of Arise

Tales of Arise is Bandai Namco’s nieuwste JRPG en nieuwste toevoeging aan de ‘Tales of’ franchise. In deze gloednieuwe JRPG zien we hoe de populaire reeks geëvolueerd is tot de tot nu toe beste toetreden binnen de legendarische reeks.

Van voor tot eind. Van intro animatie tot finisher-move. En van voetstap in het gras, tot de vele prachtige soundtracks. Tales of Arise straalt door en door een gepolijste video game uit. Het is een hele verademing om een prachtstuk met zoveel dynamiek tot in zoveel kloppende details te zien werken met minimale foutjes. Om maar meteen met de deur in huis te vallen is dit ongetwijfeld Bandai’s beste JRPG tot nu toe. In deze review leggen we je uit waarom.

De ‘Tales of‘ franchise is een JRPG reeks in dezelfde geest als de Final Fantasy reeks van Square Enix. Dit betekent dat je geen enkele voorgaande game gespeeld hoeft te hebben om het verhaal te volgen. Ieder deel speelt zich af in een geheel nieuw gebied, met een geheel nieuwe cast aan personages. Sommige delen verwijzen naar elkaar en zijn op bepaalde vlakken verwant, maar het is nooit zodanig dat het ene deel afhankelijk is van de ander. Hierdoor is Tales of Arise een perfecte game voor de veteraan. Maar ook voor de nieuwsgierige speler die nog niet eerder een Tales game heeft gespeeld.

Niet alleen op vlak van losstaande delen is Tales heel toegankelijk voor nieuwe spelers, maar ook op gebied van gameplay is Tales meer toegankelijk dan ooit.

Een bekende bouwsteen

Tales of Arise is een Tales game door en door. Dit betekent dat het is opgebouwd met dezelfde bouwstenen die we gewend zijn van voorgaande delen. Het bouwt door op een al goed werkende formule, maar past verbeteringen toe om de ervaring nog beter te maken. Vergeleken met het voorgaande deel, Tales of Berseria, uit 2016, zien we verbeteringen van groot kaliber op eigenlijk wel iedere manier.

De games en dus ook Tales of Arise zijn vrij eenvoudig opgebouwd. Je volgt een lineair verhaal volgens een vrij lineaire map, maar met toch net genoeg vrijheid om te verkennen. Je kunt ook altijd terug naar eerder bezochte gebieden voor nevenmissies, grondstoffen, verzamelitems, of gewoon omdat je even wilt rondkijken. de wereld is opgedeeld in regio’s en iedere regio heeft zijn eigen open gebieden die middels doorgangen van elkaar worden gescheiden. Het is daarmee geen echte open wereld, alhoewel je wel voortdurend zelf kunt beslissen waar je gaat en staat. Voor het grote verhaal volg je nochtans voornamelijk een lineair pad.

De gebieden in Tales of Arise zijn heel erg divers. Iedere regio draagt een soort eigen thema met zich mee. Zo begin je in een soort woestenij met een erg industriële uitstraling. Vervolgens trek je in het volgende gebied naar een ijzige vallei met een stad waar het bijna altijd donker en winter is. Een volgende gebied brengt je naar een bruisende stad vol zichtbaar leven, omringd door grasvelden, wouden met reusachtige bomen en wijde bogen die zich over het landschap spannen. Een typische JRPG setting dus. Al met al kijk je voortdurend je ogen uit naar de waanzinnige schilderij-achtige uitzichten die Tales of Arise voor je schetst. Voordat je het idee hebt dat je genoeg gezien de huidige regio word je begroet met een compleet nieuwe sfeer in een thematisch volledig verschillend gebied. Het is simpelweg prachtig.

In het kort

Zonder al te veel te verklappen draait het verhaal in Tales of Arise om een conflict tussen twee bevolkingsgroepen. Zoals we zien uit verleden Tales games wordt het verhaal een beetje gedramatiseerd en heeft het enigszins betrekking op conflicten die niet geheel onbekend zijn voor ons in het echte leven. Dit maal gaat het om een onderdrukte bevolking die zogenaamd inferieur is aan de andere bevolkingsgroep.

De Renan is in dit geval de onderdrukkende bevolkingsgroep en de Dahhnan de onderdrukte. Zij worden veel gebruikt als slaaf of goedkope werklui. De Renans daarentegen zijn een elitaire bevolking die overal aan de touwtjes trekken. Als onderdrukte Dahnanse slaaf besluit je op een dag dat het genoeg is. Je breekt vrij van je onderdrukkers en stelt het doel om alle heersers uit te schakelen om de onderdrukking te stoppen. Tijdens je zoektocht naar alle heersers ontmoet je vele personages en vorm je onwaarschijnlijke bondgenoten.

Bomvol karakter

Het fijne aan Tales of Arise is dat er enorm veel interactie is tussen de verschillende personages. Hoe verder je vordert in het verhaal hoe groter je gezelschap wordt. Je kunt je hele gezelschap voorzien van nieuwe wapens, pantser, accessoires voor unieke bonussen, maar ook kostuums en aankleding. Indien je voorgaande Tales games hebt gespeeld weet je vast wel wat je mag verwachten op dit gebied.

De vele momenten van interactie, waarvan veel optioneel, voegen enorm veel context toe en verdiepen het verhaal door achtergrondverhalen en bepaalde manieren van interactie tussen de personages die afhankelijk zijn van het soort type karakter. De extra laag en diepgang in combinatie met de persoonlijke aanpassingen maken de algemene ervaring heel persoonlijk en boeiend. Er gaat geen saai moment voorbij in Tales of Arise. Je zit voortdurend in de actie, of in momenten waar je de wereld, het verhaal of de personages om je heen beter leert kennen.

Vermakelijke combat

De interactie tussen personages gaat verder in de gevechten van Tales of Arise. Voordat we het hier over hebben, laten we even een stapje terug nemen. De combat in Tales of Arise is real-time action-based. Met R1 (op de Playstation) doe je een standaard aanval en met de face buttons (vierkantje, driehoekje, kruisje) doe je Artes. Dit zijn speciale aanvallen die je zelf kunt configureren per personage. Je kunt ze configureren voor aanvallen op de grond en aanvallen in de lucht. Naarmate je vordert in het spel ontgrendel je steeds meer velden in de per personage verschillende skill-nodes om vervolgens te ontgrendelen voor gebruik. Iedere Art is een unieke aanval met een unieke animatie en uniek effect of element.

Verder kunnen personages boost attacks uitvoeren. Dit zijn een soort van signature-moves van de personages die ook weer unieke effecten hebben. Zo kan een bepaalde personage met haar boost attack vijanden die een aanval aan het opladen zijn uit balans slaan. Hierdoor kunnen ze hun aanval niet doen, doen toekomstige opgeladen aanvallen minder schade en worden ze even ‘gedowned’ waardoor je tijdelijk extra veel schade aan kunt richten.

Als vijanden veel schade opnemen en hoe dichterbij de dood ze zijn, hoe snelle een bepaalde meter gaat opvullen. Zodra deze meter vol is en je op een knop op je d-pad drukt doen twee van je teamgenoten of meer, een stijlvolle combinatie-aanval die altijd fataal is op standaard vijanden.

toegankelijk maar diepgaand

Ieder personage speelt heel anders en heeft zijn/haar eigen sterke en zwakke punten. Het experimenteren met verschillende aanvallen en personages zorgt voor een voortdurende zoektocht naar de meest brute team-setup. Het gevechtssysteem is ook vrij diep uitgewerkt, maar tot de hogere moeilijkheidsgraden hoef je hier eigenlijk niet op te letten. In Moderate wordt er enigszins van je verwacht dat je een beetje aandacht stopt in je aanval en teamcompositie. Uiteraard nog veel meer als je op Hard speelt. Op Easy en Normal is de combat vooral stijlvol en hoef je je niet zoveel zorgen te maken over hoe je gevechten aanpakt. Je kunt op elk gewenst moment wisselen tussen deze standen, dus probeer ze zeker allemaal even uit en kies welke voor jou het fijnst speelt. Persoonlijk vond ik Moderate een perfect balans voor een gestaag tempo door de game met een aangename uitdaging in de grote baasgevechten.

Verdict

Tales of Arise is zonder twijfel de aller beste Tales of game tot nu toe. De franchise heeft zich de afgelopen 5 jaar zo ontzettend veel ontwikkeld dat het heel erg lastig wordt om voorgaande delen opnieuw op te starten. Van geluidseffecten tot de soundtrack tot de schitterend zichtbare details in de wereld tot de verfijnde combat. Alles klopt, werkt vlekkeloos en is tot op zekere hoogte aanpasbaar aan persoonlijke voorkeur. Dit geldt eigenlijk wel voor je gehele playthrough. Waar het verhaal enerzijds heel lineair is, speel je het door op je eigen tempo, biedt de game je genoeg vrijheid, maar word je niet te zeer losgelaten om het doel voor ogen voor langer dan 5 minuten te missen. De zogenaamde ‘hondenriem’ houd je in de spanning van de eerste minuut, tot de allerlaatste.